EP 04
พิมเสนที่ถูกจับได้ว่าแอบฟัง ตัวสั่นเทา เธอจับชายเสื้อไว้แน่นสูดหายใจเข้าปอดลึกๆก่อนจะเปิดประตูออกมาจากห้องนํ้า ทำให้สบตาเข้ากับพระรามพอดิบพอดี "ฉันไม่ได้ตั้งใจจะมาแอบฟังนาย ทีหลังก็ช่วยไปทำที่อื่นทีนะ มันทุเรศ" พูดจบ ร่างเล็กก็รีบเดินออกไปแต่.. หมับ! "จะทำอะไร..?!" มือหนาคว้าเข้าที่เอวขอดและดึงร่างเธอขึ้นไปนั่งหน้ากระจก จับเรียวขาคู่สวยกางออกและแทรกเอวเข้าไป ท่อนแขนกำยำกอดรัดร่างเธอเอาไว้แน่น.. "คิดว่าฉันจะจัดการยังไงกับผู้หญิงปากดีแบบเธอล่ะ?" "เอาสิ ถ้าคิดว่าทำได้ก็เชิญ" "...ดีเลย ฉันยังอยากต่ออยู่พอดี" สายตาโลมเลียไล่มองตั้งแต่ขาอ่อนที่โชว์อยู่ต่อหน้า มาถึงเอวขอดที่เขากอดอยู่ และมาหยุดตรงหน้าอกซ่อนรูปน่าสัมผัส "นายมันบ้ากามที่สุดเลยพระราม.." "ขอบคุณสำหรับคำชม" "อื้อ..!" ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวทันที เมื่อถูกพระรามขยํ้าหน้าอกเล่น มืออีกข้างดึงชายเสื้อนักศึกษาเธอออกมาจากสาบกระโปรงค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ด ก่อนจะสอดมือเข้าไปใต้เสื้อ "หื้ม...ใหญ่เหมือนกันนะเนี้ย" "อะ ไอ้บ้า ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!" "ไหนบอกถ้าฉันทำได้ก็เชิญไง ไหงมาขัดขืนเองซะงั้น ที่แท้ก็เก่งแต่ปาก" พระรามผละมือออกจากหน้าอกอวบ แล้วฉุดร่างเธอลงข้างล่าง กางแขนดักร่างเล็กเอาไว้ ใบหน้ายื่นเข้าไปหาเธอไม่ถึงคืบ.. "นาย..." "ถ้าคิดว่าเก่งพ่อค่อยมาดวลกับฉัน.." มือหนายื่นไปบีบคางเล็กเอาไว้แน่นจนริมฝีปากอวบอิ่มบิดเบี้ยว "...ฝีมือแค่นี้ บีบแปปเดียวก็แหลกคามือฉันแล้ว" "ฉันไม่เคยคิดจะยุ่งวุ่นวายกับนายด้วยซํ้า ถ้านายไม่หน้าตัวเมียขนาดนี้ ผู้ชายที่ไหนเขาทำผู้หญิงท้องแล้วชิ่ง สันดานเหมือนสัตว์ไม่มีผิด.." แม้คำพูดจะร้ายกาจ แต่ภายในใจดวงน้อยกลับเต้นระสํ่าระส่ายไปด้วยความกลัว ไอ้นิสัยปากไวมันแก้ไม่หายจริงๆ.. "ใช่..ฉันเหี้ยแล้วก็ไม่เคยบอกว่าตัวเองดี ลองลิ้มรสความเหี้ยของฉันดูไหมล่ะ?!" "ไม่ต้องลองฉันก็มองออก ว่านายมันเหี้ยขนาดไหน" "แค่มองมันไม่ลึกซึ้งหรอก เธอต้องลิ้มลองมันจริงๆ" ลิ้นหนาดันกระพุ้งแก้มกวนประสาทเธอ ชายหนุ่มไม่สะทกสะท้านอะไรกับคำพูดของพิมเสน เพราะคนอย่างเขาร้ายมาร้ายกลับไม่โกง และไม่มี ข้อยกเว้น กับใครทั้งสิ้น "..." พิมเสนมองใบหน้าราวกับเทวดาปั้นให้ทุกคนอิจฉา ด้วยแววตาขุ่นเคือง ร่างเล็กดิ้นไม่หยุด "ต่อไปนี้ก็อย่าหวัง ว่าเธอจะเรียนอยู่ที่นี้อย่างมีความสุข.." พูดจบ พระรามก็ผละออกจากร่างขาวผ่อง ทั้งสองมองหน้ากันด้วยอารมณ์หงุดหงิด ก่อนที่มือหนาจะยกขึ้นและส่งซิกให้เธอด้วยท่าทางน่าตบ.. @คอนโด ก๊อก ก๊อก ก๊อก! มือหนาเคาะประตูห้องของเพื่อนแฝดสยอง เค คิน ด้วยอารมณ์หงุดหงิด ชายหนุ่มยืนกำหมัดแน่นอยู่หน้าประตูรอเพื่อนออกมาเปิดไม่นานก็พบเข้ากับร่างของเค ที่สภาพมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบไว้เพียงผืนเดียว ใบหน้าดูหงุดหงิด.. "มึงมาทำเชี้ยไรตอนนี้?" "หลีก" "เหี้ยไอ้เหี้ยราม..!" พูดไม่ทนจบ ร่างหนาก็แทรกเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ สายตาโฟกัสเข้ากับการร่วมเซ็กส์หมู่ ชายสองหญิงหนึ่งที่ตอนนี้หรือเพียงคินที่กำลังขย่มร่างอวบเอ็กซ์บนเตียง.. ตั้บๆๆๆๆๆ!!! "อื้มมมส์" "อ๊ะๆๆ..อ๊าา..อื้ออ" เสียงครางระงมดังกึกก้องไปทั่วห้องด้วยความเสียวซ่าน เคจึงรีบปิดประตูแล้วล็อคเอาไว้ พระรามที่มองภาพตรงหน้าเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นนั่งลงบนโซฟายกขาขึ้นไขว้ห้าง มองหนังสดตรงหน้าไม่วางตา "มึงไปโกรธใครมาว่ะ ดูหงุดหงิดชิบหาย" เคเดินมาหย่อนก้นนั่งลงข้างๆ "อวดดี" "ชื่ออวดดี?" "...ไม่รู้ซักเรื่องก็ดี" พระรามเอื้อมไปหยิบมวลบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบ กวาดสายตามองสภาพของโต๊ะ ที่ของมั่วสุมวางกระจัดกระจาย กลิ่นเหล้าคละคลุ้งหึ่งไปทั่วห้อง ซากถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วเป็นสิบๆถุง "อ่ะ..แล้วมึงก็มาห้องกูตอนที่กูควยแข็ง" "กูห้ามมึงไม่ให้ไปเอากับสองคนนั้นรึไง?" "มึงไม่ได้ห้าม แต่กูอยากใส่ใจเรื่องของมึงมากกว่าไง" "อยากใส่ใจหรืออยากเสือก" พระรามพ้นควันบุหรี่สีขาวลอยคละคลุ้งไปทั่วห้อง เขาชินกับบรรยากาศแบบนี้เหมือนกับว่ามันเป็นเรื่องปกติของกลุ่มเขา ในสมองคิดถึงคำพูดอวดดีของยัยผีดิบที่พูดจาใส่เขา.. "เอาตรงๆก็อยากเสือก มึงเล่าๆมาดี้" "ไม่ว่ะ ไม่สำคัญขนาดนั้น" "แน่ใจ แต่เล่นเอาหน้ากับคิ้วมึงพันกันเป็นเลขแปดแล้วนะเพื่อนรัก" เค เอื้อมมือไปหยิบยาเสพติดขึ้นมาเสพด้วยแววตายืดยาน "เออ" "งั้นก็ไม่อยากใส่ใจแล้วก็ได้ มึงก็ตามสบายกูขอตัวไปต่อ" เคลุกขึ้นและเดินมุ่งหน้าไปที่เตียง มือหนาจับแก่นกายสอดเข้าไปในช่องทางรักออกแรงกระแทกเน้นๆสีหน้าฟินหลุดโลก.. 11.30 AM. "เชี้ยราม...มึงตื่นได้แล้ว" คินที่พึ่งตื่นจากการหลับไหลมาหลายชั่วโมงสะกิดพระรามที่นอนเหยียดตัวอยู่บนโซฟาด้วยอาการสลึมสลือจากการมั่วสุมเมื่อคืน "...." พระรามงัวเงียลุกขึ้นนั่งบนโซฟามือหนาลูบหน้าตัวเองลวกๆ "บ้านจนหรอเราอ่ะ มานอนห้องคนอื่น" เคที่ท่อนบนเปลือยเปล่า กำลังหยิบเสื้อช็อปสีเลือดหมูขึ้นมาใส่พูดแซวเพื่อน "...กี่โมงแล้วว่ะ" "นาฬิกามีแหกตาดูครับคุณเพื่อน" เคโบ้ยปากไปยังนาฬิกาเรือนใหญ่ที่ติดอยู่ผนังห้อง พระรามจึงเงยหน้ามอง.. "ชิบ.." เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย มือหนายีหัวตัวเอง วันนี้มีเรียนตอนสิบโมงตรงซึ่งมันก็เกินมาหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายถ้าเข้าช้าติดเอฟแน่นอน..แล้วตอนนี้ชายหนุ่มก็ติดไปแล้วเต็มๆ... "ไอ้ราม...มึงไปเย็ดกับน้องพีพีดาวนิเทศตอนไหนว่ะ" คินเอ่ยถาม สายตาเพ่งมองหน้าจอโทรศัพท์ จนเคต้องเดินไปสมทบดูอีกคน "เชรด...ใครกล้าทำแบบนี้กับมึงว่ะ" "อะไร?" พระรามที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเอ่ยถามหน้าตาย พรึบ ! "แหกตาดูครับ" คินโยนโทรศัพท์มา พระรามก็รับได้ตรงจังหวะพอดี มือหนากดดูคลิป18+ ในมือถือ ซึ่งมันเป็นคลิปที่ชายหนุ่มกำลังร่วมเซ็กส์กับพีพีเมื่อคืนนี้ มันถูกปล่อยว่อนเน็ตชื่อคลิปว่า.. 'เสียวในห้องนํ้าก่อนกลับบ้าน' ..คนเดียวที่เขาสงสัยเป็นใครไม่ได้นอกจากพิมเสน..ที่อยู่ในเหตุการณ์เมื่อคืน ยิ่งคิด พระรามยิ่งอยาก เอาคืน เธอเร็วๆ.. "ยัยผีดิบ.." . . . เอาคืนเบาๆนะคะพระราม😳5555555555 Next.. "แค่ถ่างขาออกให้กว้าง ใช้ร่างกายรับผิดชอบ แล้วเราจะได้หายกัน.."EP 35 สิ้นเสียงพูด มือหนาไม่อยู่นิ่งจับชายเสื้อยืดตัวโคร่งเธอแล้วถอดออกจากร่างเล็กอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มจับร่างเธอพลิกลงนอนราบกับเตียง แล้วตวัดขาควบเอวบาง พระรามถอดเสื้อผ้าบนร่างกายกำยำออกทุกชิ้นจนเปลือยเปล่าไปทั่วร่าง พิมเสนปรือตามองด้วยความตื่นเต้น...ใบหน้าหล่อเหลาก้มดูดยอดประทุมถันที่ชันเป็นไต เรียวลิ้นตวัดเลียชิมรอบอกเธอสลับข้างกันพร้อมดูดเม้มอย่างมูมมาม.."อ๊ะะ..อ๊าา" ความกระสันส่งผลให้พิมเสนแอ่นอกรับและหลับตาพริ้ม มือบางขยํ้าเรือนผมดกดำระบายความเสียว พระรามผละริมฝีปากออกแล้วเลื่อนขึ่นมาดูดเม้มฝากรอยไว้ที่ลำคอระหงเอาไว้ มือหนากรีดเข้าระหว่างสองกรีบเปียกแฉะพร้อมเปิดอ้า พร้อมกับเร่งจัวหวะนิ้วเร็วขึ่นเรื่อยๆจนเกิดเสียงเฉอะแฉะ.."อ๊าซซ~" เสียงหวานครางกระเส้า มือบางทั้งสองข้างลูบตามแผ่นหลังหนา ชายหนุ่มที่ฝากรอยเสร็จผละใบหน้าออก สองนิ้วแหวกสองกรีบเปิดทางแล้วดันหัวหยักเข้าไปเพียงแค่ครึ่งลำ เพียงเท่านั้นก็ทำให้ใบหน้าของทั้งสองเหยเก..."อื้มมส์.." พระรามเม้มปากแน่นยิ่งสอดใส่แบบสดๆยิ่งเพิ่มความแนบแน่นไกล้ขึ่นมากเท่านั้นสวบ!!! "กรี๊ดดดดด...!?" เสียงหวานโหยหวนออกมา เมื่อโดนของแข็งดั่งเห
EP 34 "ยู พิมเป็นไร!?" พระรามเดินร้อนรุ่มเข้ามาหาสองสาว "มันเมา" "มึงกลับไปเหอะ กูดูต่อเอง" มือหนาพยายามจะยื้อร่างเล็กมาหาตัวเอง แต่พิมเสนกลับบีบแขนยูริเอาไว้แน่น ดวงตาคลอเบ้ามองเพื่อนด้วยความเว้าวอน.."ไม่ต้อง" พิมเสนฟุบหน้าเข้ากับไหล่บาง เธอกำลังพยายามกลั้นเสียงสะอื้น ร่างเล็กกำลังทรงตัวไม่ให้ล้ม"ทำไมว่ะ?" "มึงกลับเข้าไปห้องมึงเถอะ" ยูริเอ่ยบอกเสียงเรียบนิ่ง พระรามมองคนตัวเล็กด้วยสายตาเป็นห่วงก่อนจะยอมเดินหายเข้าไปในห้องตัวเอง"ไหวไหม" "ฮึกก.." มีเพียงสะอื้นแทนคำตอบ ยูริที่หยิบคีการ์ดขึ่นมาได้ สอดเข้ามาในห้องและพาร่างเธอมายังเตียง พรึบ ! "เฮ้อ.." เธอถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินไปหยิบอุปกรณ์มาเช็ดตัวและสวมเสื้อผ้าชุดไหม่ให้ จนมาถึงตอนนี้ พิมเสนก็ยังไม่หยุดร้องให้..ครืด~ ครืด~ เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์ทำให้มือบางล้วงหยิบมันขึ่นมากดรับสาย"สวัสดีค่ะ" เธอกรอกเสียงลงไป เพราะไม่ใช่คนที่รู้จักโทรมา (ฉันเองเจ้าของหอพักที่เธออยู่ เธอช่วยมาเคลียค่าใช้จ่ายที่ติดค้างมาหลายเดือนได้แล้ว)"ตอนนี้ฉันไม่ว่าง วันอื่นได้มั้ย"(แหม้ ตามสัญญาได้ไม่เกินสามเดือนถ้าเธอไม่มาตอนนี้คือฉันจะย้ายเธอออก)"
EP 33 ร่างเล็กพาตัวเองออกมาจากที่ตรงนั้น แล้วเดินหายออกมายังหน้างาน มือบางค่อยๆกดโทรออกหาใครอีกคน พร้อมกับซับคราบนํ้าตาบนใบหน้าออกลวกๆ ไม่นานปลายสายก็กดรับ"ย ยู อยู่ไหน.." เธอพยายามคุมเสียงไม่ให้สั่นเครือ(หอ เป็นไร) "มารับหน่อย ฉันไม่โอเคว่ะ.." (ไปเดี๋ยวนี้ ตรงไหน) "คอนโดxxx" (ใครทำไรมึงว่ะ) ยูริสบถออกมา"...เดี๋ยวเล่า" (อืม) ตี้ด ! ปลายสายถูกตัดไป คำที่ถามว่าให้มาในฐานะอะไร พระรามก็บอกให้หาคำตอบเอา วันนี้เธอคงรู้ดีแล้วว่าเป็นมากกว่านี้ไม่ได้.."ทำไม ทำไมมันต้องแบบนี้ด้วย" มือบางยกขึ่นกุมขมับนํ้าตาหยดแล้วหยดเล่าไหลออกมาไม่หยุด เธอไม่รู้ว่าต้องถอยหรือเดินหน้าต่อไปดีจนเวลาผ่านไปไม่นานก็มีแท็กซี่มาจอด.."พิม" ยูริรีบเปิดประตูลงจากรถ โผล่เข้ากอดร่างเล็กแน่น "ขึ่นรถก่อน.." เธอพาร่างสะอึกสะอื้นของเพื่อนสาวเข้ามานั้งในรถ"วันนี้เดี๋ยวกูอยู่เป็นเพื่อน" "ยูฉันไม่อยากกลับ.." "แล้วจะไปไหน" มือบางยกมือขึ่นลูบศรีษะเพื่อนเบาๆ"อยากเมาให้ลืมเรื่องแย่ๆ" "อืม เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน" เธอเองก็อยากดื่มเรื่องแย่ๆเหมือนกัน "ลุง ไปผับxxx" "ครับ" @ผับหรูกลางใจเมือง"เป็นอะไร ถึงร้องให้หนักขนาดนี
EP 32 "เออ ดีๆมึงยังไงก็บอกพวกกูด้วย" "อืม" "ถ้าไม่มีไรแล้วพวกกูขอตัวกลับ จะไปนอนต่อ ง่วงชิบหาย" เคหาวออกมาด้วยความง่วง เพราะปกติวันหยุดชายหนุ่มตื่นบ่ายโมงเป็นเวลาปกติ"ตามสบาย" "เออไว้เจอกัน" คินตบไหล่พระรามเบาๆแล้วเดินนำออกจากห้องไป ลับร่างสองแฝดมือหนาก็ยกขึ้นกุมขมับ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปที่รถ เพื่อจะขับออกไปตรวจงานที่เริ่มก่อสร้าง "รอนานไหม" บอยที่เดินไปเอาเอกสารรายละเอียดต่างเดินมายืนข้างกายชายหนุ่ม"ไม่ ไปกันเถอะ" "ครับ" สองหนุ่มเดินไปนั้งประจำที่ บอยนั้งฝั้งคนขับเพราะต้องทำหน้าที่ตัวเอง ส่วนพระรามก็นั้งข้างๆกัน "พรุ่งนี้งานประมูลก็เริ่มแล้ว หวังว่านายจะไม่คิดแผนไปกวนประสาทคุณธีระอีกนะ" "รู้งาน" "แสดงว่าคิดมาแล้ว" "อืม" "ปล่อยให้ท่านพักสมองบ้างเถอะ.." "ไม่มีทาง" พระรามกระตุกยิ้มออกมา มีที่ไหนการปรากฏตัวของเขาจะธรรมดา"เลวได้ใจจริงๆ" "ถ้าไม่มีสองแม่ลูกนั้นตั้งแต่แรก ทุกอย่างก็ไม่เป็นแบบนี้" "แล้วนี้จะประเดิมด้วยแผนไรล่ะ" บอยเอ่ยถาม เพราะเขาไม่ได้ออกงานด้วย หน้าที่ของเขาเพียงแค่อยู่ภายในสนามแข่ง และทุกอย่างที่พระรามมอบหมาย ถ้าไม่ได้สั่งก็ไม่จำเป็นต้องทำ ส่วนเคสก็มีหน้า
EP 31 ฟอด~ "ขอบคุณนะคะเสี่ย น่ารักที่สุดเลย" ข้าวฟ่างยืดตัวหอมแก้มร่างท้วมที่มีนานว่าเสี่ยโอเจ้าของบริษัทจัดหานางแบบ ซึ่งเจ้าหล่อนก็เสนอตัวเข้าแลกกับงานถ่ายแบบ เเลกกับชื่อเสียง "หนูข้าวตามสบายเลย แต่คืนนี้อย่าลืมเรื่องของเราก็พอ" "ไม่ลืมแน่นอนค่ะ เดี๋ยวจะทำให้ลุกไม่ขึ้นเลยคอยดู" เธอพูดหยอกล้อ ด้วยรอยยิ้มสดใส ถึงแม้ภายในใจจะสะอิดสะเอียนก็เถอะ"...แต่เรื่องที่เราจะไปเที่ยวทะเลพรุ่งนี้ต้องเอาไว้ก่อนนะ เฮียติดงานด่วนจริงๆ" "อ้าว.." "ไม่โกรธเฮียนะคะ เด็กดี" "หนูอุตส่าห์เก็บกระเป๋ามาแล้ว แถมยังโกหกแฟนมาแล้วด้วย" ใบหน้าหวานงองํ้าเข้าหากัน"เฮียติดธุระจริงๆ ไว้วันหลังจะพาไปไกลกว่านี้ หนูก็โกหกแฟนอีกสิว่าวันนี้เขายกเลิก" "ติดธุระหรือเมียไม่ให้มากันแน่คะ""ยัยแก่นั้นเฮียไม่ชอบเลยซักนิด เฮียรักหนูต่างหากล่ะ" "ก็ได้ค่ะ วันหลังนะคะ" เธอยกนิ้วก้อยขึ้นมาเกี่ยว "เฮียสัญญา" ทั้งสองพูดคุยในร้าน ที่มีเพียงกระจกใสกั้น โดยที่ไม่รู้ว่ามีสายตาของใครบางคนจ้องมองอยู่..วันถัดมา...ก๊อก ก๊อก ก๊อก...ในขณะที่ยูริกำลังสารวลอยู่กับการปัดกวาดห้องในวันที่อาจารย์ยกเลิกคลาสก็มีเสียงเคาะประตูห้องดังแทรกขึ้นม
EP 30"มึงเงียบปากไป.." "โอเคร กูผิดอีกแล้ว" เคที่โดนเวหาพูดดัก ยอมรูดซิบปาก แล้วคีบหมูกินต่อ ส่วนพิมเสนที่กลัวคนเอาแต่ใจ อารมณ์เสียขึ้นมาอีกเธอก็เอาอกเอาใจด้วยการปรนนิบัติคนข้างกายเป็นอย่างดีมือบางคีบชิ้นหมูสีสวยขึ่นมาแล้วจุ่มนํ้าพริกมาจ่อริมฝีปากเป่าสองสามทีคลายอายความร้อน "อ้า" พระรามยอมอ้าปากอย่างง่ายดาย ชายหนุ่มเคี้ยวกินด้วยท่าทางชิวๆ สายตามองขิมอย่างผู้ชนะ "มันเปื้อน" เธอหยิบทิชชู่ขึ้นมาซับตามมุมปากให้ชายหนุ่ม ท่าทางของทั้งสองไม่เหมือนเพื่อนกันเลยซักนิด ทำให้ทุกคนในโต๊ะต่างหยุดชะงัก"ไม่เห็นจะเปื้อนตรงไหนเลย" พิมเสนพึมพำออกมาเบาๆแต่ถึงยังไงเธอก็ยังคงทำหน้าที่ตัวเองต่อ"ดูแลกันดีขนาดนี้ ขอสมัครเป็นเพื่อนด้วยคนดิ" ขิมพูดขึ้น"...ไม่ต้องสมัคร พวกเราก็เป็นเพื่อนกันอยู่แล้วนี้ไง" "...." พระรามหันควับมองคนตัวเล็ก ใครใช้ให้คุยกับมัน? "ดูแลฉันอย่างงั้นบ้างดิ" "วอนตีน.." พระรามสบถออกมาเบาๆ"เห้ยๆ พวกมึงแม่งยังไม่หยุดกัดกันอีกหรอว่ะ เพื่อนกันแท้ๆ" คินเป็นคนพูดขึ้นมาอีกครั้ง พระรามหยัดกายลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก"กลับ.." "นายพึ่งกินไปคำเดียวเองนะ" "ไม่ต้อง