บทที่ 5

ตกดึกถึงเที่ยงคืน ชายหนุ่มนั่งมองนาฬิกาบนฝาผนัง เขานั่งรอแฟนสาวชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่าก็ยังไม่เห็นแม้แต่วี่แววของเธอโผล่มา

'บริการฝากหมายเลขโทรกลับ'

เพล้ง

จานอาหารราคาแพงหล่นแตกกระจายเกลื่อนพื้นจากฝีมือของชายหนุ่มเลือดร้อนอย่างกระทิง เพราะรู้ว่าตัวเองผิดเต็มประตูเขาจึงอดทนเก็บอารมณ์ไม่ให้มันปะทุออกมา เป็นเวลานานหลายชั่วโมงที่เขานั่งรอให้ไอวากลับมาแต่สุดท้ายเธอก็หายหน้าพยายามหลีกหนี

"ไปสืบมาว่าไอวาอยู่ที่ไหน กูให้เวลาสิบนาที"

"ครับคุณกระทิง"น้ำเสียงแข็งขืนของเขาทำให้ลูกน้องของบิดาต่างพากันหวาดกลัว พวกเขารู้ดีว่าถ้าหากภายในสิบนาทียังหาที่อยู่ของคนรักเจ้านายไม่ได้ ผลสุดท้ายมันจะเป็นเช่นไร

'ตอนนี้คุณไอวาพักอยู่ที่คอนโดของคุณใยไหมครับคุณกระทิง'นี่คือสิ่งที่ชายหนุ่มได้รับรายงานจากลูกน้องภายในสิบนาทีต่อมา

ความตึงเครียดเมื่อครู่ค่อย ๆ บรรเทาลงเมื่อรู้ว่าแฟนสาวอยู่กับใคร ถ้าหากเขาบุกไปรับตัวไอวามาในตอนนี้มันคงไม่เป็นผลดีสักเท่าไหร่ เพราะเรื่องนี้อาจจะบานปลายไปถึงหูบิดาของเขาได้

และถ้าท่านรู้ว่าเขาทำตัวเลว ๆ ใส่ไอวา เรื่องแต่งงานระหว่างเขากับเธอมันก็คงริบหรี่เต็มทน

คืนนี้เขาคงต้องนอนทนกอดหมอนข้างคนเดียวไปก่อน สัญญาว่าคืนพรุ่งนี้จะพาไอวากลับมานอนกอดที่ห้องของเราสองคนให้ได้

"เมื่อคืนทำไมไม่กลับไปนอนที่ห้อง"สองเท้าของไอวาชะงักเมื่อร่างสูงใหญ่ของกระทิงโผล่ออกมาเผชิญหน้าของเธออย่างไม่ทันได้ตั้งตัวในระหว่างที่เธอและใยไหมกำลังจะเดินขึ้นตึกไปเรียน

"กระทิง คือว่าเราเป็นคนชวน..."

"เพราะฉันไม่อยากเจอหน้าของนายไง"ไอวาพูดตัดหน้าใยไหม ในขณะที่ดวงตาคู่สวยยังคงจ้องมองหน้าของชายหนุ่มอย่างไม่วางตา

สายตาเกรี้ยวกราดและเส้นเลือดที่โผล่ขึ้นตรงขมับซึ่งเป็นข้อบ่งชี้ให้ไอวารู้ดีว่าแฟนหนุ่มตรงหน้ารู้สึกไม่พอใจในคำพูดของเธอ

"โกรธเหรอที่ได้ยินฉันพูดแบบนั้น"

"..."

"ความโกรธของนายมันยังไม่เทียบเท่ากับความโกรธของฉันเลยกระทิง"

"โอเคฉันขอโทษ"ชายหนุ่มเดินเข้าไปคว้ามือเรียวสวยของแฟนสาวเข้ามากุม พลางเอ่ยคำขอโทษด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนกว่าเก่า

"ฉันขอโทษไอวา ฉันยอมรับผิดทุกอย่างฉันขอแค่อย่างเดียว อย่าหลบหน้าหรือหนีฉันแบบนี้อีกได้ไหม"สายตาของชายหนุ่มยามเมื่อมองเธอไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือตอนไหนมันช่างเต็มเปี่ยมไปด้วยความรักใคร่

ปึก

ร่างสูงใหญ่ในชุดนักศึกษาคุกเข่าลงนั่งตรงหน้าของแฟนสาวท่ามกลางสายตาของนักศึกษาในมหาลัยคนอื่น ๆ ที่เดินผ่านไปมาซึ่งกำลังมองมาที่พวกเขาอย่างให้ความสนใจ

"เธอจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ฉันยอมหมด ขอแค่เพียงอย่างเดียว..."

"เราเลิกกัน"

"นั่นคือสิ่งเดียวที่ฉันให้เธอไม่ได้ไอวา"ชายหนุ่มกุมมือเรียวสวยของแฟนสาวเอาไว้แน่นเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงแรงดึงจากฝ่ามือเล็กของเธอ

"ฉันจะไม่มีวันเลิกกับเธอเด็ดขาดไอวา เธอคือผู้หญิงคนเดียวที่ฉันรัก เธอจะให้ฉันทำอะไรฉันยอมหมดขอแค่เพียงอย่างเดียว เราสองคนไม่เลิกกันนะ"ชายหนุ่มบอกรักหญิงสาวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นท่ามกลางสายตาอิจฉาปนริษยาของนักศึกษาหญิงคนอื่น ๆ ที่หมายปองในตัวของกระทิง

"นายทำเพื่อฉันได้ทุกอย่างจริง ๆ ใช้ไหมกระทิง"

"ใช่ ฉันทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง ขอแค่เธอบอกมาฉันทำให้เธอได้ทั้งหมด"

"เก็บกวาดผู้หญิงทั้งหมดของนายออกไปให้พ้นซะ ถ้านายยังอยากมีฉันอยู่"ไอวาบอกชายหนุ่มเสียงแข็งพลางสะบัดมือออกจากการเกาะกุมของชายหนุ่ม

"ถ้ายังอยากมีฉัน ก็จัดการผู้หญิงพวกนั้นของนายให้หมดภายในวันนี้"

"ได้ ฉันจะทำให้เธอ"ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน ตกปากรับคำคนรักอย่างเชื่อฟัง

ขอแค่เธอหายโกรธเขาพร้อมทำทุกอย่าง ขอเพียงแค่เธอให้อภัยเขา

"เย็นนี้เลิกเรียนแล้วโทรมานะ ไม่ลืมใช่ไหมว่าวันนี้มีนัดไปกินข้าวที่บ้านใหญ่"ชายหนุ่มถามย้ำเมื่อเห็นว่าไอวากำลังจะพาเพื่อนของเธอเดินขึ้นไปบนตึก

"ไม่ลืม และนายก็คงจะไม่ลืมนะว่าวันนี้จะต้องทำอะไร"

"ไม่ลืม ฉันสัญญา"ไอวาจูงมือใยไหมเดินผ่านร่างสูงใหญ่ของกระทิงขึ้นไปบนตึกเรียน อย่างไม่คิดจะสนใจสายตาของนักศึกษาคนอื่นซึ่งกำลังจับจ้องมองมา

ไม่ต้องเดาก็รู้ว่า เหตุการณ์เมื่อครู่คงจะต้องกลายเป็นเรื่องให้นักศึกษาคนอื่น ๆ พูดกันอย่างสนุกปากไปอีกหลายวัน

"เธอยอมให้อภัยกระทิงง่าย ๆ แบบนี้จริง ๆ หรือไอวา"ใยไหมหันมาถามหลังจากทั้งสองเดินพ้นรัศมีของกระทิงออกมาไกล

ใบหน้าของไอวาในตอนนี้ไร้ซึ่งความสุข ดวงตากลมโตคู่นั้นดูเศร้าราวกับกระต่ายน้อยที่ได้รับการถูกทำร้ายครั้งแล้วครั้งเล่า

"คนโง่ ก็ย่อมเป็นคนโง่อยู่วันยังค่ำใยไหม"ความรักมันมีทั้งด้านดีและด้านร้าย

"ไปเรียนกันเถอะ"

"อืม"ใยไหมลอบถอนหายใจ ในเมื่อเพื่อนตัดสินใจดีแล้วเธอก็จะขอไม่ถามต่อ

"ไม่ แพรวไม่เลิก นี่คิดจะฟันกันแล้วทิ้งอย่างนั้นเหรอ"เสียงเกรี้ยวกราดตะโกนดังลั่นตรงหน้าคณะบัญชีดึงดูดสายตาของเหล่านักศึกษาคนอื่น ๆ ให้หันมามองทั้งคู่ด้วยความสนใจ

แพรวหนึ่งในผู้หญิงที่เขามีความสัมพันธ์ด้วยนั้นกำลังโวยวายด้วยความไม่พอใจไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ ก่อนหน้านี้ที่ยอมตัดความสัมพันธ์กับเขาโดยดีทันทีเมื่อเห็นสิ่งตอบแทนที่เขาหยิบยื่นให้

"พี่คิดจะทิ้งแพรวง่าย ๆ แบบนี้ แพรวไม่ยอมนะคะ"

ปึก

ใบหน้าสวยรู้สึกชาแค่เพียงชั่วครู่เมื่อมีอะไรบางอย่างกระแทกเข้าตรงใบหน้า ทันทีเมื่อสาวสวยลืมตาขึ้นมาเธอก็พบกับธนบัตรสีเทามากมายกระจายอยู่เต็มพื้น

"ค่าตัวของเธอ แล้วต่อไปนี้เราไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันอีก"

"คิดจะใช้เงินฟาดหัวง่าย ๆ แบบนี้เหรอคะ อย่าคิดว่าแพรวจะ..."

"เลือกเอา ระหว่างเงินกับลูกปืนจะเอาอะไร"เสียงเย็นยะเยือกของกระทิงทำให้หญิงสาวชะงักค้างเบิกตากว้าง ภายในใจยังคงมีแต่ความขุ่นมัวเมื่อเขามาบอกตัดความสัมพันธ์กับเธอกันอย่างง่าย ๆ

"เพราะนังไอวาใช่ไหม มันมาบอกให้พี่เลิกยุ่งกับแพรวใช่ไหม นังนั่นมันมีดีอะไร อึก"ฝ่ามือใหญ่บีบเข้าตรงลำคอสวยท่ามกลางสายตาตกใจของใครหลายคน

"อย่าเรียกเมียของฉันแบบนั้น"

"พะ....พี่กระทิง"

"ไอวาดีกว่าเธอหลายเท่า จำเอาไว้"ใบหน้าหล่อเหลาคมคายยื่นเข้ามาใกล้ในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ออกแรงบีบ

"และถ้ายังอยากจะมีชีวิตที่สงบสุข ก็ห้ามไปวุ่นวายกับเมียของฉันอีก ไม่อย่างนั้น"

"..."

"ฉันเอาเธอตายแน่"คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวขนลุกซู่ด้วยความหวาดกลัว ได้แต่มองแผ่นหลังสูงใหญ่ค่อย ๆ เดินจากไป