Share

Chapter 3 Marry You

last update Last Updated: 2025-10-18 09:51:33

“Ms. Reyes,” tawag ni Drake nang dumating ako sa office niya.

Kalma ako sa labas, pero nag-aalburuto ang loob.

“Yes, sir?”

“You have an answer for me?”

Tahimik ako.

Lumapit siya sa mesa, nakatingin sa akin—hindi bilang boss, kundi parang lalaking nag-aalok ng simula.

“I’ll do it,” mahina kong sabi.

“Marry you.”

Halos hindi siya gumalaw sa loob ng ilang segundo, then… a rare smile escaped his lips.

“Good. I’ll handle everything.”

“Wait—don’t I get to decide anything?”

“You just did,” sagot niya, matter-of-factly. “You said yes.”

“Sir, at least explain why it had to be me.”

He looked at me, eyes dark but soft.

“Because you calm me down, Cynthia. And that’s something money can’t buy.”

Napalunok ako.

Bigla kong naramdaman ‘yung tibok ng puso ko—mabilis, hindi dahil sa takot, kundi dahil alam kong may kakaibang pader sa pagitan naming dalawa na unti-unting nagkakabitak.

Nasa elevator kami pareho, tahimik.

Ako, nakayuko, hawak ang bag. Siya, nakasandal sa pader, nakatingin lang sa kisame.

“Do you regret it already?” tanong niya bigla.

“Regret what?”

“Saying yes.”

Ngumiti ako nang pilit. “Hindi pa nga nag-uumpisa, gusto mo na agad tapusin?”

Umiling siya, may halong tawa. “You’re brave.”

“I’m practical.”

“Same thing,” sabi niya, sabay sulyap sa akin. “That’s what I like about you.”

At doon, parang may dumaan na kuryente sa pagitan namin.

Hindi ‘yung bastos na spark—kundi ‘yung unspoken connection na parang sinasabi, this is where everything starts.

Paglabas ko ng elevator, naramdaman ko ang panginginig ng kamay ko.

Hindi ko alam kung kaba o saya. Pero isang bagay ang sigurado—

sa halip na isang business deal, parang isang kwento ng panganib at pag-ibig ang pinasok ko.

At sa malayong dulo ng hallway, si Drake… nakatingin pa rin sa akin, parang alam niyang ang “Yes” ko ay hindi lang taktika—kundi simula ng gulo sa puso naming dalawa.

Tatlong araw matapos kong sabihin ang “yes,” pakiramdam ko parang bumaliktad ang mundo ko.

Hindi pa man kami kasal, ramdam ko na agad ‘yung bigat ng desisyon — ‘yung bawat tingin ng mga tao sa opisina, ‘yung mga bulungan na akala nila hindi ko naririnig.

“Uy, si Ms. Reyes raw, engaged na kay Sir Drake…”

“Totohanan ba ‘yun? Grabe, jackpot!”

“Baka naman arrangement lang…”

Nakakatawa, pero mas nakakasakal. Kasi totoo—arrangement lang nga, hindi ba?

Pero bakit, sa tuwing tinitingnan ko si Drake habang kausap ang mga tao sa meeting, hindi ko maiwasang mapansin kung gaano siya ka composed, kung paano siya tumingin sa akin sa gitna ng boardroom—hindi bilang boss, kundi bilang lalaking nagplano ng future naming dalawa.

At doon ako natatakot.

Hindi sa kung ano ang sasabihin ng iba.

Kundi sa kung ano ang sinasabi ng puso ko.

Biyernes ng gabi. Nasa penthouse kami ni Drake — ako, siya, at isang long table na puno ng candlelight at mga pagkaing mukhang hindi ko kayang bayaran kahit tatlong buwang sahod.

“Why are we doing this?” tanong ko, habang tinitingnan ang steak sa plato ko.

“Because,” sagot niya, habang nilalagay ang wine sa baso ko, “we should get used to pretending we’re in love.”

Napataas ang kilay ko. “Pretending, huh?”

“Yes. Public image matters. We need chemistry. Connection. Convincing intimacy.”

“Convincing intimacy?”

Ngumisi siya, mabagal. “Don’t worry, Cynthia. Hindi kita pipilitin sa anything physical. Pero gusto kong maramdaman mo na safe ka sa akin.”

“I’m your assistant, not an actress.”

“At ngayon,” sagot niya, nakatitig sa akin, “you’re about to be my wife. I think it’s time to learn the role.”

Hindi ko alam kung anong uunahin — mainis o kiligin. Kasi ‘yung tono niya, halong utos at lambing. Parang alam niya kung paano sirain ‘yung pader na itinayo ko buong buhay ko.

Habang kumakain kami, naging mas kalmado ang atmosphere.

For the first time, nakita ko si Drake hindi bilang CEO, kundi bilang tao.

“Tell me something real,” sabi niya, habang umiikot ang baso ng alak sa kamay niya.

“Real?”

“Yeah. Something about you na hindi mo sinasabi sa iba.”

Napaisip ako.

“Hmm… Takot ako sa elevator.”

Ngumisi siya. “Really? You take the elevator every day.”

“Yeah, pero hindi ibig sabihin nun, gusto ko ‘yon. Every time na umaangat, feeling ko babagsak kami.”

Tumawa siya nang mahina — isang tawang bihira kong marinig.

“Then I guess I’ll make sure you’ll never fall.”

Napatigil ako.

Hindi ko alam kung biro ‘yon o pangako.

Pero ‘yung tono ng boses niya — kalmado, pero may lambing na parang yakap.

Matapos ang hapunan, inalok niya akong maglakad sa balcony ng penthouse.

Tahimik lang kami habang pinapanood ang city lights.

“Do you miss your old life?” tanong niya bigla.

Napatingin ako sa mga ilaw ng Maynila.

“Every day,” sagot ko.

 “Pero minsan, naiisip ko… baka ‘yung mga simpleng bagay, hindi talaga para sa mga taong katulad natin.”

“Katulad natin?” tanong niya, halatang interesado.

“Yung mga taong masyadong nagtiis, masyadong natutong magtago.”

Tahimik siya saglit, tapos bumulong, “You’re right.”

“I know that look,” dagdag ko. “You pretend to have it all, pero pag mag-isa ka, tahimik ‘yung kaluluwa mo.”

Lumapit siya.

Hindi mabilis, pero dahan-dahan — ‘yung parang sinasadya niya bawat hakbang.

“Cynthia,” bulong niya, halos ramdam ko na ‘yung hininga niya sa balikat ko, “You see too much.”

“Maybe because no one else does,” sagot ko, hindi iniiwas ang tingin.

At doon, tumigil ang oras.

Hindi kami nag-usap.

Hindi rin kami nagtabi.

Pero sa pagitan ng katahimikan, may mga salitang hindi kailangan bigkasin.

Pagdating ko sa opisina kinabukasan, halatang iba na ang ihip ng hangin.

Lahat ng mata nasa akin.

May mga pilit na ngiti, may mga nagkukunwaring supportive.

Pero nang dumating si Drake, diretso siya sa mesa ko, binati ako sa harap ng lahat.

“Good morning, fiancée.”

Para akong binagsakan ng yelo.

Lahat ng tao napatingin, parang eksenang kinuha sa teleserye.

May nag-tilian pa sa background, pero ako? Gusto kong lumubog.

“Sir…” bulong ko.

Ngumisi lang siya. “What? I’m just practicing.”

Pagpasok niya sa office, narinig ko pa ‘yung mga bulungan ng mga empleyado.

Pero ‘yung tibok ng puso ko, mas malakas pa sa ingay nila.

Alas-diyes na ng gabi.

Nasa bahay na ako, nag-aayos ng mga papeles ni Liza, nang biglang tumunog ang phone ko.

Drake.

“Sir?”

“Come outside,” sabi niya.

“Ha? Sir, gabi na—”

“Outside, Cynthia.”

Napilitan akong lumabas. Pagbukas ko ng pinto, nandoon siya — nakasandal sa kotse, puting polo, walang guard, walang driver.

“Sir, anong ginagawa mo rito?”

“I couldn’t sleep,” sagot niya. “I kept thinking if you’re okay.”

“Okay ako. You don’t have to—”

“I want to,” putol niya. “I know this arrangement is sudden. Pero gusto kong maramdaman mo na totoo ang respeto ko sa’yo. Hindi kita pinag o paglalaruan.”

Napatitig ako. ‘Yung sincerity sa mukha niya, halatang hindi sanay, pero totoo.

Hindi ito galing sa businessman. Galing ito sa lalaking may sugat na pilit tinatago.

“Drake…” mahina kong sabi.

“Hmm?”

“Yung totoo,sigurado ka ba talaga? Bakit ako?”

Tahimik siya, tapos tinapik ang dibdib niya.

“Because for the first time, my heart stopped when you walked away that day after saying yes.”

Hindi ko alam kung paano ako huminga.

Para akong nilunod ng hangin.

At nang ngumiti siya — ‘yung unang tunay na ngiti ko nakita sa kanya —

parang biglang naging tahimik ang gabi.

“Cynthia,” tawag niya habang papasok na ako sa bahay.

“Hmm?”

“Don’t overthink this… but you look beautiful tonight.”

Napatingin ako sa kanya.

“Drake…”

“Yeah?”

“Please don’t make it harder than it already is.”

Ngumiti siya, ‘yung tipid na ngiting may halong lungkot.

“I’ll try. But no promises.”

At bago siya umalis, dahan-dahan siyang yumuko—hindi para halikan ako, pero para magdampi lang ang noo niya sa noo ko.

Isang sandaling tumigil ang mundo.

Hindi kami nag-usap.

Pero pareho naming alam — nagsimula na ‘yung bagay na hindi dapat.

Kinabukasan, habang pinagmamasdan ko si Liza na natutulog, hindi ko maiwasang isipin kung anong klaseng kasal ang papasukin ko.

Strategic, sabi niya.

Safe, sabi ko.

Pero sa bawat tinitig ng mga mata ni Drake De La Joya, pakiramdam ko, hindi ko na kayang ipaniwala sa sarili kong pekeng kasal lang ito.

Dahil unti-unti, hindi ko na alam kung sino ang niloloko ko—ang mundo, siya, o ako mismo.

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • STEP LOVE Loving My Wife's Daughter    Chapter 7 Adjusting Mode

    Tahimik ang De La Joya mansion sa umagang iyon. Ang mga sinag ng araw ay dumaraan sa malalaking salaming bintana, tinatamaan ang marmol na sahig na parang naglalaro sa liwanag. Sa kabila ng karangyaan, may kakaibang lamig na bumabalot sa paligid — hindi galing sa aircon, kundi mula sa mga hindi masabing emosyon na unti-unting tumitibay sa pagitan nina Liza at Drake.Nasa kusina si Liza, naka-oversized shirt at short shorts, nakatali ang buhok habang nagtitimpla ng kape. Hindi pa siya sanay sa dami ng staff, kaya madalas gusto niyang siya mismo ang gumalaw. Simple lang siyang babae, kahit ngayon ay anak na siya ng isang De La Joya sa papel.“Good morning, Ma’am Liza.”Ngumiti siya sa mga maid. “Just Liza, please. Don’t call me ma’am.”Sa kabilang banda, bumukas ang pinto ng veranda. Si Drake, bagong gising, naka-white shirt at loose sweatpants, basang-basa pa ang buhok. Hawak nito ang cellphone, pero agad siyang napatigil nang makita si Liza sa kusina.“Hi,” bati niya, mababa at malali

  • STEP LOVE Loving My Wife's Daughter    Chapter 6 Family home

    “Hindi pa po eh. Hindi po kasi ako sanay sa ganitong katahimikan.Nakakapanibago lang po siguro at namamahay pa lang po.”“Po?” tumawa si Drake ng bahagya. “You don’t have to call me that. Drake is fine.”“Sanay lang po akong magrespeto lalo po sa nakakatanda sa akin.”“Respect doesn’t have to sound distant,” sagot niya. “I’m not your boss anymore and one thing more, hindi pa ako matanda ha.”Napayuko si Liza. “Yeah. You’re my stepdad now....and about sa huling sinabi niyo...i will not argue about that ..po,” sabi niya ng may pa-peace sign at pagyuko ngunit nakangisi.Saglit na natahimik si Drake, at sa pagitan ng mga patak ng fountain, parang huminto ang oras.“Do you hate me for marrying your mother?” tanong nito bigla.Nabitawan ni Liza ang tinitingnang petals. “No. I just… didn’t expect it. Everything happened so fast.”Lumapit si Drake at naupo sa kabilang dulo ng fountain. “Life rarely waits for us to be ready.”“Pero sa dinami dami ng mga kapareho niyo, I mean sa status niyo, pa

  • STEP LOVE Loving My Wife's Daughter    Chapter 5 The wedding

    Makulimlim ang langit nang dumating ang araw ng kasal ni Cynthia at Drake De La Joya. Parang sinadyang sakto ang ulap sa emosyon ni Liza—hindi maipinta ang mukha habang nakatingin sa malawak na hardin ng De La Joya estate. Sa malayo, abala ang mga tao—mga florist, event planners, photographers—lahat gumagalaw na parang orkestra sa iisang kumpas. Pero sa loob ni Liza, may bagyong hindi niya maipaliwanag.“Ang ganda mo, Mama,” sabi ni Liza nang makita si Cynthia sa bridal gown, suot ang eleganteng satin gown na may pearl beads sa neckline. Para siyang diyosa—mature, classy, glowing.Ngumiti si Cynthia at hinaplos ang pisngi ng anak. “Don’t cry, sweetheart. Today isn’t the end of anything… it’s a new beginning.”Pero sa mata ni Liza, tila kabaligtaran ang sinasabi ng kanyang ina. A new beginning for whom? Kasi kung para kay Cynthia, oo. Pero para kay Liza… parang unti-unting nawawala ang dating mundo nila—yung simpleng buhay, yung tawanan sa maliit nilang apartment, yung instant ramen sa

  • STEP LOVE Loving My Wife's Daughter    Chapter 4 Stop Pretending

    Lumipas ang dalawang araw na parang bangungot na magkahalong ligaya at kaba.Simula nang umalis si Drake sa opisina noong araw na ‘yon, hindi na mapakali si Cynthia.Sa bawat tawag ng telepono, sa bawat dingdong ng elevator, sa bawat simpleng kaluskos ng papel — pakiramdam niya, maririnig na naman niya ang boses ni Drake na nagsasabing, “Say yes.”Pero ngayon, mas mabigat na ang iniisip niya. Hindi na lang tungkol sa alok.Tungkol na ito kay Liza.Ang anak niyang matagal na niyang itinuring na dahilan kung bakit siya lumalaban araw-araw. Ang batang naging inspirasyon niya mula noong high school pa siya — at ang nagbigay kulay sa bawat hirap ng pagiging single mom.Paano niya sasabihin sa anak na mag-aasawa siya?At hindi lang basta kung sino — kundi ang mismong boss niya.Ang lalaking halos 45 anyos na, tycoon, malamig, at lubos na iba sa mundong nakasanayan nila.Naghahanda siya ng hapunan sa maliit na condo nila habang inaantay si Liza.Habang hinihiwa niya ang sibuyas, napapahinto

  • STEP LOVE Loving My Wife's Daughter    Chapter 3 Marry You

    “Ms. Reyes,” tawag ni Drake nang dumating ako sa office niya.Kalma ako sa labas, pero nag-aalburuto ang loob.“Yes, sir?”“You have an answer for me?”Tahimik ako.Lumapit siya sa mesa, nakatingin sa akin—hindi bilang boss, kundi parang lalaking nag-aalok ng simula.“I’ll do it,” mahina kong sabi.“Marry you.”Halos hindi siya gumalaw sa loob ng ilang segundo, then… a rare smile escaped his lips.“Good. I’ll handle everything.”“Wait—don’t I get to decide anything?”“You just did,” sagot niya, matter-of-factly. “You said yes.”“Sir, at least explain why it had to be me.”He looked at me, eyes dark but soft.“Because you calm me down, Cynthia. And that’s something money can’t buy.”Napalunok ako.Bigla kong naramdaman ‘yung tibok ng puso ko—mabilis, hindi dahil sa takot, kundi dahil alam kong may kakaibang pader sa pagitan naming dalawa na unti-unting nagkakabitak.Nasa elevator kami pareho, tahimik.Ako, nakayuko, hawak ang bag. Siya, nakasandal sa pader, nakatingin lang sa kisame.“

  • STEP LOVE Loving My Wife's Daughter    Chapter 2 Sure Answer

    Kinabukasan, tila ibang-iba ang ihip ng hangin sa opisina ni Cynthia.Parang bawat kilos niya’y binabantayan ng sariling isip.Kahit tahimik lang sa paligid, pakiramdam niya, bawat tik-tak ng orasan ay parang sinasabing, “Naalala mo pa ‘yung sinabi niya, hindi ba?”Hindi siya nakatulog kagabi. Paulit-ulit sa utak niya ang tinig ni Drake—kalma, mababa, ngunit may bigat na parang hindi niya kayang tanggihan.“I want you to marry me.”“Say yes.”“Because I trust you.”Binuksan niya ang drawer. Nandoon pa rin ang maliit na kahon ng singsing na ibinigay nito. Hindi niya alam kung bakit hindi niya maibalik. Hindi niya man tinanggap, hindi rin niya nagawang isoli. Parang may invisible thread na nag-uugnay sa kanila—isang bagay na hindi niya maipaliwanag.Nang bumukas ang pinto ng opisina, pumasok si Drake, suot ang itim na suit na lalong nagpaangat sa karisma nitong hindi makakaila.Hindi pa man siya nakapagsimula sa pagsasalita, agad nang bumilis ang tibok ng puso ni Cynthia.“Good morning,

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status