LOGINเราเคยเจอกันมาก่อนไหมคะ??ถามพลางมองหน้าของสามีอย่างไม่ค่อยแน่ใจนัก เธออาจจำผิด หรือคิดมากไปเองก็ได้ ถึงจะคิดอย่างนั้นแต่ก็ไม่รู้ทำไมช่วงนี้เธอถึงได้รู้สึกว่าการกระทำบางอย่างของพี่พีทมันคุ้นเคย จนต้องร้องเอ๊ะ!! ในใจอยู่บ่อยๆ ยิ่งได้ใช้เวลาร่วมกันก็ยิ่งรู้สึกมีบางสิ่งปะทุขึ้นมาในใจ!!"ว่ายังไงคะพี่พีท"เธอถามย้ำเมื่อเห็นคนตรงหน้าเงียบไปพักใหญ่ๆ จนผิดสังเกตุ เธอพูดอะไรผิดไปรึเปล่า ทำไมมุมปากที่เปื้อนยิ้มถึงค่อยๆ จางหายจนกลายเป็นนิ่งเฉย "พี่ไม่แน่ใจครับ""งั้นเหรอคะ"ดวงตาที่เป็นประกายแลดูผิดหวัง นึกว่าจะหายข้องใจ แต่เธอกลับยิ่งคาใจหนักกว่าเดิม ถ้าคนในภาพจำนั้นไม่ใช่พี่พีท แล้วเขาคือใคร ทำไมถึงได้มีบางอย่างที่คล้ายคลึงกับสามีของเธอมากเหลือเกิน"ครับ""ไม่เป็นไรค่ะ ญาคงเข้าใจผิดเอง"ถึงเรียวปากสวยจะฝืนยิ้ม แต่ทว่าแววตาสดใสกลับหม่นลงอย่างเห็นได้ชัด เธอกำลังคาดหวังอะไร เธอย่อมรู้ดี แต่ในเมื่อมันไม่ใช่ เธอก็แค่ต้องยอมรับมัน จะไปคาดคั้นให้พี่พีทลำบากใจก็คงไม่ใช่เรื่องคงไม่บังเอิญขนาดนั้นหรอกบางที...เธออาจจะดูซีรี่ย์มากเกินไปก็เลยเก็บเอามาคิดเป็นตุเป็นตะเอง!!หาเหตุผลให้กับตัวเอง ก่อนจะ
"อร่อยจัง"คนชมยิ้มแก้มปริ ตักข้าวเข้าปากเคี้ยวงั่มๆ ไม่หยุด ก็คนมันหิวเนอะ ผัวเล่นคึกเป็นม้าศึกทั้งคืนมันก็ต้องหมดพลังงานกันบ้าง อันที่จริงมันก็อายนะ อายมากด้วย เพราะตอนที่เธอลืมตาตื่นขึ้นมาเจอหน้าหล่อๆ ของพี่พีท อารมณ์คือแบบถามตัวเองว่าเฮ้ย!! มันคือความจริงใช่ไหม??ฉันตกเป็นของพี่พีทแล้วจริงๆ เหรอ??แก้มเนียนร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อก้มมองเรือนร่างเปลือยเปล่าของตัวเอง รอยรักที่ฝากไว้ยังเป็นจ้ำแดงชวนให้นึกถึงกิจกรรมอันร้อนฉ่าที่ทำเธอเสียงแหบแห้ง เซ็กส์ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด จริงอยู่ว่าครั้งแรกมันเจ็บ แต่มันก็เจ็บแค่ไม่นานก่อนจะเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านจนเธอควบคุมตัวเองไม่ได้ ผ้าปูที่นอนยับๆ ตรงหน้าคือคำตอบว่ากิจกรรมเข้าจังหวะเมื่อคืนนั้นได้สร้างความวาบหวามให้กับเธอและเขามากแค่ไหนเอาน่า....คนที่ได้เวอร์จิ้นเธอไปก็คือ "ผัว"หญิงสาวพึมพำ ยกมือเรียวขึ้นแนบอกข้างซ้ายที่กำลังเต้นรัว คำว่า "สามี" ในความคิดของเธอตอนนี้บอกเลยมันต่างกับตอนที่ยังไม่มีอะไรกันอย่างสิ้นเชิง คำพูดของย่าที่เคยบอกเธอว่าอยู่ๆ กันไปเดี๋ยวก็รักกันเองผุดขึ้นมาในหัว ตอนนั้นเธอเถียงย่าสุดใจขาดดิ้นว่า "ไม่มีทาง" แต่มา
อ๊ะ!!เสียงหวานร้องขึ้นด้วยความตกใจเมื่ออยู่ๆ มือของคนเมาก็เลื่อนจากสองเต้าอวบอิ่มลงมาลูบไล้ยังบริเวณหน้าท้องขาวผ่อง ยิ่งเธอโยกตัวขยับหนี ก็เหมือนไปกระตุ้นให้มืออุ่นๆ ของสามีเลื่อนต่ำลงมาเรื่อยๆ ถึงจะตกใจกับสิ่งที่สามีทำอยู่บ้าง แต่เหตุผลมันก็พอรับได้ คนเมาอ่ะเนอะ จะไปคิดอะไรมาก ดังนั้นเธอจึงไม่ได้ร้องเอะอะโวยวายให้คนเมาตื่น รวมถึงเหตุการณ์ที่เกือบทำให้เธอกับพี่พีทมีอะไรกัน มันส่งผลกับความรู้สึกบางอย่างในใจ ถึงเธอจะยังไม่รู้ว่าคืออะไร แต่ที่รู้แน่ๆ คือ "ไม่ได้รังเกียจ" แถมยังมีอารมณ์ร่วมไปด้วยอีกต่างหาก พูดแล้วก็อาย แต่มันคือความจริง และคงถึงเวลาที่เธอควรต้องยอมรับสถานะ "เมีย" หมอจริงๆ สักที กลัวนะกลัวได้....แต่ "ผัว" ยังไงก็คือ "ผัว" อยู่วันยังค่ำคำพูดจิกกัดเบาๆ ของเพื่อนสนิทที่เธอไปปรึกษาเด้งขึ้นมาในหัว รู้แหละว่าสถานะผัวมันเปลี่ยนไม่ได้ และไม่ว่าเธอจะเลี่ยงจะหลบยังไง สุดท้ายก็หนีสถานะ "เมีย" หมอไม่พ้นอยู่ดี ก็นะ...แค่ฉีดยายังกลัวถ้าเจอเข็มที่ใหญ่กว่านั้น....เธอจะไม่สลบคาเข็มไปเลยเหรอหญิงสาวคิดพลางหลุดขำออกมากับสิ่งที่ตัวเองเคยพูดไว้กับเพื่อนสนิท ซึ่งเข็มที่ว่าก็หมายถึงไอ้นั
เฮ้อ!!!หญิงสาวนั่งถอนหายใจ ใบหน้าหวานดูกลัดกลุ้มเหมือนกำลังคิดอะไรในหัวอยู่ตลอดเวลา เธอฟุบหน้าลงกับโต๊ะทำงานอย่างอ่อนล้า ดวงตาอิดโรย เพราะเมื่อคืนมีเรื่องให้ต้องคิดจนเธอข่มตาลงไม่ได้เลยสักนาทีผู้ชายคนนั้นคือใคร??ทำไมเธอถึงนึกชื่อไม่ออกคื้วเรียวขมวดยุ่งเข้าหากันอย่างหงุดหงิด นั่งคิดก็แล้ว นอนคิดก็แล้ว แต่คำตอบที่เธอได้ก็มีแต่ความว่างเปล่า พี่....ญาขอโทษ!!คำพูดคลุมเคลือไม่ปะติดปะต่อยังคงดังก้องวนเวียนในหัว เธอกำลังขอโทษใคร ใช่คนที่วิ่งเข้ามาช่วยเธอหรือเปล่า ญารินพยายามนึกถึงใบหน้าของชายคนนั้น แต่ภาพมันก็พร่ามัวเกินกว่าที่เธอจะจำได้ ความรู้สึกอึดอัดที่นึกเท่าไหร่ก็ยังนึกไม่ออกมันทำเธอหงุดหงิด มันเหมือนมีอะไรติดค้างในใจ และมันเหมือนกับย้ำเป็นนัยๆ ว่าเธอกำลังหลงลืมบางสิ่งที่สำคัญสำคัญถึงขั้นที่ว่า....ทำให้เธอนอนไม่หลับเลยทั้งคืน!!ครืด~ ครืด~เสียงจากโทรศัพท์ดึงให้หญิงสาวหลุดออกจากภวังค์ความคิดที่หมกมุ่น ดวงตาคู่สวยปรายมอง และเมื่อเห็นชื่อคนโทรมา เธอก็ถึงกับดีดตัวลุกขึ้นยืนด้วยความตกใจโอ้ย!!"ฉันลืมไปเลย"หญิงสาวพึมพำ เธอรีบคว้ากระเป๋าสะพายไหล่วิ่งไปยังรถหน้าตั้ง วันนี้เธอออกมาทำ
"พะ...พี่พีทจะทำอะไรคะ"ถามออกไปด้วยความตื่นตระหนก คำว่า "พร้อม" ของพี่พีท ก็เหมือนคำชวนให้ทำเรื่องอย่างว่า "ผัว" ก็คือ "ผัว" อยู่วันยังค่ำ ข้อนี้เธอรู้ดี แต่ไม่ต้องรีบตอกย้ำสถานะความเป็น "ผัว" เร็วขนาดนี้ก็ได้ คิดพลันมองหน้าหล่อๆ ของสามีที่โน้มลงมาใกล้ๆ จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รินรดข้างพวงแก้ม "พี่ขอจูบได้ไหมครับ"คำขอที่เลี่ยงไม่ได้มาพร้อมกับแววตาอ้อนเมียหนักมาก พี่พีทเป็นผู้ชายที่หล่อ เธอยอมรับ แต่คือเข้าใจไหมว่า คนมันไม่เคยมีแฟน พออยู่ๆ โดนสามีจูบปากเข้าให้มันก็เลยเกร็งตัวแข็งทื่อ คิดว่ามันน่ากลัว คิดว่าคงทำไม่ได้ แต่พอเอาเข้าจริงๆ กลับกลายเป็นว่าเธอถูกริมฝีปากได้รูปนั้นดึงดูดให้จมลึกลงไปในห้วงอารมณ์ที่อธิบายไม่ถูก กลีบปากนุ่มนิ่มถูกสามีบดคลึงจนเธอเผลอครางหวิวในลำคออื้อ~หญิงสาวส่งเสียงครางประท้วงเมื่อสัมผัสอ่อนโยนของสามีเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นเร่าร้อนขึ้นกว่าเดิม ขนอ่อนลุกชันด้วยความเสียวเมื่อถูกมือหนาเค้นคลึงสองเต้าอวบอิ่มจนร้อนวูบ ดวงตาคู่สวยฉ่ำหวานเคลิ้มไปกับสัมผัสวาบหวามที่สามีปรนเปรอให้ อารมณ์ที่เตลิดทำให้เธอลืมความกลัวในใจและถูกแทนที่ด้วยความอยากรู้จนบดเบียดตัวเข้าหาความแข็งแ
"ไม่เป็นไรค่ะ"ถึงจะบอกว่า "ไม่เป็นไร" แต่สีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดอยู่ไม่น้อยนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มอดเป็นห่วงไม่ได้ เขาเอื้อมมือมาสัมผัสที่หน้าผากของหญิงสาวเพื่อเช็คให้มั่นใจว่าไม่มีไข้ ก่อนจะพูดคำๆ หนึ่งขึ้นมา และมันก็ทำให้เธอรู้สึก เอ๊ะ!! ในใจมากกว่าเดิม"พี่เคยบอกแล้วไง มีอะไรให้บอกพี่"เคยบอกตอนไหน??คำถามผุดขึ้นมาในหัวของญาริน เธอจำไม่ได้เลยจริงๆ ว่าพี่พีทเคยพูดประโยคนี้ แต่ความสงสัยนั้นคงอยู่ไม่ได้นาน เมื่ออยู่ๆ เธอก็ถูกมือคู่นั้นดึงดูดความสนใจจนทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าวที่แก้มแปลกๆ"พี่เป็นห่วงญานะ"พูดพร้อมกับฝ่ามือที่เลื่อนขึ้นมาจับหัวเธอเบาๆ ถึงปากจะไม่ได้พูดอะไร แต่หัวใจดวงน้อยมันกลับสั่นไหวโอนเอนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ตอนนี้เธอได้แต่บอกกับตัวเองว่า "ใจเย็นๆ" เมื่อรู้สึกได้ว่ากำลังถูกดวงตาสีนิลจับจ้อง และถึงจะอ่านใจอีกฝ่ายไม่ออก แต่ภาษากายที่สื่อออกมาให้รู้ว่าเธอคือ "คนสำคัญ" มันก็ทำให้คนที่ไม่เคยคาดหวังอะไรเลยจากการแต่งงานเริ่มมีหวั่นไหวแบบไม่รู้ตัว"ขะ...ขอบคุณค่ะ"ตอบรับแบบเก้อเขิน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสัมผัสได้ว่าสามีที่ได้มาจากความบังเอิญก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร แถมหน้าหล่อๆ







