Pinulot ni Sadie ang papel at ngayon ay nagtataka siya kung bakit may butas iyon. Ilang segundo siyang napatitig at nag-isip. Sa hugis at laki ng butas, may ideya na siya kung ano dahilan ng pagkabutas no'n.Binasa niya ang nakasulat sa papel.“Dominador Escalante.”Ilang beses niya iyong inulit-ulit basahin hanggang sa napabitiw na lang siya sa papel.Nanginig ang kaniyang mga kamay, ganoon na rin ang kaniyang labi.“Dominador Escalante,” muli nito sambit.Ilang beses niya iyong inulit-ulit basahin hanggang sa napabitiw na lang siya sa papel.Nanginig ang kaniyang mga kamay, ganoon na rin ang kaniyang labi.“Dominador Escalante,” muli nito sambit.Naging mabilis ang pagtibok ng kaniyang dibdib dahilan para marinig nito ang pagtibok no'n. Nakilala na niya kung sino si Dominador Escalante.Iyon ang pulis na kasama ni Ludwick nang muntik na siyang mapahamak at higit sa lahat, iyon ang pulis na namatay dahil sa natamo nitong bala. Parang sasabog na ang utak ni Sadie dahil sa kaniyang mga
Sabay na napasandal sa may upuan ng sasakyan sina Sadie. Pagkatapos no'n, awtomatikong napayakap si Ludwick sa kasintahan.It was a warm and tight hug. Patagal nang patagal, mas lalong humihigpit ang kaniyang yakap. Patayo naman ang pagkakalapat ni Sadie sa kaniyang mga palad sa likod ni Ludwick at mahigpit siyang nakakapit sa damit ni Ludwick.Ludwick buried his face on Sadie's shoulder. “Sorry for what my family had done on yours. I'm really sorry.”“W-wala kang k-kasalanan.” Hindi na makapagsalita nang maayos si Sadie dahil sa sinisipon na ito kaiiyak.Naghiwalay ang kanilang mga katawan mula sa pagkakayakap at napahawak si Ludwick sa mukha ni Sadie. His touch was so soft and the warmth it gave dry out the tears that were flowing as it reached his palms.“Matagal mo na ba itong alam?” halos pabulong na sabi ni Ludwick. His eyes were red but there was no trace of tears that could be seen on his face.Sadie took a few seconds before answering. Tumango ito. “Before we met. Before we k
“Pa!” sigaw ni Sadie saka pumagitna. Itinulak niya ang ama saka tinulungan si Ludwick na umayos ng tindig.Kaagad namang pinunasan ni Ludwick ang dugo na tumagas sa gilid ng kaniyang mga labi. Hinawakan ni Sadie ang mukha ni Ludwick at ipinaharap iyon sa kaniya. Tiningnan niya ang mukha ng kasintahan at nang mapansing mas nagiging halata na ang pag-agos ng dugo mula sa gilid ng labi nito, napaharap siya sa kaniyang ama.“Pa, bakit mo sinuntok si Ludwick. He did nothing to you!” sigaw ni Sadie sa ama at itinapat sa harap ni Ludwick ang kaniyang braso para gawing harang.“Alam mo na kung bakit at alam mong ayaw ko siyang makita. Kahit pagsuporta sa relasyon niyo, hindi ko masikmura!” bulyaw naman ng ama saka napatingin ito kay Ludwick. “Ikaw, hindi porque mayor ka, magugustuhan ka na ng lahat. Umalis ka rito!” dagdag pa nito at halos ingudngod na lang nito ang kaniyang hintuturo sa mukha ni Ludwick.Hindi makatingin si Ludwick sa ama ni Sadie. Hindi siya natatakot sa maaaring gawin nito
“Magandang gabi po, Tita.”Nanginginig ang mga kamay ni Ludwick nang ilahad niya iyon sa ina ni Sadie para makipagkamay. Ito ang unang beses na pumunta siya rito sa bahay nina Sadie dahil kahit gustuhin niya, si Sadie ang may ayaw.“Magandang gabi rin sa iyo, mayor,” saad naman ng ina ni Sadie at nakipagkamay ito. Pagkaraan ay napasulyap ito kay Sadie, isang makahulugang tingin.Naiilang na tumawa si Ludwick. “Ludwick na lang po o hindi kaya ay hijo. Masiyado naman pong pormal ang mayor.”Wala lang naging reaksyon ang ina ni Sadie at pagkaraan ay inalok ang dalawa na pumasok.May mga dala silang pagkain. As usual, galing ito sa restaurant ni Sadie. Hindi umaasa sa tira si Sadie dahil palaging ubos ang pagkain sa restaurant kaya nagpapaluto talaga siya ng pagkain para sa kaniya kung nasa condo siya, para kay Ludwick, at para sa pamilya niya. Nag-aabala rin naman siya para sa mga Dargan ngunit hindi tulad ng para sa pamilya niya.“Ma, 'asan si Papa?” pabulong na tanong ni Sadie sa ina
Napatingala si Sadie sa kalangitan samantalang nakapako ang tingin ni Ludwick sa kaniyang mukha.“Ang ganda ng mga bituin.”“Oo, sobrang ganda,” saad naman ni Ludwick, walang pakiaalam sa nakikita ni Sadie.“I never thought na gagawin natin 'to. Bukod sa parang hindi na ito bagay sa ating edad, akala ko ay wala na tayong oras para rito.” Nakatingin lang sa kalangitan si Sadie. “We're both busy at nakakaluwag lang kapag gabi o hindi kaya ay free time.”“I'm sorry,” wika ni Ludwick dahilan para mahinang matawa si Sadie.“Why are you saying sorry? Hindi mo naman kasalanang busy tayo pareho.”“Yeah, but I can't stop blaming myself for being busy. For being a mayor,” katuwiran naman ni Ludwick.“You shouldn't have run kung sisisihin mo lang din ang sarili mo,” giit ni Sadie at saka napalingat kay Ludwick.“I never wanted to be in this position naman. It's dad. Ito ang gusto niya para sa akin and as his first son, kailangan na tumulad ako sa kaniya.” May bakas ng lungkot sa boses ni Ludwick
Sinasayaw ng malamig na hangin na ilang milyang katubigan ang nilakbay ang mga damong may kataasan at nasa gilid ng kalsada.Sa malabitukang daan na mahigpit ang pagkakakapit sa may katayugang kabundukan, umaagaw ng atensyon ang ilaw na nanggagaling sa sasakyan. Kahit pa gaano karami ang bituin sa kalangitan, walang panama ang mga iyon sa sasakyan.Lulan ng sasakyang iyon si Ludwick at Sadie. Magkahawak ang kanilang mga kamay, at nakapatong ang ulo ni Sadie sa balikat ni Ludwick.“This is childish,” komento ni Sadie at iginalaw-galaw ang kamay niyang nakahawak sa kamay ni Ludwick. “Hindi bagay sa atin. Para tayong mga teenagers.”Napangisi naman si Ludwick dahilan para masilayan ang kaniyang napakaputing mga ngipin. “That's the point. I want to experience this as a teenager since I never get to experience this when I was young.”Nag-angat ng tingin si Sadie saka ipinulupot ang isang kamay sa braso ni Ludwick. “I love you,” bulong nito at hinalikan ang balikat ng kasintahan.***Ang k