Hindi pinaandar ni Davis ang sasakyan. Nakaupo si Isabella sa front seat katabi ng binata. Unang binasag ni Isabella ang katahimikan.
She told Davis about the criticisms, the expectations, and the pressure she felt from her father. She told him about how she felt like she could never live up to his standards, and how it had been affecting her mental health. Davis listened intently, and asked her to tell him more about how she was feeling."It sounds like your father is having a hard time seeing things from your perspective," Davis said sympathetically. "But that doesn't give him the right to treat you that way. You deserve better than that."Isabella nodded, feeling a small sense of relief. It was good to have someone on her side, someone who understood how hard things had been for her."What do you think I should do?" tanong ni Isabella sa mababang tono."You don't have to put up with that kind of treatment," Davis said firmly. "You deserve to be treated with respect and kindness, no matter who it is. If your father can't give you that, then it's up to you to decide if you want to continue having him in your life.""What do you mean?""Huwag mong hayaan na siya ang kumontrol sa buhay mo."Isabella thought about what Davis had said, feeling a weight lifted off her shoulders. She knew that Davis was right.Davis continued to offer Isabella advice and words of encouragement, giving her some perspective on her situation with her father. He listened to her vent and validated her feelings, letting her know that it was okay to feel sad and hurt by her father's words. But he also reminded her that she had the power to control her own destiny and not let anyone else's opinion or actions define her."Minsan naiisip ko na wala talaga akong kwentang anak, katulad ng sinabi ni Daddy.""Everyone has value and worth including you. The most important thing is to believe in yourself and your own worth, regardless of what others may say or think, even if that's your father." Davis said."Don't ever forget that, even when the people around you try to bring you down. You are strong and you matter, and you get to choose how you respond to the adversity that life throws your way."Isabella felt a lump rise in her throat as she listened to Davis's words. It was like he was speaking directly to her soul, and his words felt like a warm blanket wrapping around her heart. She felt safe and seen in a way that she hadn't felt in a long time."Thank you, Davis," she said, tears streaming down her cheeks.For the first time, she felt like she was being heard and understood. She felt like she was no longer alone in her struggles, and that she had someone she could trust and talk to. Davis told her that she didn't need to carry all her burdens by herself.Hindi namalayan ni Isabella na nakatulugan na niya pala ang pag iyak. Naramdaman nalang niyang parang umangat ang sarili niya at ipinasok sa isang kwarto. Hindi na niya kayat imulat ang mata dahil sa pinaghalong hilo at antok na nararamdaman. Hinayaan niyang makapagpahinga ang sarili sa malambot na kama.Sinimulang imaneho ni Davis ang kanyang sasakyan patungo sa kanyang condo nang mawalan ng malay si Isabella.Hindi niya alam kung saan nakatira ang dalaga kaya naman idiniretso niya nalang ito sa kanyang condo. Napatingin siya sa maamong mukha ng katabi. Davis assumed that Isabella has a stable life when he first saw her, but he's wrong.Inangat ni Davis ang isa niyang kamay at masuyong hinaplos ang pisngi ni Isabella. He gently wiped away the tears on her face, and he was rewarded with a small, faint smile.Ilang oras ang lumipas at nakarating na siya sa harap ng kanyang condo. Hindi na niya inatubiling gisingin ang mahimbing na pagtulog ni Isabella.Davis carefully carried Isabella to his room. He opened the light and gently placed her on his bed, making sure she was comfortably settled before covering her with a blanket.Davis stayed as he watched Isabella sleep. He went went over to Isabella and gently stroked her cheek, his hand light and tender. Gustong gusto niyang haplusin ang pisngi ng dalaga."Good night." With those words, Davis stood up and left the room quietly.Despite only knowing her for a short time, he couldn't shake the feeling that she was someone he wanted to protect and take care of, and he was determined to do whatever he could to help her in whatever she was going through.Nagising si Isabella kinabukasan sa hindi pamilyar na silid. Sakto naman ang pagbukas ng pinto at iniluwa niyon si Davis.Mariing napapikit si Isabella dahil parang nabibiyak ang ulo niya sa sakit. She slowly sat up, rubbing her forehead as the pounding ache continued."Looks like you have a hangover from last night," Davis said, staring at her with his cold eyes again. Hindi kumibo si Isabella at nanatiling nakapikit ang kanyang mga mata habang hawak ang ulo."Nagpaluto ako ng soup kay Manang, let me bring it over for you," He then turned his back and left the room, returning shortly with a bowl of warm soup.He placed it in front of Isabella and said. "I know it's not much, but I hope this can make you feel better. Pagkatapos mong kumain magpalit ka na rin." Itinuro niya ang isang white shirt at boxer sa tabi ng kama.Isabella took a sip of the soup and a weak smile spread across her face. "Salamat. This is exactly what I needed," she said with her bedroom voice. Napalunok ang binata dahil sa boses na ginamit ni Isabella."Just inform Manang if you need anything," With that, Davis headed out of the room, closing the door beside him.Isabella enjoyed the soup Davis had brought for her. As she finished eating, she looked around the room, feeling grateful for Davis' kindness. She didn't know him fully, yet he had gone out of his way to help her - it was a feeling that she wasn't use to, but it was a welcome change.Naisipan nang lumabas ni Isabella pagkatapos niyang magpalit, hindi siya maaaring tumagal dito. Tinungo niya ang kusina, inilagay niya ang plato sa lababo at nagsimula na niyang hugasan ang pinagkainan nang pigilan siya ng isang matandang babae. Ito siguro ang binabanggit ni Davis na kanina."Nako ma'am, ako na ang bahala riyan.""Ayos lang po, isang plato lang naman ito." aniya sa magalang na tono. "Nasaan po si Dave?" Tanong nito sa matanda na nakatingin lang sa ginagawa niya."Nauna na siyang umalis ma'am, marami pa raw siyang gagawin kaya ibinilin niya muna sa akin na asikasuhin kita habang wala siya." Natapos na si Isabella sa paghuhugas kaya hinarap na niya ng tuluyan ang matanda."Ganon po ba? Sige po, mauuna na rin ako. Wala na rin naman po akong balak na magtagal pa rito," wika nito habang nagpupunas ng kamay."Maswerte kayo sa isa't isa ni sir maam. Bagay na bagay talaga kayo," Matamis na ngumiti ang matanda."Ano po bang sinasabi niyo manang?" Naguguluhan nitong tanong. "Wala pong namamagitan sa amin ni Davis kung iyan ang iniisip ninyo.""Nakita ko kung paano ka alagaan ni Sir kagabi. Ingat na ingat siya sa 'yo, ma'am. Pasensiya nga pala kung inakala kong may relasyon kayo ng amo ko, pero sigurado akong espesyal ka sa kanya. Alam mo ba ma'am? Ngayon lang nagdala si Sir ng babae rito. Hindi siya basta basta nagpapapasok, pati nga ang mga kaibigan niya ay hindi niya pinapahintulutang pumunta rito sa condo niya. Kaya ganoon nalang po ang pagtataka ko nang mag uwi siya ng babae kagabi." Mahaba nitong sambit. Parang kinikilig pa ito habang nagkukuwento.Napailing iling naman ang dalaga sa turan ng matanda. "Naawa lang po sa akin si Davis kaya niya 'yon nagawa," Muling rumehistro sa isip niya ang nangyari kagabi. Mula sa pagkikita nila sa bar, sa pagpunta nila sa kotse ng binata, paglalabas ni Isabella ng lahat ng hinanakit niya at lahat lahat."Alis na po ako. At salamat po pala sa niluto niyong soup.""Walang anuman ija. Sana sa susunod na punta mo rito ay magtagal ka. Siya nga pala, nakalimutan kong magpakilala," Mahinang natawa ang kausap."Ako pala si Nora. Nag iisa lang akong tagapag silbi rito." Napatango tango si Isabella."Sige po Manang Nora. Mauuna na po ako, may trabaho pa pong naghihintay sa akin." Ngumiti ito sa huling pagkakataon."Sige ija, mag iingat ka sa pag uwi."Bumalik si Isabella sa kwarto ni Davis para kuhanin ang kanyang mga gamit at nang makaalis na siya.As she turned to leave the condo, she looked back one last time, smiling to herself as she stepped outside to Davis's house.A few days had passed since Isabella met Davis. He was the only person who had been able to reach her in her darkest moment including her brother.As she sat down at her swivel chair, lost in thought, she heard a knock on the door."Come in." Pinagsiklop ni Isabella ang dalawang kamay at agad na inihanda ang matamis na ngiti. Pumasok sa loob ang kanyang sekretarya."Good morning ma'am. I have some important news to share." Pinakatitigan lamang ito ni Isabella, hinihintay ang kanyang susunod na sasabihin."I'm afraid that Mr. Hernandez, the buyer for our product, has decided to back out of the deal we had agreed upon. This is unfortunate news, to say the least, and it could have a significant impact on our company's bottom line." Napakunot ang noo ni Isabella. "Let's just move forward with other options. Please arrange a meeting with our other buyers." Her secretary nodded and eventually left her office. Isabella took a deep breath and continued to work.Isabella was feeling a little
Pagod na pagod si Isabella nang makarating siya sa kanyang Condo. Tamad siyang pumasok sa loob at ibinaba ang kanyang nga gamit. Dumiretso siya sa bathroom at minadali niyang nilinis ang kanyang katawan upang sa ganoon ay maaga siyang makakapagpahinga. Pagkatapos niyang maligo ay pinatuyo niya ang kanyang buhok at diretsong humiga sa kama.Nakatingin lang siya sa kisame, malalim ang iniisip. Inalala niya ang sinabi ni Manang Nora. Ano ang ibig sabihin nitong espesyal siya kay Davis? Ilang beses pa lang sila nagkikita ng binata at madalang din silang mag usap. Napabangon muli ang dalaga, ang daming bumabagabag sa isip niya. Isa na rin ang nakita niya kanina sa restaurant. Kitang kita ng dalawa niyang mata ang likod na bulto ng kanyang ama, pero parang napaka imposible naman niyon kung iisipin. Ang alam niya ay nasa ibang bansa ito ngayon at may inaasikaso. Inabot niya ang kanyang telepono sa bedside table ang idinial niya ang numero ng kapatid. Kailangan niyang kumpirmahin ang kanyan
Itinuro ni Camille ang pagkain sa harap. Naguguluhan na napatingin doon si Isabella."A-allergic," Nahihirapan namang sambit ng kaibigan. Agad na napalitan ng pangamba ang pagdududa ni Isabella.Naging aligaga ang dalaga, hindi nito alam ang gagawin sa kaibigan. Sinundan niya lang ito ng tingin nang maglakad siya palayo habang hawak ang lalamunan. May kinuha siya sa kanyang drawer bago ito pumasok sa restroom. Sinundan niya naman ito upang masigurado kung maayos ba ang lagay ni Camille."Hey! Let me in." Kumatok si Isabella sa pintuan ng restroom. Narinig niya ang pagbukas ng gripo at ang tunog ng tubig na rumaragasa. Naghintay siya ng ilang minuto bago bumukas ang pintuan. "I'm okay. Uminom na ako ng gamot." Agad na sabi niya rito. Hindi kumbinsido si Isabella sa sinabi ni Camille ngunit hinayaan nalang niya ito.Nagtungo sila ulit sa dining table at itinuloy ang kwentuhan na parang walang nangyari. Bumalik na rin ang dating sigla ni Camille.Hinawakan ng kaibigan ang mga kamay nito
Bakas pa rin ang pagka irita sa mukha ni Ryan habang nagmamaneho. Napangisi si Isabella at naisipang mas asarin pa ang binata. "Hindi na virgin ang kapatid ko," Malakas siyang napatawa nang makitang mas pumula pa ang mukha ng kapatid."Isabella!" Ryan shouted."What? Nagsasabi lang naman ako ng totoo ah.""Iiwanan kitang mag isa rito sa kalsada kung hindi ka pa tumigil diyan." Pananakot nito sa kanya. Alam niyang hindi iyon magagawa ni Ryan ngunit pinili na lamang niyang manahimik dahil ramdam niyang naiilang ang kanyang kapatid sa usapang iyon. Para hindi maging tahimik ang kanilang byahe, binuksan ni Isabella ang radio ng sasakyan. Inihinto na ni Ryan sa tapat ng Mall ang kanyang kotse nang makarating na sila rito. Naunang bumaba sa kanya ang binata saka siya umikot at pinagbuksan ng pinto si Isabella.Sanay na ang dalaga dahil lagi niya naman itong ginagawa mula pa noon. Sabay silang naglakad sa loob, sinusundan lamang siya ni Ryan habang nagtitingin naman si Isabella ng mga bagay
Matapos ihatid ni Ryan si Isabella sa kaniyang condo dala ang mga pinamili nila ay dumiretso na ito sa kanilang Mansion. Hindi katulad ni Isabella ay mas gusto nitong manatili rito dahil naniniwala ang binata na narito pa rin ang presensiya ng kanilang Ina kaya hindi niya ito maiwanan. Nang makarating si Ryan sa tapat ng kanilang bahay ay napansin niyang may iba ring sasakyan ang nakaparada. Sigurado siyang ang ama nito ang may ari dahil siya lang naman ang nakakapasok sa bahay na ito maliban kay Isabella.Halos isang araw sa isang linggo lang rin umuuwi ang kanilang ama kaya madalas niyang nasosolo ang Mansion. Sa totoo lang ay mas gugustuhin nitong mag isa sa halip na makasama ang kaniyang ama. Napabuntong hininga ito bago lumabas sa kaniyang sasakyan at pumasok sa loob. Rinig na rinig niya ang mga halakhak na nanggagaling sa silid kainan. Napakuyom ang kamao nito. Pang tatlong beses na niyang inuuwi ang babae nito sa kanilang Mansion. Iniisip ni Ryan na wala man lang siyang resp
Naalimpungatan si Isabella dahil sa tunog ng kaniyang alarm clock. Papikit pikit itong bumangon upang patigilin ang ingay. Nabaling naman ang atensyon niya kay Avi na nasa sahig ng kaniyang kwarto.Nanlalaki ang mga mata ng dalaga saka ito pinulot at muling ibinalik sa kama. "I'm sorry. Malikot talaga ako matulog," saad ni Isabella habang tinitingnan ang Teddy Bear. "Good morning my Avi."Tuluyan siyang bumangon dahil ayaw niyang ma late sa trabaho. Alas otso ay kailangang naroon na siya sa kaniyang opisina. Mayroon pa siyang isang oras at kalahating minuto para maghanda.Inayos muna ni Isabella ang pwesto ni Avi bago niya ito iniwan at nagtungo sa kaniyang banyo upang linisin ang sarili. Minuto lang ang naitagal nang paghahanda nito. Umupo si Isabella sa pang isahang sofa habang naghihintay ng kaniyang pag alis. Kinuha niya ang kaniyang cellphone saka ito binuksan.Pumasok sa kaniyang isip si Avi. Kailangan niyang pasalamatan si Davis kung totoong sa kaniya nga galing iyon, pero hin
Matagal na rin simula nang huling nagkita si Davis at Isabella. Hindi inaasahan ng dalaga na makakatanggap siya ng mensahe mula sa binata. Nakatitig lamang siya sa kaniyang telepono habang paulit ulit na binabasa ang mensahe ni Davis. Ano naman kaya ang pakay nito sa kaniya? At paano niya nakuha ang numero nito gayong hindi naman niya ito ibinigay sa kaniya.Napakagat labi ito bago nagsimulang magtipa ng isasagot kay Davis."Sure, it would be my pleasure. Let's meet there after lunch." Pagkatapos nitong maisend ang reply niya sa binata ay umayos na ito ng higa, at kalaunan din ay dinalaw na siya nang antok.Nagising si Isabella kinabukasan dahil sa mga kaluskos na naririnig niya sa kaniyang paligid. Ipinalibot niya ang kaniyang tingin sa paligid at natagpuan niya si Camille na inaayos si Avi. Tamad na bumangon sa pagkakahiga ang dalaga saka ito naghikab. "Oh. Good morning Bells. Pasensiya na nagising ata kita. Nalaglag kasi itong Teddy Bear mula sa kama mo kaya inayos ko lang," saa
Biglang napataas ang kilay ni Isabella dahil sa huling sinabi ni Davis."Come again?" mataray nitong tanong. Imbes na sumagot ay humalakhak lang ang binata saka ito umupo sa tapat ng kinauupuan ni Isabella."May pupuntahan ka pa ba? Mukhang paalis ka na kanina." Diretso ang tingin ni Davis kay Isabella habang sinasabi niya ang mga katagang iyon.Huminga naman ng malalim ang dalaga bago siya nagsalita. "Papunta sana ako sa counter pero pinigilan mo ako," aniya."Really?" Davis asked. Mapang uyam itong ngumisi kay Isabella. "Because it looked like you were trying to avoid me.""Kung iniiwasan kita ay sana tinanggihan ko na ang alok mong makipag kita sa akin." Napatango tango ang binata ngunit mababasa mo pa rin sa kaniya na hindi ito kumbinsido sa sagot ni Isabella.Dudugtungan pa sana ng dalaga ang kaniyang sasabihin dahil sa pagkainis ngunit hindi niya ito nagawa dahil sa pagdating ng waiter dala ang mga inorder na pagkain ni Davis.Inilapag ng lalaking waiter ang iba't ibang klase ng