ตอนที่ 7 ลุกหนัก NC25+

|Zelyn Part|

“พึ่งรู้นะ ว่าพี่อนุญาติทันทีที่ซีรีนขอมาฝึกงานที่นี่”

ปัง !!!! พี่พายุวางแฟ้มเอกสารลงที่โต๊ะทำงานฉันเสียงดัง

“กะ...ก็”ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัว เลยได้แต่ยกมือขึ้นจับท้ายทอย พี่พายุคงได้ยินหมดแล้วสินะ

“พูดแบบนั้นไม่น่ารักเลยนะ”

“แล้วต้องให้ซีรีนพูดแบบไหน พูดแบบยัยป้ามีนาหรอ!!”

“ซีรีน!!”พี่พายุขึ้นเสียงดัง เหมือนกำลังจะปรามว่าสิ่งที่ฉันกำลังพูดมันไม่ดี

“ขอโทษค่ะ”ฉันหันหน้าหนีแต่ก็ยอมพูดขอโทษ เพราะตอนนี้การกระทำของฉันมันก็ดูไม่น่ารักจริงๆ

“ทีหลังถ้าไม่ชอบเขาก็อยู่ห่างๆจะได้ไม่ต้องมีเรื่องกัน เข้าใจไหม”

“จะให้ซีรีนทนมองยัยป้าอยู่ในห้องกับพี่พายุหรอ ไม่มีทาง”ฉันพูดประโยคนี้กับตัวเองเบาๆ

พี่พายุส่ายหน้าแล้วเดินหยิบเอกสารแล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง

“มีอะไรหรือเปล่าจ๊ะน้องซีรีน เมื่อกี้พี่เห็นบอสยืนคุยกับน้องซีรีนตรงนี้”พี่สรกลับมาจากประชุมพอดี

“ซีรีนคงชงชาไม่ถูกใจเขามั้งคะ ไม่มีอะไรหรอกค่ะ”ฉันบอกปัดพี่สรเพราะถ้าให้อธิบายคงต้องคุยกันยาว อีกอย่างพฤติกรรมของฉันก็ไม่ควรบอกให้ใครรู้ด้วย

หลังจากที่พี่พายุเดินกลับเข้าไปในห้องฉันก็กลับมานั่งทำงาน ยัยป้ามีนาก็ไม่รู้จะอยู่ทำไมไม่ยอมกลับซักที

“เสียดายจังเลยนะคะ ที่วันนี้พายุไม่ว่าง ไม่งั้นเราคงได้ไปทานดินเนอร์กัน”

“เอาไว้วันหลังดีกว่าครับ วันนี้ผมไม่สะดวกจริงๆ”ทั้งสองคนเดินควงแขนออกมาจากห้องด้วยกัน ฉันพยายามทำเป็นไม่สนใจแต่มันก็อดไม่ได้ที่จะแอบฟัง

“ก็ได้ค่ะ แต่พายุต้องสัญญานะคะว่าหลังจากมีนากลับมาจากดูงานที่ฝรั่งเศษ เราจะไปทานข้าวเย็นกัน”ยัยมีนามองมาที่ฉันแล้วหันไปทำหน้าอ้อนใส่พี่พายุ หมันใส้ชิป!

“ครับ ผมสัญญา”

“พายุพูดแล้วนะคะ งั้นมีนาไม่กวนพายุแล้วดีกว่า มีนาไปก่อนนะคะ”ยัยมีนาเขย่งขึ้นไปจูบแก้มพี่พายุ โดยไม่สนใจอีกสายตาหลายคู่ที่กำลังมองอยู่ โดยเฉพาะฉัน

“มีนา!!”พี่พายุดูตกใจเล็กน้อย ก่อนที่ยัยป้าจะโบกมือยิ้มร่าเดินไปที่ลิฟ

ปัง !!!!

“พี่สรคะ !! วันนี้ซีรีนขอกลับเร็วหน่อยนะคะ รู้สึกไม่ค่อยสบายเวียนหัว อยากจะอ้วก”ฉันวางแฟ้มลงเสียงดัง แล้วหยิบกระเป๋าเดินออกมาเลย

“ไอ้พี่พายุบ้า!! ที่กับเรารังเกียจอย่างกับใส้เดือนกิ้งกือ แต่พออีป้านั่นหอมกลับยืนเฉยๆ”ฉันยืนบ่นในลิฟ เพราะไม่รู้จะไประบายให้ใครฟัง อึดอัดไปหมดเลยเว้ย!! ฉันเดินกระทืบเท้ามาที่รถ เหลือเวลาอีกตั้งหลายชั่วโมงกว่าจะเลิกงานเพื่อนๆฉันก็เลยยังไม่มีใครว่าง ...

|Phayu Part|

จุ๊ป !!

เหตุการณ์เมื่อกี้ผมกล้าสาบานเลยว่าผมไม่รู้มาก่อนจริงๆว่ามีนาจะทำแบบนี้ ผมตั้งใจแค่จะเดินออกมาส่งเธอที่หน้าห้องเท่านั้น

“บอสคะ บอส”

“อื้ม...ว่าไง”คุณสรเลขาเรียกให้ผมตื่นจากภวังค์ความคิด

“น้องซีรีนขอออกก่อนเวลา จะให้สรรายงานในระบบด้วยไหมคะ”

“ไม่ต้องๆ คิดเวลาให้เธอเต็มเหมือนเดิมนั่นแหละ”ถ้าเป็นคนอื่น แล้วอยู่ๆมาออกก่อนเวลาแบบนี้ผมคงตัดเป็นวันลาไปแล้ว แต่เห็นว่าเป็นน้องหรอกนะ เลยจะเว้นให้1คน

ผมสั่งงานคุณสรเสร็จก็เดินกลับเข้ามาในห้อง สายตาของผมมองผ่านกระจกไปที่โต๊ะทำงานของซีรีนตลอดเวลา ไม่รู้ป่านนี้จะโมโหไปถึงไหนแล้ว

ผมรู้นะว่าซีรีนมีความรู้สึกดีๆให้กับผมและผมก็ยอมรับว่าผมก็รู้สึกดีๆกับเธอเหมือนกัน แต่ตอนนี้ผมแค่รู้สึกว่าสถานะของเราที่เป็นอยู่ตอนนี้มันดีและยั่งยืนแล้ว เกิดเราสองคนลองคบกันแล้วไปไม่รอดขึ้นมา ไม่อยากจะคิดเลยว่าเราจะมองหน้ากันยังไง

เวลา 21.30 น. ณ ผับดังใจกลางเมือง

|Zelyn Part|

“อีนี่มันร้าย!! ทำซีรีนของฉันหัวเสียได้”อาร์ตี้เพื่อนสาวสองพยายามปลอบ ฉันเล่าวีรกรรมของยัยป้าคนนั้นให้พวกมันฟัง แต่ยิ่งเล่าก็ยิ่งแค้น

“ฉันเครียดว่ะแก ถ้าอีป้ามันกลับมาพี่พายุต้องเสร็จมันแน่ๆ”ฉันยกแก้วน้ำส้มขึ้นดื่ม ถึงฉันจะชอบมาที่แบบนี้แต่ฉันก็ไม่ดื่มแอลกอฮอล์

“เสร็จแน่ๆ”น้ำส้มพยักหน้าเห็นด้วย

“โอ้ย!!เครียด แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าอีป้านั่นจะไปกี่วันเกิดอยู่ๆมันโผล่มาฉันได้บ้าตายแน่ๆ”

“งั้นแกก็จัดการพี่พายุก่อนสิ จัดการให้จบวันนี้เลย”

“แกก็พูดง่ายๆนะนังตุ๊ด แค่คุยกันดีๆพี่พายุยังไม่ค่อยอยากจะคุยกับฉันเลย แล้วจะไปจัดการเขาได้ยังไงละ”

“ก็ไม่ต้องคุย ใช้เรือนร่างที่แม่นิวให้มาให้เป็นประโยชน์หน่อยสิ”

“ยังไงของแกว่ะ”น้ำส้มกับฉันมองหน้ากัน ไม่รู้ว่านังตุ๊ดจะมาไม้ไหน

อาร์ตี้เล่าแผนการที่นางคิดให้ฟัง นางบอกว่านางเคยทำแล้วได้ผล แต่แค่ฟังฉันก็ขนลุกแล้วอะ

“ฉันทำไม่ได้หรอก”ฉันส่ายหน้าขอแผนใหม่ แผนนี้มันยากเกินไปสำหรับฉัน

“แล้วแต่นะ จะรอให้ยัยป้านั่นพาพี่พายุไปเสร็จก่อนก็ตามใจ”

“ไม่ได้นะฉันไม่ยอม”

“ไม่ยอมก็ทำตามที่ฉันบอก!!”อาร์ตี้ยกมือเท้าเอว

“แต่ฉันไม่กล้า แค่เห็นหน้าพี่พายุฉันก็..”

“งั้นแกลองกินแก้วนี้ดู เรียกความกล้าของแกออกมาแล้วโทรหาพี่พายุซ่ะ”อาร์ตี้ดันแก้วเหล้าที่นางพึ่งชงมาให้ฉัน เอาว่ะลองดูซักตั้งดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย

อึก !!! อี๋โครตขม กินกันเข้าไปได้ไงว่ะ ฉันวางแก้วแล้วรีบหาอะไรอย่างอื่นเข้าปาก

“เป็นไงกล้าขึ้นมาไหม”น้ำส้มกับอาร์ตี้มองแบบลุ้นๆ

“ไม่เท่าไหร่แต่ฉันจะลองโทรหาพี่พายุดู”

ฉันกดโทรหาพี่พายุแล้วพูดตามที่อาร์ตี้บอก ตอนแรกพี่พายุก็เหมือนจะไม่สนใจจนอาร์ตี้ต้องแกล้งทำเป็นเสียงผู้ชายเข้ามาคุยกับฉัน

“เป็นไงมาไหม”

“ไม่รู้ แต่พี่พายุบอกให้ส่งโลเคชั่นให้”

“แสดงว่าพี่พายุติดกับเราแล้ว ขั้นต่อไปคือแกต้องไปนั่งคนเดียวแล้วทำตัวเองให้เมาที่สุด พอพี่พายุมาแกก็ลากเขาไปจัดการซ่ะ ผู้ชายร้อยทั้งร้อยเห็นตรงนู้นนิดตรงนี้หน่อย ก็แข็งจนทนไม่ไหวแล้ว”อาร์ตี้จัดเสื้อผ้ากับทรงผมให้ฉันใหม่

“ขะ...แข็งอะไร บ้าหรอ”อยู่ๆฉันก็รู้สึกเขิน แผนของอาร์ตี้ก็คือการทำให้พายุเป็นของฉัน ดังนั้นมันก็ต้องผ่านเรื่องแบบนั้น โอ๊ยๆตายถ้าพี่ซีนรู้เอาฉันตายแน่ๆ

“ไม่ต้องมาเขินเดี๋ยวคืนนี้แกก็จะได้เจอของจริง ว่าแต่แค่นี้ยังเมาไม่พอ กินเข้าไปอีกแก้ว”

อาร์ตี้บังคับให้ฉันกินแบบเพียวๆไปหนึ่งแก้ว แล้วสั่งอีกแก้วเพื่อมาพรมใส่เสื้อผ้าฉันจะได้มีกลิ่นเหล้าหน่อย

อาร์ตี้นั่งอยู่เป็นเพื่อนจนพี่พายุมา มันก็รีบกลับไปที่โต๊ะของตัวเอง

“ซีรีนกลับเดี๋ยวนี้”พี่พายุมาถึงก็ดึงฉันให้กลับบ้านทันที

“ม่ายย..ซีรีนไม่อยากกลับ ซีรีนอยากกินต่อ”

ฉันดึงพี่พายุให้นั่งแทนที่ตัวเองก่อนจะลุกขึ้นเต้นรอบตัวพี่พายุ ฉันพยายามทำตามที่อาร์ตี้บอกคือเต้นยังไงก็ได้ให้นมกับน้องสาวของฉันโดนตัวพี่พายุให้มากที่สุด

“ซะ..ซีรีนยืนดีๆ”พี่พายุพยายามจับให้ฉันอยู่เฉยๆ ฉันก็เลยนั่งตักเขาซ่ะเลย แล้วใช้มือโอบรอบคอพี่พายุไว้หลวมๆ

“พี่พายุสนุกไหมคะ ซีรีนสนุกม๊ากก วู้วว!!!”ฉันเต้นบนตักพี่พายุ พยายามจะกดให้ตรงนั้นของเราถูกัน จนฉันเริ่มรู้สึกเหมือนมีอะไรมาดุ่นๆที่ก้น

“กลับกันเดี๋ยวนี้ซีรีน ถ้าซีรีนไม่กลับพี่จะกลับแล้วนะ”พี่พายุจับฉันให้ลุกขึ้นแล้วกำลังจะเดินออกไป อาร์ตี้กับน้ำส้มก็ส่งสัญญาณให้ฉันกลับไปกับเขาและจัดการเขาต่อให้ได้

“กลับก็กลับค่ะ”ฉันทำตามอย่างว่าง่ายจนตอนนี้เรามาอยู่ด้วยกันบนรถพี่พายุ

“อ่ะ..กินน้ำเยอะๆจะได้สร่าง ตอนถึงบ้านจะได้ไม่โดนดุ”พี่พายุส่งขวดน้ำมาให้

“ไม่กลับ ซีรีนไม่กลับบ้านนะคะ”

“ไม่กลับบ้านแล้วจะไปไหน”

“ไปคอนโดพี่พายุคะ”

ฉันตีหน้าตาย ไม่กลับซ่ะอย่างพี่พายุจะทำอะไรฉันได้

“คาดเบลพี่จะพากลับบ้าน”พี่พายุจัดการคาดให้ตัวเอง แล้วออกรถ

ไม่ได้นะ!! ฉันจะยอมให้พี่พายุขับรถจนถึงบ้านไม่ได้ กลิ่นเหล้าขนาดนี้ พี่ซีนตีตายแน่ๆ และแผนที่ฉันพยายามทำก็จะเสียเปล่า

หมับ!!!

ฉันลอดเบลตัวเองแล้วเอื้อมมือไปจับเป้าของพี่พายุ แล้วออกแรงบีบเบาๆ นังอาร์ตี้บอกว่าให้จับจนกว่ามันจะรู้สึกเเข็ง แต่เอ๊ะ!! ทำไมของพี่พายุมันแข็งอยู่แล้วล่ะ

“ซี๊ด...ทะ ทำอะไรซีรีน กลับไปนั่งที่ตัวเองเดี๋ยวนี้”

พี่พายุพูดติดๆขัดๆแบบที่อาร์ตี้บอก แสดงว่าพี่พายุเริ่มมีอารมณ์ฉันต้องรีบลุกเขาต่อทันที

“แข็งแล้ว...ให้ซีรีนช่วยพี่พายุนะคะ”

“อ๊ะ...ย๊ะ อย่าาา”....

.

.

.

.

NEXT EPISODE.