Chapter 3

Tinitigan ni Maliah ang sarili sa harap ng kuwadradong salamin. Hindi maikakaila ang taglay niyang ganda. Light make-up lang ang inilalagay niya sa mukha, light din ang lipstick, ayaw niya ng sobrang kapal dahil nangangati siya. Perfect sa suot niyang puting blusa at skirt na navy blue, 'yon ang uniform niya sa pinapasukang company. Araw ng Monday at dapat ay presentable. Nabasa niya sa group chat na may bago silang CEO.

"Bagong araw, bagong simula. Kaya mo 'yan, Maliah!" Pinalakas niya ang loob at muling ngumiti sa reflection niya sa salamin.

Isinukbit niya ang bag at lumabas na ng apartment. Nakasalubong niya si Monet, may dalang timba. Mukhang makikiigib na naman ng tubig.

"Sira na naman ba ang faucet sa silid mo?"

"Oo e," tugon nito, saka'y sumimangot. "Nasira na naman."

Natawa siya sa hitsura nito. Naalala pa niya n'ong unang masira ang gripo nito. Bumaha sa loob ng silid at ang ending ay lumaki ang bill nito sa tubig. Mabuti't nasa first floor sila at dahil sa nangyaring 'yon ay nakilala niya ito.

"Okay ka na ba?" kapagdaka ay tanong nito.

Tumango siya. "Tama ka. Hindi ko dapat sila iyakan."

"Good. Hindi kawalan si Jacob sa buhay mo. Cheer up and smile. Ipakita mong hindi ka apektado sa ginawa nilang panloloko sa iyo." Itinaas ni Monet ang kanang braso, animo'y nasa rally.

Natawa siya sa inakto nito. Nagpaalam na siya at ilang sandali ay lulan na siya ng pampasaherong dyip. Wala namang traffic kahit araw ng Lunes, tiyak na maaga siyang makakarating sa pinapasukan. Mula sa babaan ay nilalakad pa niya papuntang building na pinagtatrabahuhan. Hindi na kasi puwedeng pumasok doon ang mga pampasaherong sasakyan. Sa paglalakad ay naabutan niya si Limuel, iisa sila ng pinapasukang company.

"Good morning, Mal!" Abot-tainga ang ngiti nito, daig pa ang tumama ng jackpot. Mal ang tawag nito sa kaniya, para raw hindi mahaba. Mahaba ba ang pangalan niya? E, six na letra lang 'yon. Pareho lang sila.

"Good morning din," ganting bati niya.

"Sabay tayong mag-lunch, libre ko."

"Sabi mo 'yan ha. Wala pa naman akong baon ngayon."

"Oo, hintayin kita mamaya."

May hitsura si Limuel, may katangusan ang ilong, mapula ang makipot na labi. Naalala rin niya nang unang salta pa lang siya sa company. May balak yata itong manligaw sa kaniya, pero nang oras na 'yon ay nobyo pa niya si Jacob, kaya hindi niya binigyang-pansin ang lalaki.

Pareho silang nasa Office Administrator, nauna lang ito ng buwan sa kaniya. Nang tumaas ang posisyon niya mula sa intern ay lumipat na rin siya ng apartment. Tumaas ang sahod niya kaya nama'y maayos niyang nasusuportahan ang pag-aaral ng kapatid na nasa probinsiya. Nakapagbakasyon na rin sa tinutuluyan niya si Erica at binalak na doon na lamang pag-aralin, pero tumanggi ito. Wala raw makakasama ang kanilang ina.

Matapos makapag-in ay naghiwalay na sila. Naging busy na siya sa trabaho. Hindi na rin niya nalaman kung dumating na ba ang bagong CEO. At dahil araw ng Lunes ay maraming pinagawa ang nakatataas sa kaniya, hindi na halos siya umaalis sa harap ng computer.

"Oy, Maliah, hindi ka pa ba magbi-break?"

Napukaw ang atensiyon niyang nasa computer nang marinig ang tinig, si Yna, kasamahan niya sa team.

"Ano bang oras na?"

"Diyos ko, Maliah, kaming lahat ay nakapag-lunch na, ikaw na lang ang hindi."

Lagot! Si Limuel.

Dagli niyang in-off ang computer, basta na lang dinampot ang bag at nagdumaling lumabas. Naabutan niyang nakasandal sa konkretong haligi ang binata. Nakapikit ang mata, mukhang nakatulog na sa paghihintay. Naramdaman yata nito ang yabag niya, kaya nagmulat ito.

"Sorry, ang dami kong ginawa. Nakalimutan ko ang oras," hinging paumanhin niya rito.

Ngumiti lang si Limuel. "Halika na, kumain na tayo."

"Hindi ka pa kumakain?"

"Oo, bakit?"

"Dapat hindi mo na ako hinintay, nakakahiya tuloy sa iyo."

"Okay lang. May usapan tayo, sabay tayong mag-lunch 'di ba?" Nagtaas-baba ang may kakapalang kilay nito.

Hindi na siya makatanggi nang hilahin nito ang palad niya. Marami-rami pa ang mga tao sa canteen nang makapasok sila. Matapos pumili ng mauupuan ay pumila na ito. Ito na rin ang pumili ng kakainin niya. Habang hinihintay ang pagdating ni Limuel ay naisipan niyang buksan ang cellphone, may mga text message siyang nabasa mula sa kaniyang kapatid, kinukumusta siya. May mga chat message din galing sa m******r. At dahil abala sa pagbabasa ay hindi niya pansin ang pagdating ng isang bulto.

"Oy, nandito ka rin pala!"

Kahit hindi siya mag-angat ng paningin ay kilala na niya kung sino ang may-ari ng tinig na 'yon. Ayaw sana niyang tingnan ito, pero magmumukha lang siyang walang modo kung hindi ito kakausapin.

"I'm good as always, Pamela." Tumaas ang kabilang gilid ng nguso niya. Sinayod ito mula itaas hanggang dulo ng daliri sa paa.

"Oh, don't look at me like that, bestie." Nahalata nito ang ginagawa niyang pananayod.

Muling tumaas ang gilid ng nguso niya, at sa pagkakataong 'yon at sa mata na niya ito tinitigan. "Sinusuri ko lang ang bawat himaymay ng 'yong katawan. Baka kasi may naligaw pang t***d ng nobyo ko... ops!" Naitakip niya ang palad sa sariling bibig. "Hindi ko na pala siya boyfriend, sinulot mo nga pala siya, kaya napunta sa iyo." Sumandal siya sa upuan, pinag-ekis ang braso sa tapat ng dibdib.

"Aba't hoy...!" Itinaas nito ang palad at akmang ipapadapo 'yon sa pisngi niya.

Subalit may sumalo na mula sa likuran niya. "What's your problem, Miss?" baritonong tanong ni Limuel.

Tumaas ang isang kilay ni Monet, at tila'y ginaya siya, pinag-ekis ang dalawang braso sa tapat ng dibdib nito.

"Hindi ko alam na may reserba ka pala," ngisi nito.

Payak siyang tumawa. Si Limuel na lang ang binalingan niya. "Kumain na tayo. Marami pa akong naiwang trabaho sa mesa ko. Bakit ba masyadong busy ngayong araw? Anong merun?" sunod-sunod niyang salita. Hindi na pinansin ang naghihimutok na si Pamela.

Umupo sa harapan niya si Limuel, kanina pa nito nailapag ang kanilang pagkain. "Dumating na kasi ang new CEO, kaya busy ang lahat."

"Ah," Tumango-tango siya. Kapagdaka ay nilantakan na ang nakahaing pagkain. Chicken adobo at kalderetang baboy ang piniling ulam ni Limuel, may tig-isa rin silang bote ng mineral water.

"Echusera!"

Tangay ang kutsara nang lingunin niya si Pamela. "Oh, nandito ka pa rin? Tibay mo rin pala."

Narinig niya ang impit na tawa ni Limuel. "Don't mind her, kumain ka lang."

Samantalang, walang pasubaling itinukod ni Pamela ang dalawang palad sa mesa. "Kilala kita, Maliah, pero hindi ko akalain na may kapalit na pala si Jacob sa puso mo." Ito naman ang tumaas ang gilid ng nguso. "Pasimple ka rin pala, Maliah, naglilinis-linisan, pero marumi rin pala. Pwe!" Tinalikuran na sila ng matalik niyang kabigan... noon, ngayon ay kaaway na.

Nagpakawala siya na malalim na hininga, saka'y binalingan ang pagkain. Pero parang nawalan siya ng gana. Sa 'di malamang dahilan ay iginala niya ang paningin at nakita niya ang mga matang nakatitig sa kaniya. Titig na may kasamang panghuhusga.

"Bakit parang naging kasalanan ko?" Umiling siya at saka ay itinuon ang paningin sa pagkain.