Nagising ako dahil sa mga narinig na ingay sa paligid, dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang puting kisame at pader. Nasa hospital na naman ba ako?
Inaalala ko ang nangyari, muntikan nang mabaril si Tucker ang naalala ko habang tumatakbo ito papalapit sa akin ngunit bigla na lamang akong nahilo at tanging mga boses ng mga kaibigan ko ang narinig sa huling sandali na tinawag ang pangalan ko.
"Gising na siya!" sigaw ng kung sino. "Tawagin ko lang po ang Doctor."
"Klai, ayos ka lang ba?" Tumingin ako sa apat kong kaibigan na lumapit sa akin, silang lata ay may mga sugat.
"Ayos lang ako...Wala bang napuruhan sa inyo?" tanong ko. Sabay silang umiling habang nakatingin pa rin sa akin may lungkot sa mata.
"S-si Tucker?" tanong ko nang hindi ko manlang makita kahit anino niya sa silid na ito. Nagkatinginan silang apat na tila ba nagdadalawang isip kung sasagutin nila ako. "Nasaan siya? Maayos ba siya?" dagdag kong
At sa pagbukasa ng pinto, bumungad sa akin ang magandang pakinggan na musika at ang mga taong nagpapalakpakan na hindi ko rin naman kilala. Pagkatapos ng araw na ito magbabago muli ang takbo ng buhay ko, ang araw na ito ang magiging dahilan ng pagbagsak ko. Mahal ko si Tucker pero alam ko rin na ang gagawin ko ay makakatulong sa kanya.Tanaw ko na ang lalaking dahilan ng lahat ng ito, ang una ay tanging mission ko lang siyang pagbagsakin at biglang bumaliktad ang mundo naming dalawa. Ako ang nakuha sa sarili kong patibong, alam kong may parusa akong matatanggap mula sa mga kasamahan ko sa paglabag ng pinaka-una naming rules. Ang huwag mahulog na dapat ay mission lang. At ang parusang iyon ay magagawa ko na."You're beautiful," bulong niya sa akin nang makarating na ako sa harap. "Tucker, the moment I saw you...alam kong hindi kita mapa-amo ngunit hindi ko mawari kung bakit tayo magkasama sa harap ng Diyos ngayon. Sa totoo lang, masaya ako. Masaya akong ikaw ang
Five Years LaterThird Person POV:"Hey Dad, look!" Agad na tumakbo ang batang lalaki papunta sa lalaking nakasuot ng tuxedo."Hey boy, what is that?" Binuhat niya ito. Mababakas sa mukha ng lalaki ang galak, ganito siya lagi sa tuwing nakikita ang anak."Mommy Celine made this for me!" masayang sigaw ng batang lalaki habang hawak-hawak ang sumbrero na gawa sa kulay brown na tela."Kinukilit kasi ako na gawan siya." Lumapit na rin ang babaeng tinawag na 'Mommy Celine' ng batang lalaki."Trunder, what will you say to Mommy?""Thank you, Mommy! I love you!""I love you baby boy." Mahinang kinurot ni Celine ang pisngi ni Trunder bago ito bumaba mula sa pagkabuhat ng lalaking nakapangalang Tucker."His grown up now," saad ni Celine habang nakatingin kay Trunder na tumatakbo pabalik sa mga kalaro nito."He is and thanks to you, salamat dahil tinulongan mo akong palakihin ang anak ko, Celine.""Of course,
"Klai." Napahinto ako nang marinig ang boses ni Almina, alam ko ang sasabihin niya. Pipilitin niya pa rin akong kumbisihin na humingi ng tulong."Kahit para sa anak mo lang.""Seryoso ba kayo?" Tumingin ako sa kanilang lahat nang sumunod na rin ang tatlo. Ano bang mapapala namin kung lumapit kina Tucker? "Gusto n'yo bang ipahiya ako sa kanya? Na iniwan ko siya at babalik para lang humingi ng tulong?""Alam mong hindi natin ito kaya, kung papairalin mo iyang mataas mong pride wala tayong mapapala. Anak mo ang pinag-usapan din dito, Klai." Umiwas ako ng tingin nang sabihin iyon ni Jersey, bakas sa tono niya na seryoso na talaga ito.Alam kong sa ganitong pagkakataon hindi nila ako susundin dahil lahat na sila may gusto sa ayaw ko.Huminga ako nang malalim at buong lakas na tumingin sa kanila. "S-sige, pagbibigyan ko kayo. Para sa anak ko...at para na rin makita ko siya at mahawakan." Lumunok ako, nahihirapan akong huminga. Hindi ko kayang m
"Mommy?" takang tanong ko, sinisurado kung tama ba ang narinig ko mula sa kanya. "Teka ah, tanggap ko at wala akong pakealam kung asawa ka ni Tucker pero 'yong Mommy ka ng anak ko? Ibang usapan na yata 'yon." Tinaasan ko siya ng kilay, hindi ko hahayaan na pati anak ko maaagaw ng kahit sino.Ngumisi siya na tila ba nang-aasar, "Hindi mo ba narinig kanina na Mommy ang tawag ng anak ko sa akin."Wow, anak niya talaga? Ang kapal ng mukha nito.Ngumisi ako at tinaasan siya ng kilay ulit, dahan-dahan din akong lumakad papunta sa kanya. Hindi rin naman ito nagpatinag at nanatili lang nakatayo. Kapal, hindi ba siya takot sa akin?"Baka tulog ka pa at nananaginip lang? Paano mo magiging anak ang hindi naman ikaw ang lumuwal?" tanong ko. Mas lalo niya rin akong tinaasan ng kilay."Sino naman kasing matinong Ina na iniwan ang anak?" Kinuyom ko ang aking mga kamao at akmang sasampalin siya nang pareho kaming napatingin sa pinto ng banyo.&nbs
"G-gusto ko lang naman maging ligtas ang anak ko. Sa tingin mo ba madali sa akin na gawin ang bagay na iyon? Hindi, Tucker. Araw-araw kong pinagsisihan na iniwan ko ang anak ko...""Ang pag-iwan sa akin? Hindi mo pinagsisihan?" Umiwas ako ng tingin. Hindi ko magawang sagutin ang tanong na iyon.Sa totoo lang, pinagsisihan ko ang pag-iwan sa kanya ngunit hindi ngayon ang panahon para sabihin iyon. "Tucker, pumayag ako dito para sa anak ko."."At pumayag akong tulongan kayo para sa'yo." Mas lalo akong natahimik."Bakit ka ba nagagalit? May Celine ka naman na pero parang awa mo naman, huwag mong ibigay sa kanya ang anak ko." He smirked like I am wrong. Tama naman, mas pinaboran niyang maging ina si Celine kaysa sa akin."Si Celine ang nandyan nang kailangan ko ng katulong sa pag-aalaga ng anak ko, Klai. Hindi ko pwedeng ilayo sa kanya ang bata."What the fuck?"Fine, pero hindi mo ako mapipigilan kung lalapitan ko siya. I'm his mothe
I kissed him more, ramdam ko na ang nga kamay nito sa ibang parte ng katawan ko. Hindi ko na nga namalayan na nakarating kami sa isang malaking kwarto. "Who's room is this?" I stopped and asked him. Nilibot ko muna ang paligid, kulay itim ang ibang gamit at may mga ibang kulay naman. Naaamoy ko ang amoy niya rito, "It's mine. Our son were playing here," he said. Kinunotan ko siya ng noo nang banggitin niya ang anak ko. "Hinayaan mong makita ng anak ko ang mga armas ninyo?" Inis kong tanong, ge bit his lower lip at mas lalo akong hinila palapit sa kanya."Can we talk about him later?" He kissed me again, gusto ko mang kumawala dahil gusto kong ngayon namin pag-usapan ang anak ko pero nanghihina ako sa ginawa niya.He pushed me, kaya napahiga ako sa kama niya. He looked at me at napakagat labi ako nang pinagmasdan siya. Lumapit siya sa akin at hinayaan ko siyang gumalaw. I moaned silently when he touched me gently, hinubad niya ang suot kong pantalon habang nakatingi
Kinabukasan, nagising akong masakit ang buong katawan. Hindi ko masyadong magalaw ang paa ko, dahan-dahan akong bumangon muntikan pa akong matumba nang maramdaman ang pagkahilo. Tumingin ako sa paligid at naalala bigla ang nangyari kagabi. Gago! Akala ko panaginip ko lang ang nangyari kagabi. Totoo 'yon?!Tiningnan ko ang dalawang kamay ko at bakas pa rin roon ang tali, ganoon din sa paa ko. Baliw ba siya?! Bakit niya ako tinali?"You're awake." Agad akong lumingon sa pintuan nang marinig ang boses niya, sinamaan ko siya ng tingin. "I made you a breakfast, hinahanap ka na pala ng mga kaibigan mo." Mas lalo ko siyang sinamaan ng tingin.May gana pa siyang maging kalmado ngayon? Naaalala niya ba ang ginawa niya sa akin kagabi?"How dare you to do that to me, Tucker? Ginawa mo akong isang hayop kung itali." Pinigilan kong hindi sumigaw dahil alam kong marami ng gising dito."Good morning, my wife..." Hindi niya pinansin ang sinabi ko, nilagay niya ang pagkain s
Habang nasa biyahe kami papunta sa school ni Thrunder, hindi ko siya kinausap. I don't feel to talk with him. What he did last night to me is humiliating pero pumayag din ako. Ang tanga ko rin. And what the hell is he talking about na asawa niya ako? The wedding is cancel years ago. "We're here," he said as he parked the car in the parking lot. "Minute by now, lalabas din siya." "Can we go out and wait him outside?" I asked. Pakiramdam ko kasi kapag magkatabi kaming dalawa mas lalong nasasakal o hindi ako makahinga dahil sa presensya niya. Tumingin siya sa akin na nagtataka, "We can wait him here," sagot nito na mas lalong ikinainis ko.Hindi niya ba maramdaman na ayaw ko siyang kasama o makatabi manlang. "Lalabas ako at aantayin ang anak ko." Mabilis kong inalis ang seatbelt sa katawan ko at lumabas sa kotse. Narinig ko pa ang pagbuntonghininga niya pero hindi ko na pinansin pa, gusto ko nang makita ang anak ko.Ano kayang itsura niya sa maliit na suot n