Tangina niya! Ako pa talaga binantaan niyang papatayin niya? Kung hindi lang ako tinawag ni Tucker kanina, hindi ako makakaalis sa pagkahawak niya sa braso ko.
"Para kang binagsakan ng langit at lupa sa hitsura mo," Tucker said nang makapasok kami sa kwarto namin.Sinamaan ko siya ng tingin, "Kailan ba tayo magpapakasal para makaalis na sila dito at pupuntahan ko na ang mga kaibigan ko?" tanong ko. He looked at me like he didn't expect me to say that. "Anong tingin ’yan?" I asked."Bakit bigla kang nagmamadali?" I rolled my eyes on him."I am dying to see them, Tucker---""You're dying to get rid on me, Klailea." putol niya sa sasabihin ko. Ano ang ibig niyang sabihin? Kinunotan ko siya ng noo."What?" I asked."Gusto mo nang kumawala sa akin, but sorry to say this... Hindi ka pa buntis." And by that, iniwan niya akong naka-nganga. Still processing of what he said.Gago! Nawala na nga sa isip ko ang planong iyon at ano bang inaano niyPagkatapos naming magluto ni Manang at natapos na rin ang paghahanda ng mga katulong. Nandito na kami ni Tucker sa lamesa, tahimik ko lang siyang pagmasdan habang nilalagyan ako ng pgakain sa plato ko at juice sa baso ko. Paminsan-minsan ay tumitingin siya sa akin at tinataasan ko naman siya ng kilay. "Why you're looking at me like that?" he asked. "Looking what?" "Are you still mad because I didn't grant your request?" Taka ko naman siyang tinignan, anong request? "Masyado pang mabilis ang pangyayari kung gagawin natin iyon, Klai." What? Damn it! Halos manlaki ang mga mata ko at akma ko siyang hahampasin sa braso nang biglang dumating si Manang para maglagay ng isa pang ulam. I looked at him again, sinamaan siya ng tingin. "Shut up... Hindi iyon ang dahilan kung bakit kita tinitignan," I said and rolled my eyes. Hindi ko na nga naisip iyon dahil habang palabas ako ng kwarto kanina, gusto ko na lang magpalamon sa lupa dahil
Tomorrow morning, nagising akong masakit ang buong katawan. Hindi ko alam kung saan ako sumabak na laban kagabi, we just having sex but I remember how we were wild last night. Mula sa CR hanggang sa kama. Hindi ko mapagkaila na sobrang galing niyang magdala. Iyong tipong masisira na yata ang buong katawan mo, hopefully hindi nangyari. Dahan-dahan akong gumalaw nang bigla rin akong natigil when I saw him beside me. Tulog na tulog din. I looked at him, how peaceful his face kapag tulog. Kung gising ito hindi maamo ang mukha niya. Dahan-dahan ko ring hinawakan ang mukha niya, alam ko na sa sarili ko kung hanggang saan lang kami. May nangyari na sa amin kagabi at alam ko rin kung ano ang magiging resulta. Mabubuntis ako, papakasalan niya ako sa papel lang at kapag nailabas ko ang anak niya aalis na ako. Hindi ko na sila gugulohin pa. "Good morning." Agad kong inilayo ang kamay ko sa kanya ngunit mabilis niya rin itong nahawakan at binalik kung saan ito nakahawak kanina
Nagpatuloy pa rin kaming maglakad, mabuti't hindi naman nakatingin sa amin ang mga nandito."Saan mo ba sila tinago?" masungit kong tanong sa kanya, he sighed at gulat akong tumingin sa kamay niyang hinawakan ako bigla."Hindi ko sila tinago, nandoon sila." May tinuro siya gamit ang nguso nito ngunit bumalik lang din ang tingin ko sa kamay naming magkadikit.Bakit ba naging big deal ito sa akin? Lahat ng mga kaunting kilos na ginagawa niya sa akin ay may nararamdaman akong kakaiba."Hey?" Napakurap ako at bumaling na rin sa tinuro niya. Halos mapatkabo naman ako nang makita ang likod ng mga kaibigan ko."Klai!" Sabay silang lumingon sa akin at mabilis din nilang nilapag sa simento ang mga baril nito, tumakbo sila palapit sa akin."OMG, kumusta ka na? Buntis ka na ba ha?" Tinulak ko si Munique dahil sa tanong niya. Anong buntis!"Tangina niyo, nandito lang pala kayo. Hindi niyo sinabi sa akin." Nakasimangot kong sabi sa kanila.
Nagising ako dahil sa mga narinig na ingay sa paligid, dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at bumungad sa akin ang puting kisame at pader. Nasa hospital na naman ba ako?Inaalala ko ang nangyari, muntikan nang mabaril si Tucker ang naalala ko habang tumatakbo ito papalapit sa akin ngunit bigla na lamang akong nahilo at tanging mga boses ng mga kaibigan ko ang narinig sa huling sandali na tinawag ang pangalan ko."Gising na siya!" sigaw ng kung sino. "Tawagin ko lang po ang Doctor.""Klai, ayos ka lang ba?" Tumingin ako sa apat kong kaibigan na lumapit sa akin, silang lata ay may mga sugat."Ayos lang ako...Wala bang napuruhan sa inyo?" tanong ko. Sabay silang umiling habang nakatingin pa rin sa akin may lungkot sa mata."S-si Tucker?" tanong ko nang hindi ko manlang makita kahit anino niya sa silid na ito. Nagkatinginan silang apat na tila ba nagdadalawang isip kung sasagutin nila ako. "Nasaan siya? Maayos ba siya?" dagdag kong
At sa pagbukasa ng pinto, bumungad sa akin ang magandang pakinggan na musika at ang mga taong nagpapalakpakan na hindi ko rin naman kilala. Pagkatapos ng araw na ito magbabago muli ang takbo ng buhay ko, ang araw na ito ang magiging dahilan ng pagbagsak ko. Mahal ko si Tucker pero alam ko rin na ang gagawin ko ay makakatulong sa kanya.Tanaw ko na ang lalaking dahilan ng lahat ng ito, ang una ay tanging mission ko lang siyang pagbagsakin at biglang bumaliktad ang mundo naming dalawa. Ako ang nakuha sa sarili kong patibong, alam kong may parusa akong matatanggap mula sa mga kasamahan ko sa paglabag ng pinaka-una naming rules. Ang huwag mahulog na dapat ay mission lang. At ang parusang iyon ay magagawa ko na."You're beautiful," bulong niya sa akin nang makarating na ako sa harap. "Tucker, the moment I saw you...alam kong hindi kita mapa-amo ngunit hindi ko mawari kung bakit tayo magkasama sa harap ng Diyos ngayon. Sa totoo lang, masaya ako. Masaya akong ikaw ang
Five Years LaterThird Person POV:"Hey Dad, look!" Agad na tumakbo ang batang lalaki papunta sa lalaking nakasuot ng tuxedo."Hey boy, what is that?" Binuhat niya ito. Mababakas sa mukha ng lalaki ang galak, ganito siya lagi sa tuwing nakikita ang anak."Mommy Celine made this for me!" masayang sigaw ng batang lalaki habang hawak-hawak ang sumbrero na gawa sa kulay brown na tela."Kinukilit kasi ako na gawan siya." Lumapit na rin ang babaeng tinawag na 'Mommy Celine' ng batang lalaki."Trunder, what will you say to Mommy?""Thank you, Mommy! I love you!""I love you baby boy." Mahinang kinurot ni Celine ang pisngi ni Trunder bago ito bumaba mula sa pagkabuhat ng lalaking nakapangalang Tucker."His grown up now," saad ni Celine habang nakatingin kay Trunder na tumatakbo pabalik sa mga kalaro nito."He is and thanks to you, salamat dahil tinulongan mo akong palakihin ang anak ko, Celine.""Of course,
"Klai." Napahinto ako nang marinig ang boses ni Almina, alam ko ang sasabihin niya. Pipilitin niya pa rin akong kumbisihin na humingi ng tulong."Kahit para sa anak mo lang.""Seryoso ba kayo?" Tumingin ako sa kanilang lahat nang sumunod na rin ang tatlo. Ano bang mapapala namin kung lumapit kina Tucker? "Gusto n'yo bang ipahiya ako sa kanya? Na iniwan ko siya at babalik para lang humingi ng tulong?""Alam mong hindi natin ito kaya, kung papairalin mo iyang mataas mong pride wala tayong mapapala. Anak mo ang pinag-usapan din dito, Klai." Umiwas ako ng tingin nang sabihin iyon ni Jersey, bakas sa tono niya na seryoso na talaga ito.Alam kong sa ganitong pagkakataon hindi nila ako susundin dahil lahat na sila may gusto sa ayaw ko.Huminga ako nang malalim at buong lakas na tumingin sa kanila. "S-sige, pagbibigyan ko kayo. Para sa anak ko...at para na rin makita ko siya at mahawakan." Lumunok ako, nahihirapan akong huminga. Hindi ko kayang m
"Mommy?" takang tanong ko, sinisurado kung tama ba ang narinig ko mula sa kanya. "Teka ah, tanggap ko at wala akong pakealam kung asawa ka ni Tucker pero 'yong Mommy ka ng anak ko? Ibang usapan na yata 'yon." Tinaasan ko siya ng kilay, hindi ko hahayaan na pati anak ko maaagaw ng kahit sino.Ngumisi siya na tila ba nang-aasar, "Hindi mo ba narinig kanina na Mommy ang tawag ng anak ko sa akin."Wow, anak niya talaga? Ang kapal ng mukha nito.Ngumisi ako at tinaasan siya ng kilay ulit, dahan-dahan din akong lumakad papunta sa kanya. Hindi rin naman ito nagpatinag at nanatili lang nakatayo. Kapal, hindi ba siya takot sa akin?"Baka tulog ka pa at nananaginip lang? Paano mo magiging anak ang hindi naman ikaw ang lumuwal?" tanong ko. Mas lalo niya rin akong tinaasan ng kilay."Sino naman kasing matinong Ina na iniwan ang anak?" Kinuyom ko ang aking mga kamao at akmang sasampalin siya nang pareho kaming napatingin sa pinto ng banyo.&nbs