Chapter Thirty-Five

Pagkatapos naming magluto ni Manang at natapos na rin ang paghahanda ng mga katulong. Nandito na kami ni Tucker sa lamesa, tahimik ko lang siyang pagmasdan habang nilalagyan ako ng pgakain sa plato ko at juice sa baso ko. Paminsan-minsan ay tumitingin siya sa akin at tinataasan ko naman siya ng kilay. 

"Why you're looking at me like that?" he asked.

"Looking what?"

"Are you still mad because I didn't grant your request?" Taka ko naman siyang tinignan, anong request? "Masyado pang mabilis ang pangyayari kung gagawin natin iyon, Klai." 

What? Damn it!

Halos manlaki ang mga mata ko at akma ko siyang hahampasin sa braso nang biglang dumating si Manang para maglagay ng isa pang ulam. I looked at him again, sinamaan siya ng tingin.

"Shut up... Hindi iyon ang dahilan kung bakit kita tinitignan," I said and rolled my eyes. Hindi ko na nga naisip iyon dahil habang palabas ako ng kwarto kanina, gusto ko na lang magpalamon sa lupa dahil