KABANATA 7

Soo’s PoV

Tahimik lamang kaming kumakain ng breakfast. Tanging tunog lang ng mga kutsara’t tinidor na tumatama sa plato ang naririnig. Palihim akong sumusulyap sa kaniya para tignan kung anong reaksyon niya pero straight lang ang mukha nito.

First time kung magbreakfast kasabay siya. Pakiramdam ko tuloy para na kaming mag-asawa. Pero isang tanong pa rin ang kanina pa nambubulabog ng isip ko—bakit? Bakit gusto niyang dito ako?

“After we eat let’s go get you some new things.”

Napaangat ang tingin ko sa kaniya pero patuloy lang itong kumakain.

“Ha? Bakit?”

Hindi ko naman kelangan ng bagong gamit ah.

“Do I need to have reasons?”

Kahit kailan talaga hindi mo makiquestion ang mga desisyon niya. Bossy.

“Just essentials. You have to take a lot of things to Italy.”

Matagal ba kami do’n? Bakit kailangan maraming gamit? Hindi naman kami magtatagal ng isang takn doon diba?

“Bak…”

“Because I said so.”

Kahit kelan talaga, ang sungit! Buti hindi siya nagmumukhang matanda kakakunot ng noo