3- Sinister schemes

Oliver gathered courage to look at Mia’s eyes. “Matalino ka at magaling. Naging madali para sa iyo ang maabot ang posisyon mo sa kompanya. Habang ako, ilang taong nando’n pa rin sa kung saan ako nagsimula. Natalia can’t do anything for me. Kaya nang makiusap siya sa akin na lapitan ka, hindi na ako nagdalawang-isip,” aniya. “Matutulungan ko si Natalia. Higit sa lahat, matutulungan ko ang aking sarili. You were my largest stepping stone. At hindi ako nagkamali. Because of you, I got promoted. At naniwala akong hindi lang iyon ang mararating ko kung ipagpapatuloy ko ang relasyon natin. Kaya nang gawin kang CEO ni Tito Vincent, nakiusap ako kay Natalia na payagan akong pakasalan ka.”

“Dad was so fond of you na parang balak yata niyang ibigay ang lahat ng yaman niya sa iyo,” pagpapatuloy ni Natalia sa wika ni Oliver. “Simula nang dumating ka, initsapwera niya na ako. Kaya pinayagan ko si Oliver na mag-propose sa iyo at pakasalan ka. Kapag kasal na kayo, may access pa rin ako sa lahat ng yaman at ari-arian ni Dad through Oliver. Of course, mananatiling sekreto ang affair namin. Makakatabi mo lang siya sa kama. Pero habang may nangyayari sa inyo, ako ang nasa isip niya.”

Natalia smiled. “Just look at the brighter side, Mia. Dahil sa nangyari, nailigtas ka sa mas masakit pang pwede mong danasin. Naiwasan mong maikasal sa taong habangbuhay ka lang lolokohin at gagamitin. It’s a win-win situation for us dahil mababawi ko na ang para sa akin naman talaga.” She took a step closer to Mia. “You know what? I’ll tell you a secret.” She smiled. “Oliver and I planned different ways to kill you after your wedding. The car accident was our top pick.

“Hindi ka naman namin papatayin agad pagkatapos ng kasal ninyo. Siguro mga three to four months later para kahit papaano, maging masaya ka naman. And once you are dead, mapupunta ang lahat ng pag-aari mo kay Oliver. Tapos, after two or three years, magpapakasal na kami. Walang maghihinala kasi hindi kami nagmadali.” She giggled. “But thanks to you, nahuli mo kami just in the neck of time. Hindi na kailangang mangyari ang mga plano namin. You just saved yourself, Mia. I’m happy for you. Huwag ka nang magtangkang magsumbong kahit kanino tungkol sa mga nalaman mo. Wala namang maniniwala dahil wala ka namang ebidensiya.”

Nanginig ang laman ni Mia sa lahat ng kaniyang narinig. Nangilid ang kaniyang mga luha. Ngunit dahil sa mastery niya ng pagpipigil sa pagbagsak ng kaniyang luha ay hindi pa rin bumagsak ang mga iyon. Natawa siya.

“What’s funny?” nagtatakang wika ni Natalia.

“Do you hear yourselves?” nakangiting tanong ni Mia. Muli siyang tumawa. “Nakakatawa kayong dalawa. Alam n’yo ba iyon? Pinatunayan n’yo lang sa akin kung gaano kayo kahihina. Nakakaawa kayo!” She yelled.

She looked at Natalia. “You’re nothing but an insecure and desperate brat! Para kang linta na walang buto na hindi mabubuhay nang hindi s********p sa dugo ng ibang tao. Daig mo pa ang imbalido! Nakakaawa ka talaga, Natalia. Wala nang ibang laman ang puso mo kundi inggit. Sa tingin mo, sa ginawa ninyo, ako lang ang babagsak? No! Everything will go down with me. Including the company and including you!” Nasa boses niya ang pagbabanta.

Natalia chuckled. “You really think highly of yourself, don’t you, Mia? Baka nakakalimutan mong matayog na ang Blacksmith Hotels bago ka pa dumating. Marami nang problema ang pinagdaanan ng kompanya, pero hanggang ngayon nakatayo pa rin. Ikaw lang ang bumagsak, Mia. Alam ko kung gaano mo pinaghirapan kung ano man ang mayro’n ka ngayon. Hindi man kita makitang umiyak, alam kong nadudurog ka sa kaloob-looban mo.”

Mia nodded. “Talagang mataas ang tingin ko sa sarili ko. Why not? I have all the rights. Kaya ka nga inggit na inggit ka sa akin, hindi ba? Sorry to say this, pero kahit ano’ng gawin mo, hinding-hindi ka magiging ako.”

“Ang kapal naman ng mukha mong ipagdiinang naiinggit ako sa’yo. I just prefer to work smarter, not harder,” tugon ni Natalia. “Say whatever you want, but you disappointed Dad. And that was your worst fear. I remember how you told me that dad’s opinion is the only opinion that matters to you. I can only imagine your face when he told you that he was disappointed with you.”

She chuckled. “No, Mia, you will never be like him. Kaya ang mabuti pa, lumayas ka na. Go back to where you came from. Pinatikim ka lang ng kaunting karangyaan, but the truth is you never belonged with us. At kung gusto mo pang makarinig ng mas masakit, sinasabi ko sa iyong hindi ka naman talaga mahal ni Dad. He was just in awe of your determination. Of course, he wouldn’t admit it. Like us, he just used you.”

“Tama ka, Natalia. Lahat kayo, ginamit n’yo lang ako,” tugon ni Mia. “Unfortunately, hindi na ninyo ako magagamit. Tingnan ko lang kung saan kayo pulutin ngayon na mawawala na ako sa buhay n’yo."

“Of course, we will all move on like you never happened. Ikaw ang saan pupulutin? You are nothing without my father.”

“You are all underestimating me,” ani Mia. “If I am nothing without Dad, then, why did you all have to use me? It doesn’t add up.” Nagkibit-balikat siya. “Lie to yourself all you want. At i-enjoy mo lahat ng sinasabi mong sa iyo naman talaga. Never akong nakipag-agawan sa iyo, Natalia. I*****k mo sa baga mo si Oliver at ang lahat ng kayamanan ng daddy!” Pagkawika ay tumalikod na siya at walang lingon-likod na lumabas sa unit.

She didn’t expect that Oliver would run after her. Bago niya mahawakan ang handle ng kaniyang kotse ay nahawakan nito ang kaniyang braso. “What?” paungot niyang wika.

“Can we talk?” ani Oliver. “Like calmly.”

“Kalmado ako, Oliver. Hindi ako nag-eskandalo. At wala na tayong dapat na pag-usapan pa. Narinig ko na ang lahat ng kailangan kong malaman.”

“Look, I’m sorry, Mia…” Nangilid ang mga luha ng binata.

“Of course, you are! You got caught.” Mia chuckled. “I love you, Oliver. God knows how much I love you. Pero mas mahal ko ang sarili ko. Hindi ako ipinanganak sa mundo para lang magpaloko sa isang talunang kagaya mo. Kung inaakala mong manghihinayang ako sa isang taon nating relasyon, nagkakamali ka. Wala akong ibang nararamdaman ngayon kundi pagsisisi. At gusto kong malaman mo na nandidiri ako sa iyo, at nagpapasalamat ako na hindi ko naibigay ang sarili ko sa iyo. You don’t deserve me.

“Right now, I wanna slap you. Pero hindi ako magsasayang ng lakas sa iyo. I’ve had enough today. I only hope it was all worthwhile what you did to me.” For the last time, she looked straight into his eyes. Inalis niya ang suot niyang engagement ring. Kinuha niya ang kamay ni Oliver at inilagay iyon doon. “Goodbye, Oliver. I hope not to see you again.” Wala nang nagawa si Oliver nang pumasok na siya sa kaniyang kotse. Pinaharurot niya iyon paalis doon.