Stay tuned for more updates. Huwag kalimutang mag-iwan ng mga komento, i-rate ang libro, at pa-gem vote. Thank you!
Kira’s POVSunod-sunod na tawag ang natanggap ni Anthony. Halos hindi na niya mabitawan ang telepono habang kami ay nasa opisina ng kompanya. Nakikita ko kung paano siya bawat saglit ay napapatingala sa kisame, napapahawak sa sentido, at biglang napapabuntong-hininga.“Sir Anthony, nagsimula na pong mag-pull out ang ilang investors,” sabi ng isa niyang staff na takot na takot lumapit.Nakapikit si Anthony, pilit pinapakalma ang sarili. “Ilang percent?” tanong niya, mahina pero ramdam ang galit.“Almost 40% po ng total investors, Sir. Ayaw nilang madamay sa kaso. Ang iba nagbabalak nang mag-file ng complaint.”Napasapo si Anthony sa ulo niya. “Damn it…” bulong niya. “Forty percent… that’s almost half of our funding.”Pumasok naman ang isa pang empleyado, bitbit ang ilang dokumento. “Sir, may mga kliyente pong naglabas ng ebidensya. Mga resibo at tseke ng transactions. Pino-post na rin sa social media. Nagiging viral po, at halos lahat sila tinatawag tayong scammer.”Halos mabitawan ko
Kira’s POVLumabas muna saglit si Anthony. May kinakausap siya tungkol sa paghahanap kay Tita Carmen. Naiwan ako sa loob ng ICU, pinagmamasdan ang mga monitor na tuloy-tuloy ang tunog, habang ang malamig na hangin mula sa aircon ay ramdam ko sa balat.Napatingin ako sa kamay ni Lolo Roman nang bigla itong gumalaw kasabay ng pagdilat ng kaniyang mga mata. Agad siyang inasikaso ng doktor, tiningnan ang vital signs, at inobserbahan ang reaksyon niya. Nanginginig ang katawan ko, hindi dahil sa kaba kundi dahil sa galit na matagal kong kinimkim para sa matanda. Hindi ko pa rin makalimutan ang lahat ng pang-aalipusta niya noon sa akin. Para akong walang karapatang ipaglaban ang sarili ko. Ngayon, nakahiga siya rito, halos wala nang lakas, at pakiramdam ko—kinarma na siya.Pero nang magtama ang mga mata namin, agad tumulo ang luha sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit bigla na lang siyang umiyak nang makita ako sa tabi niya.“K-Ki-ra…” Hirap na hirap siyang bigkasin ang pangalan ko.Napabunton
Kira's POV Pagkatapos ng press conference, halos hindi ako makahinga sa kaba. Nakita ko sa live coverage kung paano siya binato ng bato. Pagputol ng balita, sunod ko na lang napanood na dinala si Anthony sa ospital kasama si Mardy. Kasabay noon, lumabas din ang ulat na marami sa mga investors ng Salvatore Holdings ang umatras na.Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Natatakot ako na baka tuluyang bumagsak ang kompanya. Hindi pa rin nila mahagilap si Tita Carmen, at lalo pang lumala nang mabalitaan kong dinala rin sa ospital si Lolo Roman dahil nahirapan ito sa paghinga.Pinilit kong pakalmahin ang sarili ko pero wala na akong nagawa. Kinuha ko agad ang susi ng kotse. Tinawagan ko ang kasambahay namin.“Aling Rosa, pakisundo muna si Midnight sa school. Pupuntahan ko si Anthony sa ospital,” mabilis kong bilin.“Opo, Ma’am Kira. Ako na po bahala,” sagot niya.Hindi na ako nagpatumpik-tumpik. Mabilis akong umalis. Habang nagmamaneho, nanginginig ang mga kamay ko. Sa isip ko, paano
Kira's POV Hindi mapakali ang mga kamay ko habang nakatitig ako sa TV. Nanginginig ang tuhod ko. Hindi ko alam kung paano ko kakayanin na nakikita si Anthony doon sa entablado, pinagbabatuhan ng mga tao na parang wala siyang ginawang tama. Press conference ng Salvatore Holdings ngayon, at ako—nandito lang sa sala, hawak ang remote, habang pinipilit kong hindi maiyak.“Anthony…” bulong ko.Kanina pa niya ako pinapakiusapan na huwag akong sumama. “Stay here, Kira. I don’t want you in the middle of this mess,” iyon ang huling sinabi niya bago siya umalis. Ayaw kong sumunod pero wala akong nagawa.Napatakip ako ng bibig nang makita kong binato siya ng ketchup. Sunod ay itlog. Hindi pa nakuntento ang ilan, may nagtapon pa ng pera, tila panunuya sa perang nawawala.“Please, tama na…” mahina kong usal kahit alam kong hindi nila maririnig.Kita ko sa TV kung paanong hindi siya matinag. Nakatayo pa rin siya roon, hawak ang mikropono, pilit pinapakalma ang lahat.“Ladies and gentlemen, please,
Anthony’s POVHindi ko maalis ang paningin ko sa TV. Nasa balita na agad kami. Headline pa.“Salvatore Holdings, may kinakaharap na milyong pisong ghost projects scandal.” Halos lahat ng channel, pinapakita ang mga nagrereklamong clients sa harap ng building kanina.“Anthony, turn it off,” mahina pero mariing sabi ni Kira habang hinihimas ang sentido ko. “You’ve been watching for hours. Alam ko naiinis ka, pero hindi makakatulong ‘yan sa 'yo.”“I can’t,” sagot ko, mariin ang tono. “Look at this. Paulit-ulit nilang binabanggit ang pangalan ng pamilya natin. They keep asking—where did the money go? Sino ang may hawak? And they keep showing Carmen’s face. Kasama pa pangalan ko. Kira, this is beyond embarrassing. This is destruction.”Hinawakan niya ang kamay ko. “I understand. Pero hindi ikaw ang may kasalanan. Ang tiyahin mo ang gumawa nito.”Napabuntong-hininga ako at napasandal. “But I’m the president. Ako ang humaharap. Ako ang sisihin kapag nag-pullout ang mga investors. If we lose
Anthony’s POVKatatapos lang ng usapan namin ni Mardy tungkol sa audit report nang biglang tumunog ang cellphone niya. Kita ko agad sa mukha niya na may problema bago pa siya makapagsalita.“Sir…” medyo namutla si Mardy. “Head security po. Nagkakagulo raw sa labas ng building.”Agad akong napatigil. “What kind of commotion?”Huminga siya nang malalim. “Maraming clients, Sir. Nagwawala. Nagrereklamo tungkol sa ghost projects. Specifically under the divisions handled by Ms. Carmen — Architect and Design Group, Construction and Engineering, Real Estate and Properties. Mga may-ari ng hotels, restaurants, at ilang foreign investors… nandito na sila mismo sa lobby.”Napakuyom ang kamao ko. “Damn it. Ilang tao?”“Sir, dozens. May iba galing pa sa probinsya. May mga nagdadala ng dokumento, may iba sumisigaw na isauli raw ang pera nila.”Hindi ko na pinatapos si Mardy. Tumayo ako at mabilis na kinuha ang coat ko. “Where’s Tita Carmen?”“Nasa office po niya, Sir. Parang walang pakialam. Hindi s