EP 6 : จูนจะยอมมีผัวชื่อซัน

​“ลักษณ์ต้องขอโทษด้วยนะคะที่ทำกิริยาแย่ ๆ ใส่ ถ้าลักษณ์รู้ว่าเป็นแฟนท่านประ...”

“เธอไม่ใช่แฟนผม!”

ยังไม่ทันที่เจ้ลักษณ์จะได้พูดจบประโยคเลยด้วยซ้ำเขาก็พูดแทรกขึ้นมาเสียงดุดันยิ่งกว่าเดิมอีก แถมหน้าก็โหดขึ้นเป็นเท่าตัว แค่ชวนสวิงกิ้งไม่ได้ก็รีบปฏิเสธคนอื่นทันควันเลยนะยะว่าฉันไม่ใช่แฟน แต่จูนไม่ได้โกรธนะคะอย่าเข้าใจผิด ดีแล้วที่เขารีบปฏิเสธ

“คือ...ฮื่อ ๆ”

“หยุดดราม่าซะคุณลักษณ์แล้วก็ฟัง ต่อให้เป็นเธอเป็นแฟนผมหรือไม่ได้เป็น จะคนรู้จักหรือไม่รู้จักของผมก็ตามคุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับใครทั้งนั้น คุณคือฝ่ายบุคคลหน้าที่ของคุณคืออะไรคุณจำไม่ได้เหรอ!” เออหนักกว่าเดิมอีก เชื่อไหมคะว่าความรู้สึกของฉันตอนนี้คือยิ่งเขาพูดทุกคนตรงนี้ก็ยิ่งตัวหดลง ๆ เรื่อย ๆ

“คุณซันคะลักษณ์ขอโอกาสได้ไหมคะ” ยัยเจ้พนมมือมองอีตาซันทั้งน้ำตา เอาจริงเจ้แกสวยนะคะน้องจูนก็ยังแอบคิดว่าเลยเป็นเด็กประธานบริษัทรึเปล่าถึงได้กล้าทำเกินหน้าที่แบบนั้น

“พิจารณาตัวเองซะว่าสมควรจะทำยังไงอย่าให้ผมต้องเป็นฝ่ายเอ่ยปาก”

“ฮื่อ ๆ” สิ้นเสียงสุดคมกริมและดุดันของประธานขาโหดเจ้ลักษณ์ขาโจ๋ฝ่ายบุคคลก็ร้องไห้หนักยิ่งกว่าเดิม ร้องเหมือนโดนผัวทิ้งเลยค่ะ ใช่ไหมวะจูน? สองคนนี้มีซัมติงรึเปล่าวะทำไมสายตาเจ้ลักษณ์ดูตัดพ้อซะเหลือเกิน

“จบเรื่องแล้ว ขอบคุณนะครับที่มา” พอพูดกับเจ้ลักษณ์เสร็จอีตาประธานขาโหดผู้โปรดปรานการสวิงกิ้งก็หันมาพูดกับฉัน

“คะ? เรียบร้อยแล้วเหรอ?”

“อื้ม เดี๋ยวพี่ไปส่งที่รถ” เขาแตะข้อศอกฉันให้เดินออกไปจากที่ตรงนี้ฉันก็เลยต้องเดินออกมา ถึงจะไม่ชอบขี้หน้าแต่ก็มีมารยาทไม่หักหน้าเขาต่อหน้าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาหรอก

“แล้วสรุปไล่ออกกี่คนอ่ะ” พอออกมาจากห้องฝ่ายบุคคลฉันก็รีบถาม เอาจริง ๆ นะคะเหตุการณ์เมื่อกี้เร็วและงงไปหมด

“ยังไม่ได้ไล่”

“อ้อ~ ดีแล้วล่ะ อย่าไล่เขาเลยเนอะ” งานมันหายากจะตายยิ่งประวัติไม่ดีชีวีฉิบหายนะจ้ะ เบื่อความเป็นคนดีของตัวเองจัง จูนเอ้ยอย่าคิดอะไรเป็นนางเอกเยอะนะมึงอย่าลืมว่าเรื่องนี้มึงเป็นตัวเอกไม่ใช่นางเอก!

“เดี๋ยวเขาลาออกเอง ถ้าไม่ลาออกเองพี่ค่อยไล่ทีหลัง”

“อะไรนะ” เอาจริงเหรอ โหดไปรึเปล่าวะ

“ตามนั้น ไม่ต้องรู้สึกผิดล่ะปกติใครทำงานชุ่ยพี่ก็ไล่ออกหมดนั่นแหละ”

“...” พูดไม่ออกเลยค่ะ พ่อสวิงกิ้งที่เพิ่งกวนตีนฉันเมื่อไม่นานมานี้เปลี่ยนโหมดเป็นประธานขาโหดจูนปรับโหมดตามไม่ทันจริง ๆ

“เดี๋ยวเอาเอกสารสมัครงานมาให้เลยนะ พี่พิจารณาเอง”

“ไม่เอาอ่ะ ไม่มีประสบการณ์การทำงานเจอเจ้านายแบบนี้โดนไล่ออกตั้งแต่วันแรกพอดี” ฉันพูดตามที่คิดพูดจริงทำจริงด้วยนะคะ ไม่คิดจะทำงานที่นี่จริง ๆ ค่ะ ลาขาด

“ทำได้ ทำไมไม่มีประสบการณ์เหรอ?” ตอนนี้เดินมาถึงรถของฉันแล้วค่ะ อีตานี่หันมามองหน้าถามเสียงทุ้มเป็นผู้ใหญ่ใจดีถามเด็กเชียว

“ก็เด็กจบใหม่จะไปหาประสบการณ์ที่ไหน ทำงานยังไงก็ไม่ถูกใจใครหรอก” พูดแล้วอดเบ้ปากไม่ได้ ไม่ต้องเอาเด็กจบใหม่เลยนะคะเอาแต่อาม่าอาอึ้มพอ ไม่ต้องมีที่ยืนให้เด็กรุ่นใหม่ไฟแรงหรอกพูดแล้วปวดใจ

“ที่นี่ไง”

“ที่นี่?”

“อื้ม ที่นี่นี่แหละไร้ประสบการณ์ก็สอนให้แค่ตั้งใจ โดยเฉพาะน้องจูนของพี่ซันเดี๋ยวพี่สอนเอง ว่าแต่จูน...ไร้ประสบการณ์อะไรบ้างล่ะ” เขาขยับมาใกล้ฉันมากกว่าเดิมแล้วก็ถามด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ในประโยคสุดท้าย

“...ไอ้!”

“ฮึ ๆๆ บายครับขับรถดี ๆ ล่ะ” เขายิ้มทำหน้ามีความสุขตอนที่ฉันกำลังจะปรี๊ดแตกแล้วก็หันหลังเดินหนีอีจูนไปเลย สองมือล้วงกระเป๋าสองเท้าเดินจากไปด้วยท่าเดินที่ดูดีสุด ๆ เกลียดมันไอ้มั่นหน้า! เกลียดตัวอีจูนยิ่งกว่าที่เผลอชมไอ้สวิง!

-หนึ่งเดือนต่อมา-

ตกงานคือคำจำกัดความของผู้หญิงสวย ๆ อย่างน้องจูน ดีนะมีอาชีพเสริมเป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้าในไอจี ขายอะไรน่ะเหรอ สวยปากแซ่บ เอ้ย! หุ่นแซ่บขนาดนี้ต้องบิกินี่แซ่บ ๆ เท่านั้นจ้ะที่รัก ตอนนี้ก็เลยมีเงินเหลือ ๆ ให้มาพักใจจากการอกหักไม่มีใครรับเข้าทำงานที่เกาะเต่า มาพักใจจากงานที่หายากเผื่อได้ของปลอบใจเป็นผู้หล่อ ๆ จากแผ่นดินอื่น

ตื๊ดดดด ตื๊ดดด

...เพลงขวัญ

“ฮัลโหลคนมีผัวหล่อ ว่ายังไงจ้ะ” เพื่อนรักคนสวยของน้องจูนโทรมาค่ะ ขานั้นมีแฟนแล้วเลยไม่ค่อยได้มาเที่ยวด้วยกัน ไม่ใช่นางติดแฟนนะคะแต่แฟนติดนางต่างหาก

...หลายนาทีผ่านไป...

“ก็ถ้าแค่พูดเล่นยังหวงขนาดนี้แล้วจะปล่อยให้สามีปวดเอวจนอยากไปหาคนช่วยรึไงยะ เอากลับไปคิดซะ คิดแล้วก็ลงมือปฏิบัติ แค่นี้ก่อนนะจ้ะเพลงขวัญเพราะเพื่อนเจอว่าที่ผัวเดินเลียบหาดมาแล้วอิอิ”

ฉันคุยกับเพลงขวัญนานมาก คือยัยเพลงขวัญโทรมาขอคำปรึกษาเรื่องทำให้ผัวรักผัวหลงค่ะ แล้วดันโทรมาขอคำปรึกษาถูกคนซะด้วยสิ ฮ่า ๆๆ

“บายจ้ะ จุ๊บ!” ฉันรีบตัดสายจากเพื่อนเพราะมีสเป็คของน้องจูนเดินเลียบหาดมาแต่ไกล ผู้ชายกล้ามโตใส่กางเกงว่ายน้ำรัดติ้วเห็นแหนมตุ้มอันไม่จิ๋วมันคือที่สุดในชีวิตแล้วค่ะตอนนี้ มามองหนุ่ม ๆ ให้เพลิดเพลินกันดีกว่า

“มองตาไม่กระพริบ”

...?

...??

...???

“มองพี่ก็ได้นะเดี๋ยวถอดให้ดูชัด ๆ แบบ Full HD เลย”

“เฮ้ย! มาได้ไง!” ฉันหันไปตามเสียงถึงได้รู้ว่าเป็นใคร เป็นคนที่ไม่อยากรู้จักและพบเจอมากที่สุดในชีวิตเลยค่ะ พ่อเจ้าชายสวิงกิ้งคนนั้นไง ไอ้พี่ซันคนจัญไร!

“นั่งเรือมาไง ไม่นึกว่าจะเจอจูนที่นี่พรหมลิขิตชัด ๆ เลย มาเที่ยวเหรอ” เขาขยับมายืนข้างฉันแล้วก็กอดอกสายตามองทอดไปข้างหน้าที่มีทะเลแสนสวย

“เรื่องของฉัน” อย่าไปสนใจไอ้คำว่าพรหมลิขิตบ้าบอคอแตกของเขาเลยฟังผ่าน ๆ หูไปเถอะ

“อื้ม แล้วนี่จะหื่นอีกนานไหมคุยกับพี่แต่สายตายังจ้องเป้าไอ้ฝรั่งคนนั้นไม่เลิกสักที” เขาขยับตัวมายืนตรงหน้าฉันเพื่อบังพี่ฝรั่งหุ่นล่ำคนนั้นเอาไว้

“ยุ่ง!” อายไหมล่ะจูนโดนถามตรงขนาดนี้ แต่ก็นะจูนปฏิเสธไม่ได้จริง ๆ ว่าพี่ฝรั่งคนนั้นน่ากินมาก ก.ไก่ล้านตัว อิอิ

“ไม่ได้อยากยุ่งหรอกน่าแค่อยากบอกว่าไอ้ห่านั่นจู๋มันเล็กนิดเดียว” เขาพูดพร้อมกับกลั้วหัวเราะแถมยังหันไปมองพี่ฝรั่งหุ่นซี๊ดของฉันอีกต่างหาก ใส่ร้ายป้ายสีชัด ๆ

“หุ่นเผ็ดร้อนขนาดนั้นไม่มีทางหรอกจ้ะพ่อคุณ ไปใส่ร้ายเขาเคยเห็นของเขารึไง” ฉันส่ายหน้ายิ้มให้เขา กล้าดียังไงมาว่าพี่ฝรั่งหุ่นซี๊ดของฉันไอ้จ้อนเล็ก หุ่นแบบนั้นน่ะอนาคอนด้าแน่นอนจูนคอนเฟิร์ม

“ฮึ ๆๆ เคยสิก็เมื่อคืนมันเพิ่งมาร่วมวงสวิงกับพี่อยู่เลย”

“...” โอ้โห~ พูดแล้วยิ้มขำใส่ซะด้วย ฉันฟังเขาที่พูดเรื่องสวิงกิ้งออกมาให้คนฟังได้อย่างไม่มีความเหนียมอายด้วยอาการอ้าปากค้าง

“ไม่เชื่อ?” พอเห็นฉันอ้าปากค้างนิ่งอึ้งไม่พูดอะไรอีตานี่ก็เอียงคอสี่สิบห้าองศาถามกลับมาอีก ไม่ใช่ไม่เชื่อแต่แค่ไม่คิดว่าจะต้องมารับรู้อะไรแบบนี้ต่างหาก!

“นายมัน...โคตรมั่วเลย” ฉันต้องพบเจอคนแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่วะ! มึงจะสวิงกิ้งกับใครบ้างก็เรื่องของมึงเถอะแต่มึงจะมาบอกคนอื่นทำไมคะ!

“พี่ป้องกันนะ”

“เฮ้อ!” ฉันไม่มีคำไหนจะเอ่ยออกมาแม้แต่คำเดียว ทำไมมันกวนส้นตีนแบบนี้วะ ภาพจำประธานโหด ๆ คนนั้นหายไปหมดเลย

“แล้วนี่เอาไงจะมองมันต่อไหม อย่ามองเลยนะพี่ว่า เป้ามันแม่งใหญ่สุดเท่าไส้กรอกซีพี” โอ้ย! มันเรื่องบ้าอะไรกันวะ!

“นายช่วยไปไกล ๆ ได้ไหม อย่ามาพูดอะไรแบบนี้กับฉันเลยขอร้องล่ะ” ฉันทนหายใจใช้อากาศร่วมโลกไม่ไหวแล้วจริง ๆ

“มากับใคร มาคนเดียวเหรอ” พอฉันไล่นอกจากจะไม่ไปเขายังชวนคุยต่อได้อีก แต่ไม่แล้วล่ะค่ะจูนจะไม่คุยไม่ตอบอะไรอีกต่อไป

“แล้วได้งานรึยัง ถ้ายังบริษัทพี่มีตำแหน่งว่างนะ” เหอะ! บริษัทที่มีเจ้าของเป็นคนแบบนี้น่ะเหรอ บายค่ะ

“ไม่อยากคุยกับพี่?” ยังจะกล้าถามอีกเหรอ ไม่อยากคุยด้วยตั้งแต่จบประโยคชวนไปสวิงกิ้งเมื่อครั้งโน้นแล้วโว้ย!

“จะไปได้รึยัง” ฉันหันไปถามด้วยความรำคาญสุด ๆ หน้าตาก็โคตรดีแต่ทำตัวโคตรไม่น่าเข้าใกล้ ผู้ชายบ้าอะไรก็ไม่รู้

“เอาโทรศัพท์จูนมาก่อนแล้วพี่จะไป” เขาตอบกลับแล้วก็ยื่นมือออกมา

“เรื่องอะไรต้องให้ นายไม่ไปฉันไปเองก็ได้”

“เอามาเถอะท่าทางจะมาคนเดียว พี่ไม่เอาเบอร์จูนหรอกน่าแค่จะให้เบอร์พี่ไว้ มีติดเครื่องไว้ดีกว่าอย่างน้อยบนเกาะนี้ก็ยังมีพี่ที่จูนพอจะรู้จักใช่ไหมล่ะ” อ๋อ อยากให้เบอร์เผื่อว่ามีเหตุด่วนเหตุร้ายฉันจะได้โทรหาเขาว่างั้น มั่นสุดพลังจริง ๆ

“ฉันไม่ได้มาคนเดียวฉันมากับแฟน” เรื่องอะไรจะยอมรับว่ามาคนเดียวล่ะค่ะ เกิดไอ้บ้านี่คึกชวนเพื่อนมาฉุดฉันไปรุมโทรมขึ้นมาฉันก็ตายน่ะสิ บอกตรง ๆ เลยว่าไม่ไว้ใจเขาสักนิด แค่เศษเสี้ยวเดียวก็ไม่มี

“เหรอ แฟนไปไหนแล้วล่ะ?”

“นอนอยู่ที่ห้อง”

“อื้ม เอาโทรศัพท์มา” เอ้า! นี่มึงฟังกูพูดไหมเนี่ยว่าแฟนกูนอนอยู่ที่ห้อง

“เอามาจูน แค่เอาเบอร์พี่ไว้มันไม่เสียหายหรอก ไม่ได้บังคับให้โทรหาพี่ซะหน่อย กลับเมื่อไหร่ค่อยลบออกก็ได้ พี่จะไปแล้วไม่อยู่กวนนานหรอกน่า พี่มีนัด” นัดสวิงกิ้งล่ะสิแค่อ้าปากก็เห็นยันท่อนำอสุจิแล้วคนแบบนี้

“ถ้างั้นก็บอกเบอร์มา”

“ไม่ เอาโทรศัพท์จูนมาพี่เมมเอง เร็ว ไม่ให้สักทีพี่จะเข้าใจว่าจูนอยากยื้อพี่ไว้แล้วนะ” อะไรมันจะหลงตัวเองขนาดนั้นวะ ฉันเริ่มเหม็นขี้หน้าเขามาก ๆ แล้วก็เลยยอมส่งโทรศัพท์ให้เขาไปซะ

“อ่ะ เรียบร้อยแล้ว พี่ไปก่อนนะ อย่าลบล่ะกลับเมื่อไหร่ค่อยลบ ที่นี่ไม่ได้ปลอดภัยสำหรับคนสวยที่มาคนเดียวหรอกนะ” เขาส่งโทรศัพท์คืนแล้วก็พูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินไปเลย อะไรของเขาก็ไม่รู้

...พี่ซัน

อี๋~ กล้าเมมชื่อนะยะ พี่ซัน แหวะ! คนแบบนี้ไม่สมควรให้ใครเรียกว่าพี่หรอก ทำตัวไม่น่าเคารพที่สุดในโลกแล้ว

ไม่ให้ลบงั้นเหรอ เหอะ! ต่อให้กำลังโดนลากไปข่มขืนอีจูนก็ไม่มีทางโทรหาหรอกย่ะ โทรหาเขามันน่ากลัวยิ่งกว่าโดนลากไปรุมโทรมอีก หลุดจากโจรก็คงโดนเขาลากเข้าวงสวิงกิ้งนั่นแหละเชื่อไหมล่ะ! ถ้าไม่เชื่อจูนสาบานเลยระหว่างนี้ถ้าเกิดเหตุด่วนเหตุร้ายแล้วฉันขาดสติโทรเรียกเขามาช่วย ถ้าเขามาช่วยแล้วไม่ลากฉันเข้าวงสวิงต่อ...อีจูนจะยอมมีผัวชื่อซัน!