Chapter Five

Olivia

Pareho kaming nakahiga sa iisang kama pero magkalayo at nakapwesto sa magkabilang gilid. Nakaharap ako sa kanan at siya naman sa kaliwang gilid ng higaan kaya't sandaling natahimik ang paligid.

Nakapikit na ako nang gumalaw siya. Dahil na rin sa sobrang lambot ng kama ay hindi talaga mapigilang umuga ang kutson sa tuwing may kumikilos sa ibabaw nito. Hindi ko iyon inintindi noong una. Ayoko rin kasing makipagtalo pa dahil masyado na akong pagod ngunit tila nang-iinis talaga siya dahil pabalik-balik siya sa pag-upo sa kama.

Bumalikwas na ako. Nakaupo pa rin ako sa pwestong hinigaan ko ngunit ang tingin ko ay nasa kanya. Nagbuntong hininga muna ako bago magsalita.

"Pwede bang h'wag kang masyadong malikot? Kung ayaw mong matulog, magpatulog ka!" mahinahon pa ang boses ko noong sinabi ko iyon.

"Inuutusan mo ba ako?" nanlalaki ang mga matang sambit niya.

"Hindi," tumigil akong sandali bago ipagpatuloy ang aking sinasabi. "Nakikiusap ako sayo! Masyado nang maraming nangyari sa araw na 'to. Pwede bang hayaan mo na akong magpahinga?"

Inikot niya ang kaniyang mata sa akin bago siya lumayo sa kama. Nakatingin lang ako sa kaniya at hinihintay ang sasabihin niya. Hanggang ilang sandali pa'y nagsalita na siya.

"Ayokong katabi kang matulog." Ani nito na siyang naging dahilan nang pagsalubong ng  dalawang kilay ko.

"Saan ako matutulog?" tanong ko. Imbis na sumagot ay tinignan niya lang ako. "H'wag mong sabihing sa labas mo ako papatulugin?"

Nagbuntong hininga siya't muling inikot ang mata bago magsalita at tumugon sa aking sinabi.

"Alam mo, kung pwede lang, eh! Hindi lang sana iyon ang ginawa ko. Baka pinaalis pa kita sa bahay na 'to. Kaso hindi, eh. Nakatali ako sayo! Nakatali ako sa isang babaeng hindi ko naman gusto." Iba na ang tono ng pananalita niya habang sinasabi niya iyon. Medyo malakas.

"Sa tingin mo ba ginusto kong magpakasal sayo, ha?"

"Bakit hindi ba? Hindi ba't nandito ka para sa pera? Hindi ba't kaya ka pumayag na magpakasal ay dahil sa pera? So stop acting na hindi okay sayo ang ganitong set-up! Baka nga ikaw pa mismo ang nag-plano nang lahat ng ito, eh."

Hindi na ako nakapagpigil pa. Tumayo ako mula sa pagkakaupo ko sa kama at dahan-dahang lumapit sa kanya. Nang sandaling nakatayo na ako sa kanyang harapan, inihanda ko na ang aking sarili. Binigyan ko siya ng isang malakas na sampal na naging dahilan ng halos pagtabingi ng kaniyang mukha.

"How dare you!" sigaw niya habang hawak ang pisngi at nakaharap sa akin.

"Hindi porket pumayag akong magpakasal sayo, eh ibig sabihin na kaagad na mukha akong pera. Ginawa ko 'yon dahil may dahilan ako. Ginawa ko 'yon para sa ikabubuti ng Daddy ko. Isinakripisyo ko ang sarili kong buhay para sa taong mahal ko. Eh, ikaw? Ano bang kaya mong gawin para sa pamilya mo, ha? Kaya mo bang gawin ang ginawa ko?"

Nagbuntong hininga ako nang napagka-lalim bago muling ipagpatuloy ang aking sinasabi.

"Hindi mo ako kilala pero kung makapanghusga ka, akala mo kung sino ka. Hinahayaan ko 'yung mga pananakit mo at masasakit na salitang binabato mo sa akin pero hindi ibig sabihin no'n na may karapatan ka na! Isa pang hamakin mo ulit ang pagkatao ko! Baka hindi lang isang sampal ang abutin mo!" I rolled my eyes at him, pagkatapos kong sabihin iyon.

Hindi na ako nag-aksaya pa ng oras. Buti na lang at may CR ang kwarto niya kaya't dali-dali akong naglakad papasok doon. Gawa sa salamin ang CR pero hindi rin naman transparent kaya't ikinulong ko na lang ang aking sarili sa loob ng apat na sulok ng CR na iyon.

Nakatayo akong humarap sa salamin at pagkatapos ay nagbuntong hininga ng malalim. Habang tinitignan ko ang sarili ko sa salamin, naaawa ako sa sarili ko. Para bang gustong-gusto nang sumabog ng mga luha ko dahil sa bigat ng pakiramdam ko ngayon.

Parang gusto ko na tuloy pagsisihan ang naging desisyon ko. Pakiramdam ko tuloy ay para akong nasa imp*yerno dahil sa sama ng ugali ng taong pinakasalan ko. Hanggang kailan ko kaya kakayaning tiisin lahat ng mga binabato niyang masasakit na salita sa akin? Hanggang kailan ko kaya kakayaning makasama siya sa iisang bubong?

Gusto ko sanang sisihin si Daddy sa nangyayari sa akin pero hindi yata magandang idea iyon dahil ako naman ang nag-desisyon nito. Ang labis na pagmamahal ko kay Daddy ang nagtulak sa akin na gawin ang isang bagay labis palang makapagpapahirap sa akin.

Hanggang kailan ko kakayaning makisama sa isang taong wala nang ibang inisip kung hindi ang sarili niya? Nakakainis! Bakit ang unfair ng mundo. Bakit hinayaan niyang mangyari 'to sa akin? Saan ba ako dadalhin ng mga planong nakalatag sa daraanan ko? Gano'n ba ako ka-sama sa past life ko kaya ganito ang naging buhay ko ngayon?

Well, kung ano man ang sagot sa lahat ng mga tanong na pilit gumugulo dito sa isip ko, wala na akong magagawa kung hindi ang tanggapin ito. Kakayanin ko ito para kay Daddy. Ayokong makulong siya kaya't gagawin ko ang lahat para lang hindi mangyri 'yon.

Dalawang taon lang naman ang kontrata. Kaya ko pa namang magtiis. Kaya ko pa namang pakisamahan ang antip*tikong asawa ko. Oo, tama! Kaya ko pa at kakayanin ko. I have to be stronger. Hindi lang para sa sarili ko, kung hindi para na rin kay Daddy at sa pangarap ko.

Muli akong nagbuntong hininga bago sulyapang sandali ang sarili sa salamin. Taas noo kong nilunok ang namumuong laway sa aking lalamunan habang nakatitig sa imahe ko na nasa salamin. Ilang sandali ko rin iyong tinitigan bago ko buksan ang gripo at tsaka dahan-dahang naghilamos.

Matapos ang ilang minutong paghihilamos ay kinuha ko na ang tuwalyang nakasabit sa loob ng CR. Pagkatapos kong magpunas ay lumabas na rin ako. Buti na lang at sa pagkakataon na 'to ay nagparaya si Lloyd. Siya ang nahiga sa sofa habang iniwan niya namang bakante ang kama.

Gusto ko sanang matuwa pero alam kong katakot-takot na masasakit na salita na naman ang matatanggap ko mula sa kaniya kaya 'di bale na lang. Dahan-dahan akong nahiga sa kama. Nagbuntong hininga ako at pagkatapos ay dahan-dahang ipinikit ang aking mga mata. Upang makatulog ay pinilit ko na lang na ikalma ang sarili para nang sa gano'n ay makatulog na ako dahil mahabang araw na naman ang haharapin ko kinabukasan.