Chapter 27“Yes, I know. I'll settle it once I'm there.” I bit my lower lip and continue packing my things. Nasa balcony si Leo at busy ito sa kanyang kausap. Hindi naman kalayuan ang balkonahe kaya't medyo naririnig ko ang kanyang mga sagot sa kausap. And based on what I heard from the tone of his voice, there seems to be a problem. Kasalukuyan akong nag-iimpake dahil mamayang hapon ang flight namin patungong Maldives. And to be honest, I'm not excited at all. Wala akong gana. Gusto kong manatili lang dito sa loob ng bahay at magbasa ng mga libro. Ngunit isa na akong ganap na asawa ngayon. I need to act as one. Namili ako ng mga bikini na balak ko sanang suotin pagdating namin ng Maldives. Hindi naman ako masyadong conservative so wearing bikini isn't a big deal to me. Wala naman akong dapat ikahiya sa 'king katawan, e. I don't have scars to hide. Nang makapili ako ay kaagad ko itong pinasok sa loob ng aking pouch na pinagsidlan ko pa ng aking ibang mga undergarments bago inayos s
I had a great time with Wyatt. Magaan siyang kausap na para bang matagal na kaming magkakilala. We shared stories and also jokes and we laughed about it. Kahit papano ay hindi ako nakaramdam ng pag-iisa habang wala si Leo. Ni hindi ko nga namalayang malapit na palang mag alas nwebe ng gabi. “But seriously, I like your eyes. I think I've seen them before,” he said.Nangunot ang aking noo. “Really? Nagkita na ba tayo rati?”Wyatt chuckled and shook his head. “Nope,” he replied; popping the letter 'p'. “They just look familiar. Baka namamalik-mata lang ako.” I nodded my head in response. Nagpatuloy kami sa pagkukwentuhan habang kumakain. Marami akong nalaman sa kanya, at sa asawa kong kaibigan niya. “Hindi pala-kwento si Pierce. Hindi na ako magtataka na baka isang araw, may trophy na siya.” He chuckled. Nangunot ang aking noo. “Trophy?”“A kid. You know.” My cheeks reddened after what he said. Umiwas ako tingin. “Uhm… I don't think so.” Wyatt shook his head and took a sip of his v
Mabilis ang aking paghinga nang umahon ako sa dagat. Mainit ang tubig ngunit malamig ang ihip ng hangin. Bahagya pa akong nanginig nang muling umihip ang hangin. I took off my clothes, leaving two piece on to cover my private parts. Wala naman nang tao sa paligid. Siguro ay maghahating-gabi na. May naglagay ng suit sa 'king balikat. Nilingon ko si Leo at natagpuang seryoso itong nagpupunas ng kanyang buhok gamit ang hinubad niyang damit kanina. He's wearing his boxers while diving into the water a while ago. Habang ako ay sumulong kaagad sa tubig kahit suot pa ang aking dress. “Thanks,” I mumbled. Tumango lang ito. “Let's head inside.” Sumang-ayon ako sa kanya. Akmang pupulutin ko na sana ang aking bag at sandals sa buhanginan nang maunahan ako ni Leo. He then held my waist and guided me towards the hotel. Hindi ko maiwasang mapalunok. Ramdam na ramdam ko pa rin ang pagkahilo kahit ilang oras na akong nakababad sa tubig. Tang ina. Ano bang klaseng inumin 'yun? Ang mga palakad-lak
“What do you want to eat?” he asked. Napatingin ako sa mesa naming puno ng makakain. It's still seven in the morning. Ginising niya ako para kumain na siyang aking ikinabigla. Nakasanayan ko na kasi sa bahay na ako ang naghahanda ng aming makakain kahit na sabay kaming nagising o siya ang mas naunang magising. He would just head to shower and let me do my thing in the kitchen. Kaya't hindi ko maiwasang manibago. “Uhm, kahit ano.” I shrugged off my shoulders. “Mukhang masarap naman ang mga pagkain. At dami nito, ah? Ano, carb loading?” I chuckled. Nakita ko ang bahagyang pag-angat ng gilid ng labi nito. “You need the energy. We have lots of activities to do today.” “What?” Namilog ang aking mga mata. “Really?! Mag-a-activities tayo like Snorkeling or diving?” Call me weird or overreacting. Pero excited ako. This is the first time I've been to Boracay. Mostly, nagbabakasyon kami nila Mommy sa Maldives or somewhere in Hawaii, but never in Boracay or Palawan. Akala ko nga hanggang pa
Chapter 31We took plenty of photos together. At aminin ko man o hindi, masaya ako. I know Leo is just doing his best to be a good husband to me. He's doing his best shot para kahit papano ay matupad ang dream married life ko.“My lens loves the both of you,” nakangiting ani ni Amanda. “Anyway, would you like to get a copy of your photos?” Tipid na tumango si Leo. “How much?”The woman chuckled and shook her head. “No need for payment. I love taking shots of you together. I'm sure my followers would love your photos, too. And anyway, here's your shots. Kindly wait for it to cool down.” Binigay niya sa amin ang mga mahigit dalawangpung litrato. May isang kailangan pang palamigin. I thanked her and she excused herself. Saka lamang namin namalayang malapit nang gumabi.“Ang galing niya kumuha ng litrato!” I exclaimed. Pinakita ko sa kanya ang isang picture kung saan nakangiti kami at buhat niya ako sa kanyang likod. “Ang ganda nito!” “We'll but photo frames for that once we arrive bac
Mariin akong humawak sa sink at pinikit ang aking mga mata. My heart's beating so damn fast as if I was in a race. Nanginginig ang akin tuhod na pakiramdam ko'y ano mang oras ay babagsak na sa sahig. The door suddenly slammed opened causing me to jump in surprise, thinking it was still Leon. Ngunit nagulat ako nang si Leo ang bumungad sa 'kin. My knees suddenly lose their strength. I was about to fell on my knees when he run our distance and caught my waist, pulling me closer to his body. Wala sa sarili akong napahawak sa kanyang braso. He wrapped his arms around me. Warmth spread all over me and I felt safe in his arms. Napapikit ako nang mariin saka ako pilit na tumayo. Maagap naman siya sa pag-alalay sa akin upang makatayo ako. But it seems like my knees haven't regain their strength yet. Napasinghap ako nang hawakan niya ako sa 'king magkabilang beywang at inangat upang makaupo ako sa sink. Mabilis ang pangyayari. I feel like a feather as he lifted me a while ago. “What happen
We eat our breakfast inside the presidential suite. Naligo ako at nagbihis para sa mga activities na aming gagawin sa araw na ito. He said we'll try the snorkling activity na hindi namin nagawa kahapon. Dumating na rin ang taong magbabantay sa aso ko dahil baka sa baba lamang kami manananghalian. And all the while, pansin ko ang pagiging seryoso ni Leo magmula kanina. Nang magkasagutan sila ni Leon. It seems like he's thinking something. Wala rito ang isipan niya. Hindi ko matukoy kung ano ang iniisip niya. Ayoko rin namang magtanong dahil baka bigla siyang magalit sa 'kin. “Leo,” I called once we entered the elevator. Nilingon ako nito. Mabilis akong ngumiti upang pagtakpan ang aking kaba. “Ayos ka lang?” Tipid itong tumango. I showed him my faint smile and looked away. I can feel it. He's lying. He looks wary. Para nakaalerto siya lagi sa kabila ng malalim niyang mga iniisip. I pulled out my phone from my pocket and looked for something more to do here in Boracay. Nakasuot ako
Tahimik lamang kaming kumain ng aming dinner. Yes, we dine together. Ako pa inutusan ni Yuri na tanungin si Leo kung pwede ba siyang sumabay sa amin. And of course, he did. Kaya ngayon ay tahimik lang kami. Well, should I say, kami ni Leo. Sila Yuri, Cindy, Jasmine, at Ria. Si Derrick at Jeff ay sumasagot lang kapag tinatanong.“Crizel, ang ganda ng singsing mo.” Puna ni Cindy nang mapansin ang aking kamay.Tinignan ko ang aking singsing at tuluyan na akong hindi nilubayan ng kaba. Si Cindy talaga ang mabilis makapansin. And I think this is not getting any good. Baka dito pa kami mabuko.“Ahh, ito? Y-yeah. I bought it from an online shop.” Tipid akong ngumiti. Tumango lang siya at bumaling kay Leo. “Prof, nandito po ba ang asawa niyo? Baka po kasi magtaka sila bakit hindi kayo nakapag-dinner kasama sila.” “Oo nga po,” segunda ni Yuri. “Pwede niyo po silang tawagin tapos sabay po tayo rito.” Napangiwi ako roon. Magkaharap kami ni Ria habang napapagitnaan namin ni Jasmine si Derrick