Nakatulugan ko ito kagabi huhu
We took plenty photos of the sunset. Tinulungan niya naman akong kunan ng litrato ang sarili ko. At kahit nang dumaong kami ay hindi pa rin nawawala ang init sa 'king katawan. Ang mga paru-paro'ng sikmura ay hindi nawawala. Parang mas lalo lang itong nagwawala nang muli akong hinapit ni Leo sa beywang. “Where do you want to eat dinner later?” he asked. Ngumuso ako. “Ano, somewhere. Basta hindi rito sa Resort mo. Nandito sila Yuri. Mainit mata sa 'kin ni Cindy. At saka, baka nasa paligid lang si Leon. I'm... I'm afraid of him.” He nodded his head in understanding. Sabay kaming pumasom sa hotel. Abot-abot ang aking kaba dahil sa isiping baka biglang magpakita sila Yuri, lalong-lalo na si Cindy. That girl. I've never encountere someone as nosy as her in my entire life. It's as if she needs to know what's happening in my life! May mga bumati sa amin habang naglalakad na hindi man lang tinapunan ng tingin ni Leo kaya ako na lang ang ngumiti. We headed straight towards the elevator and
Chapter 37Nang matapos kaming mag-dinner ay dinala na ako ni Leo pabalik sa kanyang resort. I was thankful that there were only few people walking around the sea shore. At habang naglalakad kami ni Leo ay hinubad ko ang aking heels. I walked barefooted on the sand. Hindi patungong hotel ang lakad ko. Kundi patungong baybayin. High tide tuwing gabi kaya sobrang lapit lamang ng dagat. Napangiti ako nang humalik ang alon sa 'king paa. Binaybay ko ang tabi ng dagat habang nakapaa. This feels so relaxing. I seriously don't know how the sea can give you peace and calmness. Tumigil ako sa paglalakad at nilingon si Leo na mariing nakatitig sa 'kin. Nakapamulsa ito sa kanyang maong shorts at ang berde nitong mga mata ay diretsang nakatingin sa akin na para bang ako lang ang nakikita niya. I smiled at him and extended my hand, inviting him to walk with me on the shore. Mas lalong lumawak ang aking ngisi nang hubarin nito ang kanyang suot na converse shoes. Naglakad ito palapit sa akin at hi
Panay ang tilian ng mga iilan habang nakatingin sa table nila Leo. Bigla akong nakaramdam ng badtrip at tuluyan nang hindi pinansin si Yuri at Cindy. I know I'm being rude but heck, I'm not in the mood to please others. “Izzy, a-ayos ka lang?” Daniela asked. Ngumiwi ako. Gusto kong sabihing hindi. Sino ba naman kasi ang makakaramdam ng pagka-okay kung ang asawa mo ay itinatambal sa iba? Well, if meron man, hindi ako 'yun. Pasimple kong tinapunan ng tingin ang table nila Leo at napansin ang pasimpleng paghaplos ng bagong salta'ng Professor habang ang asawa ko naman ay seryosong nagsasalita habang kumakain. I rolled my eyes heavenwards and continue eating. Hindi naman na masundan ang tanong na iyon ni Daniela kaya tahimik akong kumakain. Puno pa rin ng bulong-bulungan ang buong cafeteria. Kesyo ang ganda ng bagong prof, na baka ay siya ang asawa ni Professor Farris. Well, if asawa siya ni Leo, why isn't she bringing his freaking name? “May lakad ka mamaya, Izzy? Library tayo?” anyay
Bahagya akong natigilan. His arms wrapped around me feels so warm. Napapikit ako at pagod na sinandal ang aking noo sa kanyang malapad na dibdib. Naramdaman ko naman ang kanyang paghalik sa tuktok ng aking ulo.“Damn, I miss you so much.” Hindi ko mawari ngunit nakaramdam ako ng kuryente sa 'king katawan. Something inside me stirs and all I want to do right now is to hug him back and tell him I miss him, too. Ngunit bakit parang napakabilis? Am I falling for my husband? ‘Anong mabilis? Let me remind you that it's been months since you and Gio broke up.’ anang boses sa 'king isipan. Pinilig ko ang aking noo at humugot ng malalim na hininga. I slowly hugged him back. Ramdam ko ang pag-relax ng hininga nito nang yakapin ko siya pabalik. He kissed my temple before he pulled away from the hug. Gusto kong magprotesta sa biglaan niyang paglayo ngunit hindi na lang ako nagsalita. I chose to keep my mouth shut. Giniya niya ako paupo sa couch. Nagtaka ako nang tumayo siya at ni-lock ang p
The sun is shining bright outside the closed window. Hindi ko alam bakit sobrang sakit ng puson ko sa buwan'g ito. Kanina pa ako gising ngunit hindi ako bumabangon. Tinatamad akong magluto ng agahan para kay Leo. I sure he's wondering now. Kanina pa ito pabalik-balik sa walk-in closet kakahanap ng tie na babagay sa kanya. “Allys,” Leo called. I hummed to tell him I'm awake. “It's almost eight. Why are you still lying on the bed?” Sumimangot ako. Nagtalukbong ako ng kumot at niyakap ang kanyang unan. His scent lingered on this pillow that's why I hugged it tighter. Bahala na. Mag-a-absent ako ngayon. I feel like someone stabbed me on my stomach and it feels so fucking hurts to move. “Allys.” Naramdaman kong lumubog ang kama. The next thing I knew, he pulled off the heavy duvet that was covering my body. “Get up. Mauuna ako sa school.” I don't want to go to school.Gusto kong magdabog ngunit wala akong magagawa. Tumango ako at pinilit ang sariling bumangon. I yawned and touched my
Isang araw lamang ako nag-inarte. The next day, I went to school even if my tummy still hurts like hell. Ayokong ma-behind sa mga lectures dahil lang sa kaartehan ko. Leo tried stopping me but I didn't let him. Like I said to him yesterday, hindi ako baldado. Kaya kong gumalaw. “Izzy!” Sinalubong ako ni Yuri pagkapasok ko sa loob ng Academy. I took off my earphones and turned to her. “Bakit ka absent kahapon? May general Christmas party tayo. Mamaya ang meeting sa Student's Council Office.” Malapit na nga pala ang pasko. Hindi ko man lang namalayan. Three months from now, unang taon namin ni Leo bilang isang married couple. And it will be a year since I last saw my parents. Nakaka-miss tuloy bigla. “Anong oras?” “After school.” She shrugged. “Tara na?” Tumango lang ako at muling sinuot ang aking earphone. I'm seriously not in the mood to talk to them or even smile to those who have greet me. Ayoko naman silang sungitan so I'll just pretend I didn't hear them. “Alam mo ba kahapo
“Any questions?” Walang sumagot sa amin ni isa. We're currently inside the Student's Council office, doing a meeting about the upcoming Christmas Party. Sa halip sa classroom lang, they made it general Christmas party. And to be honest, hindi ako nakikinig. Lutang ako. Laman ng isip ko ang lalaking nakausap ko sa cafeteria kani-kanina lang. “Crizel,” Yuri called. I blinked my eyes to drag myself back from reality and looked at her. Tinaasan ko ito ng kilay. “Bakit?” “Wala ka nang tanong?” ani niya. Umiling ako at tumuwid ng tayo. “Wala na.” She raised her brows and nodded anyway. Humugot ako ng malalim na hininga nang muling magpatuloy sa pagsasalita si Yuri. Naramdaman ko naman ang pag-vibrate ng phone ko mula sa bulsa. Hinugot ko ito para tignan sino ang nagmensahe. From Leo: Where are you? Your driver's still waiting outside. Nangunot ang aking noo. Saka ko lang napagtantong hindi ko nga pala siya na-i-text kanina tungkol sa meeting namin. Kaagad naman akong nag-type ng pan
“That's all,” I handed the menu back to the waitress politely. Ngumiti ito at bumaling sa asawa ko. I saw how her eyes twinkled while looking at my husband. Nangunot ang aking noo at mas piniling bumaling sa buong paligid. We're inside a private room. He reserved this for us para hindi raw kami makita ng iba. And I thanked him for that. Wala siyang pakialam sa kanyang image bilang isang guro ngunit concerned ako sa imahe ko bilang isang estudyante. “That would be all,” malamig na usal ni Leo. Hindi ko maiwasang mapairap at humilig sa 'king kinauupuan habang nakatitig sa babaeng parang wala rito ang asawa ng taong pinagpapantasyahan niya. Mukhang napansin yata ni Leo ang pag-angat ko ng kilay kaya agad siyang tumikhim. “I— Uhm...please wait for fifteen minutes.” Matamis na ngumiti ang waitress at nag-tuck pa ng buhok sa likod ng kanyang tenga. Nang makalabas ito ay ngumuso ako. “That waitress likes you.”“And?” Umiwas ako ng tingin. “Wala.” Wala pero bakit sumisikip ang dibdib k