Dalawang-araw siyang hindi pumasok sa klase. Pinakaunang araw ng trabaho nila sa car wash ay nilagnat na siya. Kinabukasan paggising niya, sobrang sakit ng buong niyang katawan. Kung sakit lang sana sa ulo ay kakayanin niyang tiisin. Ang kaso, kaunting galaw niya lang ay halos maghingalo na siya sa sakit.Napakamalas ko, talagang-talaga. Iyong una niyang suweldo, naibili rin niya ng gamot para sa sakit ng ulo at katawan. Mas malas pa dahil hindi na niya matulungan ang kanyang lola sa mga gawaing-bahay. Sa halip na makatulong, mas lalo pa siyang naging pabigat.I better have nothing to eat than to get sick!Ikatlong-araw na ito na hindi siya pumasok. Ayos na ang pakiramdam niya pero hindi siya pinayagan ng lola niyang lumabas at baka mabinat siya.Buryong-buryo na siya sa loob ng bahay. Nakapaglinis na ang matanda at nakapagluto na rin ng ulam para sa buong maghapon, wala na siyang ibang puwedeng gawin. Napagod na ang mata niya kakabasa ng notes at kakatipa sa cell phone para sa bago n
Hindi siya umimik. Napasunod na lang ang kanyang mata sa pagbukas ng pinto ng sasakyan, at mula rito ay umibis ang lalaking gustong-gusto na niyang makita pero gusto niya ring iwasan.Pigil ang hininga niya nang inilibot ng binata ang tingin doon, hanggang sa tumigil ang mga mata nito sa kanya.Her knees weakened... again. His presence, his stare, it's making all her senses go haywire. And the reasons of all these inner chaos she's trying to control is still vague. At first she thinks it is a reaction of the fact that Ash is a tycoon-the soon-to-be Chief Executive Officer. Then there are times she admits he is undeniably and inarguably admirable. Ah, the vagary of thoughts."Hello po, Sir Ash!" biglang nag-ingay si Vera. "Papalinis kayo ulit? He he."Pabebe. Gusto niyang sikuin ang kaibigan sa asal na ipinapakita nito, pero mukhang sanay na sanay naman na ang binata sa ganitong klase ng mga babae."Hindi, may iba akong sinadya rito," sagot naman ng binata habang nakatitig pa rin sa ka
Five years later..."Happy 24th birthday, Yamirah!""You know I don't celebrate birthdays."A slight chuckle came out from the speaker. "I miss you."Tipid siyang ngumiti nang marinig ang medyo nagtatampong boses ng kaibigan. "Miss na rin kita, oy.""My son wants to meet you. Alam mo naman kung gaano ako kabuting kaibigan, 'di ba? I told him a lot about you—pure positive."Hindi niya napigilang matawa nang malakas. "Kasi from the first place, wala ka namang masasabing negative tungkol sa akin.""Oh?" tunog unconvinced na tugon ng kaibigan. "E, ano ang tawag sa pagpunta mo riyan sa Bermuda nang walang paalam? At heto pa, LIMANG TAON NA, HINDI KA PA UMUUWI!"Nakabibingi ang lakas ng boses ng kaibigan, pero sa halip na sumagot ay biglang natahimik si Yamirah. Parang nagkakarerahang karayom ang sabay-sabay na tumutusok sa puso niya at ninanakawan siya ng hininga."Yam, miss na talaga kita. But if you can't come home, I'll try to understand. Magkaibigan tayo since immemorial pero wala akon
"I'm sorry, Ma'am, pero hindi po tumatanggap ng bisita si Sir Santillan. You need to set an appointment with him.""Please," pakiusap ni Yamirah. "Tell him it's an important matter.""Hindi lang po kayo ang may importanteng rason para makipagkita sa kanya, Ma'am. Marami po ang gustong kumausap sa kanya, at ikalima na kayo sa araw na ito. Sir Santillan is a busy person. Even some of his recent appointments were cancelled.""Paano kung napakaimportante nito?" banat pa niya."If it's not the matter of life and death then I'm sorry, you better come the other day and have another try."Isang buntong-hininga ang pinakawalan niya. Naiintindihan naman niya na busy ito. Isa pa, hindi rin naman siya importanteng tao para pag-aksayahan ng oras ng binata.Hindi niya lang alam kung bakit para siyang sinindihang gasolina na agad na nagliyab nang marinig ang kuwento ng kaibigan. Parang gusto niyang tumakbo palapit sa lalaki, yakapin ito, humingi ng kapatawaran, at sabihing huwag itong sumuko. Gusto
Happy isn't enough to describe her emotion right now. Her heart is in bliss, and a joy in her eyes.Binilhan siya ng kaibigan ng ticket para sa nalalapit na book signing ng mga TAP authors na may laman pang pera pambili ng mga libro. Bagong taon ngayon, hindi dudang nagbigay din ang kumpanya ng discount sa bawat libro.Hindi niya ito hiningi sa kaibigan o kahit binanggit man lang, pero kusa itong nakipag-agawan ng ticket sa ibang TAP fanatics para sa kanya. Indeed, it's easy to find a friend... but it takes a lifetime to prove how true they are. Vera never failed to prove so.The rectangular object in her hand right now carries more than just a money, but a chance. Posible nga bang makita na niya ang binata roon? Ayon sa narinig niya sa dalawang babae sa bookstore ay lagi itong present tuwing book signing ng nga authors nila. Pagkakataon na niya ito!Ginugol niya ang tatlong araw na paghahanda sa sarili. Ni hindi niya mabilang kung ilang beses na siyang humarap sa salamin at pinagmasd
"Oh my God!" Napasigaw si Vera. "Sabi ko na nga ba, e! God will answer your prayers when you least expect it. You just have to wait!" Halos tumalon-talon siya sa harapan ni Yamirah na hanggang ngayon ay mukhang hindi pa rin makapaniwala.She is chosen. She's given a chance to work at TAP! They will let her work there for a month, and in that span of time she needs to do her best to show that she deserves the position. Hindi pa siya opisyal na miyembro nito pero ang katotohanang binigyan siya ng tyansang ma-evaluate ay napakalaking bagay na sa kanya."This is a dream," wala sa sariling wika niya."Your dream just come true! See? Some dreams take time, bakla!" Kanina pa nagsisisigaw si Vera sa sobrang excitement at tuwa para sa kaibigan.Tulala si Yamirah kaninang pauwi siya, at ngayong sinabi na niya sa kaibigan kung ano ang nangyari doon ay nagsimula na itong mag-ingay, ginigising ang tulala niyang kalukuwa.This is just... unbelievable."Vera, pakisampal ako. Pakisampal ako, bilis!"
"Aray!" malakas na daing ni Yamirah.Pabagsak niyang inilapag sa lamesa ang hawak niyang tasa ng kape. Sapat na ang pagkakapaso ng kanyang dila para magising ang natutulog pa niyang diwa.She didn't have a proper sleep, neither did she want to have one. Wala siyang ginawa kun'di ang isipin ang unang araw niya sa TAP at kung paano siya pinakitunguhan ng boss niyang si Ash Santillan.Depending on how everything went yesterday, she's a stranger happened to undergo an evaluation. Kung paano ito makisalamuha sa ibang writers ay gano'n din sa kanya. Not to mention, he doesn't usually show up during working hours.Ngayon parang mas gusto naman na niyang maging masungit ang boss niya sa kanya. At least ay alam niyang may pinaghuhugutan ito ng dahilan, kaysa naman sa pormal lang ito kung makitungo at wala ni katiting na palatandaan na naaalala siya nito.Napabuga na lang siya ng hangin. Hindi na sana niya pinoproblema ito. Limang taon na ang lumipas, dapat kasi ibinaon na lang niya ito sa limo
"Struggle pa rin sa akin ang pagsusulat ng nobela. I'm more on poetry."Nasa parihabang lamesa sila ngayon at kasalukuyang nagku-kuwentuhan tungkol sa pagsusulat. Malapit nang maubos ang mga inorder ni Scherine na pagkain kasabay naman ng pagkaubos ng mga alak nila na kanina'y hindi mabilang kung ilan."Pero nagsusulat ka naman ng kuwento, 'di ba?" tanong naman ni Rina kay Rhea."Oo, nahihirapan nga lang. Pero nagagawa ko naman nang maayos. May mga readers ako kaya mas lalo akong namo-motivate to learn more.""Habang nagsusulat naman tayo ay natututo tayo," segunda ni Kris. "Let's cherish this juncture of our life kasi darating ang panahon na susukuan na tayo ng passion natin. See, ang dami nang tumigil.""Mali." Biglang nagsalita si Yamirah. "Our passion won't give up on us. It is us who give up on the things we love so much when we found another kind of happiness. On that moment we had lost nothing after all. We're happy, and that's the main purpose of living." Tumungga ito sa hawak