Unti-unting nalusaw ang kanyang ngiti ng makita ang mga ito. Marga is looking at her with eyes like dagger.Pinilit niyang ignorahin ang grupo ng mga ito at ituon ang tingin kay Zeth, ngunit hindi na naging normal ang takbo ng kanyang isip.When she look at Lila, makahulugan rin ang tingin nito. She knew, she also saw Marga, Vera and Jayla. Sinenyasan siya nito. At alam na niya kung ano ang gusto nitong tukuyin."Ahm, Zeth--"She was about to asked him for a talk when suddenly Carlo, his friend came running."Uy Bro, ang ganda ng ipinakita mo sa practice game na ito ah, parang nasa totoong laro ka na. Iba nga talaga kapag inspired." Ngingisi-ngisi itong bumaling sa kanya. "Hi Drey.. congrats nga pala sa inyo ni Zeth. Headlines sa buong school ang ginawa ninyo kahapon ah." Ngingisi-ngisi nitong sabi, pagkunwa'y muling bumaling kay Zeth. "Kunwari ka pa nitong nakaraan bro, yun pala, gugulatin mo kaming lahat." "Hindi niya kasi ako tinigilan bro, kaya pinagbigyan ko na.." nakangisi r
"Hi Drey, hi Zeth.." Ang ngiti sa kanyang mga labi ay unti-unting nawala nang sa pagbaling ay nakita niya sina Vera, Jayla at Marga sa kanilang harapan.Kahit si Lila ay nawala rin ang ngiti sa labi ng makita ang mga ito. Dumako ang nag-aalalalang mga mata nito sa kanya.She swallowed. Nakalimutan na naman niya ang tungkol sa pustahan. "Good to see you both together." Ngisi ni Marga. Pagkunwa'y may dinukot itong isang puting envelope sa bag nito saka makahulugang inabot sa kanya. "You've won Drey, so here's the ticket." She winced. Dumako ang tingin niya sa hawak nito, hindi niya alam kung ano ang gagawin niya. Gusto niya, siya mismo ang magsasabi kay Zeth, pero mukhang uunahan na siya ni Marga. And she don't like that fucking idea."Sana ma-enjoy mo ang bakasyon mo sa Boracay, you've worked hard for it.." Dugtong pa nito at binigyan pa ng emphasis ang huling pangungusap bago inabot ang kanyang kamay at sapilitang inilagay ang sobre.Nang ibaling nito ang mga makahulugang tingin
Akala niya nag-aaway ang Mama at Papa niya, dahil iyon naman palagi ang nangyayari. Pero dumating siyang tahimik ang buong loob ng kanilang bahay. Nagtanong na siya kanina kay Mang Amir, ang kanilang driver, kung may ideya ito sa nangyari sa bahay nila, pero wala itong alam, dahil ng umalis ito ay hindi pa naman daw dumadating ang kanyang Papa. Pumasok siya sa loob, pero nasa entrada pa lamang siya ng pinto ng salubungin siya ng kanyang Mama."Bumalik na ang Papa mo." Sabi nito. Her eyes are twinkling. Nasa labi rin ang ngiti. Sarkastiko siyang nagpalatak. "Dahil lang doon kaya pinauwi ninyo ako?""Watch your words Andreanna. Humingi na ng tawad ang Papa mo, and he said that he will stay with us for good.""Then good for you." She said grimly. "Sana lang totoo na this time." Dugtong niya saka nilagpasan ito. Sawa na siya sa salitang iyon. Palagi na niya iyon naririnig. Sawang-sawa na rin siya sa pagiging tanga ng kanyang Mama. Hindi na ito nadala. One sweet words from her father,
---Zethrius--Nagmamadali niyang tinahak ang maliit na iskinita papunta sa bahay nila sa looban. And when he reach their house, diretso agad siya sa loob."Inay anong nangyari?" Nag-aalalang tanong niya at nilapitan agad ang ina na nakahiga sa maliit nilang sofa.Dahan-dahan itong bumangon. "Nakita ko kasi siyang biglang natumba doon sa labas ng bahay ninyo Zeth. Mabuti nalang at naagapan kong alalayan, kung hindi baka napasama ang bagsak ng ulo niya sa konkreto."Napatingin siya sa gawi ni Froi. Ito ang tumawag sa kanya at ibinalita ang nangyari. "Salamat pare." Lumapit siya sa tabi ng ina. At hinawakan ang kamay nito. Her hands is cold and shaking. "Halika na inay, dadalhin ka namin sa ospital." Sabi niya at akmang tutulungan itong tumayo. Ngunit pinigilan siya nito."Kuu.. ano ka ba, Zeth, nahilo lang ako saglit, pero ayos na ako ngayon. Napagod lang marahil ako. Ipagpapahinga ko nalang ito dito sa bahay natin. Hindi na natin kailangan pumunta sa ospital, mas lalo akong mangh
Drey again, swallow hard as she saw Zeth dark eyes and lips in grim line. Tiim na tiim ang mga titig nito sa kanya.Balak naman talaga niyang sabihin dito ang lahat. But she want to tell him all of it herself. Hindi ganitong nalaman nito ng hindi sinasadya."Z-Zeth.." she murmur again. She tried to take her step towards him, pero umatras ito kaya napatigil siya. "P-Please let me explain.." kagat-labing sabi niya.Bagama't walang pagbabago sa ekspresyon ng mukha nito, kitang-kita naman niya kung paano ito nagtiimbagang."Hindi na kailangan. Narinig ko ang lahat." Kalmado, pero may nakikita siyang isang emosyon sa mga mata nito na hindi niya kayang bigyan ng pangalan. Was it pain or was it hatred?"Please Zeth, I need you to hear me."Sinubukan niyang muling lumapit. But Zeth stare is so cold now that it made her inside shiver.However, it won't stop her from coming to him. She need to explain. She need to sort things out with him. "Inaamin ko.. nagsimula nga ang lahat sa pustahan,
"Heto, Daisy.. kumain ka ng marami hah.. huwag kang mahiya. Magmula sa araw na ito, ito na ang magiging bahay mo. Ituring mo na rin ako na mama mo, okay ba iyon sayo?""Opo.."Nagtiim ang kanyang mga bagang ng sa pagbaba niya ng hagdan mula sa ikalawang palapag ay narinig niya ang sinabing iyon ng kanyang Mama.They are at the dining room having their breakfast, kasama ang kanyang Papa at ang ipinakilala nitong anak kagabi na hindi niya halos matandaan ang pangalan.Oo nga pala.. Daisy.. kasasabi lang ng ina.And looks like her mom is already fond of her. Or maybe she is just trying to make her father stay.Wala naman siyang pakialam sa desisyon ng mga ito. Oo, medyo nasaktan siya kagabi ng malaman na may anak sa labas ang kanyang Papa. But it was just for last night. Ngayon, wala na siyang maramdaman. Sinikil na niya ang kanyang damdamin. Inisip at inaasahan na rin naman niya iyon. Kaya wala na siyang pakialam.Mas inaalala niya pa nga ang nangyari sa kanila ni Zeth kagabi at ang pos
"Oh, Drey.. nandito ka na pala."Sabay-sabay na bumaling sa kanya ang kanyang mga kaklase. "Hindi ba kayo na ni Zeth? For sure, alam mo na ang nangyari. Ano daw ang ikinamatay ng nanay niya?"She was left there looking at them shocked. If it wasn't for Lila who immediately hold her arms, baka natumba na siya sa kanyang kinatatayuan."D-Drey.." anas ng kaibigan. Mababakas din sa boses nito ang pagkagimbal.Pero wala iyon sa kalahati ng nararamdaman niya. Because right at that moment, she is trembling uncontrollably.With no words came out from her mouth, she slowly turned. Naramdaman niya pa ang paghigpit ng hawak ni Lila sa kanyang braso, na tila gusto siya nitong pigilan sa ano man ang naiisip niyang gawin. Ngunit hindi na niya iyon binigyan ng pansin. Wala sa sariling hinila niya ang kanyang kamay saka unti-unting inihakbang ang mga paa papunta sa pinto. "Drey.." tawag muli ni Lila. But she didn't bother to turn and look back. Tuloy-tuloy siya sa paglabas.Ang kanyang mabagal na
Dahil wala na namang hinihintay na kamag-anak pa, isang linggo lang ang itinagal ng lamay. Sunod-sunod niyang pinahid ang kanyang luha habang lihim na minamasdan mula sa di kalayuang ang unti-unting pagpasok ng kabaong ni nanay Zeny sa huli nitong hantungan. Maraming tao ang nakilibing. Halos mapuno ang sementeryo, at karamihan ay mga taga looban. Wearing a white shirt, she saw Zeth infront of the crowd. Hawak nito ang gilid ng kabaong. Malayo man siya, hindi nakaligtas sa kanyang mga mata ang mapula at namamaga nitong mga mata. He also lose weight. Mahaba na ang balbas at bigote, at medyo magulo ang buhok.She bit her lip hardly. Gustong-gusto niya itong lapitan, yakapin at damayan sa sakit na nararamdaman nito, pero hindi niya magawa. "Kung may natitira ka pang kahit konting konsensiya, tigilan mo na ang pagpunta rito. Ipinapaalala mo lang ang gabing iniwan ko si inay para puntahan ka.. para ano? Para patunayan sa mga kaibigan mo na ganoon mo lang ako kadaling napasunod sayo? N