CHAPTER 30

CHAPTER 30

"TAMMY, sandali lang," agap ni Rafael sa aking pagpasok. Nanatili ang aking mata sa kamay niya na nasa braso ko. Ang init na nakasanayan ko na, ang init na hinahanap-hanap ko.

"Kung manunumbat ka sa akin, do it here," prangkang saad ko sa kanya.

"Can we just talk? Sa loob? Promise saglit lang 'to." At siya na ang pumihit ng door knob at pinauna ako ng pasok. Wala na nga siguro akong choice kung hindi ang harapin siya ngayon kahit hindi ko ito napaghandaan.

Nakatutunaw ang kanyang tingin. Hindi ko masabi kung ano ba talaga ang ipinapahiwatig nito. Basta hindi ako makapag-isip ng mabuti dahil nanaig ang kaba sa aking buong sistema.

"How long have you been here?" pukaw niya sa akin.

"M-mag-iisang linggo pa lang."

"Nag-resign ka na pala. Why?" Pinanliitan niya ako ng mata.

"Dahil kailangan. "

"Bakit? May nagpapaalis ba sa 'yo? Sa pagkaka-alam ko ay wala," tila sumbat 'yon.

"Paano ako magtatrabaho kung halos lahat ng tao ay galit sa akin?" mapait kong turan.

Bumuntong-hininga si