Let's say, hindi siya chismoso...
Pero gano'n ba talaga kahalata sa mukha ko ang pagiging dukha para masabi niya 'yon? "What do you mean... po?" Naguguluhan kong tanong. Iyan lang ang tanging naibuka ng bibig ko. Kailangan kong mag-ingat sa pagsasalita dahil baka ikasama ko pa kung hindi. "You need money..." he leaned forward, his gaze unwavering, "And I need a wife. You'll get everything you want in exchange for playing the role of my wife. It'll be a marriage of convenience. You'll live the life you've always dreamed of, and I'll have the perfect partner in the public eye." "Excuse me?" I asked, barely able to believe what I had just heard. He raised an eyebrow, seemingly puzzled by my reaction. "You heard me. Marriage. A business deal, if you will." Umalingawngaw ang katahimikan sa paligid, pilit kong pinapasok sa utak ko ang mga narinig. Hindi nagtagal ay hindi ko na naiwasang hindi humalaklak, hindi dahil nakakatawa talaga ang kaniyang sinabi. But because the situation was so absurd. "You can't be serious." But he was serious. Every line of his face, his cold gaze that seemed to see right through me, was proof of that. "Do I look like someone who jokes about things like this, Ms. Reyes?" sabi niya sa malamig na tono. Tinikom ko na lang ang bibig at hindi na nagsalita pa. Halata naman kasing hindi siya nag-jo-joke. Pero ano ba'ng nangyayari? Bakit may paganito bigla? Ano, nagandahan siya sa'kin? Bumuntong-hininga ako at pinakalma ang sarili, saka siya tiningnan sa mata. "Why... why me? I mean, out of all the women you could choose, why someone like me? I'm broke, jobless, and basically a nobody." Totoo naman kasi. Ang dami niyang puwedeng pagpilian. Kahit na sinong nababagay bilang asawa niya, kayang-kaya niyang mapa-oo. Posible kayang tama 'yong hinala ko na konektado ito sa party kagabi? Na ako talaga ang tinitingnan niya? "Don't you have... girlfriend?" halos pabulong ko nang tanong. "Nevermind. Huwag mo na pala sagutin," biglang bawi ko nang makita ang hindi maipaliwanag na reaksyon galing sa kaniya. "So, why me?" sunod kong tanong. He stayed silent for a moment before answering. "You're perfect for what I need. No attachments, no complications, and no ulterior motives. You won't demand anything more than what this arrangement offers." Hindi ko alam kung maiinis o dapat ko bang ikatuwa ang naging sagot niya kasi finally, after so many rejections, e, I am finally seen. "What exactly are you offering?" I crossed my arms. He leaned back in his chair, his expression unreadable. "Security, financial stability, and the chance to rebuild your life. In return, you'll be my wife for the sake of convenience and appearances." Convenience and appearances... Muntik ko nang maibato sa kaniya ang walang laman kong wallet. Pero syempre hindi ko 'yon puwedeng gawin. Sa estado ng buhay ko ngayon, just hearing the words financial stability felt like music to my ears. Pero seryoso... kasal? Wife? Alam kong wife material talaga ako, pero seryoso talaga? "Ano'ng kapalit?" I asked, trying to find a loophole. I knew it couldn't be this simple. Saglit siyang ngumiti, pero hindi 'yong ngiti na masaya. Iyon bang parang inaasahan na niya ang tanong ko. "No catch. Except that you'll need to play the role convincingly. And once the agreement ends, we'll go our separate ways. No strings attached." Kaya ko ba 'yon? Ang madikit na nga lang sa pangalan niya, e, nakakalula na. Ano pa kaya ang magpanggap bilang asawa niya? Si Riel Alcantara na 'yan, oh! Again, bilyonaryo, CEO, laging laman ng billboard, magazine at sa lahat ng media. Higit pa doon, e, hindi rin maitatanggi ang angking kaguwapuhan niya. At oo... ang hot din. Mas natatakot pa ako sa katotohanang baka sa huli, ako pa ang ma-fall at maiwan sa ere. Mas gugustuhin ko pang mamatay na lang sa gutom kaysa maging bruhang broken-hearted. "You don't have to decide now," he said calmly, as if reading my internal struggle. "But I expect an answer soon. Opportunities like this don't come twice, Ms. Reyes." I stared at him, a hundred questions running through my mind. But despite all of them, the only thing I could say was: "What's in it for you?" He smiled, and for the first time, there was a trace of mystery in his expression. "Let's just say I have my own reasons. And they're none of your concern." Sumandal ako sa aking inuupuan at pinagkrus ang mga braso. Seryoso talaga siya sa pinagsasabi. Ito na ata ang pinakamalaking plot twist na naranasan ko sa buong buhay ko. My life was in shambles, and yet here was Riel Alcantara, offering me a way out. Kaunting kumbinsi pa niya, e, baka um-oo na ako dito ng walang oras. "I need to think about it," I finally said, my voice quieter than I intended. "This is a lot to process." He nodded, his expression never changing. "Of course. Take your time. But like I said, I expect an answer soon." Tumayo ako na dala-dala ang mga salitang binitawan niya sa akin. Grabeng plot twist, hindi ko kinakaya. Kailangan kong pag-isipan nang mabuti ang lahat. Hindi puwedeng basta na lang ako ma-a-attempt sa kaniyang offer. "I think I have to go," paalam ko na hindi hinihintay ang kaniyang reaction. Mabilis kong inayos ang suot ko at naglakad papunta sa may pintuan, pero bago pa ako tuluyang makalabas ay naalala kong wala nga pala akong pamasahe pauwi. Kaya nahihiya man, e, napabalik ako sa harap niya. "Is there a problem regarding the deal?" malumanay ngunit kuryoso niyang tanong sa akin nang makita ulit ako sa harapan. "Uh..." bahagya akong yumuko upang itago ang nahihiyang mukha. "I know this is going to sound weird, but... do you have any spare change? I mean, barya o kahit ano? Wala kasi akong pamasahe pauwi." Nakapikit ang isa kong mata habang sinasabi ang pakay. Nakakahiya. "You don't have to be embarrassed, Ms. Reyes. It's not every day that someone like you asks me for money."Nakatitig lang ako sa kanya, kahit na noong tumahimik na sya at tapos ng kumain. Nakaalinsunod lang ang mata ko sa mga galaw nya. Nagsimula na rin syang magligpit sa mga pinagkainan namin.Sa pagkakataong ito, hindi ko na naiwasang magbigay ng katanungan kay Lord. What did I do in my past life to end up here, with a husband like him?Hindi nya ako pinapabayaan. Sya 'yung tipo ng asawa na paulit-ulit kong hihilingin sa buong buhay ko. Maging sa mga susunod ko pang buhay. Sa sobrang swerte ko sa kanya, at sa tuwa habang nakatitig sa kanya, parang pinipiga ang puso ko sa paulit-ulit na pagkakataon. Natatakot ako.Natatakot ako kapag naiisip ko na balang araw ay mawawala ang lahat ng meron kami ngayon. Ang mga simpleng ganito namin. Natatakot ako na balang araw, mag-isa na lang ako at nakatanaw sa kanya sa malayo. A question gnawed at the back of my mind.What would he do if he ever found out about my video?Would he be like those three? Mama, Scar, and Celine. The one who would be wil
Nakatitig lang sya sa akin. Mukhang pinoproseso pa ang sinabi ko. Sa wakas ay tuluyan ng kumalma ang katawan nya. "Tears of joy?"I nodded.Dahan-dahan syang napangiti. Sinakop ng mga kamay nya ang magkabila kong pisngi, saka ako hinalikan sa noo. "Good," bulong nya. Pinatong nya ang baba sa tuktok ng aking ulo. "Because that's the only kind of tears I want from you, baby."Napapikit ako sa ganda ng mga sinabi nya. Muli ko syang niyakap, pero this time, mas mahigpit at mas lalong diniin ang pagkakasubsob ng aking mukha sa kanyang leeg. For the first time that day, I felt at peace.Masaya namin pinagsaluhan ang cake. Each bite melted in my mouth, but it wasn't the sweetness of the dessert that made this moment special, it was the thought behind it.Binalingan ko ulit siya, na ngayon ay humiwa na naman ng panibago sa cake. Napangiwi ako nang ilagay nya ulit sa walang laman kong plato. Kauubos ko lang ng dalawang slice, ito na naman sya. "Baka magka-diabetes ako nito," reklamo ko na
"Happy birthday, baby..."Bigla syang kumanta na talagang nagpagulat sa buong katawan ko."Happy birthday, baby..."Palapit sya nang palapit sa akin. Hanggang sa lumuhod na sya sa harap ko, at inalay ang cake na may sindi na ng kandila."Happy birthday, happy birthday... Happy birthday, baby..."Nakaluhod lang sya. May ngiti na abot hanggang tainga. Ang kaninang medyo magulo nyang buhok bago lumabas ay nasa ayos na ito. Halatang nagpapogi pa kahit sobrang pogi naman nya sa paningin ko, dati pa. Kung sa ibang pagkakataon, baka tinawanan ko na sya dahil sa pagiging corny na naman nya. Ngayon, hindi ko magawa.Bagkus, mas lalo akong napatakip sa bibig, hindi dahil sa gulat. Kung hindi dahil sa bagong emosyon sa puso ko na pumalit sa kaninang bagsak na nararamdaman. Mas lalong nanikip ang dibdib ko, pero sa pagkakataong ito, alam ko na sa ibang dahilan na ang dulot nito. Today is November 19.It's my birthday.With everything that had happened, I had completely forgotten.Marahan akong
Tumayo si Riel sa tabi ko. Awtomatik na pumulupot ang braso nya sa aking baywang nang harapin nya ang dalawang pareho na rin nakatayo.Nagulat pa ako nang ngitian ako ni Penny. Lumapit sya sa akin at humalik sa pisngi ko."Nice seeing you again, Alina."Hindi ko alam kung tama ba ang pagkakaintindi ko pero naramdaman ko ang kaunting sinseridad sa boses nya. Sa gulat ay hindi ko na nagawang makasagot sa kanya. David, on the other hand, shook hands with Riel before stepping back. Nang nasa pintuan na sila ay nagkatinginan na naman kami ng hayop. Saglit lang talaga iyon, pero katulad ng mga nauna kanina, alam ko ang ibig nitong sabihin.Ang tatlong araw nyang palugid.And then, just as quickly, he smirked.I looked away. Mas inalala ko pa ang magiging reaksyon ni Riel. Mabuti na lang at mukhang wala naman syang napansin.Sabay kaming pumanhik sa kwarto. Ang kabigatan ng nangyari kanina ay dala-dala ko pa rin. Kahit na noong nasa loob na kami ng kwarto.Nauna na akong maglakad papunta s
I bit the inside of my cheek, willing myself not to react. Sunod na ginawa ni Riel ay pinakilala ako kay Penny bilang asawa nya, na marahang tinawanan ng babaeta.She leaned forward then rested her chin on her palm. "I know Alina," tugon nya sa pagpapakila sa akin ni Riel. Her voice was light but laced with something else.Sumiklab ang matinding kaba sa dibdib ko. Ito na ba 'yun? Sasabihin na ba nya? Marahas akong napalunok nang kunutan sya ng noo ni Riel, tila kuryuso at nagtatanong kung paano ako nakilala ng isang Penny. "You do?"Penny smiled at Riel. "Yeah. We were schoolmates in college."Mas lalong kumunot ang noo ng halimaw sa narinig. Binalingan nya ako na may pagtataka mata. His expression wasn't suspicious, but I could tell he was silently asking me if it was true.My throat tightened.Nasa akin ang mata ngayon ni Penny, tila naghihintay ng magiging sagot ko. Maging si David ay ganoon din. Napilitan akong tumango kay Riel. "Y-Yeah," I almost stammered, cursing myself fo
Her smirk widened as she winked at me. Alam ko nang-aasar na naman sya. At alam ko na kayang-kaya ko syang supalpalin katulad ng huli naming pagkikita, pero hindi ko magawa ngayon. Para akong natuko ng tuluyan sa kinatatayuan. Ang matagal ko ng sekreto... Bakit pakiramdam ko ay isisiwalat nila ngayon ni David kay Riel? Gusto ko syang tarayan at tanungin kung ano ang ginagawa ng isang tulad nya dito sa mansyon na ito, pero bago ko pa maibuka ang bibig, naglakad na sya paabante at nilagpasan ako. Dinaanan nya lang ako. Bahagya pa nyang binangga ang balikat sa akin, dahilan kung bakit napasunod ang mata ko sa kanya. Nang nasa loob na sya ay pumalakpak ito ng isang beses upang kuhanin ang atensyon ng dalawang lalaki sa sofa. Sabay na napalingon sa gawi namin si Riel at David. Ganoon din ang pagbagsak ng puso ko nang magtama ang mata namin ni Riel. "Alina's here," maarteng anunsyo ni Penny sa dalawa. Naglakad na sya palapit sa dalawang lalaki. Ako nama'y naiwan sa pintuan. Lumipa