Chapter 5:

Isang itim na kotse ang sumalubong sa akin pagkalabas ko pa lang sa entrance ng building. Ni hindi ko napansin na hindi pala nakasunod si Riel. Kanina lang ay sinasabayan ako sa paglalakad. Saan naman siya nagpunta?

Habang nagpapalinga-linga ang mga mata ko sa paligid ay nakuha ng atensyon ko ang lalaking lumabas sa kotseng maghahatid daw sa akin. Nginitian ako na agad ko naman sinuklian ng matamis na ngiti.

Kung hindi ako nagkakamali ay parang dalawang taon lang ang tanda niya sa akin. Makisig, matipuno at pormal ang suot. Isa pang hindi mapapa-sa'kin. Lumapit ako sa kotse at ganoon na lang ang pagkatulala ko roon nang mamukhaan ang uri nito.

This wasn't just any car. It was a shiny, high-end vehicle, the kind that you only see in magazines or movies. Lumunok ako at mas lumapit pa roon.

Pormal akong pinagbuksan no'ng driver. Grabe! Pati pagkilos niya ay praktisadong praktisado.

"Miss Alina, please," he said, gesturing toward the back seat.

Tahimik akong pumasok at naupo sa loob. The car smelled new and expensive, the scent of polished wood and fresh leather filling the air. Hindi na dapat ako magugulat kasi itsura pa lang nito sa labas ay makalaglag panty na, ano pa kaya ang sa loob?

Muli akong nginitian no'ng englisherong driver bago niya tuluyang pinaandar ang kotse. Pagkatapos no'n ay nangibabaw na ang katahimikan sa pagitan namin.

Dahil hindi naman kami close ay pinili ko na lang din na tumingin sa labas. Kalmado lang ang takbo ng kotse ngunit nagmistulang malabo ang mga nadadaanan naming mga gusali.

Habang tumatagal ang byahe ay siyang palalim rin nang palalim ang naiisip ko.

Matatayog na gusali, mga ilaw galing doon, at maiingay at mataong kalye, lahat ng ito'y naiiba sa probinsyang kinalakhan ko bago pa ako lumuwas at nakipagsapalaran dito sa Manila.

Ito na talaga. Itong-ito na talaga ang simula ng malaking plot twist sa buhay ko.

Alam kong hindi pa ako handa at hindi ko alam kung kailan ako magiging handa sa haharaping responsibilidad, pero sana, sa pagkakataong ito ay maging mabait na sa akin ang mundo.

Sana sa mga susunod na araw, linggo, buwan o taon ay hindi kasing lupit nitong naranasan ko nakaraan.

Alam kong hindi biro ang pinasok kong ito. Bilyonaryong tao ba naman ang kasasangkutan ko. Pero kahit na gano'n, naniniwala pa rin akong may dahilan ang lahat ng ito kaya ako napunta sa sitwasyong ito.

Kung anuman iyon, masama man o maganda, hindi ko pa alam sa ngayon. Pero isa lang ang nasisiguro ko. Lalagpasan ko iyon at malalagpasan.

Gan'yan ang tamang attitude, Alina. Isipin mo na lang na hindi ka na lugi sa deal na ito. Isang Riel Alcantara na ang magiging asawa mo, oh. Kahit peke pa 'yan na kasal-kasalan, isang Riel Alcantara pa rin ang makakasama mo.

Ma-broken man kung sakali sa huli, at least 'di na lugi kahit pa-paano. Ang dapat mong isipin ay 'yong part ni Riel. Kumpara sa akin, siya itong catch.

Tama! Sa ngayon, ang dapat kong gawin ay i-gaslight ang sarili. Iisipin ko na lang na walang mawawala sa akin kasi una sa lahat, wala naman meron ako ngayon. Walang trabaho, walang pera, at pinalayas pa sa munting apartment.

Tanging cellphone lang ang meron ako ngayon na puwedeng mapakinabangan. And speaking of cellphone, dinampot ko ito at nagtipa sa search bar ng G****e.

How to be an effective wife of hot and rich CEO/BILLIONAIRE guy.

Alam kong peke lang ang magiging kasal namin pero mas mabuti na 'yong handa. Sabi nga sa deal, kailangan namin mapaniwala ang lahat na nagmamahalan kami.

Kaso kung ang unang result pa lang na binigay ni G****e, e, bokya na ako, ano na lang ang gagawin ko?

Sabi, be the epitome of elegance. Anong sabi ng personality kong burara, malakas ang boses, patay-gutom, sa pagiging elegance? Ang hirap kaya pekehin ang parte na ng katauhan mo.

Oh, ito pa isa. Learn his world. Seryoso? Kaya ko ba 'yon? Dito pa nga lang sa kotse, hindi ko na kinakaya. Isama mo pa 'yong tower ng kompanya na halos nakakahilo 'pag tinitingala sa sobrang tayog. Doon pa lang, 'di ko na kayang i-handle, ano pa kaya ang iba niyang salapi at ari-arian?

Para akong nahihilo sa mga lumabas na resulta. Kahit anong scroll ko, wala talaga, e. Wala ni isa doon ang nagsasabing nababagay ako bilang asawa ng isang Riel Alcantara.

Sa kawalan ng pag-asa ay hindi ko na naiwasang mapalakas ang buntong-hininga. Dahil doon ay saglit na napalingon sa akin si Englisherong driver, saka nginitian.

"Riel has a meeting," he suddenly explained out of nowhere, as if reading my thoughts. "He'll be joining you later at the house, Miss."

Gusto ko sanang sabihin na hindi naman iyon ang iniisip ko kaya lang ay hindi ko na tinuloy. Mabuti na lang talaga at mabilis kong na-remind ang sarili na nandito nga pala ako kasi kunware nagmamahalan kami ng kaniyang boss.

Kaya ang ginawa ko ay nginitian ko na lang siya. 'Yong ngiti na kunware e demure at elegante. Pagkatapos ay hindi na ako binalingan pa.

The rest of the ride was silent, and I spent the time lost in my thoughts, trying to come to terms with the fact that my life had completely changed in just a few hours.

Makaraan ang ilang minuto ay tumigil ang sasakyan sa harap ng isang napakalaki at napakalawak na bahay. Ang ibig kong sabihin ay sa harap ng isang mansyon.

Napanganga ako nang mapagtantong ito na pala ang magiging tirahan ko pansamantala. As in, for real?