CHAPTER 16

CHAPTER 16

Mabilis lumipas ang mga araw. Tila biglang nagbago si Ziyo pagkatapos ng tawag na iyon. Tila bumalik na ulit kami sa dati. Ang bilis niyang magbago, kung itrato n'ya ako ngayon ay parang katulad nalang din noon. He is cold and heartless, gone the sweet Ziyo days ago.

"Hi good morning, kain ka muna?" I tried talking to him. Inaayos n'ya ang kanyang tie at mabilis akong lumapit sa kanya para sana tulungan siya ngunit tinaboy n'ya ako.

Napatigil ako at ilang minuto nalang tutulo na ang mga luha ko. He seems very distant, hindi ko siya kilala. Parang mas lumala siya.

"Ziyo, w-what's the problem?" I asked shakily. Tumingin siya sa akin at ang lamig ng mga titig n'ya.

"Wala tayong problema Heaven." He replied. Dahan dahan akong yumuko at pinahiran ang mga luhang lumabas galing sa mga mata ko.

Nagulat ako nang mahina siyang tumawa kaya napa angat ako at tumingin sa kanya. He's laughing like something is funny, like seeing me cry is entertaining.

"M-may problema ba tayo? Why