CHAPTER 1 SAVIOR

Another day passed in Aynna's job search, just like yesterday she didn't find a job again. She is three days away now and she hopes to find a job. They are increasing at home so she has a problem where she can find a job with a high income that will cover their expenses. Her sister is unable to work because she is new to childbirth. So as the second eldest she was responsible for her family.

At six o'clock in the morning she got up and prepared to look for work. She can't stop, she can still go and she can also find a job with a high income. She did not know when that was.

Wearing a blue t-shirt and denim pants, he also paired it with white shoes. Because she knew that she would walk again all day and communicate one on one during the day, she tied her brown hair up to her waist. Before she left the room she first made sure that she brought the requirements that she would need to find a job.

Mula sa pwesto niya ay naririnig niya ang ingay na nanggagaling sa kusina. Rinig na rinig ang iyak ng batang sanggol na dalawang linggo pa lamang. Tinungo niya ang kusina kung saan nag uumagahan ang apat niyang kapatid. Ang dalawang babae na nagbabatuhan ng masasamang tingin, ang lalaking busy sa pagkuha ng mga ulam sa mesa at ang ate niyang balisa sa pagpapatahan sa umiiyak na sanggol. Napabuntong hininga siya sa sumalubong sa kanya.

Wala pa nakakapansin sa kinatatayuan niya. Busy sa kanya kanyang buhay ang mga kapatid niya. Lumapit siya kay Ion at kinuha ang hotdog na nasa plato nito gamit ang kamay niya.

"Yuck naman te! Ganda ganda ng hawak ko sa tindor tapos kakamayin mo lang ang ulam ko!" Pinag dukdukan pa nito sa mukha ni Aynna ang tinidor na hawak niya.

Inirapan niya lamang ito at umupo sa katabing upuan ng isa niyang kapatid na babae. " Sino unang bubulakta sa inyong dalawa?" Walang ganang sabi niya sa dalawa. Nagkatinginan lamang ang dalawa niyang kapatid at pagkatapos ay nagpatuloy sa pagkain na walang ingay.

Tinitigan ni Aynna ang nakatatanda niyang kapatid na busy sa pagpapatahan sa sanggol na anak. Kumuha ulit siya ng hotdog, sa pagkakataon na ito ay may gamit na siyang tinidor na inagaw niya kay Aliya na nakabusangot ang mukha dahil sa pagkuha ng tinidor ni Aynna.

"Nagparamdam na sayo tatay niyan?" Patuloy lang siya sa pag nguya ng pagkain.

Mahinang umiling ang kapatid niya sa kanya. "Hindi parin" Mababa ang boses ng kapatid niya. Umupo ito sa harap niya ng makatulog ang sanggol sa paghile dito.

"Wag kana umasa na babalik pa yun. Simula ng malaman na buntis ka ay hindi na nagparamdam sayo. Sinabi kuna, hanggang buka lang ng bibig ang gagong yun." Masama ang tingin niya sa itlog na nasa plato ni Ayesha, ang kakambal ni Aliya. Nilayo naman ni Ayesha ang plato niya na kina-irap ni Aynna.

Ang damot ng mga kapatid niya, pera niya naman ang pinambibili sa mga ito.

"Nagbabakasakali lang naman ako" Naiiyak na sabi ni Isabelle. Pakag na natawa si Aynna sa sagot ng nakatatanda niyang kapatid.

"Kailan kapa naging tanga? Siyam na buwan mo dinala sa sinapupunan mo si Vroke, dalawang linggo na simula ng pinanganak mo siya. Ano sa tingin mo ang tawag sa ginagawa mo? Forget him ate, just focus to your son. Mas may halaga pang pagtuunan mo ng pansin ang pamangkin ko kesa umasa na babalik pa ang gago mong jowa na pinasok lang sa monay ang talong." Prangka na sabi niya sa umiiyak na kapatid.

Kung nakilala niya lang ang jowa ng ate niya ay sinugod niya na ito,  pero malihim ang ate niya. Ni minsan ay hindi nila nakilala ang ama ng batang mahimbing ang tulog sa bisig ng kanyang kapatid.

"Iwasan mo ang pagiging tanga, nakakamatay" Tumayo siya sa pwesto niya ng wala na siyang makuhang pagkain sa plato ni Ion. 

"Aalis kana?" Tumango siya sa Ina na kakapasok lang sa kusina. Basa pa ang kamay nito at may bakas pa ng putik. Siguradong nagbungkal na naman ito ng lupa sa tapat ng kanilang bahay.

"Opo, kung mas maaga akong aalis ay may chance akong makahanap ng trabaho." Kinuha niya ang pitaka na nakalagay sa kanyang bag. Kumuha siya ng limang daan at inabot sa kanyang Ina.

Umiling naman ito sa kanya at ngumiti. "May pera pa naman ako, ibigay mo nalang iyan sa ate Isabelle mo. Mas kailangan niya iyan kesa sakin." Tumango naman siya at lumapit sa pwesto ng kapatid niya.

Umangat ang tingin nito sa kanya. " Panggastos mo kay Vroke. And please ate Isabelle, just this once. Isipin mo ang anak mo huwag puro ang gagong iyon" Nabuntong hininga ang kanyang kapatid at naglabas ng maliit na ngiti. 

"Salamat, Aynna" Tumango lang siya dito. Hinipo niya ang ulo ng pamangkin niya pagkatapos ay humarap siya sa tatlo niyang mga kapatid.

Kunot noo na tinignan niya ang mga ito. " Wala ba kayo mga pasok?" 6:30 na sa kanyang relo na nasa kanyang bisig.

"Wag kang lutang te, sabado ngayon. Wag kase puro trabaho isipin mo. Napagiiwanan kana tuloy ng panahon" Natatawang sabi ni Ion. Inis na binato niya ito ng kutsara na nasa plato ng kanyang kapatid na si Ayesha.

"Talaga ba, Ion? Wag kana mag aral, mag trabaho ka nalang. Tinanong ka ng ayos, sasagutin mo ako ng kagaguhan!" Napangiwi ang mga kapatid ni Aynna sa kanya.

Hindi naglaon ay nagpalakpakan ang mga ito sa kanya. " Best actress ka talaga ate Aynna!" Natatawang sabi ni Ayesha. Imbis na matuwa ay hindi maipinta ang mukha ni Aynna. Bakit ba hindi siya siniseryoso ng mga kapatid niya.

"Ay, mga g*go!" Inis na kinuha niya ang kanyang bag at plastic envelope kung saan nakalagay ang mga requirments niya.

Natatawang tinanong siya ng kanyang kapatid na si Isabelle. "Aalis kana?!" Mabuti nalang ay mahimbing ang tulog ng sanggol kaya hindi naggising sa ingay nila.

"Maglalayas ako!" Sigaw niya.

Napabuntong hininga siya ng makalabas siya ng mahay nila. Makikipag sapalaran na naman siya sa mga sasakyan at mga hiring na puro may degree ang hinahanap. Bakit ba ang unfair ng mga trabaho sa mga katulad niyang hindi kayang makapag aral sa kolehiyo. Hindi biro ang ginagawa niya araw-araw makahanap lang ng trabaho na mag-tatagal siya. Ang huli niyang pinasakun ay nagsara dahil sa kakumpitensya nito sa tapat, bukod sa mababa na nga ang sahod niya ay hindi manlang siya umabot ng 5 buwan.

Bitbit ang bag na may laman ng tanghalian niya at tumbler niya na may laman na tubig kasama ang envelope sa kanyang kamay ay nagsimula na siya maglakad sa termenal ng jeep.

Nakipag unahan pa siya sa pagsakay sa jeep dahil marami ang katulad niyang umaasa na makakahanap din ng trabaho sa araw na ito. Swerte naman ang mga nakakasabay niyang papasok sa kanilang mga trabaho. Hindi na nila mararanasan ang pinagdadaanan niya makahanap lang ng maayos sa pagkukuhaan ng pera.

Nang makasakay ay nagbayad siya ng bente pesos sa driver, nahirapan pa siya iabot ito dahil marami siyang kasabayan sa pagabot ng bayad.

Hinahampas ng kundoktor ang likuran ng jeep. Nagtatawag pa ito ng pasahero, irita ang mukha ni Aynna na tinignan ang kundoktor na tawag parin ng tawag ng pasahero. Saan niya pa kaya ito pauupuin gayong hindi na makaupo ang ilan sa mga pasahero na nasa loob ng jeep. Maswerte na nga siya dahil nakupo ang dalawa niyang puwet, sulit ang sampung piso niyang binayad. 

"Ano bayan! Wala na nga kami maupuan nagtatawag ka pa kuya! Hindi pa ba tayo aalis? kulang nalang ay umakyat kami sa bubong ng jeep!" Galit na sigaw ng babaeng nasa dulo. Marami na din ang nagreklamo sa kundoktor. Kung wala pang maglalakas loob na magsalita ay aabutin ata sila ng Alas otso kakahintay ng iba pang sasakay sa jeep na wala ng maupuan.

Mabilis ang naging byahe niya, saktong alas otso ay bumaba siya sa tapat ng isang hiring na restaurant. Umaasa na Ito ang sasagot sa problema niya. Tumawid siya ng kalsada at naglakad palapit sa guard na sakanya din ang tingin. May pakeramdam ata ang guard na ito na sa restaurant ang kanyang distinasyon.

Huminto siya sa harap nito at ngumiti. "Kuya, mag a-apply po sana ako" Buntong hininga na tumingin sa kanya ang guard.

"Miss, Chef ang kailangan namin dito hindi waitress" Napailing naman si Aynna. Ang judgmental naman ng guard na nasa harap niya. Halata ba sa kanyang itsura na hindi siya nakapag aral ng kolehiyo.

Bigo man sa sagot ng guard ay ngumiti parin si Aynna tsaka nagpasalamat. Nagpatuloy ulit siya sa paglalakad. Nagsimula na ulit ang dagok ng buhay niya. Saan kaya siya makakanahap ng trabaho na hindi sa degree binabase ang trabaho.

Tanghali na ng huminto siya sa paghahanap ng mapapasukan. Kinuha niya ang tumbler na nasa bag niya, inis na tinaktak niya ito ng wala ng tubig na lumalabas sa hawak niya. Napabuntong hininga siya at nilibot ang tingin. Kailangan niya makahanap ng tindahan na mabibilhan niya ng tubig, kanina pa siya pagod, uhaw at gutom. Sa dikalayuan sa pwesto niya ay may nakita siyang maliit na tindahan. Sana lang ay may tubig siyang mabibili dito.

May iilan na kasabayan niyang bumibili. Nang siya na ay humarap siya sa tindahan at sinabi kung ano ang pakay niya. "Pabili po ako ng tubig" Saglit na umalis ang tindira para kumuha ng tubig na kanyang binili. Gamit ang kaliwang kamay ay kinuha niya ang wallet sa bulsa ng kanyang suot na pantalon. Humugot siya ng bente pesos galing dito tsaka inabot sa tindira na nag abot sa kanya ng plastic bottle na may laman ng tubig.

"Salamat po" Nang makuha ang sukli ay nagsimula na ulit siya maglakad. Hahanap muna siya ng pwesto kung san pwede siyang kumain. Sa maliit na karenderya ay nakiupo siya, nilabas niya sa bag niya ang baon niyang tanghalian. 

Tahimik niyang kinakain ang nasa harap niya. Masyadong ukupado ang isip niya sa mga problema niya, nagbalik lang ang ulirat niya ng may magsigawan sa di kalayuan sa karenderya kung san siya nakikain.

"The thief, stop him!"

"Block it, poor bag owner!"

"People really today, will do even bad things just to make money"

"What else can you expect from the poor"

Kunot noo na tumayo siya sa upuan niya. Mga mamayaman nga naman, umangat lang sa buhay mababang uri na ng tao ang tingin sa mga katulad niya. Malapit na sa kanya ang magnanakaw ng harangin niya ang paa niya dahilan kung bakit natalisod at bumagsak ito sa lupa. Walang gana niyang kinuha ang kulay itim na bag na ninakaw ng lalaki.

"Sa susunod, kumita ka ng pera sa malinis na paraan. Hindi ikaw lamang ang minamata ng mga mamayaman kundi pati kaming mahihirap na nagpapagod makahanap ng trabaho na makukuhanan namin ng pera sa malinis na paraan" Sinalubong niya ang dalawang pulis kasama ang isang ginang.

Excitedly the lady took the bag she had gotten from the thief. "Thank you so much, its content is important, because of my son's gift bill" She just nodded and sparingly smiled.

She also can't blame the lady who brought the expensive bill because no one told her that someone would steal today.

"I'll give you a reward, thank you for helping me" From the bag she handed to the lady. The lady pulled out a wallet.

Buntong hininga na umiling siya dito. "Hindi na po." Pilit na ngiti na sabi niya. Gusto niya sana dugtungan ang sasabihin niya. Gusto niya lang ipakita sa mga tao na nakasaksi sa pangyayari na hindi lahat ng mahihirap ay sa masasama kumukuha ng pera, meron parin naman katulad niya na nagsusumikap makahanap ng trabaho para magka pera sa maayos na paraan.

Nagpaalam ang dalawang pulis bitbit ang kawatan na nahuli nila. Hindi niya na pinansin ng magpasalamat ito sa kanya. 

"Mommy!" The running man approached their place. He was gasping for breath, sweat dripping from his forehead. "What happened? Are you okay? Why do you need to get your bag again? Your life is more than important than those money and checks!" He angrily told the lady in front of him. She wasn't even noticed because the young man was so worried about his Mother.

Kinalatis ni Aynna ang bagong dating na lalaki. Kulay abo ang buhok nito, ang katamtamang kapal ng kilay at bilugan niyang mata na kulay brown, mahihiya din ang pilik-mata niya sa haba ng pilik-mata ng lalaki, ang matangos nitong ilong at hugis puso na labi. Mas matangkad ito sa kanya, siguro kung susukatin ay aabot ng 6'11 ang height nito. Bumagay din ang suot niyang business attire na kulay gray. Sa madaling salita ay gwapo at may ipag mamayabang ang anak ng ginang na nag mamay ari ng bag.

"Huwag kana mag alala sakin akin, dahil sa dalagang ito ay nakuha ko ulit ang bag ko. Bukod pa dun ay hindi lang naman tungkol sa pera at cheque ang habol ko sa bag ko kundi pati ang kwentas na niregalo mo sa akin nung naka raang taon." Maaliwalas ang mukha ng ginang na nasa harap niya, ware ba ay hindi nito dinibdib ang nagyare kanina.

Doon palamang siya napansin ng binata. Tinitigan siya ng lalaki  sa paraan na para bang kinikilatis din siya nito. Kunot ang noo nito na naka tingin sa kanya. Huwag naman sanang pagbintangan siya nito na kasabwat niya ang magnanakaw.

Hinarap niya ulit ang ginang. "Mauna na po ako, mag ingat po kayo sa susunod" Tumalikod siya sa mag-ina at bumalik sa mesa kung nasan ang gamit niya. Binalik niya sa bag ang baunan niya, hindi niya tuloy naubos ang tanghalian niya. Nawalan na siya ng gana dahil sa nangyare, bukod pa dun ay kailangan niya na bumalik sa paghahanap ng trabaho. Wala dapat siyang sayangin na oras. Time is gold, ika nga ng mga mayayaman.

"Wait!" Nilingon niya ang binata na pumigil sa kanya sa paglalakad palayo sa karenderya. "What do you want for helping my mother?" Umiling siya dito. Ayaw niya sa paraan ng pagkakasabi nito, para bang ang lahat ng sasabihan niya ay maibibigay sa kanya sa isang pitik lamang ng kanyang mga kamay.

May taglay talagang kayabangan ang mga mayayaman.

"Wala. Sa susunod ay bantayan mo ang Nanay mo, mayaman ka naman kaya siguradong magagawa mo yun" Napa awang ang bibig ng binata sa kanyang sinabi. Sa huli ay sumilip ang ngisi sa kanyang labi. Hindi niya inaasahan na may tatanggi pa sa kanyang offer.

"Hmm... I will make it sure" Tumango lamang siya at nagsimula na maghanap ng trabaho. Hindi matatapos ang araw na ito na hindi siya makakahanap ng mapapasukan. Kahit ano, wala naman siyang karapatan mag hanap ng mataas dahil hindi naman siya nakapag tapos ng kolehiyo, wala siyang maipag mamayabang na degree sa mga pinupuntahan niyang restaurant, hotel, company at kahit ang coffee shop na nadaanan niya kanina.