CHAPTER 7: You’re My Wife

PAGKALABAS ko sa banyo, sakto namang narinig kong tumunog ang cellphone ko na nasa ibabaw ng nightstand table. Kaagad ko iyong nilapitan at dinampot. I saw Gabriel’s message.

Step out once you’re done showering.

Nagsalubong ang mga kilay ko. Paano niya nalaman na naliligo ako kanina?

Bigla tuloy akong nakadama ng kaba at napatingin sa itaas ng kisame pati sa sulok-sulok ng kuwarto. Naghahanap ako ng camera. Baka mamaya, may secret camera pala ang guest room na ito at binubusuhan ako ng lalaking ’yon. Malilintikan talaga siya sa akin.

Nagpaikot-ikot ako sa kuwarto habang hawak ko ang towel sa tapat ng dibdib ko. Wala naman akong nakita. Nagpunta rin ako sa banyo, wala rin naman akong nakita na camera doon. Or baka narinig niya lang ang lagaslas ng shower kanina?!

Ipinagkibit ko na lamang iyon ng balikat, pagkatapos ay nagbihis na ako. Nang masigurong okay na ang hitsura ko, lumabas din agad ako ng guest room. I saw Gabriel in the living room, waiting for me.

“Ano ang kailangan mo, Mr. Sungit?” mataray na tanong ko sa kaniya.

Nagsalubong ang kaniyang mga kilay. “You’re coming with me tonight,” he said.

“Ganitong oras? Lalayas ka pa rin?” sarkastikong tanong ko. “Oras na ng pagpapahinga, Gabriel!”

“It’s in the contract you signed. When I need your time, you come with me, so don’t whine, woman. I’m paying you for this.”

Lihim na lamang akong napaismid. “Saan ba ang lakad mo?”

“Fundraiser for cancer patients. Media-heavy. Board presence expected. We need to be seen.”

“Do I have a say?”

“No,” sagot niya. “Go change your clothes. Wear a comfortable and decent dress.”

I rolled my eyes, saka tinalikuran siya at bumalik sa kuwarto ko.

TAHIMIK lang ako habang lulan na kami ni Gabriel ng itim na SUV. Nasa backseat kami pareho habang ang driver niya ang nagmamaneho ng sasakyan.

Tahimik lamang akong nakatingin sa labas ng bintana, habang itong lalaking katabi ko ay abala sa cellphone na hawak niya.

I had on a navy blue long dress. I initially went for something simple, but the stylist Gabriel hired arrived and insisted I change into something else. Maraming magagandang damit ang inihilera nito sa harapan ko at pinapili ng gusto ko, pero ang ending, si Gabriel din ang masusunod kung ano ang susuotin ko. At kahit gusto kong magreklamo, hindi ko rin maiwasang aminin: bagay talaga sa akin ang dress na suot ko. Ngayon lang ako nakapagsuot ng mamahaling dress, so be it. Sulitin ko na.

Mayamaya, lihim kong sinilip sa gilid ng mata ko si Gabriel na abala pa rin sa cellphone niya.

He’s impeccably dressed as always. Powerful. Controlled. Ang problema? Parang wala siyang nararamdaman. Hindi natitinag. Parang walang emosiyon sa katawan.

“Don’t fidget,” Gabriel said quietly, without even looking at me.

“Stop watching me without watching me,” pairap na sabi ko rin sa kaniya.

“Stop acting like this is new to you. You’re a performer, right?”

“I perform because I want to, not because someone is pulling strings.”

Saka siya nag-angat ng mukha at salubong ang mga kilay na tiningnan ako. “Then don’t let me pull them. Learn to play the role with your own spin.”

Nakakurap ako. That . . . almost sounded like a compliment?

Muling namayani ang katahimikan sa pagitan namin hanggang sa makarating kami sa isang five-star hotel sa Makati. Agad kaming sinalubong ng mga camera at microphones pagkababa pa lamang namin ng sasakyan. Ilang reporters ang halos sumugod sa amin ni Gabriel.

“Mr. Del Rosario, this is your first public appearance with your wife. How does it feel?”

“Reeyah, what’s it like being welcomed into the Del Rosario empire?”

“Are there any plans to start a family soon?”

“Family?” I blurted, caught off guard. “Wow, we just learned how to share closet space—give us a minute.”

Nang balingan ko ng tingin si Gabriel, I saw him smirked. His arm snaked around my waist, firm but gentle.

“You’re learning fast,” he murmured.

“Survival instinct,” I replied, smiling at the flashing cameras like they weren’t vultures.

Pagpasok namin sa loob, sinalubong naman kami ng mga kilalang negosyante, politiko, at influencers.

Kung gaano ako katapang sa stunt set, hindi ko naman maiwasang hindi kabahan ngayon. Hindi dahil sa takot ako, kung ’di dahil sa pakiramdam na kahit gaano kaganda ang suot ko, hindi ako nababagay sa lugar na ito. Masiyadong marangya ang lahat ng nasa paligid ko.

Hanggang sa isang boses ang nagpabangon ng mga balahibo ko sa buong katawan.

“Well, look who finally decided to join the elite,” sabi ng babaeng naka-gold sequin dress.

Oh, it’s Clarisse De Guzman. I know her. She’s a well-known model and businesswoman. At sa pagkakaalam ko, she’s Gabriel’s ex-girlfriend.

Gabriel stiffened beside me.

“At last, I’ve met the new woman in your life, Gabriel, in person. The woman who unexpectedly showed up in public and got introduced as Mrs. Del Rosario. I can’t help but wonder what made it all so sudden.”

Bahagyang nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa sinabi nito.

At bago pa ako makapagsalita para sagutin ang sinabi nito, sumagot na si Gabriel. “You’re out of line, Clarisse.”

“Am I?” nakangising tanong nito. “I thought honesty was encouraged in charities.”

“You don’t want to test me, Clarisse,” Gabriel warned her.

Mukhang totoo nga yata ang tsismis na masama rin ang ugali ng babaeng ito. Well, nasa hitsura naman nito. Maganda nga, mukha namang maldita.

I reached for Gabriel’s hand on instinct. I didn’t know why. Maybe to calm him down or maybe to remind myself this was still just a performance.

At ang sumunod na nangyari, hindi ko inaasahan.

Gabriel suddenly intertwined our fingers, making my heart skip a beat. I looked up at him, eyes locked on his face.

That felt . . . too real, especially when my heart suddenly pounded after a few seconds of being still.

“Let’s go.”

Para akong hangin na nagpatianod na lamang kay Gabriel nang hilahin niya ako palayo sa babaeng lumapit sa amin. Throughout the entire event, I could hardly make sense of anything going on. My thoughts were stuck in the way my heart had suddenly raced. I kept asking myself—why did I feel that way out of nowhere? It was the first time it ever happened.

PAGKAUWI namin, tahimik kaming pareho ni Gabriel habang lulan ng elevator paakyat sa penthouse. Hindi ko alam kung ako ba ang dapat na bumasag sa katahimikan sa pagitan naming dalawa o palilipasin na lamang ang oras na ito.

“Salamat,” mayamaya ay hindi ko na rin napigilang saad sa kaniya.

Gabriel glanced at me. Magkasalubong ang mga kilay. “For what?”

“For defending me.”

“You’re my wife.”

“On paper.”

“Still counts.”

Pagkabukas ng exclusive elevator na direkta sa loob ng penthouse niya, pinauna niya akong lumabas saka siya sumunod sa akin. At bago kami maghiwalay sa sala, humarap ako sa kaniya.

“Bakit ako?” tanong ko. “Out of all the women na puwede mong bayaran para magpanggap na asawa mo, bakit ako, Gabriel?”

Hindi naman agad siya sumagot. Nagbuntong hininga siya.

“Because you don’t scare easy, and I needed someone real.”

I held his gaze. “And now?”

He paused. “Now I’m wondering what happens if real starts feeling like . . . more.”

Natahimik ako bigla. Ano raw?

“Go now. You need to rest, Reeyah. Good night.”

Hindi na ako nakapagsalita pa nang tumalikod na siya at naglakad papasok sa kaniyang silid.

Ilang sandali akong nanatili sa kinatatayuan ko bago ako nagtungo na rin sa guest room habang naguguluhan pa rin ang isipan.