Chapter 1

CHAPTER ONE

Six years later.

JAZZLENE

TAHIMIK akong nakaupo sa bus stop shelter habang hawak ang phone ko—nag-iisip kung dapat ko bang tawagan si Kuya Zane para magpasundo. Umaagos ang luha ko at nanginginig na ang katawan ko sa ginaw dahil basang-basa ako. Hindi sa ulan. Walang ulan.

It's just that. . . nakasuot ako ng two-piece, basa 'yon at pinatungan ko lang ng t-shirt dahil may get together kaming magbabarkada dito sa isang hotel and resort na hindi gaanong kilala. Ako, sina Camille, Violet at Leigh. Nakaugalian na namin na after ng exam ay nagbo-bonding kami para pambawi man lang sa mga stressful days namin. Pinili namin 'yong hindi masyadong dinadayo ng mga tao dahil hindi puwedeng ma-expose si Camille sa public dahil kilala siyang artista.

Nakabihis na kaming apat na magkakaibigan kanina. Naka-two-piece at nakalublob na sa swimming pool when I spotted someone na hindi gaanong kalayuan sa amin. Out of curiosity ay sumilip ako sa mga siwang ng mga halamang naroon. And to my surprise doon ko nasilip si Dominic, my boyfriend.

He was flirting with someone, someone na hindi ko akalain na papatulan niya.

Lalaki!

The way they hold hands, there was something between them! Hindi 'yon maikakaila kung paano nila tingnan ang isa't isa at kung paano sila magngitian.

I was hurt. So hurt. Parang nanghina ang buong katawan ko at hindi kinaya ang nakita ko kaya umahon ako agad-agad sa swimming pool at nagpaalam sa tatlo kong kaibigan. Nagpalusot ako na biglang sumama ang pakiramdam ko at gusto ko na lang umuwi. Gusto rin nilang umahon at samahan ako sa kuwarto namin pero pinigilan ko sila at sinabi kong ako na lang. Hindi sila puwedeng sumama. Kung sasama sila, paano ako iiyak?

Dinampot ko ang cell phone ko sa sunlounge at nagawa kong umalis mag-isa nang hindi na sila nagpumilit pa. Pero on my way sa room namin, narinig kong may tumawag sa pangalan ko.

"Jazzlene?"

When I looked back, I was taken aback when I saw him. Ang walang-hiyang si Dominic. Kasama niya ang lalaking katabi niya kanina na halos kaedad niya rin. Bumaba ang tingin ko mga kamay nilang magkahugpong at nang mapansin niyang nakatingin ako ro'n ay agad siyang bumitiw sa kamay ng kasama.

"Babe—"

"Don't babe me!" I yelled, cutting him off. Naiiyak na ako. Nanginginig ang katawan ko sa galit. "Kadiri ka, Dom! Yuck! All this time pala niloloko mo na lang ako? Nagpapanggap kang lalaki?!" My tears fell. Mas okay pa sana kung sa babae siya nag-cheat, pero mas masakit pala kapag sa lalaki. Bakit? Ano ba'ng kulang sa 'kin? May dede at p**e ako! Itong lalaking 'to, wala! So, why?!

"Babe, I . . . I . . ." he stammered. Humakbang siya palapit sa 'kin at noong aabutin na niya ang kamay ko, sinamantala ko ang pagkakataon at pinalipad ko ang palad ko sa mukha niya. I slapped him, really hard.

Bago pa man siya makapagsalita, hinablot ko ang puting t-shirt na nakasukbit sa balikat niya, 'tsaka ako mabilis na tumakbo palabas sa hotel. Habang palayo, iniladlad ko ang t-shirt na kinuha ko sa kaniya at 'yon ang idinoble ko sa suot kong two-peace. Nakapaa ako at hindi ko alam ngayon kung saan ako pupunta. Pero isa lang ang nasisiguro ko, hindi ako puwedeng pumunta sa room namin ng mga kaibigan ko dahil kapag nakita nila akong umiiyak doon, siguradong magsisimula na ang World War 4.

Kaya ngayon ay na stuck ako rito sa bus stop.

I mentally scrolled through my limited options. First, walang bus na dumaraan sa lugar na 'to kapag weekend. Wala ring taxi. Second, kahit may maligaw na isa, I don't have my wallet. Naiwan 'yon sa room sa hotel. Third, kung sasakay ako sa taxi na ganito ang hitsura ko, baka mapahamak lang ako. Litaw na litaw ang legs ko at bakat ang katawan ko sa manipis na t-shirt, lalo pa at halos kaaahon ko lang sa pool.

I only had one option left—one I really didn't want to take—but beggars couldn't be choosers, right? Dahil sa pagkakataong 'to, ito na lang ang choice ko. So, I pulled up the contact in my phone, and pressed the call button.

One ring...

Two rings...

Three rings...

Still no answer.

Kuya, sumagot ka!

"Hey. What's wrong?"

I sighed in relief nang sa wakas ay sumagot siya after a decade or two. "What's wrong? What makes you think something is wrong?"

He snorted. "Because you called me. Hindi ka naman tumatawag, unless may katangahan ka na namang nagawa or nasa bingit ka ng kamatayan."

"Kuya Zane . . ." I started, not knowing how to continue. "Mamaya ko na lang ikukuwento. Sa ngayon, baka puwede mo 'kong sunduin? I need your help."

"Help? Ano na namang katangahan 'yang ginawa mo, Jazz?" He sounded pissed, and I rolled my eyes. Ganito talaga kaming magkapatid. Sanay na kaming nagsasabihan ng "tanga", "tatanga-tanga ka na naman", "napakatanga mo", o 'di kaya'y "gumawa ka na naman ng katangahan". Gano'n kami ka-close.

"Wala akong ginawa." Humina ang boses ko dahil sa lungkot.

"Nasaan ka ba kasi?" May narinig akong mga tawanan ng lalaki mula sa kabilang linya at nabosesan ko ang ilan sa kanila. Mukhang kasama niya ang mga barkada niya ngayon. Wala ba siya sa bahay?

Napabuntonghininga ako bago sabihin kung nasaan ako. "Hindi kita masusundo. David took my car, kasama niya si Gerald, sinundo nila si Henry. Pero 'wag kang aalis r'yan. Stay put and he'll be there in a minute. Pag-uwi mo, 'tsaka natin pag-uusapan 'yang katangahan mo."

"Anong katangaha—hoy! Kuya!" Hindi ko naituloy ang sasabihin ko dahil binabaan na niya ako ng telepono. Malungkot at masakit na nga ang loob ko, dinagdagan niya pa ng sama ng loob.

Sa bagay, hindi ko siya masisisi. Nalaman niya ang nangyaring issue tungkol kay Vince at sa ex-best friend kong si Jenna. Well, nalaman niya dahil sa bestfriend niyang sinlamig ng yelo na si Adam. Kahit binilinan ko na ang nagyeyelong si Adam na huwag nang banggitin kay Kuya ay sumige pa rin siya. Kaya naman inis na inis ako sa aroganteng Adam na 'yon.

Grabe ang galit ni Kuya noon hindi lang sa 'kin kundi mas lalo sa ex ko at sa mga kaibigan kong konsintidora. While kino-comfort ako noon nina Mommy at Daddy, siya naman ay pinagalitan ako. Binilinan niya pa ako na huwag nang makipag-communicate kina Sheena at Abigail, that's why wala na akong balita sa kanila since then. Even sa lokong ex ko na si Vince ay wala na rin akong balita, maliban sa alam kong break na sila ni Jenna. Buti nga sa kanila.

Pero hindi ko naman masisisi si Kuya Zane kung bakit ganito siya kahigpit sa akin at ka-overprotective; ako lang ang nag-iisa niyang kapatid. Pero ganunpaman, kahit gaano kami ka-close, maraming bagay pa rin kaming hindi napagkakasunduan. I was his opposite. I prefer to have a small group of close friends. Kuya Zane, on the other hand, wants attention so much he could power a spotlight. He was the life of the party, and the after-party too. Siya ang male version ng Marites sa kanilang magkakaibigan. Why? Dahil sa dami ng babae niya, marami siyang mga nasasagap na balita sa kanila, na siya niya namang ihahatid sa mga tropa niya.

Speaking of tropa . . . teka?

"Hindi kita masusundo. David took my car, kasama niya si Gerald, sinundo nila si Henry. Pero 'wag kang aalis r'yan. Stay put and he'll be there in a minute."

Lima lang silang magkakaibigan. Ibig sabihin. . .

Agad akong napayuko nang masilaw sa maliwanag na ilaw ng sasakyang tumama sa direksiyon ko.

The person driving was the last person I expected to pick me up.

Adam Meadows.

The cold and arrogant guy I kissed six years ago.