Doppelgänger 4 เด็กใหม่…?

19:40

เดม่อนที่กำลังเดินไปว่ายน้ำในสระส่วนตัวก็ต้องหยุดดูภาพที่เพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างอีธานส่งรูปมาให้ดู มันคือภาพน้องชายฝาแฝดของเขากับผู้หญิงที่มันกำลังโอบกอดอยู่.....ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนเดียวกับที่เขาเจอข้างล่างคนที่เขาช่วยไม่ให้หัวเธอฟาดพื้น

"เด็กใหม่พวกมึงเหรอวะ สวยน่ารักดีนะ ไอ้ออสการ์มันไม่ยอมปล่อยให้ห่างเลย"อีธานส่งข้อความมาหาเดม่อน

หึ ทำเป็นปากดี สุดท้ายเธอก็ไปนั่งอ่อยอยู่กับน้องชายเขา

เดม่อนเปลี่ยนจากตอนแรกจะไปว่ายน้ำเป็นเดินกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาจะขับรถไปคลับของเพื่อนแทน

“อยากจะเห็นหน้าคนที่มันปากดี ที่ทำตัวเหมือนจะต่างจากผู้หญิงคนอื่นนักหนาแต่สุดท้ายแม่งก็เหมือนกันหมด ร่าน!”

เขาคว้ากุญแจรถสปอร์ตสุดหรูเดินตรงไปที่ลานจอดรถแล้วขับออกมาทันที

อีกด้าน

โซลี่ย์ที่ถูกออสการ์บังคับให้ออกมากับเขาก็ได้แต่นั่งนิ่งอยู่ในห้อง VIP ของคลับหนึ่งที่มีชื่อเสียงแล้วมองไปทางประตูทางออก จะให้มองไปทางซ้าย ทางขวา ด้านหน้า ก็มีแต่เพื่อนเขาและยังมีพวกผู้หญิงที่คอยทำอะไรก็ได้ที่พวกผู้ชายกลุ่มนี้ออกคำสั่ง

แต่ต้องขอบคุณที่กลุ่มผู้ชายตรงหน้าเธอนี้ไม่ทำตัวเหมือนนิยายที่เธอเคยอ่านว่ามีอะไรกันต่อหน้าคนอื่นหรือให้ดูดส่วนนั้นของตัวเอง

อย่างมากตรงนี้ก็แค่จับนมเท่านั้น…แต่เธออยากจะออกไปจากตรงนี้แล้ว

“เด็กใหม่มึงดูไม่สนใจมึงเลยนะไอ้ออสการ์”เป็นคำพูดของเอริคพูดขึ้นมา เขาสังเกตดูแล้วผู้หญิงที่เพื่อนเขาพามานั้นดูไม่เหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆ มาของมันเลย

เอาแต่มองไอ้ออสการ์ด้วยสายตาที่เกลียดชังอย่างเห็นได้ชัด

“หึ เดี๋ยวจะทำให้สนใจจนต้องคลานเข่า”ออสการ์ตอบเพื่อนกลับไปโดยไม่สนเลยว่าคนตัวเล็กนั้นมีอาการโกรธขนาดไหน

“แล้วเมื่อไหร่ไอ้เดม่อนพี่ชายมึงมันจะมาหาเพื่อนบ้างมันเป็นอะไรของมันวะ”อีธานถามด้วยความสงสัย

“เดี๋ยวมันก็มามึงลองถ่ายรูปส่งไปยั่วมันดู”มาร์ตินเสริมขึ้น

“ได้เดี๋ยวกูจัดการเอง”อีธานพูดพร้อมยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายรูป

20:00

“เมื่อไหร่จะปล่อยฉันกลับ”โซลี่ย์ตัดสินใจกระซิบถามออสการ์ เธอเริ่มรู้สึกหิวข้าวแล้วด้วย เพราะตั้งแต่เย็นเธอก็ยังไม่ได้ทานอะไร พอจะออกไปทานก็มาเจอเขาแล้วถูกลากให้มาอยู่ที่นี่แล้ว

“กลับพร้อมกัน” ออสการ์ตอบกลับไปแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ

“แล้วตอนไหนจะกลับ”เธอถามต่อ

“ตอนที่อยากกลับ” ทำไมเขาจะต้องกวนประสาทเธอด้วยถ้าเขาอยากกลับตีสองเธอก็ต้องรอเขาจนกว่าจะตีสองหรือตลกแล้ว!

“ไม่ ฉันอยากกลับแล้ว”เธอพูดแล้วพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกมือหนากอดรัดเข้าที่เอวกักตัวไม่ให้เธอลุกขึ้น

“แต่ฉันยังไม่อยากกลับ”

“ฉันหิว!”เธอคิดแล้วว่าไม่ควรทรมานตัวเองให้ทนปวดท้องหิวข้าวแบบนี้อย่างน้อยเขาควรหาอะไรให้เธอกินบ้าง โซลี่ย์คิด

“หิว? หิวน้ำในตัวฉันน่ะเหรอ”

จึก!

“โอ๊ย! โซลี่ย์เธอหยิกฉันทำไม!”

“ก็นายอยากพูดแบบนั้นทำไมล่ะ!”โซลี่ย์มองเขาด้วยสายตาค้อน!

“ก็แค่ล้อเล่น เดี๋ยวสั่งอาหารให้”

“ก็ดี บังคับฉันมาก็ช่วยดูแลฉันดีๆด้วยอย่ามาปล่อยให้ฉันทรมานหิวข้าวแบบนี้”

“อืม วันนี้จะดูแลอย่างดี”

แกร๊ก?! เสียงคนเปิดประตูเข้ามา

เมื่อโซลี่ย์ได้เห็นว่าคนที่เข้ามาคือใครเธอก็มีอาการตกใจอย่างมากมันคือไอ้ผู้ชายที่หลงตัวเอง เขารู้จักคนพวกนี้หรือ ก็ต้องรู้จักสิไม่งั้นเขาจะเข้ามาทำไมคิดอะไรโง่ๆอีกแล้วโซลี่ย์....

“โผล่มาได้แล้วเหรอวะไอ้เดม่อนเพื่อนรัก”

“ปล่อยให้น้องชายฝาแฝดอย่างไอ้ออสการ์มาเที่ยวคนเดียวเป็นอาทิตย์”อีธานเอ่ยทักเดม่อนที่เดินเข้ามาในห้อง

ส่วนโซลี่ย์ก็ได้แต่อึ้งที่ตอนแรกคิดว่าที่หน้าตาคล้ายกันคงเพราะบังเอิญแต่พอมารู้ว่าเป็นฝาแฝด ก็คิดว่าที่หน้าคล้ายกันนี่ก็พอจะเข้าใจเลยเพราะนิสัยนี่ก็พอกัน!

“เออหายไปนานเลยไอ้ห่า”เอริคพูดต่อ

“มาๆนั่งข้างผู้หญิงน้องมึงหรือว่าผู้หญิงของพวกมึงวะ”มาร์ตินพูดขึ้น

“ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของใครทั้งนั้น”โซลี่ย์ตอบกลับไปเสียงเรียบ

พรึบ!

“.....”

โซลี่ย์หันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งข้างเธอว่าแล้วก็ไม่ใช่ใครอื่นก็ เดม่อนนั่นแหละ...

“แต่คงอีกไม่นานหรอกมั้งครับที่คุณโซลี่ย์คนสวยจะกลายไปเป็นผู้หญิงของพวกมัน”อีธานบอกกลับไป

โซลี่ย์เลือกที่จะเงียบไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับใครเธอไม่อยากมีปัญหาหรือทำตัวเก่งทั้งที่รู้ว่าเก่งสู้พวกเขาแล้วจะแพ้เธอก็จะไม่เสี่ยงที่จะสู้

“ทำเป็นปากดีสุดท้ายก็มานั่งร่านอยู่กับผู้ชายที่คลับ”เดม่อนพูดให้เธอได้ยินแค่คนเดียว

“อย่ามาพูดเหมือนรู้จักฉัน ถ้านายไม่รู้อะไรที่เกี่ยวกับฉันเลย”เธอสวนเขาทันที อยู่ๆจะมาด่าเธอว่าร่าน เธออยากจะหยิบแก้วไวน์สาดใส่หน้าเขาจริงๆถ้าไม่ติดว่าเอวก็โดดกอดจากน้องชายอย่างออสการ์

ส่วนแขนเดม่อนก็วางพาดที่ขอบโซฟาที่พวกเขาทั้งสามนั่งด้วยกัน แล้วเธอที่นั่งตรงกลางก็เหมือนเป็นผู้หญิงของพวกเขาไปเลย!!!

“อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานของคนอื่นเพราะไม่ได้มีใครนิสัยเลวแบบคุณทุกคน”เธอพูดต่อไปอีกเอาสิเธอไม่กลัวเขาหรอกนะ และจะไม่ยอมให้มาด่าเธออยู่ฝ่ายเดียวด้วย

หมับ!

“อ๊ะ ฉันเจ็บนะ!”

เดม่อนกระชากคนตัวเล็กขึ้นอย่างแรง

ออสการ์ ไม่ได้ตกใจอะไรเขารู้ตั้งแต่ที่เดม่อนเปิดประตูเข้ามาแล้วว่าต้องรู้จักโซลี่ย์แน่เลยเพราะพอมันเข้ามามันก็มองที่โซลี่ย์ตลอด

“กูขอยืมผู้หญิงคนนี้หน่อย”เดม่อนพูดกับออสการ์

“เชิญ แต่กูจะไปด้วย”ออสการ์ก็ตอบกลับไป

เดม่อนพยักหน้าให้ก่อนจะดึงลากแขนร่างบางให้ออกมา

“โอ๊ย ปล่อยฉันนะนายจะพาฉันไปไหน!”

ฟึ่บ!

เดม่อนเปลี่ยนเป็นอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าขึ้นตัดความรำคาญที่คนตัวเล็กชอบขืนตัวเองไม่ยอมเดิน