19:40
เดม่อนที่กำลังเดินไปว่ายน้ำในสระส่วนตัวก็ต้องหยุดดูภาพที่เพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างอีธานส่งรูปมาให้ดู มันคือภาพน้องชายฝาแฝดของเขากับผู้หญิงที่มันกำลังโอบกอดอยู่.....ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนเดียวกับที่เขาเจอข้างล่างคนที่เขาช่วยไม่ให้หัวเธอฟาดพื้น "เด็กใหม่พวกมึงเหรอวะ สวยน่ารักดีนะ ไอ้ออสการ์มันไม่ยอมปล่อยให้ห่างเลย"อีธานส่งข้อความมาหาเดม่อน หึ ทำเป็นปากดี สุดท้ายเธอก็ไปนั่งอ่อยอยู่กับน้องชายเขา เดม่อนเปลี่ยนจากตอนแรกจะไปว่ายน้ำเป็นเดินกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาจะขับรถไปคลับของเพื่อนแทน “อยากจะเห็นหน้าคนที่มันปากดี ที่ทำตัวเหมือนจะต่างจากผู้หญิงคนอื่นนักหนาแต่สุดท้ายแม่งก็เหมือนกันหมด ร่าน!” เขาคว้ากุญแจรถสปอร์ตสุดหรูเดินตรงไปที่ลานจอดรถแล้วขับออกมาทันที อีกด้าน โซลี่ย์ที่ถูกออสการ์บังคับให้ออกมากับเขาก็ได้แต่นั่งนิ่งอยู่ในห้อง VIP ของคลับหนึ่งที่มีชื่อเสียงแล้วมองไปทางประตูทางออก จะให้มองไปทางซ้าย ทางขวา ด้านหน้า ก็มีแต่เพื่อนเขาและยังมีพวกผู้หญิงที่คอยทำอะไรก็ได้ที่พวกผู้ชายกลุ่มนี้ออกคำสั่ง แต่ต้องขอบคุณที่กลุ่มผู้ชายตรงหน้าเธอนี้ไม่ทำตัวเหมือนนิยายที่เธอเคยอ่านว่ามีอะไรกันต่อหน้าคนอื่นหรือให้ดูดส่วนนั้นของตัวเอง อย่างมากตรงนี้ก็แค่จับนมเท่านั้น…แต่เธออยากจะออกไปจากตรงนี้แล้ว “เด็กใหม่มึงดูไม่สนใจมึงเลยนะไอ้ออสการ์”เป็นคำพูดของเอริคพูดขึ้นมา เขาสังเกตดูแล้วผู้หญิงที่เพื่อนเขาพามานั้นดูไม่เหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆ มาของมันเลย เอาแต่มองไอ้ออสการ์ด้วยสายตาที่เกลียดชังอย่างเห็นได้ชัด “หึ เดี๋ยวจะทำให้สนใจจนต้องคลานเข่า”ออสการ์ตอบเพื่อนกลับไปโดยไม่สนเลยว่าคนตัวเล็กนั้นมีอาการโกรธขนาดไหน “แล้วเมื่อไหร่ไอ้เดม่อนพี่ชายมึงมันจะมาหาเพื่อนบ้างมันเป็นอะไรของมันวะ”อีธานถามด้วยความสงสัย “เดี๋ยวมันก็มามึงลองถ่ายรูปส่งไปยั่วมันดู”มาร์ตินเสริมขึ้น “ได้เดี๋ยวกูจัดการเอง”อีธานพูดพร้อมยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดถ่ายรูป 20:00 “เมื่อไหร่จะปล่อยฉันกลับ”โซลี่ย์ตัดสินใจกระซิบถามออสการ์ เธอเริ่มรู้สึกหิวข้าวแล้วด้วย เพราะตั้งแต่เย็นเธอก็ยังไม่ได้ทานอะไร พอจะออกไปทานก็มาเจอเขาแล้วถูกลากให้มาอยู่ที่นี่แล้ว “กลับพร้อมกัน” ออสการ์ตอบกลับไปแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ “แล้วตอนไหนจะกลับ”เธอถามต่อ “ตอนที่อยากกลับ” ทำไมเขาจะต้องกวนประสาทเธอด้วยถ้าเขาอยากกลับตีสองเธอก็ต้องรอเขาจนกว่าจะตีสองหรือตลกแล้ว! “ไม่ ฉันอยากกลับแล้ว”เธอพูดแล้วพยายามจะลุกขึ้นแต่ก็ถูกมือหนากอดรัดเข้าที่เอวกักตัวไม่ให้เธอลุกขึ้น “แต่ฉันยังไม่อยากกลับ” “ฉันหิว!”เธอคิดแล้วว่าไม่ควรทรมานตัวเองให้ทนปวดท้องหิวข้าวแบบนี้อย่างน้อยเขาควรหาอะไรให้เธอกินบ้าง โซลี่ย์คิด “หิว? หิวน้ำในตัวฉันน่ะเหรอ” จึก! “โอ๊ย! โซลี่ย์เธอหยิกฉันทำไม!” “ก็นายอยากพูดแบบนั้นทำไมล่ะ!”โซลี่ย์มองเขาด้วยสายตาค้อน! “ก็แค่ล้อเล่น เดี๋ยวสั่งอาหารให้” “ก็ดี บังคับฉันมาก็ช่วยดูแลฉันดีๆด้วยอย่ามาปล่อยให้ฉันทรมานหิวข้าวแบบนี้” “อืม วันนี้จะดูแลอย่างดี” แกร๊ก?! เสียงคนเปิดประตูเข้ามา เมื่อโซลี่ย์ได้เห็นว่าคนที่เข้ามาคือใครเธอก็มีอาการตกใจอย่างมากมันคือไอ้ผู้ชายที่หลงตัวเอง เขารู้จักคนพวกนี้หรือ ก็ต้องรู้จักสิไม่งั้นเขาจะเข้ามาทำไมคิดอะไรโง่ๆอีกแล้วโซลี่ย์.... “โผล่มาได้แล้วเหรอวะไอ้เดม่อนเพื่อนรัก” “ปล่อยให้น้องชายฝาแฝดอย่างไอ้ออสการ์มาเที่ยวคนเดียวเป็นอาทิตย์”อีธานเอ่ยทักเดม่อนที่เดินเข้ามาในห้อง ส่วนโซลี่ย์ก็ได้แต่อึ้งที่ตอนแรกคิดว่าที่หน้าตาคล้ายกันคงเพราะบังเอิญแต่พอมารู้ว่าเป็นฝาแฝด ก็คิดว่าที่หน้าคล้ายกันนี่ก็พอจะเข้าใจเลยเพราะนิสัยนี่ก็พอกัน! “เออหายไปนานเลยไอ้ห่า”เอริคพูดต่อ “มาๆนั่งข้างผู้หญิงน้องมึงหรือว่าผู้หญิงของพวกมึงวะ”มาร์ตินพูดขึ้น “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของใครทั้งนั้น”โซลี่ย์ตอบกลับไปเสียงเรียบ พรึบ! “.....” โซลี่ย์หันไปมองคนที่เพิ่งเดินเข้ามานั่งข้างเธอว่าแล้วก็ไม่ใช่ใครอื่นก็ เดม่อนนั่นแหละ... “แต่คงอีกไม่นานหรอกมั้งครับที่คุณโซลี่ย์คนสวยจะกลายไปเป็นผู้หญิงของพวกมัน”อีธานบอกกลับไป โซลี่ย์เลือกที่จะเงียบไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับใครเธอไม่อยากมีปัญหาหรือทำตัวเก่งทั้งที่รู้ว่าเก่งสู้พวกเขาแล้วจะแพ้เธอก็จะไม่เสี่ยงที่จะสู้ “ทำเป็นปากดีสุดท้ายก็มานั่งร่านอยู่กับผู้ชายที่คลับ”เดม่อนพูดให้เธอได้ยินแค่คนเดียว “อย่ามาพูดเหมือนรู้จักฉัน ถ้านายไม่รู้อะไรที่เกี่ยวกับฉันเลย”เธอสวนเขาทันที อยู่ๆจะมาด่าเธอว่าร่าน เธออยากจะหยิบแก้วไวน์สาดใส่หน้าเขาจริงๆถ้าไม่ติดว่าเอวก็โดดกอดจากน้องชายอย่างออสการ์ ส่วนแขนเดม่อนก็วางพาดที่ขอบโซฟาที่พวกเขาทั้งสามนั่งด้วยกัน แล้วเธอที่นั่งตรงกลางก็เหมือนเป็นผู้หญิงของพวกเขาไปเลย!!! “อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานของคนอื่นเพราะไม่ได้มีใครนิสัยเลวแบบคุณทุกคน”เธอพูดต่อไปอีกเอาสิเธอไม่กลัวเขาหรอกนะ และจะไม่ยอมให้มาด่าเธออยู่ฝ่ายเดียวด้วย หมับ! “อ๊ะ ฉันเจ็บนะ!” เดม่อนกระชากคนตัวเล็กขึ้นอย่างแรง ออสการ์ ไม่ได้ตกใจอะไรเขารู้ตั้งแต่ที่เดม่อนเปิดประตูเข้ามาแล้วว่าต้องรู้จักโซลี่ย์แน่เลยเพราะพอมันเข้ามามันก็มองที่โซลี่ย์ตลอด “กูขอยืมผู้หญิงคนนี้หน่อย”เดม่อนพูดกับออสการ์ “เชิญ แต่กูจะไปด้วย”ออสการ์ก็ตอบกลับไป เดม่อนพยักหน้าให้ก่อนจะดึงลากแขนร่างบางให้ออกมา “โอ๊ย ปล่อยฉันนะนายจะพาฉันไปไหน!” ฟึ่บ! เดม่อนเปลี่ยนเป็นอุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าขึ้นตัดความรำคาญที่คนตัวเล็กชอบขืนตัวเองไม่ยอมเดิน“กลุ่มวิอิเม็นซ์มา!”เมื่อทั้งสามคนได้ยินเสียงที่มีคนตะโกนขึ้นมาก็ทำน่าตกใจและมองมาที่โซลี่ย์“ไม่เปลี่ยนก็เรื่องของแกแต่ระวังตัวไว้เถอะนังบ้า”เจนนี่พูดแล้วสะบัดก้นเดินกลับไปที่โต๊ะตัวเอง“เฮ้ออ อยากอยู่แบบสงบแท้ๆ”โซลี่ย์ถอนหายใจออกมาแรงๆย่างเหนื่อยใจแค่วันแรกเธอก็จะมีเรื่องแล้ว ละแบบนี้เธอจะมีเพื่อนคบไหมปัง!โซลี่ย์หันไปมองยังผู้ที่เดินเข้ามาใหม่“เอ๊ะ นั่นมัน...คนพวกนั้น”เมื่อเธอเห็นว่าใครเดินเข้ามาก็ต้องตกใจเพราะคนที่เข้ามาคืออีธาน เอริค มาร์ติน และ..“เดม่อน! ออสการ์!” โซลี่ย์ดีดตัวลุกขึ้นพูดชื่อทั้งสองคนเสียงดังทำให้ทั้งห้องมองไปที่เธอด้วยความสงสัยว่ารู้จักพวกเขาได้ไงเพราะพวกเขาไม่ชอบที่จะรู้จักใครเลย“เธอ โซลี่ย์?”เดม่อนมองเธออย่างสงสัยว่าเรียนห้องนี้ด้วยหรือส่วนอีกคน“หึ ไง”ออสการ์ดูไม่แปลกใจเลยที่เจอเธอ ใช่ก็เขาถามเธอข้างล่างไง ว่าแล้วทำไมยอมปล่อยเธอมาง่ายๆเมื่อเธอดึงสติกลับมาได้ก็เพิ่งรู้ว่าทุกคนกำลังมองเธออยู่โซลี่ย์จึงค่อยนั่งลงและก้มหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น"ขอล่ะอย่าให้พวกเขานั่งข้างฉันเลยจะเป็นใครในกลุ่มเขาก็ได้แต่ขออย่าเป็นเขาสองคนเ
ห้องเรียนเด็กปี3หน้าห้องเรียนชั้นปีสามโซลี่ย์ที่ไม่กล้าเดินเข้าไปในห้องเรียนของตัวเอง เธอยังมีเขินๆเพื่อนใหม่อยู่กลัวจะทำตัวไม่ถูกและเธอเองก็ตื่นเต้นมากๆด้วยที่จะได้มาเจอเพื่อนๆฟึ่บ!?เฮือก!โซลี่ย์ถึงกับสะดุ้งที่มีคนเอามือมาแตะไหล่เธอจากด้านหลัง เธอหันไปก็พบเป็นผู้หญิงดูมีอายุแต่ยังไม่มากยืนส่งยิ้มมาให้เธอ“เธอคงเป็นโซลี่ย์ใช่ไหมจ๊ะ”ผู้หญิงคนนี้เอยทักเธออย่างเป็นมิตรแถมเธอยังรู้จักชื่อฉันด้วยโซลี่ย์คิด“ใช่ค่ะ คุณคือ...”“ฉันเคธี่ เป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้ทำไมยังไม่เข้าไปละจ๊ะ”“คะ? อ๋อสวัสดีค่ะอาจารย์คือหนูตื่นเต้นค่ะ” เธอตอบกลับไปแบบเขินๆ“ไม่ต้องตื่นเต้นไปหรอกนะเดี๋ยวพออาจารย์เรียกให้หนูเข้าไป ก็แนะนำตัวกับเพื่อนๆเลยนะ”“ค่ะ” แล้วอาจารย์เคธี่ก็เดินเปิดประตูเข้าห้องไปแต่ไม่ได้ปิดประตูอาจารย์คงจะรอให้เธอเข้าไปก่อน“ตื่นเต้นจัง”โซลี่ย์พูดพร้อมจับไปที่หน้าอกกับหัวใจที่เต้นเเรง เธอตื่นเต้นทุกครั้งที่จะต้องเจอคนใหม่ๆปัก!“ขวางทาง!”“O___O”อะไรของผู้หญิงคนนั้นกันมาเดินชนเธอเองแท้ๆแต่กลับหันมามองเธอตาขวาง โซลี่ย์คิดในใจเพราะไม่อยากมีปัญญาหา เพราะผู้หญิงคนเมื่อกี้เพิ่ง
ตลอดสองวันที่ผ่านมาโซลี่ย์พยายามที่จะไม่ออกจากห้องพักเลย ถ้าไม่จำเป็นจริงๆเธอไม่อยากเสี่ยงออกไปเจอไอ้คู่แฝดวายร้ายนั่น ไม่รู้ว่าพวกเขาจะมายุ่งอะไรกับเธออีกไหม แต่เธอก็แอบคิดว่าพวกเขาคงไม่รู้ว่าเธออยู่ห้องไหนเพราะวันนั้นที่ออสการ์พากลับมาหอเธอลงจากรถเขาได้ก็รีบวิ่งขึ้นมาชั้นตัวเองทันที ปิดประตูลงกลอนล็อกประตูห้องเรียบร้อย แต่หลังจากวันนั้นมาเธอก็รู้สึกเหมือนโดนใครจับตามองอยู่ตลอดเวลาอย่างไรก็ไม่รู้…หรือว่าเธอจะคิดมากเกินไปมันคงจะเกิดจากที่เธอกลัวจะโดนอะไรแบบคืนนั้นอีกหรือเปล่าแต่สองวันที่ผ่านมาเธอก็ไม่พบสองฝาแฝดบ้านั่นเลยนะจนวันนี้ที่เปิดภาคเรียน เป็นวันแรกที่เธอต้องไปมหาวิทยาลัยใหม่ เริ่มต้นใหม่คบหาเพื่อนใหม่เจออาจารย์คนใหม่ ที่นี่มันใหม่กับเธอทุกอย่าง ระบบการเรียนก็แตกต่างกันมันเหมือนการเรียนที่ไฮสคูลเก่าของเธอมากกว่าอีกเธออ่านระบบระเบียบของที่นี่คือให้นั่งเรียนในห้องอยู่กับเพื่อนสายที่เลือกเหมือนกันแต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินความสามารถของเธอหรอกโซลี่ย์พยายามพูดปลอบใจตัวเองตลอดว่าเธอคงจะเจอเพื่อนดีๆสักคนมันต้องมีสักคนแหละเธอคงจะไม่อยู่คนเดียวจนเรียนจบหรอกนะ แล้วก็อีกเรื่องคือเธ
ออสการ์ก็เดินตามออกมาติดๆทั้งคู่พร้อมเดินออกไปยังห้องนอนVIP ของที่นี่ที่เพื่อนอย่างเอริคทำให้พวกเขาทั้งกลุ่มเอาไว้เป็นที่นอนพักเวลากลับไม่ไหวหรือไว้ทำกิจกรรมทางกายแต่เขาไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนขึ้นเตียงหรือให้สัมผัสโดนตัวเขาเกินไป แค่เขาได้ระบายน้ำในตัวออกก็ถือเป็นอันจบแล้วก็ให้เงินพวกเธอสักก้อนหนึ่งแค่นั้นไม่มีคำว่าเอาซ้ำ ปัง! เสียงปิดประตูดังลั่น อึก! พร้อมกับที่เดม่อนที่โยนร่างเล็กลงกับที่นอนอย่างแรงมันเจ็บและจุกเลยแหละ “ถ้าโดนของฉันเข้าไปเธอยังจะปากดีไหม”เดม่อนพูดพร้อมกับกำลังถอดเข็มขัด โดยทุกอย่างตกอยู่ในสายตาของออสการ์ โซลี่ย์ที่เห็นอย่างนั้นก็ตกใจสุดขีดดีดตัวลุกขึ้นพร้อมลงจากเตียง “อย่ามาทำอะไรบ้าๆกับฉันนะ”ในใจเธอสั่นไปหมดทั้งกลัวทั้งจะร้องไห้ออกมาแต่ก็พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ “ทำไมจะทำไม่ได้ อย่ามาทำเหมือนไม่เคยไปหน่อยเลย” ก็ไม่เคยไงไอ้บ้าโซลี่ย์คิดในใจแต่ไม่พูดออกไปหรอกเธอกำลังพยายามใช้ความคิดว่าจะพูดอย่างไรให้เขายอมปล่อยเธอไป เขาถอดเสื้อออกแล้วทำให้ตอนนี้เธอได้มองแผงอกที่มันเป็นชั้นเรียงสวยงามเหมือนกับหุ่นรูปปั้นของผู้ชายที่ดูแลตัวเองอย่างดียอมรับเลยว่ามันดีมากแต่
19:40เดม่อนที่กำลังเดินไปว่ายน้ำในสระส่วนตัวก็ต้องหยุดดูภาพที่เพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างอีธานส่งรูปมาให้ดู มันคือภาพน้องชายฝาแฝดของเขากับผู้หญิงที่มันกำลังโอบกอดอยู่.....ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนเดียวกับที่เขาเจอข้างล่างคนที่เขาช่วยไม่ให้หัวเธอฟาดพื้น"เด็กใหม่พวกมึงเหรอวะ สวยน่ารักดีนะ ไอ้ออสการ์มันไม่ยอมปล่อยให้ห่างเลย"อีธานส่งข้อความมาหาเดม่อนหึ ทำเป็นปากดี สุดท้ายเธอก็ไปนั่งอ่อยอยู่กับน้องชายเขาเดม่อนเปลี่ยนจากตอนแรกจะไปว่ายน้ำเป็นเดินกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขาจะขับรถไปคลับของเพื่อนแทน“อยากจะเห็นหน้าคนที่มันปากดี ที่ทำตัวเหมือนจะต่างจากผู้หญิงคนอื่นนักหนาแต่สุดท้ายแม่งก็เหมือนกันหมด ร่าน!”เขาคว้ากุญแจรถสปอร์ตสุดหรูเดินตรงไปที่ลานจอดรถแล้วขับออกมาทันทีอีกด้านโซลี่ย์ที่ถูกออสการ์บังคับให้ออกมากับเขาก็ได้แต่นั่งนิ่งอยู่ในห้อง VIP ของคลับหนึ่งที่มีชื่อเสียงแล้วมองไปทางประตูทางออก จะให้มองไปทางซ้าย ทางขวา ด้านหน้า ก็มีแต่เพื่อนเขาและยังมีพวกผู้หญิงที่คอยทำอะไรก็ได้ที่พวกผู้ชายกลุ่มนี้ออกคำสั่งแต่ต้องขอบคุณที่กลุ่มผู้ชายตรงหน้าเธอนี้ไม่ทำตัวเหมือนนิยายที่เธอเคยอ่านว่ามีอะไรกันต่อหน้าคนอ
หมับ! จังหวะที่โซลี่ย์จะเดินนี้เขาเข้าห้องไป ออสการ์ก็กระชากแขนเธอให้หันกลับมาหาเขาอย่างแรงทำให้หัวเธอไปกระแทกเข้ากับแผงอกกำยำของออสการ์อย่างจัง“นี่! อ๊ะเจ็บนะ”โซลี่ย์ที่กำลังจะเอ่ยปากเถียงก็ต้องเปลี่ยนเป็นร้องออกมาแทนเพราะแรงบีบจากคนตัวโตที่บีบแขนเธออย่างแรง“ฉันบอกว่าไม่ใช่โรคจิตไงวะ!”เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังลั่น“ไม่ใช่โรคจิตก็คงเป็นประสาทมั้ง มาตะโกนตะคอกใส่คนอื่นทำไมแล้วมาบีบแขนฉันอีกรู้ไหมมันเจ็บให้ฉันบีบแขนนายคืนไหมจะได้รู้สึก!”เธอพูดประโยคยาวใส่หน้าเขาไปทำให้ออสการ์ยอมที่จะผ่อนแรงบีบแขนเธอออกแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากเธอ“เธอนี่ไม่เหมือนผู้หญิงที่ฉันเคยเห็นเลยนะ”เขาพูดแล้วจ้องหน้าเธอ..เพราะที่ผ่านมาผู้หญิงที่แค่เห็นหน้าเขาก็พร้อมที่จะอ้าขารอให้เขากระแทกปลดปล่อยอารมณ์กามในร่องพวกเธออยู่แล้ว..แต่เธอพอเห็นหน้าเขากลับบอกว่าเขาเป็นไอ้โรคจิต!!!“ทำไมผู้หญิงที่นายรู้จักเขายอมนายกันหมดเลยหรือไงล่ะ ยอมให้นายเอาฟรีๆเลย?”เธอก็ถามเขากลับไปแบบไม่ได้ต้องการคำตอบแต่สีหน้าท่าทางชั่งน่ารักซะงั้น“ใช่ แต่ฉันไม่เอาฟรีหรอกนะฉันมีค่าตอบแทนให้เสมอ”เขาตอบกลับไปพร้อมโน้มหน้าเข้ามาใกล้