Doppelgänger 3 ไม่เหมือนผู้ที่เคยเห็น

หมับ!

จังหวะที่โซลี่ย์จะเดินนี้เขาเข้าห้องไป ออสการ์ก็กระชากแขนเธอให้หันกลับมาหาเขาอย่างแรงทำให้หัวเธอไปกระแทกเข้ากับแผงอกกำยำของออสการ์อย่างจัง

“นี่! อ๊ะเจ็บนะ”

โซลี่ย์ที่กำลังจะเอ่ยปากเถียงก็ต้องเปลี่ยนเป็นร้องออกมาแทนเพราะแรงบีบจากคนตัวโตที่บีบแขนเธออย่างแรง

“ฉันบอกว่าไม่ใช่โรคจิตไงวะ!”

เขาตะคอกใส่เธอเสียงดังลั่น

“ไม่ใช่โรคจิตก็คงเป็นประสาทมั้ง มาตะโกนตะคอกใส่คนอื่นทำไมแล้วมาบีบแขนฉันอีกรู้ไหมมันเจ็บให้ฉันบีบแขนนายคืนไหมจะได้รู้สึก!”เธอพูดประโยคยาวใส่หน้าเขาไป

ทำให้ออสการ์ยอมที่จะผ่อนแรงบีบแขนเธอออกแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากเธอ

“เธอนี่ไม่เหมือนผู้หญิงที่ฉันเคยเห็นเลยนะ”

เขาพูดแล้วจ้องหน้าเธอ..เพราะที่ผ่านมาผู้หญิงที่แค่เห็นหน้าเขาก็พร้อมที่จะอ้าขารอให้เขากระแทกปลดปล่อยอารมณ์กามในร่องพวกเธออยู่แล้ว..แต่เธอพอเห็นหน้าเขากลับบอกว่าเขาเป็นไอ้โรคจิต!!!

“ทำไมผู้หญิงที่นายรู้จักเขายอมนายกันหมดเลยหรือไงล่ะ ยอมให้นายเอาฟรีๆเลย?”เธอก็ถามเขากลับไปแบบไม่ได้ต้องการคำตอบแต่สีหน้าท่าทางชั่งน่ารักซะงั้น

“ใช่ แต่ฉันไม่เอาฟรีหรอกนะฉันมีค่าตอบแทนให้เสมอ”เขาตอบกลับไปพร้อมโน้มหน้าเข้ามาใกล้หน้าเธอ อยากจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้ไม่อยากปล่อยไปเลย

แต่โซลี่ย์ก็รีบหันหน้าไปอีกทางทำให้ปลายจมูกเขาเฉียดแก้มเธอไปนิดเดียว

เมื่อได้โอกาสที่คิดว่าเขาเผลอเธอก็เตรียมที่จะยกเท้าขึ้นเหยียบเท้าเขาแต่ก็ต้องหยุดเพราะประโยคที่เขาพูดขึ้นมา

“ถ้าฉันเจ็บ เธอตายคาเตียง”

เขารู้ทันว่าเธอกำลังจะเหยียบเท้าเขาให้เจ็บจะได้ปล่อยเธอแต่ขอโทษนะคุณผู้หญิงที่ผมรู้ทันคุณ ออสการ์คิดในใจ

“อย่าดิ้น!”เขาทำเสียดุใส่เธอ จะดิ้นอะไรขนาดนั้นเขาไม่ใช่น้ำร้อนนะที่โดนแล้วเธอจะดีดดิ้นขนาดนี้

“ก็ปล่อย!...ปล่อยฉันได้ไหมคะ ฉันเจ็บแขนหมดแล้วค่ะมันแดงหมดแล้วด้วย”โซลี่ย์ที่กำลังจะพูดเสียงดังใส่เขาก็ทำเป็นเสียงออดอ้อนใส่เขาแทน

กึก!

ออสการ์ถึงกลับชะงักเมื่อได้ยินเสียงหวานกับสายตาออดอ้อนนั้นของเธอ

“ถ้าปล่อยห้ามหนี” ออสการ์บอกเธอไป

“ตกลงฉันไม่หนี!”โซลี่ย์ส่งยิ้มหวานไปให้เขา

มีหรือเธอจะไม่หนีฝันเถอะถ้าเขาปล่อยเมื่อไหร่เธอจะวิ่งทันทีเลย โซลี่ย์คิดแล้วสายตาก็จ้องไปที่มือเขาที่บีบแขนเธอไว้เมื่อเห็นว่ามันกำลังจะคลายออกเธอก็เตรียมที่จะสะบัดแขน

หมับ!

เขาที่มองเธออยู่ตลอดก็รู้ทันทีว่าถ้าเขาเริ่มที่จะปล่อยมือเมื่อไหร่เธอต้องหนีเขาแน่

“อ๊ะ”เธอต้องร้องขึ้นมาทันทีเพราะเขากลับบีบแขนเธอแรงขึ้น

“ยัยจอมโกหก ฉันรู้ว่าเธอจะหนีถ้างั้นวันนี้ก็ออกไปเที่ยวกับฉันละกันนะสาวน้อย”

“ห๊ะ! ไม่ๆฉันไม่ไป”เธอพยายามขืนตัวไว้สุดแรงแต่แรงที่มีเท่ามดแบบเธอจะไม่สู้แรงคนตัวโตแบบเขาได้ไง

สุดท้ายเธอก็โดนลากออกมาจากหอพัก แล้วมาขึ้นรถเขาทำให้เธอได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่คนธรรมดาแล้วเพราะรถสปอร์ตหรูที่เธอเข้ามานั่งมันผลิตออกมาแค่ห้าคันในโลกและอเมริกาก็มีขายแค่สองคัน!

“ไม่ต้องพยายามที่จะเปิดประตูเพราะไม่ว่าเธอจะพยายามเปิดแค่ไหนมันก็เปิดไม่ได้หรอก”ออสการ์พูดดักความคิดเธอไว้

เธอเลยนั่งกอดอกพยายามไม่สนใจเขาถ้าเขาเผลอเมื่อไหร่เธอจะรีบหนีทันทีคอยดูเลย!

“ชื่ออะไร”

หลังจากเงียบมาได้สักพักออสการ์ก็นึกได้ว่ายังไม่รู้จักชื่อเธอเลย

“.....”ไร้เสียงตอบกลับจากคนตัวเล็ก

“ตอบ!”ออสการ์พูดเสียงดังขึ้น

“โซลี่ย์ ชื่อโซลี่ย์พอใจยังคะ!”เธอพูดกระแทกเสียงใส่เขา

“อืม ฉันออสการ์”เขาเลือกที่จะบอกชื่อเขาแทนเพราะไม่อยากจะใส่ใจที่คนตัวเล็กกระแทกเสียงใส่ถึงเขาจะไม่ชอบให้ใครมาทำแบบนี้ก็เถอะ

“ใครอยากรู้ไม่ทราบ”

“บอกไว้เวลาครางจะได้เรียกชื่อฉันถูก”

ขวับ!

“นาย!”

ฝากกดติดตามด้วยน้า ขอบคุณที่สนับสนุนค่ะ