Pumasok si Celine sa Waldorf Auditorium, kung saan ginaganap ang mga musical at stage play sa kanilang lugar.Nasa kalagitnaan sila ng buwan ng Disyembre, kaya naman sagad sa buto ang lamig sa umagang iyon.Habang naglalakad siya sa loob ng lobby, napangiti siya nang makita niya kaagad si Nate, ang co-star niya sa musical play nila. Nakangiting naglalakad ito palapit sa kanya.Si Celine ay kasalukuyang nasa isang musical play production kung saan siya lang ang babaeng lead at siya ay gaganap kasama ang apat na lalaki. "Morning, Celine! Para kang squirrel na nilalamig sa lamig. Okay ka lang?" ang nag-aalalang tanong ni Nate kay Celine. "Good morning, Nate! Oh, don't worry, kinakaya ko pa naman ang lamig." ang nakangiting bati ni Celine sa lalaki.Sumulyap si Nate sa kanyang relo at muling tumingin kay Celine. "Well, we can get ourselves a cup of coffee before our call time." mungkahi nito."Magandang ideya iyan. Let's go." ang pagsangayon naman ni Celine.Papunta na ngayon sa coffee
Pagkatapos nilang mag-warm-up exercises, sa wakas ay nagsimula na sila sa rehearsals. Si Nate at Celine ay tinawag sa entablado upang magsanay ng kanilang mga eksena nang magkasama. Pagkatapos ng kanilang rehearsals ay agad naman silang kinausap ni Mr. Alford upang bigyan sila ng feedback."The way you deliver your lines is too strong, Celine. Remember, not too strong, but not so soft, either. You should say your lines clearly and with conviction. Naiintindihan ninyo ba ako?" ang nasabi ng matanda."Yes, sir." ang tugon ni Celine."And Nate, I think that you were amazing. Your voice perfectly blends well with Celine. Ang payo ko sa inyong dalawa, ipagpatuloy niyo lang ang pag-practice. Mag-practice kayong dalawa, kahit sa free time niyo." ang mungkahi muli ni Mr. Alford.Habang nagsisimulang bumaba ng stage sina Nate at Celine, ay sumunod naman na umakyat sa stage ang iba pa to do their own scenes..."Tama ang mga sinabi ni Direk, Celine. Dapat ay makapag-practice pa tayong dalawa...
"Sir, puwede bang bigyan ninyo pa kami ng palugit?" ang pakiusap ni Nick sa guard."Nasa loob pa po kasi ang kaibgan namin. Hinihintay na lang namin siya na lumabas." ang dagdag ni Justin."Sige, bibigyan ko pa kayo ng limang minuto. Pagkatapos noon ay tuluyan na naming ila-lock ang mga pintuan." pinagbigyan sila muli ng security guard.Nagpasalamat sina Gale, Nick at Justin, at ipinagpatuloy nila ang paghihintay kay Celine.===========================Samantala.Napapikit ng mariin si Celine, habang hinihintay ang susunod na mga mangyayari..."----Don't panic. I promise I won't hurt you..." narinig niya ang isang pamilyar na boses sa likuran niya. Nanlaki ang mga mata ni Celine, matapos niyang marinig ang boses na iyon.Dahan-dahang umikot si Celine para tingnan kung sino ang nakatayo sa likod niya. "Nate!" bulalas niya, habang nakahinga siya ng maluwag. Ngumiti si Nate sa kanya bilang ganti."Pasensiya ka na kung natakot talaga kita, Celine. I was thinking that this is my last ch
"Good morning, everyone! I'm so sorry for being late!" biglang pumasok si Nate, habang naghahabol ito ng hininga. "You're not that late, Nate. We're still doing warm ups." ang sagot sa kanya ng matandang direktor. "Salamat, sir." Nakahinga ng maluwag si Nate. Then afterwards, he walk towards his cast mates to join them. "Wala pa si Celine?" tanong ni Nate sa lahat, habang mukhang nag-aalala. "Oo. Baka nag-overslept siya?" ang biglang naisip ni Gale.Nagsalubong ang mga kilay ni Nate nang makita ni si Gale na nakatingin sa kanya, na para itong may gustong sabihin. Wala siyang ideya kung bakit ganoon ang tingin nito sa kanya... Mabilis naumipas ang 20 minutes, pero wala pa rin si Celine."---We're going to discuss the list of songs for our musical play. Next week, may pianist na pupunta dito para magsimula na tayo sa vocal rehearsals niyo." ang biglang imporma ng matandang director.Habang may sinasabi pa si Mr. Alford ay bigla namang dumating si Celine..."I'm so sorry for being l
Nginitian ni Clarisse ang isang customer pagkatapos ibigay sa kanya ang sukli para sa binili nitong item."Salamat po sa pagpunta sa Everyday Convenience store, balik po kayo ulit!" ang nakangiting sabi niya sa papalabas na customer.Matapos noon ay pumunta si Clarisse sa isang shelf na puno ng pastries. Inisa-isa niyang tinignan ang expiration date, at inalis ang mga expired na tinapay. Inilagay niya iyon sa isang plastic bag. Biglang napatayo si Clarisse nang marinig niyang bumukas ang pinto, at babatiin na niya sana ang pumasok na customer..."Welcome sa Everyday Convenience St----!" Hindi na natapos ni Clarisse kanyang sasabihin nang biglang may mag-collapse na lalaki na kanyang harapan.Noong una ay hindi siya nakagalaw sa labis na pagkabigla, ngunit agad din siyang nakabawi matapos ang ilang segundo. Mabilis niyang pinuntahan ang lalaki upang tulungan ito."Sir, okay ka lang ba?" tanong niya sa lalaki. Tumango lang ang lalaki bilang sagot, habang nakapikit ang mga mata nito.
Pakiramdam ni Clarisse ay pumasok siya sa isa sa mga pahina ng isang Architecture's Digest Magazine! Hindi niya maiwasang mabighani sa lahat ng nakikita niya sa loob!Ang mga disenyo ng penthouse ay sumisigaw ng karangyaan at kagandahan.Habang abala si Clarisse sa pagtingin sa buong lugar ay bigla naman siyang nakarinig ng boses ng isang lalaki."I hope you like what you see." Muntik nang atakihin sa puso si Clarisse dahil sa gulat nang marinig niya ang boses ng lalaki.Humarap siya at nakita niya ang lalaking tinulungan niya ilang araw na ang nakakaraan.Pinilit niyang tingnan ang lalaki ng diretso sa mata. Agad niyang tinitigan ang mukha ng lalaking nakatayo sa kanyang harapan.Ito si Michele Montserrat, ang lalaking tinulungan niya ilang araw na ang nakakaraan at ang lalaking nag-imbita sa kanya para sa isang special dinner.Nakasuot ito ng suit, at bumagay iyon dahil maganda ang height ng lalaki. Parang model ng formal clothing brand ang lalaki at puwede maging artista dahil sa
Pagkaraan ng ilang oras, nagpasya sina Michele at Clarisse na bumalik sa beach house upang magpahinga ng kaunti bago sila bumalik sa siyudad at ihatid si Clarisse sa kanyang tinutuluyan.Binati sila ni Celia, ang mayordoma at caretaker sa beach house. "Sir, bigla pong dumating ang inyong mga magulang. Halos kararating din lang po nila." ang imporma agad ng matandang babae sa kanila.Hindi alam ni Clarisse kung bakit siya tinignan ni Michele. Pagkatapos noon ay muli nitong itinuon ang atensiyon sa matandang babae."Nasaan sila ngayon?" "Nasa sala sila ngayon at nagpapahinga." ang sagot ng caretaker. "Let's go, Clarisse. Let me introduce you to my parents." ang biglang imporma Michele.Bago pa nakapagprotesta si Clarisse ay hinawakan na ni Michele ang kamay niya, at sabay silang naglakad papunta ng salas. "Michele, my son!" nakangiting tumayo ang ina ni Michele, at pagkatapos noon ay dumiretso ito sa anak na lalaki at niyakap ito ng mahigpit "Good evening. Dad... Mom. I want you to
Biglang napatili si Clarisse nang makarinig siya ng isang putok ng baril at ang bala ay tumagos sa glass window ng convenience store. Agad naman siyang niyakap ni Michele upang protektahan siya. Sa sobrang bilis ay nakaramdam siya ng panginginig ng katawan dahil sa takot. "Are you okay, Clarissa? Are you hurt somewhere?" tanong niya, habang nag-aalalang tinitigan si Clarisse. "Nanginginig ako at kinakabahan pero ayos lang ako." ang tugon ni Clarisse. "No, I don't think so. Kailangan nating pumunta ng ospital upang matignan ka----!" Michele stops at mid-sentence when Clarisse interrupted her. "Huminahon ka, Michele! Walang nangyari sa akin at okay lang ako. Huwag kang mag-alala..." ang pagpapakalma ni Clarisse kay Michele. Mariin na ipinikit ni Michele ang kanyang mga mata at pagkatapos noon ay huminga siya ng malalim, as he tries to calm himself down. After a few minutes, he was able to recover. "Okay ka na ba?" ang muling tanong ni Clarisse. "Yes, I've calmed down a bit. P