CHAPTER 32

Alas-sinko pa lang ng madaling araw ay nagising na 'ko. Hindi ko alam kung nai-excite akong makita siya or hinahanda ko lang ang sarili ko. Ayaw ko na rin kasing maulit ang nangyari ten years ago. Hindi ko pa kasi matanggap na may iba na talaga at anak niya pa ang taong kinaiinisan ko, at ang taong mahal ng mahal ko. 

Mabuti nga si Rendein... Ang nanay at ang mahal ko ay kasama niya. Samantalang ako ay nag-iisa na lang at kung hindi pa mabait ang kapatid ni dad na si tita Aldleyie siguro ay nasa kangkungan na ako ngayon.

That's why I am so thankful to her and her family. Sila ang naging pamilya ko nang iwan ako ni daddy.

Napalingon ako sa tabi ko nang gumalaw si Dey. Inayos ko ang buhok ko't tumitig sa kaniyang nayayamot na.

"Sleep ka muna. It's fucking early." 

"Hindi na ako makatulog." Napaupo naman siya at kinusot ang mga mata.

"Kahit tulog ako ay pakiramdam ko naririnig ko ang mga iniisip mo. Nagising tuloy ako." Natawa naman