RYLAN CREED
Mabango.
It drove me insane.
Kararating ko lang sa masquerade at pinagsisihan ko na agad. Gusto ko na sanang bumalik at umuwi nung tumapak ako sa marangyang ballroom na 'yon. The only reason I was even in this cursed country again was because of the deal my old man demanded. Seventeen years away, and the first thing he did was throw a party I had to attend just to sign a damn contract. He even insisted I “dress the part.”
Ayoko sa mga ganitong kalokohan. Hindi ako mahilig sa party at makihalubilo sa mga tao. Pero kung wala ang pirma niya, hindi matutuloy ang merger, kaya nakisama na lang ako sa mga drama niya.
What I didn’t expect was her.
Ang unang tumama sa’kin nung dumaan siya ay hindi ang ganda niya... kundi ang amoy niya. Matamis, nakakabaliw, ang klase ng amoy na gusto mong ilibing ang mukha mo sa leeg niya at kalimutan ang lahat.
Nakangiti siya sa mga taong bumabati sa kanya, disente ang suot kumpara sa mga mayayamang babaeng kumikinang sa mga diyamante sa paligid, pero mas nangingibabaw pa rin siya. That was the moment I knew I was going to have her.
Lagi kong nakukuha ang gusto ko. Kahit pa ang angkinin ang kasintahan ng batang inampon ko ilang taon na ang nakakaraan para lang mapasaya ang ama ko, ay gagawin ko. Ang batang 'yon ay isang kapalit ko, isang tagapagmana na pwede niyang ipagmalaki habang iniiwan ko ang lahat at malaya mula sa pasanin. Bihira kaming mag-usap sa loob ng maraming taon. Pero tinitiyak ko na naibibigay ko sa kanya ang lahat ng bagay na gusto niya.
But her? She had my undivided attention.
Ang paraan ng pakikitungo ng ampon kong anak sa girlfriend niya ay para bang walang halaga. Kita ko na mas pinapahalagahan pa nito ang ibang babae. Hindi ako nakakaramdam ng pagsisisi, pero kahit na, wala akong nararamdamang ganon dito. Karapat-dapat siya sa mas higit. Karapat-dapat siya sa isang lalaki na makikita siya, na sasambahin siya, na bibigyan siya ng bawat onsa ng sarap na ninanais ng kanyang katawan.
Now, here she was. Soaked from the rain, wrapped in my coat, staring at me with those wide, innocent eyes. It snapped something primal inside me.
Hindi na ako tao. Isa na akong halimaw na halos hindi na mapigil.
Nung dinilaan niya ang kanyang labi, pinigilan ko ang sarili kong hilahin siya sa kandungan ko at angkinin siya doon mismo. Nanginginig ang katawan niya, eksaktong-eksakto sa akin, na parang ginawa siya para sa akin. Lumapit ako, kinagat ang tenga niya, at napasinghap siya.
“T-Talaga… Seryoso ka?" nauutal niyang sabi, voice soft, uncertain.
Humilig ako pabalik nang sapat para magtagpo ang aming mga tingin. “Hindi ako nagbibiro sa mga ganitong bagay, darling.”
Namula ang kanyang mga pisngi, at tumingin siya sa malayo.
Ah, so easily flustered. So damn cute.
“Why do you keep calling me that?” bulong niya.
“Darling?” Iniligay ko ang isang hibla ng buhok sa likod ng kanyang tenga, hinahagod ng hinlalaki ko ang kanyang pisngi.
Lumunok siya nang mariin, lalong namula. I’d make a habit of watching her blush for me.
Hinigpitan ko ang hawak sa kanyang bewang, nang-aangkin. Hinagod ng hinlalaki ko ang kurbada ng kanyang ibabang labi. “Ibigay mo ang sarili mo sa’kin.”
Naghiwalay ang kanyang labi. She hesitated, then flicked her tongue against my thumb before freezing, wide-eyed, as if she hadn’t even realized what she’d done.
“I... I don't know. Kakakagaling ko lang sa isang nakakapagod na relasyon,” bulong niya.
“Alam ko.” My voice was low, steady. “And I’ll make you forget all about that little boy.”
Tumingin siya sa ibaba, naguguluhan. “Baka hindi ako—”
“You’re breathtaking,” I cut in.
Nag-angat siya ng tingin sa’kin, na parang bumasag ako ng isang bagay sa mundo niya. Ang hangin sa pagitan namin ay naging mabigat, de-kuryente.
“Hindi pa nga kita kilala,” bulong niya.
“We can fix that.”
Bago pa siya makasagot, binuhat ko siya nang walang kahirap-hirap at inilipat pabalik sa leather seat habang nakakandong siya sa’kin. Ang mga braso niya ay umikot sa balikat ko nang kusa, ang kanyang mga binti ay humigpit sa bewang ko. Ang dibdib niya ay nakadiin sa’kin, ang mga hita niya ay nilock ako. Naramdaman ko ang lahat.
Isang ungol ang nakatakas mula sa lalamunan ko. “Careful, princess. You’re making me hard.”
Natigilan siya at nagulat, pero hinawakan ko siya sa kanyang bewang. Her breathing came fast, shallow, but she didn’t try to escape.
“Anong ginagawa mo?” tanong niya, nanginginig ang boses.
“Nag-uusap." Ngumiti ako sa kanya.
“Hindi natin kailangang gawin… ‘to para mag-usap.”
Tumawa ako, inalis ang isang hibla ng buhok mula sa kanyang namumulang mukha. “Pero nasaan ang saya doon? Sige, itanong mo ang mga tanong na gusto mo.”
She sighed, as if giving in. “Sige. Anong pangalan mo?”
“Rylan.”
Gumagagalaw siya sa ibabaw ko, umupo sa kandungan ko na parang doon siya nabibilang. Ang kamay ko ay dumulas sa balakang niya, pinanatili siya.
“At ikaw?” tanong ko kahit narinig ko naman kanina na siya si Bianca. “Anong pangalan mo?”
“Bianca...”
Tumango ako nang dahan-dahan. “Alright, Bianca."
Tinaas niya ang isang kilay. “Then why keep calling me darling?”
“Dahil gusto mo ng mapag-uusapan,” panunukso ko.
Normally, I never played games before taking what I wanted. But with her, I found myself willing to wait. For a little while.
“Ilang taon ka na?” tanong ko.
“Twenty two. Huling taon sa kolehiyo. Ikaw?”
“Fourty two, darling.”
Lumalaki ang mga mata niya.
“Does my age scare you?” bulong ko sa kanyang tenga, ang boses ko ay naging mapang-akit. “Good. I want you to know you’re not spending the night with a boy... you’re with a man.”
Ang kamay ko ay dumulas sa kanyang hita, gumagapang nang mas mataas, at kasabay nun ay napakislot siya.
“Wala pa akong nakakasama na…” nakagat niya ang ibabang labi at huminto sa dapat niyang sabihin.
Narealize niya siguro na baka ma-offend ako.
“Never been with someone older?" Idinidiin ko ang labi ko sa panga niya, nag-iiwan ng mga halik pababa sa kanyang leeg. Napasinghap siya, ang kanyang balakang ay gumagagalaw sa’kin.
“Ahh,” mahinang ungol niya.
Bumigat ang panga ko. Wala siyang ideya kung anong ginagawa niya sa’kin.
Umatras ako, tiningnan ang kanyang malabong mga mata. “Enough games, darling. Do you want me?
Kumaway ang mga pilik-mata niya. Bumuga siya ng hangin nang nanghihina. “Oo… Gusto kita," ngarag na bulong niya.
“Good girl,” I growled, and crushed my mouth to hers.
ANTHON CREEDMalakas kong binato ang plorera sa TV, ang mga bubog ay nagkalat sa sahig ng sala. Ang dambuhalang screen ay basag, at bumagsak mula sa pagkakasabit sa dingding. Nanatili akong tulala, hingal na hingal, habang ang mga kamao ko ay nakakuyom nang napakahigpit na namanhid na ang mga buko ko. Nagliliyab ang galit sa loob ko hanggang sa hindi na ako halos makahinga.That bastard.“How dare he!” I roared, voice echoing through the room."Paano naglakas-loob ang walanghiyang 'yon na hawakan ang girlfriend ko! Halikan siya—at iuwi siya sa mismong harapan ko?!"Sinabunutan ko ang sarili ko, ang mga ugat sa anit ko ay kumikirot habang ang pulso ko ay humahampas sa aking mga tainga. He had acted like she was his, like I didn’t even exist."Wala ba siyang takot sa buhay niya?!"She had gone with him. Bianca. She’d left me.Bianca fucking left me.Hinawakan ko ang isang picture frame, handa na itong ibato, nang may sumigaw na pumigil sa akin."Anthon!"Mabilis akong lumingon.Angeliqu
RYLAN CREEDMabango.It drove me insane.Kararating ko lang sa masquerade at pinagsisihan ko na agad. Gusto ko na sanang bumalik at umuwi nung tumapak ako sa marangyang ballroom na 'yon. The only reason I was even in this cursed country again was because of the deal my old man demanded. Seventeen years away, and the first thing he did was throw a party I had to attend just to sign a damn contract. He even insisted I “dress the part.”Ayoko sa mga ganitong kalokohan. Hindi ako mahilig sa party at makihalubilo sa mga tao. Pero kung wala ang pirma niya, hindi matutuloy ang merger, kaya nakisama na lang ako sa mga drama niya.What I didn’t expect was her.Ang unang tumama sa’kin nung dumaan siya ay hindi ang ganda niya... kundi ang amoy niya. Matamis, nakakabaliw, ang klase ng amoy na gusto mong ilibing ang mukha mo sa leeg niya at kalimutan ang lahat.Nakangiti siya sa mga taong bumabati sa kanya, disente ang suot kumpara sa mga mayayamang babaeng kumikinang sa mga diyamante sa paligid,
BIANCA FROSTHis striking blue eyes studied me with a lazy kind of curiosity, a smirk curling at his lips. That look alone made my heart stumble.Nanigas si Anthon. "At sino ka naman?"The man barely glanced at him, his gaze flicking over Anthon like he was insignificant."I’m highly disappointed," sabi ng lalaki gamit ang malalim at malamig niyang boses.It was the kind of voice that made powerful people tremble. Commanding. Dangerous.Kumunot ang noo ni Anthon. "Hindi ko alam kung sino sa tingin mo ang sarili mo, pero huwag kang makialam. Iniligtas mo ang girlfriend ko, at salamat doon. Pero huwag kang manghimasok."Inangat ng lalaki ang ulo niya, halatang hindi natuwa. "Wala ka man lang bang kahihiyan?" Ang tono niya ay halos nang-iinsulto. "Nagpapasalamat ka sa isang tao na nagligtas sa girlfriend mo, gayong may pagkakataon kang gawin 'yun mismo?"Kinuyom ni Anthon ang kamao niya.Nagpatuloy ang lalaki, halos wala nang gana. "I should ask my secretary where he found you. You’re a
BIANCA FROST"Naisip ko lang, Bianca... Sino kaya sa ating dalawa ang sasagipin ni Anthon? Ikaw na girlfriend niya... o ako na childhood sweetheart niya?" tanong ni Angelique, may mapaglarong ngiti sa mga labi."Ano bang sinasabi mo—" Hindi ko pa man naibubulalas ang salita ay lumingon na siya sa pool, lumalalim ang ngiti niya. Bigla na lang hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming hinila patalon sa tubig.Kung ang boyfriend mo ng apat na taon at ang kanyang kababata ay sabay na nahulog sa pool at pareho silang hindi marunong lumangoy, sino ang una mong sasagipin?Karamihan sa mga lalaki, ang girlfriend nila ang sasagipin. 'Yun ang tamang sagot, 'di ba?So why…Why did Anthon run right past me, his girlfriend, and dive straight toward her?His childhood sweetheart..."Angelique!" sigaw niya, sabay talun sa tubig. Sa loob lang ng ilang segundo, naabot niya ito at hinila ang walang malay na katawan ni Angelique palapit sa dibdib niya. Binuhat niya ito na para bang ito ang pinakamahal