Kabanata 43

"Kumalma ka at baka bumuka ang tahi mo, Isabelle anak, please..." Hindi magkandaugaga si nanay sa pag-alo sa 'kin, pero hindi ko talaga mapigilan ang pag-iyak. Parang pinupunit ang puso ko sa sakit habang tinitignan si Reigan na nakaratay at walang malay habang puro sugat ang katawan niya.

Bakit ba nangyayari 'to? Karma ko na ba 'to sa pagiging masamang anak kina daddy? Sana ako nalang, sana sa 'kin nalang nangyayari 'tong mga 'to at hindi na sa kanila.

Bakit sa mga taong mahal ko pa?

Wala ako sa sarili hanggang sa dumaan ang mga oras, ni-hindi ko man lang nagawang bisitahin si baby Issel sa NICU. Hindi ko na alam ang gagawin ko at parang sasabog na ang isip ko sa pag-aalala at stress ngayon.

Mababaliw na 'ko sa sunod-sunod na problemang dumarating sa 'min. Parang gusto ko nalang sumuko at magtago. Parang hindi ko na kayang harapin pa 'to.

<