Ikalabing-apat na Pahina

Bugso ng damdamin. Ito ang nais idahilan ni Alea sa walang pag-aalinlangan niyang pagsugod ng yakap kay Calvin.

Lahat ng pangamba at takot niya sa buong magdamag ay tuluyan nang naglaho. Walang nangyaring masama sa lalaki. Nandito ngayon ang binata at damang-dama niya ang init ng katawan nito kahit pa mahinang tapik lamang sa balikat ang isinukli nito.

Alam niyang kailangan niya nang bumitaw subalit nag-iinit na ang kan'yang pisngi. Kung hindi siya nagkakamali ay pulang-pula na ito. Mas lalo siyang lulubog sa kahihiyan kung masisilayan ng lalaki iyon.

Bakit niya nga ba ito niyayakap? At higit sa lahat, bakit siya pinamumulahan ng pisngi sa simpleng kilos na iyon? Natural lang naman iyon sa magkaibigan 'di ba?

Tumikhim si Calvin kaya mabilis siyang napabitaw.

"Sorry," mahina niyang saad.

Nanatili siyang nakayuko, hindi dito makatingin nang diretso.

"Let's go," pag-aya nito.

Napaangat siya ng tingin.

Oo nga pala, kailangan na nilang bumalik ng isla.

Mabilis siyang nagpaalam kay Arim. P