Chapter 2- FIRST MEET

Chapter 2

 SCARLETT

(6 years ago) 

Inis kong binato ang puspos ng sigarilyong hawak ko dahil sa sobrang bwisit. 

Nakakainis lang kasi yung mga customer namin kanina, lakas ng tama mamikot wala naman pangbayad. Pag talaga maliit ang ari, halatang walang pangbayad! 

Buti na lang talaga ay nakaalis ako sa lugar nayon bago pa maka-score sakin ang lokong yon. Ang nakakainis lang ay kinulang ang kinita ko ngayong gabi dahil sa lalaking iyon. 

Hindi ko tuloy alam kung kakasya ang kinita kong pera pangbayad sa inuupahan ko dahil ilang buwan na rin akong hindi nakakapagbayad kaya nadoble doble na ang bayarin ko ngayong buwan. 

Muli akong nagsindi ng isang stick ng sigarilyo, pero napahinto ako ng may isang sasakyan ang huminto sa harap ko. 

"Miss, magkano?" ngising tanong nito. Nilibot ko ang tingin sa sasakyan nito―mukhang bago naman at mapera ang lalaki. Pero napabuga na lang ako sa hangin ng makitang bagsak ang bumper ng sasakyan niya.

Tsk, bumper lang hindi niya pa maapaayos. Imposibleng afford ako ng lalaking to. 

"Hindi na po ako tumatanggap ng customer," nakangiting tangi ko dito at muling sinindihan ang sigarilyo hawak ko. 

Pero bigla na lang bumaba sa sasakyan ang lalaki at lumapit sa gawi ko, bigla naman akong nakaramdam ng kaba. 

"Sige na miss, name your price," ngisi niya paring sabi sakin at pilit na hinahawakan ang braso ko, pero agad akong umiwas dahil kinikilabutan na ako sa itsura ng lalaking ito. 

"Hindi na nga po, dahil uuwi na ako," muli kong tangi sa kanya at naglakad paatras.

"Kahit dyan na lang sa sasakyan ko oh, tapos hahatid na lang kita pagkatapos," mapangakit nitong sabi, pero mas lalo akong kinilabutan dahil sa sinasabi niya. 

"Hindi nga po naghahantay lang ako ng sundo!" inis kong sigaw at tinulak siya palayo. 

"Aba! P*ta, ikaw na nga tong nilalapitan, ikaw pa ang malakas tumangi! Ang arte-arte mo eh, p*ta ka naman!" sigaw nito na nagpaiinit sa ulo ko. 

Alam ko namang madumi ang trabaho ko pero kahit ganon ay may respeto pa rin ako sa sarili ko at hindi ko hahayaang alipustahin lang nila ako dahil sa trabaho ko. 

"Oh eh ano naman kung p*ta ako? Ayoko nga sabi diba? Bat ba ang kulit mo!" 

Naglakad na ako palayo sa kanya pero ang loko ay sinundan pa ako. "Ano ba!" gulat kong sigaw ng hawakan niya ang kamay ko at pilit akong hinila papunta sa loob ng sasakyan niya. 

"Tulong! Tulongan niyo ako!" sigaw ko at pilit na nagpupumiglas sa kanya.

Pero parang walang silbi ang pagsigaw ko dahil iilan lang ang nadaang sasakyan at wala nang katao-tao sa paligid dahil madaling araw na. 

"Aba! At talagang lumalaban ka pa!" sigaw niya, at kita ko kung paano niya itaas ang isa niyang kamay para sampalin ako. 

Napapikit na lang ako sa kawalan at hinintay ang pagbagsak ng kamay niya sa mukha ko. Pero segundo ang lumipas ay walang kamay ang dumapo sakin. 

Nang imulat ko ang mata ko ay laking gulat ko nang makita ko ang isang nakaitim na lalaki at hawak ang kamay ng lalaking gustong sumampal sa akin. 

"A-ano ba? Bitawan mo ako!" takot na sigaw ng lalaking manyak at binitawan ang kamay ko habang pilit na inaagaw ang isang kamay niya sa lalaking nakaitim. 

Pero walang pasabing inikot ng lalaking nakaitim ang kamay ng lalaking manyak kaya naman namilipit ito sa sakit. 

tsaka lamang binitawan ng lalaking nakaitim ang kamay ng manyak ng mapaluhod na ito sa sobrang sakit. Iika-ika tuloy itong tumakbo pabalik sa sasakyan niya kahit kamay niya ang napuruhan. 

Doon lamang ako nakahinga nang maluwag nang tuluyang mawala ang sasakyan ng lalaking manyak sa paningin ko. 

"Naku kuya! Salamat sa pagtulong sa akin―kung hindi ka dumating, baka kung ano na ang nagawa ng lalaking yun sa akin," nakangiti kong saad sakanya at lumapit sa gawi niya. Mukhang hindi naman masama ang lalaking ito dahil pormado ang suotan, hindi tulad ng lalaki kanina.

"Walang anuman ho, ginawa ko lang ho ang trabahong inutos sa akin," saad niya at napalingon sa isang itim na sasakyan. Mula sa loob ay kita ko ang isang lalaki na nakaupo sa backseat at deretso lang ang tingin nito sa kalsada. 

"Inutos niya ho?" takang tanong ko sa kanya. 

"Oho, nakita lang ho namin kayo habang palabas ng building, at ang amo ko ho ang nagutos sakin para tulungan kayo," muling saad niya. 

Napalingon ulit ako sa gawi ng lalaking nasa sasakyan, laking gulat ko nang sa amin na siya nakatingin. 

Kaya naman dali-dali akong lumapit sa sasakyan na iyon at kinatok ang bintana niya. 

"Hello, po sir," nakangiting tawag ko sa kanya at sinenyasan siyang ibaba ang bintana. 

Para naman siyang napilitang buksan iyon dahil napabuga pa siya sa hangin bago ako pagbuksan. 

"Hi sir, sabi ng driver mo inutusan mo daw siya para tulungan ako," nakangiti kong saad sa kanya pero sa harap parin siya nakatingin kaya naman napairap na lang ako. "Anyways, andito lang naman ako para magpasalamat sa pagtulong mo at..." hinto ko kaya naman biglang napunta ang tingin niya sakin at tinaasan ako ng kilay. 

"...at gusto ko lang ibalik ang kabutihan mo saakin," mapangakit kong saad sa kanya na ikinagunot ng noo niya. 

Wag mong sabihing hindi siya naattract sakin? Sa ganda kong ito? Ewan ko lang talaga kung magawa niya pang makatangi sakin. 

"Sorry, I'm not interested," sagot niya at pinagsarahan ako ng bintana. 

Sa sobrang gulat ko ay hindi ko na napansing nakaalis na sila. 

'OMG! Sa tagal kong nabubuhay sa mundong ito ay ngayon lang ako nakatanggap ng rejection! Dahil ako mismo ang nangrereject sa kanila at hindi ako ang nirereject! '

'Sino ba siya para tangihan ang isang Scarlett Isabelle? Nakakainis! '

Pero napahinto ako ng makita ang isang card na nakalapag sa daan kung saan nakahinto ang sasakyan nila. 

Nangkunin ko iyon, ay napangiti na lamang ako nang makita kung anong klaseng card iyon.

"Lucian Valerius Devereux, ha? Tignan natin kung hanggang kailan mo ako magagawang tangihan once makita mo ang totoong Scarlett Isabelle," ngising saad ko sa hangin bago tuluyang naglakad palayo.