Chapter 1
Maagang nagising si Scarlett Isabelle dahil kailangan niyang asikasuhin ang pag-alis ni Ariadne, ang amo niyang babae.
Humalik muna siya sa natutulog niyang anak bago tuluyang lumabas ng kwarto.
As usual, Ariadne had another engagement to attend, and it seemed she would be gone for a while, judging by the numerous suitcases lined up in the mansion's living room.
Napunta ang tingin ni Scarlett kay Lucian, ang amo niyang lalaki na nagpapaalam sa asawa nitong si Ariadne. Halata sa mukha ni Lucian ang pagkadismaya dahil sa pag-alis na naman ng asawa niya.
"I'll be back within two weeks, and I promise to spend more time with you once I come back," pang aalo ni Ariadne kay Lucian. Umalma naman ang mukha ng lalaki na para bang nagdadalawang isip kung totoo ang sinasabi ng babae.
Sa isip ni Scarlett ay kung siya rin ang nasa posisyon ni Lucian, ay tiyak parehas rin sila ng iisipin. Mahilig mangako si Ariadne sa asawa niya pero hindi naman tinutupad, kung baga ay puro salita lang ito.
But Lucian couldn't do anything but let his wife go―he knew he couldn't stop her from leaving.
"Scarlett!" Maligalig na tawag ni Ariadne kay Scarlett, kaya naman dali-dali siyang lumapit dito.
"Bakit ho, Madam?" magalang niyang tanong rito.
"Give this to Liora. Tell her I'm sorry if I can't attend our tea party later—I have an urgent meeting in Europe," saad ng babae at inabot ang isang kahon. "We will just go shopping together when I get home, okay?"
Bigla naman nakaramdam ng hiya si Scarlett dahil sa kabutihan ni Ariadne.
"Wag ho kayong mag-alala sa kanya, madam, panigurado po akong maiintindihan niya ang pag-alis niyo."
"That settles everything then. I need to go. You take care of your Sir Lucian too, okay? You know he always works late, so make sure he eats all his meals at the right time," huling habilin nito bago muling nabaling ang atenyon sa asawa.
Nakita niya na may ibinulong si Ariadne kay Lucian pero hindi niya na iyon narinig hanggang sa tuluyan nang nakaalis ang amo niyang babae.
Bumalik muna siya sa kwarto niya upang ibigay kay Liora ang regalo na ipinapaabot ng amo niya. Pagdating niya sa kwarto ay mahimbing pa rin ang tulog ng anak niya kaya naman inilapag niya na lamang sa tabi nito ang regalo.
Maya maya pa ay bigla na lamang nakaramdam ng mahigpit na yakap si Scarlett mula sa likuran niya.
"L-Lucian, baka may makakita sa atin," saway niya sa lalaki pero parang walang narinig ito dahil imbis na bumitaw sa yakap ay naramdaman niya ang maiinit na labi nito sa leeg niya.
You're right, Lucian and Scarlett are having a secret affair.
"They're too busy to notice us." saad nito at marahang niyapos ang katawan niya.
"Kung ganoon ay baka si Liora naman ang makakita sa atin."
Nahinto si Lucian sa pag-yapos ng katawan niya at napunta ang tingin sa natutulog na si Liora. "She's sleeping well," nakangising saad nito bago niya naramdaman nanaman ang mga labi nito sa leeg niya at kinagat siya doon.
Anak nila Lucian at Scarlett ang anim na taong gulang na si Liora. Ang alam ng iba ay anak ni Scarlett si Liora sa dati niyang kasintahan. Pero ang hindi alam ni Ariadne ay may anak na pala ang asawa niya sa ibang babae, at ang malala pa ay nasa iisang bubong lamang sila at wala siyang kamalay-malay na binabahay na pala ng asawa niya ang kabit.
"Papa?"
Biglang naitulak ni Scarlett si Lucian nang marinig niya ang boses ng anak.
"Arg—" daing ng lalaki dahil mukhang napalakas ng tulak niya dito dahil nakasalampak na ito sa sahig. "Hi, Princess, good morning," bati nito ng makatayo at lumapit kay Liora.
"Good morning, Papa, bakit niyo po kinakagat si Mama?" inosenteng tanong nito at naglipat ng tingin sa kanilang dalawa.
"Papa is not biting Mama—I'm just helping her massage her back because she's tired from last night," he said to his daughter.
"Ano po bang ginagawa ni Mama?"
Bigla naman silang napahinto sa tanong ng anak. Paniguradong parehas nilang hindi gugustuhin sabihin sa anak kung ano ang ginawa nila kagabi.
"Hyts, no more questions, my princess—just go downstairs and brush your teeth and help Ate Nina cook pancakes for you."
Kahit nagtataka ay sumunod naman ang anak nila at lumabas ng kwarto. "Puro ka kalokohan," inis niyang saad kay Lucian ng tuluyan ng nakaalis si Liora.
"What?" pilyo nitong tanong at muling lumapit sa kanya.
"Anong what? Panigurado akong pinalabas mo si Liora dahil may binabalak ka na naman," saad niya. Nang makalabas kasi ang anak ay nakita niya kung paano nito ini-lock ang pinto.
"What? I'm not going to do anything bad, okay? I just want to spend more time with you," Nakangisi nitong saad. Napairap naman siya ng makita niya kung paano nito hubarin ang suot na sintron.
Masakit panga ang katawan niya mula kagabi dahil kay Lucian na ayaw magpaawat; buti na lamang ay walang ibang kasambahay ang nakakita sa kanila.
"Tigilan mo ako, Lucian, tsaka may iba pang kasambahay ang natutulog sa kabilang kwarto, baka mamaya ay may makarinig sa atin," muli niyang suway.
"Then lets go to other room." saad nito at hinatak siya palabas ng kwarto at umakyat papuntang ikatlong palapag ng bahay.
Nang makapasok sila sa isang kwarto ay doon niya lang napagtanto na kwarto iyon ng mag-asawa. Sa dinami-dami ng kwarto sa bahay ay dito pa talaga siya dinala.
"No one can hear us now," Nakangiting saad ni Lucian at dumagan ito sa kanya sa pagkakahiga. Naramdaman niya ang mga kamay nito sa hita niya at marahan iyong itinaas.
"You're still swollen from last night." saad nito at pinakatitigan ang walang saplot niyang katawan.
"Don't go too hard on me," marahan niyang saad sa lalaki ng maramdaman niya ang pagkalalaki nito sa kanya.
"I won't," ngising saad lang nito at muling na baling ang tingin sa katawan niya.
"That's beautiful," Saad nito habang hinihimas ang malaking marka sa tyan niya. Ang markang iyon ay nakuha niya nang ipanganak niya ang anak nilang si Liora. Hindi nadaan sa normal delivery kaya naman dinaan ito sa cesarean na nagiwan ng malaking marka sa tyan niya.
Halos mapuno nang halinghing nilang dalawa ang kwarto. At mukhang walang balak huminto si Lucian dahil patuloy lang ito sa pagpapaligaya sa kanya.
"Ah! Lucian! I'm...ah!" hindi niya mapigilang halinghing habang si Lucian ay patuloy lang sa pag galaw sa looban niya.
"Fuck! Damn it! Isabelle! Isabelle!" ungol ng lalaki sa pangalan niya habang patuloy pa rin ito sa paggalaw.
At sa pangatlong pagkakataon ay mukhang napagod na ang lalaki dahil dumagan na ito sa kanya.
"Lucian, kaylangan na nating bumaba, baka hinahanap na nila tayo," pilit niyang hatak sa lalaki na nakadagan parin sa kanya.
"5 minutes, please," saad nito at isiniksik ang mukha sa leeg niya. Wala naman siyang nagawa kung hindi hayaan na lamang itong magpahinga.
Pero wala pang limang minuto ang lumipas nang parehas silang makarinig ng malakas na tunog mula sa labas ng pinto.
Perehas silang naalarma at agad na pumasok sa isip niya ang anak na si Liora. Baka mamaya ang anak nila ang nasa labas at baka napano na ito.
Pero parehas silang nagkamali nang ibang tao ang nagbukas ng pinto. Isang galit na galit na babae ang sumalubong sa kanila na ikinagulat nilang dalawa.
"Mga hayop kayo!" sigaw nito at galit na lumapit sa gawi nila.
"A-Ariadne!"
Chapter 5 SCARLETT Confident pa akong naglakad papalayo sa kanya. Pero napahinto ako nang bigla kong naalala ang pag-aaply ko sa kumpanya nila. Parang gusto kong sabunutan ang sarili ko dahil nakalimutan ko ang tungkol doon. Paano na lang ako mag-apply kung nireject ko siya? Panigurado akong hindi niya rin ako tatanggapin! Napaupo na lang ako sa isang gilid dahil sa panlalambot. "Ano ng gagawin ko?!" Isang linggo ang lumipas, ay pumunta parin ako para mag-apply kahit pa nag-aalangain. Finally ay magagamit ko yung mga requirements na dinala ko dito para maghanap ng trabaho. Sayang naman kasi tong mga TIN at BIR ko kung itatambak ka lang dito. Pero hindi parin naman ako sure mahahire ako dahil sa nangyari nung nakaraang gabi. "Ang tanga-tanga mo kasi, Scarlett! Inuna mo pa talaga yung kaharutan at katangahan mo!" saad ko sa sarili ko habang nagbibihis. Nagsend kasi ako ng email sa kanila nung nakaraan para malaman kung open pa ang application na pag-aapplyan ko, pero
Chapter 4 SCARLETT "Charlie!" rinig kong sigaw ni Ate Cherry at tumakbo sa gawi namin. Agad naman akong lumayo kay Lucian ng mapansin kong lahat ng tao ay nakatingin sa gawi ko."Hindi bat sinabi kong wag kang-aalis sa tabi ko?" galit na bulyaw niya sa anak. Mukhang si Charlie nga ang nakatama sakin, dahilan para mawala ako ng balanse."Nako! Anong nangyayri dito? Ester, kumuha ka ng malinis na panyo! Dalian mo," gulat na sigaw ng manager namin ng makitang basang basa si Lucian.Tahimik lang ito habang dahan-dahan tinatanggal ang suot-suot niyang coat. Maya-maya pa ay may grupo ng mga lalaki at babae ang lumapit sa gawi namin. "Bro?! You good? Anyare sayo?" tanong ng isang lalaki kay Lucian―mukhang mga kasama niya ito. "I'm fine," maikli niyang sagot at naglakad pabalik sa umuan nila. "Sca, sorry, di kita nakita eh, may hinahabol kasi ako kaya na bunggo kita," nakangusong saad ni Charlie, panigurado akong pagkain ang hinahabol niya. "Nako, nako cherry, iyang anak mo na mi
Chapter 3SCARLETT"Lucian...Devereux...Search!" Bigla namang nagloading ang Google pagkatapos kong isearch ang pangalan niya, pero tanging 'No result containing all your search' lang ang lumabas. Ibig sabihin hindi siya active in social media? Imposible naman ata yon; mukhang mayaman ang taong iyon kaya imposibleng hindi siya kilala sa labas o loob man ng media. "Hmm...Lucian...Valerius...Devereux...Search!" muling nagloading si Google at ngayon naman ay may inilabas siyang iba't ibang litrato. Mga litrato ng lugar, building at restaurant lang ang nakikita ko. At mukhang pribado nga talaga ang buhay ng lalaking iyon dahil ni isang picture niya ay wala akong makita. "Devereux Inc.? Sa kanila kaya to?" Ito yung building na tinuro ng driver niya―mukhang ito nga iyon. Nagsearch lang ako patungkol sa kompanya nila at napag-alaman ko na hiring sila ngayon. Napangisi naman ako. Pwede akong mag-apply sa kumpanya nila, ang kaso nga lang ay wala akong mga requirements na hinahanap nila
Chapter 2 SCARLETT(6 years ago) Inis kong binato ang puspos ng sigarilyong hawak ko dahil sa sobrang bwisit. Nakakainis lang kasi yung mga customer namin kanina, lakas ng tama mamikot wala naman pangbayad. Pag talaga maliit ang ari, halatang walang pangbayad! Buti na lang talaga ay nakaalis ako sa lugar nayon bago pa maka-score sakin ang lokong yon. Ang nakakainis lang ay kinulang ang kinita ko ngayong gabi dahil sa lalaking iyon. Hindi ko tuloy alam kung kakasya ang kinita kong pera pangbayad sa inuupahan ko dahil ilang buwan na rin akong hindi nakakapagbayad kaya nadoble doble na ang bayarin ko ngayong buwan. Muli akong nagsindi ng isang stick ng sigarilyo, pero napahinto ako ng may isang sasakyan ang huminto sa harap ko. "Miss, magkano?" ngising tanong nito. Nilibot ko ang tingin sa sasakyan nito―mukhang bago naman at mapera ang lalaki. Pero napabuga na lang ako sa hangin ng makitang bagsak ang bumper ng sasakyan niya.Tsk, bumper lang hindi niya pa maapaayos. Imposibleng a
Chapter 1 Maagang nagising si Scarlett Isabelle dahil kailangan niyang asikasuhin ang pag-alis ni Ariadne, ang amo niyang babae. Humalik muna siya sa natutulog niyang anak bago tuluyang lumabas ng kwarto. As usual, Ariadne had another engagement to attend, and it seemed she would be gone for a while, judging by the numerous suitcases lined up in the mansion's living room. Napunta ang tingin ni Scarlett kay Lucian, ang amo niyang lalaki na nagpapaalam sa asawa nitong si Ariadne. Halata sa mukha ni Lucian ang pagkadismaya dahil sa pag-alis na naman ng asawa niya. "I'll be back within two weeks, and I promise to spend more time with you once I come back," pang aalo ni Ariadne kay Lucian. Umalma naman ang mukha ng lalaki na para bang nagdadalawang isip kung totoo ang sinasabi ng babae. Sa isip ni Scarlett ay kung siya rin ang nasa posisyon ni Lucian, ay tiyak parehas rin sila ng iisipin. Mahilig mangako si Ariadne sa asawa niya pero hindi naman tinutupad, kung baga ay puro salit