CHAPTER 7

“Sabihin mo, ano ang problema mo? Bakit namumugto mga mata mo? May nang away ba sayo? Sabihin mo kay kuya.” saad ni Jake.

‘BUkod sayo, walang nanakit sakin. Ikaw at ikaw lamang ang taong dahilan kung bakit ako umiiyak, araw-araw, gabi-gabi.’ Gusto itong sabihin ni Xoe sa kanya, ngunit pinili na lamang niyang manahimik.

“Wala. Napuwing lang ako kanina.” Sagot ni Xoe.

“Isa pa… Malaki na ako. Kaya ko na ang sarili ko. Kung may mananakit man sa akin sa hinaharap, alam ko ang gagawin ko.” Dagdag ni Xoe.

Tila naman di naintindihan ni Jake ang sinasabi ni Xoe.

“Kahit pa. Babae ka parin at hindi kita pwedeng pabayaan. At sa ngayon, wala pang lalaking magliligtas sayo. Kaya habang wala pa an”

“Alam mo… Ang mas asikasuhin mo ay si Kendra at hindi ako. Siya ang pagtuunan mo ng pansin. Siya ang mas nangangailangan ng tulong at kalinga mo.” Pilit na tinutulak ni Xoe si Jake paalis nang hindi na siya tanungin pa ng tanungin. Ngunit tila batong hindi natitinag si Jake at hindi mapagalaw ni Xoe sa kinatatayuan.

“Maalis mo lang ang pag-aalala ko kung mag-aasawa ka ng lalaking kaya kang protektahan.”

‘Ikaw lang ang gusto kong asawa.’ Gusto ni XOe na ipagsigawan sa kanya. Ngunit sa ngayon ay alam niyang pansamantala lamang ang pagiging asawa niya kay Jake at walang iba.

“Hindi ko kailangan ng makakasama.” Sagot ni Xoe.

Napabuntong hininga si Jake sa sagot ni Xoe. “Hindi sa lahat ng panahon andito ako para sayo.” Biglang sumeryoso ang mukha ni Jake.

“Problema ko na yun kung meron man o walang mag-aalaga sakin.” Hindi makapaniwalang tinginan ni Jake si Xoe.

“Nagbabalak ka bang maging single habang buhay? Natatakot ka bang gigisahin ko sa sariling mantika ang magiging nobyo mo o asawa sa hinaharap?”

Nagtaas lang ng kilay si Xoe. “Ang dami mong sinasabi. Alis na…” Pagtutulak niya ulit kay Jake nang tuluyan itong umalis.

Sa ngayon mas pinipili ni Xoe na hindi sabihin sa asawa ang kanyang pagbubuntis at aalagaan niya muna ito ng siya lamang.

Napakamot na lamang sa ulo si Jake at sinunod na lamang ang sinabi ni Xoe. Lalo pa at naalala niya ang kalagayan ni Kendra.

“Bakit di man lang niya naramdaman ang pagmamahal mo sa kanya? Ganun ba si Sir kamanhid, Dokotra? ANo ba ang mayroon sa babaeng iyon? Sa pagkakaalam ko, sumikat lamang na artista iyon dahil sa nakapag asawa iyon ng isang Direktor sa Hollywood. Pero maraming nakapagsabi na saglit lang daw ang kasikatan niya dahil sa pag uugali.” Tanong ni Yassie na nasa likuran na pala ni Xoe.

“Hindi siya ang lalaking nararapat sayo, Dok. Mas maiging humanap ka nalang ng lalaking mamahalin ka ng buong-buo.” Payo ni Yassi na ikinangiti ng mapait ni Xoe.

“Sobra niya lang mahal ang una niyang naging nobya. Kaya ang lagi niya lamang nakikita sa babaeng iyon ay puro magaganda. At nagbubulagbulagan siya sa mga bagay na noo’y nagpasakit sa kanya.” Paliwanag ni Xoe.

“At ako, mahal ko siya… noong una pa. Katulad niya… Di ko din kayang iwan ang taong mahal ko, kahit ang sakit sakit na.” Dagdag niya.

Ang mga salitang iyon ay tila ba tumusok direkta sa kanyang puso. HIndi makapaniwala si Xoe na siya pa mismo ang nagbitiw ng mga salitang iyon.

‘Martir na ba kung ako’y tawagin? O masukista… Iyong mga taong kahit nasasaktan, kumakapit parin.’

“Di bale, Dok… Hahanapan kita ng lalaking mas guwapo… Mas mayaman… Mas may paninindigan at kayang-kaya kanag mahalin ng walang pag-aalinlangan.” Saad ni Yassie, na ikinatawa ni Xoe.

“Good luck sa mahahanap mo.” Naiiling na lamang siya at umalis na rin, upang magtungo sa kanyang opisina.

***

Natapos ang kanyang trabaho, ay napagdesisyunan ni Xoe na magtungo sa ward kung saan nagpapahinga si Kendra. Nais niya sanang tingnang ang kalagayan ng babae bago pa siya umuwi. Ngunit nang makarating siya sa kwarto nito, ay nakita niya ang kanyang asawang si Jake, mahigpit ang pagkakahawak sa kamay ng dalaga na walang nakatusok. Panandalian siyang nanigas sa kinatatayuan at tila ba may kung anong bumara sa kanyang lalamunan, nang makita niya kung gaano ito kumapit sa kamay ng ibang babae habang ito ay hirap na hirap matulog habang nakaupo sa isang silyang walang sandalan. 

Huminga ng malalim si Xoe at tumingin sa kisami habang pinipilit na pigilan ang nagbabadyang luha na sana ay tutulo mula sa namumula niyang mga mata. Saka niya napagdesisyonang isara muli ng dahan-dahan ang pintuan at tuluyang iniwan ang kwartong iyon.

Ang bahay ng mag-asawang Xoe at Jake at ilang kanto lamang ang layo mula sa ospital na pinagtatrabahuan nito. Kaya napagdesisyunan niyang maglakad upang makapag isip-isip kung ipagpapatuloy ba niya ang bata sa kanyang sinapupunan o hindi.

‘Hindi ko inaasahan ang batang ito.’ Sabi niya sa sarili.

Habang naglalakad, naalala niya ang nangyari kung bakit nabuo ang isang sanggol sa kanyang tyan, apat na buwan ang nakalipas…