MAAGANG pumasok sa trabaho si Harry Sy. Pero hindi siya dumiretso sa kaniyang opisina. Nakaupo siya sa may lobby ng building, nakaharap sa may pintuan. Nakatayo sa kaniyang tabi si Cohen.
Nahalata ni Harry na inaantok pa si Cohen. "Eyes on the door. Be alert or I'll fire you."
Nag-snappy look naman si Cohen. Natatawa siyang nauumay sa tinuran ng kaniyang amo. Kahapon lang ay isinoli na niya ang susi ng kotse nito dahil pinag-resign siya, ngunit pagalit lang nitong itinapon sa kaniya ang naturang susi.
Hanggang ngayon ay nakaukit pa rin sa puso niya ang pagkaawa kay Harry dahil sa ginawi nito kahapon. Nakita niya ang paghihirap ng kalooban nito, ang frustration nito dahil naramdaman nito ang kawalan ng pag-asang makitang muli ang kaniyang ina.
Ngayon ay isa-isa nilang tinitingnan ang mga babaing pumapasok sa building. Tinitingnan nila kung may kahawig ng body figure at height ng babaing pinakasalan ni Harry. Goal nila ay maghanap sa malapit hanggang sa kung saan sila dalhin ng paghahanap nila.
"Tell me, why didn't we pick one from these ladies?"
"I…" Hindi malaman ni Cohen ang isasagot. Maging siya ay hindi niya naisip na pumili sa mga babae dito. "Would it make you happy if we've--"
"Happy?... no. But if we did, perhaps we don't have this problem now."
Tumahimik na lang si Cohen. Batid niyang wala sa kaniyang mga kamay ang solusyon sa problema ng amo niya. Ang kaniyang magagawa ay samahan ito at alalayan.
Nang mapagod sa katitingin sa mga babaing pumapasok ng building ay iniwan niya sa lobby si Cohen. Isinubsob niya ang sarili sa pagtatrabaho. Higit niyang kailangang i- prove sa ama at sa lahat na worthy siya sa presidency. Kailangan niyang makuha ang presidency, at kung hindi ibibigay ng kaniyang ama ang two billion dollars na pangako nito ay pagsisikapan niyang makamit ang ganoong halaga. Kailangan niyang mapabilang sa The Billionaires' Club. Kailangan niya ng kapangyarihan para makamit ang number one goal niya.
Pagkatapos ng office hours ay ipinakita sa kaniya ni Cohen ang mga profile ng mga babaing nagtatrabaho sa kanilang kumpanya na may similarity sa kaniyang bride, ayon sa utos niya.
"I don't think so. I can't see any relevance. She's not in this company, Cohen."
"Well, she did say good-bye, sir. Maybe she's out of the country by now."
"Did you review your research last night?"
Napahakbang paatras si Cohen, pinanlambutan siya ng mga tuhod. Ngayon niya naramdaman ang pagod sa ginawa niyang pagpupuyat kagabi matapos niyang kitain sa airport ang babaing hinahanap nito. "I did, sir. But I think that your bride is not active on social media."
"Why is she like an eel? Is she a spy?"
Walang maisip na isagot si Cohen sa amo.
"I can't believe that I married a woman who'd have the guts to torture me! Do you know how is it to be sleepless because of that woman?!" Napahinto si Harry sa pagra- rant nang nag eye to eye sila ni Cohen. Tila bigla siyang napipi.
Hindi na kumibo si Cohen. Batid niyang nagi- guilty ang amo niya dahil hindi lang naman ito ang napupuyat dahil sa paghahanap sa babaing pinakasalan nito. Naaawa siya sa amo habang tinitingnan ito na sapo ang ulo nito. Ngayon lang ito gumugol ng malaking panahon para sa isang babae bukod sa kaniyang ina.
"What should we do from here?" Pabalibag na isinandal niya ang likod sa upuan. "I really don't know what else to do."
"You should relax a little, sir." Kailangan din niyang magkaroon ng sapat na pahinga.
"I can't relax. The old man gave us too little time to fix this." Tumayo ito at isinuot ang kaniyang coat.
NASORPRESA ang private detective nang makita ang dalawa sa opisina nito. Hindi niya inasahang pupuntahan siya ni Harry Sy.
"Good afternoon!"
"Well, good afternoon, Mr. Sy. What can I do for you? Did you hire sniffing dogs already?"
Mapaklang ngiti ang isinagot ni Harry dito.
"Sit down, gentlemen."
Nang naupo na ang dalawa ay bumanat na ang detective. "We don't bark here, Mr. Sy. Perhaps you're in a wrong building."
Napangiti si Harry sa narinig pero pumormal naman siya agad. Pinaamo pa niya ang kaniyang mukha. "I'd like to hire you for this, Detective."
Tiningnan ng detective ang laman ng envelope na iniabot sa kaniya ni Harry. Napanganga siya ngunit biglang pumormal ang mukha niya. Agad niyang isinuksok ang larawan sa loob ng envelope at isinauli ito kay Harry. "As I've said, you're in a wrong building." Tinungo nito ang kaniyang mineral water at ininom ito.
Magsasalita pa sana si Harry pero naunawaan niyang kailangan na nilang umalis sa naturang building. Tahimik lang na sinundan siya ni Cohen palabas hanggang sa loob ng kotse nito.
"Who is holding her?!" Marami pa siyang gustong iusal pero wala nang lumabas sa kaniyang bibig. Nagmarka ang ugat sa kaniyang sintido kasabay ng pamumula ng kaniyang mukha. Tuluyan nang hindi nagpapigil sa pag-agos ang namuo niyang luha. "Why is it so hard to find my mother?" Halos hindi na iyon lumabas sa mga labi ni Harry dahil sa pagpipigil niya ng emosyon.
Tumungo na lang ng ulo si Cohen. May mga bagay na kailangang hayaan niyang mangyari. May mga pagkakataong kailangan niyang itikom ang kaniyang bibig kahit pa labag ito sa sarili niyang kagustuhan. Minabuti niyang paandarin na ang kotse.
DINALA ni Cohen si Harry sa isang tahimik na lugar sa may Marina Bay Sands. Nanatili sila sa loob ng kotse. Ini-off niya ang aircon nito at binuksan ang mga bintana.
"I will be back in a minute, sir."
Iniwan niya ang amo sa loob ng kotse. Ni hindi tuminag si Harry. Nilamon ito ng kaniyang iniisip.
Pagbalik niya sa kotse ay iyon pa rin ang dinatnan niyang ayos ng amo. Ganoon pa rin ang pagkakalukot ng noo nito.
"We need some refreshment so we could think of something tomorrow," pagkasabi niyon ay ibinigay niya ang isang bote ng beer at isang sloppy double fun burger kay Harry. Walang kibong inabot ito ni Harry. Inilapag lang niya ito sa upuan.
"We can't start if you won't bite, sir."
Nagpatianod na lang si Harry sa kagustuhan ng kaniyang assistant.
Binuksan niya ang radio ng kotse. Nagmistula silang dalawang teen-ager na nagsa- sound trip.
NAGISING si Harry sa malumanay na dampi ng araw sa kaniyang balat. Napagtanto niyang umaga na kaya siya bumangon, saka lang niya napansin na nasa loob siya ng kotse. Naramdaman niya ang pananakit ng likod. Bumaba siya sa kotse at nasorpresa sa itsura ng paligid. Nasa harapan niya ay isang tanawin ng maaliwalas na dagat. May mangilan-ngilang taong nagtatampisaw sa tubig. Nakailang hakbang siya nang napatingin siya sa buhangin. Dumakot siya at sinuri ito.
"Am I in Tanjong?"
"Yes, you're absolutely right, sir." Nakangiti siyang sinagot ni Cohen habang nagri-relax ito sa isang folding bed at humihigop sa straw ng fruit shake.
"Oh, hi there! I can see that you're having the time of your life while I'm experiencing a backache."
Sa narinig ay sinenyasan ni Cohen ang dalawang magagandang babae na naghihintay lang sa isang tabi. Pinakain nila ng masasarap na putahe si Harry.
Habang kumakain ay pinanonood nila ang iilang taong nag-i-enjoy sa beach. Hindi pa rin mapakali si Harry. "You really think we can find any of them by doing this?"
"Sometimes we have to pause on what we're doing to let good aura flow, especially when we're out of clue on what to do."
Nanahimik na lang si Harry. Sinunod niya ang suhestiyon ng kaniyang assistant na mag- relax muna. Nang magsawa sa paggawa ng kastilyong buhangin ay inagawan nila ng leash ang isang batang naglalakad kasama ang isang tuta. Nakipaghabulan sila sa tuta. Hinabol naman sila ng bata habang umiiyak ito.
Matapos nilang magpaligsahang dalawa sa pabilisan ng paglangoy ay nag floating naman sila. They're aware of the eyes feasting on their bodies. Minabuti nilang magpahinga na sa seashore.
"The women here are all attractive, don't you agree?"
"My hands are tied, so are yours."
Cohen's mouth twitched. "I'm free as a bird."
"Do you really think I'd let you pick anybody here while I'm 'fasting'?"
"Well, I did mean for you to relax, sir. But I need to warm up before I drive." Tumayo si Cohen para iwanan ang kaniyang amo. "Be back in a sec."
"Yeah, I'll just romance the sands." Sinundan na lang niya ng tingin si Cohen habang lumalapit ito sa mga babae.
Matapos ang kalahating araw ng pagri-relax ay muling isinubsob ni Harry ang sarili sa pagtatrabaho. Nagpakitang-gilas siya sa ama. Nasiyahan naman sa performance niya ang high-ranking officers ng kumpanya. Pinalakpakan siya ng mga ito dahil sa mga ibinahagi niyang valuable ideas sà kanilang conference.
Matapos ang conference ay sinundan niya ang ama sa opisina nito.
"So, what brings you here?"
"Am I not allowed here, Father?" Sinabi niya ang mga katagang iyon na may maamo at nagmamakaawang mukha.
Sinuri naman siya ng tingin ng kaniyang ama. "Anybody in this office can knock at my door."
Dahil sa narinig ay lumabas si Harry sa opisina ng ama. Kumatok siya sa pinto nito. "Father, can I come in?"
"You're ridiculous!" Bagama't natatawa sa kakulitan ng anak ay minabuti ni Samuel na panatilihing pormal ang kaniyang mukha sa harap ng kaniyang anak.
"So, what is it now?"
Hindi agad nakakibo si Harry. Tinantiya muna niya ang sasabihin.
"If you're here to claim your two billion dollars, forget it."
"I value your word very much, Father. I value it too much that I agreed to marry a woman that I don't know about, I don't care about!"
"Was it really because of me or because of power?"
Hindi agad nakahuma si Harry sa tinuran ng ama, ngunit umusbong ang matagal na nitong kinikimkim na damdamin. "Then tell me the truth, Father. Where is my mother?"
Napatda man sa tinuran ng anak ay kaagad na nakabawi si Samuel Sy. "Why don't you tell me the truth? Where is your bride?"
Si Harry naman ang hindi agad nakapagsalita.
"Don't reply to my question with a question, Dad." He sounded frustrated and on the verge of tears. "It's been a long time, don't you think? Why can't we see Mom?"
Samuel Sy's lips twitched. Matagal na niyang hindi narinig kay Harry ang katagang 'dad'. Matagal nang tila naging professional relationship na lang ang pakikitungo ng kaniyang anak na panganay sa kaniya, mula nang pinagbawalan niya itong pag-usapan ang tungkol sa kanyang ina.
DINALA ni Samuel Sy sa Marina Bay si Harry. Kasama nila ang kaniyang driver at si Cohen.
Nagtatakang sumunod si Harry sa ama na nagsimula nang maglakad.
"Why are we here, Father?"
Huminto si Samuel at sinenyasan ang anak na tumingin sa illuminated trees.
"I can't take a grip on this."
Dahil sa narinig, naglakad uli ang ama. Dumako sila sa puwesto kung saan kitang-kita ang kagandahan ng Marina Bay sa gabi.
"If you can't remember any of these from your childhood, then you're lost. Take time to liven up your treasured memories here so you could set your feet right on your target."
Naiwang nakatunganga doon si Harry. Sinikap niyang alalahanin ang bagay na gustong ipaalala sa kaniya ng kaniyang ama.
Noong bata pa silang magkakapatid ay lagi silang ipinapasyal dito ng kanilang mga magulang. Bagama't hindi pa ganito kakinang ang paligid ay masyado siyang na- amaze sa kagandahan nito noon. Masaya siya habang kahawak-kamay ang kaniyang ina. Ang dalawa naman niyang kapatid ay hawak sa kamay ng kaniyang ama.
"Daddy, I want those lights. Let's bring them home."
Naalala niya ang tagpong iyon. Nginitian lang siya ng kaniyang ama at bahagyang ginulo ang kaniyang buhok. Hinalikan naman siya ng inang si Benita sa kaniyang pisngi at niyakap.
"Harry, not all that attracts you should be taken. Some are meant for display."
Nilingon niya ang kaniyang ina dahil sa sinabi nito. "What are the things that I should bring home?"
"The things that really matter to you. The most valuable ones,-- the treasure that only you must possess." Ang kaniyang ama naman ang sumagot sa kaniya.
"Did you find one, Dad?"
"What is it, Dad?" Ang kapatid niyang si Daniel naman ang nagtanong.
"The priceless gift from your mother," pagkasabi ay hinalikan naman ni Samuel sa noo ang kaniyang asawa.
Nakita ni Harry ang ama at ang driver nito na nag-uusap sa may di kalayuan sa kaniya. Kasama nito si Cohen at ang isa sa kanilang mga abogado.
Nang mapalingon sa kaniya ang ama ay pinalapit siya nito. Maluwang ang pagkakangiti sa kaniya ng ama. "Ah, here's our future president. I remember, we haven't celebrated your marital status yet. This is the night to celebrate, don't you think? And then find her tomorrow so you can start to give me grandchildren."
"Father, I don't care about my wife nor the presidency. To hell with The Billionaires' Club. All I want is to see my mother. She needs us. We need him. You need him!"
Huminga ng malalim ang ama at sinapo ng bahagya ang kaniyang dibdib.
Nag-alala naman agad ang anak, "Father?..."
Humugot pa ng isang malalim na hininga ang kaniyang ama at nagtiim-bagang. "You really are stubborn, don't you think? You're too emotional, that's why you can't be president!"
"I don't ca--"
"You want your prize,..." nilingon ni Samuel ang kaniyang driver, "give him his prize so we can go home. I'm tired of this shit."
Dahil nagbubunganga na ang ama'y mabilis na pinirmahan ni Harry ang papel na pinapirmahan sa kaniya. Agad naman itong ibinigay ng driver sa attorney. Nagkaroon ng pangamba si Harry.
"What, why is it…" nagtataka siya kung bakit kailangang asikasuhin ng isang attorney ang pinirmahan niyang papeles.
"Your prize can be found in the Philippines. So hurry up and prepare your things. We'll fly early in the morning."
Naramdaman ni Harry ang malamig na pawis na bumalot sa kaniyang katawan.
"Father, are you taking me there to marry someone? I'm not falling into that trap."
TAHIMIK na binabalikan ni Harry sa kaniyang isipan ang pangyayari kagabi. Malinaw pa sa alaala niya ang disappointment na nakalatag sa mukha ng kaniyang ama habang nagsasalita ito sa kaniya. "You spent one million just to have a fake bride. You prepared an agreement to make your marriage null and void. You were willing to spend another fortune just to find your fake bride. I can't believe how my son turned out to be an idiot!... Just how crazy can you be?" Mula sa paniningkit ng mga mata ay pinanlakihan siya ng mata ng kaniyang ama. "Crazy enough to find my father's happiness! Here's your idiot son who would spend a fortune to bring back your lost priceless treasure!" Hindi na niya itinago sa ama ang naramdaman niyang disappointment. Pinanghinaan na siya ng loob na matupad ang nais niyang mangyari.
The roar of a wide-open throttle woke him up. Kunot ang noong kinapa ni Harry ang kaniyang relo. Lalong kumunot ang kaniyang noo nang makitang pasado alas dos pa lang ng madaling-araw. “Really?” Babalik pa sana sa pagtulog ang binata nang marinig ang pagkatok at pagtawag ng kaniyang ama sa may pinto. “Get up, boy! Your fiancee is already warming up her bike. Don’t be a lazy ass there!” ‘Who said I’ll be up at this hour?’ Antok na antok pa siya. Wala siyang nagawa kundi ang magbihis at ayusin ang sarili. Feeling niya ay kailangan niyang itayo ang bandera ng kanilang angkan kaya titiisin niya ang antok at pagkainis. Sino ba naman ang matutuwa kung sunod-sunod na ingay ng malaking motorbike ang gigising sa mahimbing na pagkakatulog? He practiced
NOT EVEN IN HIS WILDEST DREAMS ang sumakay sa isang kalabaw, lalo na at tila galing pa ito sa bathing session sa maputik nitong pool. Pakiramdam ni Harry ay pinagtatawanan siya ng mga tao habang tila masayang pumaparada sa kalsada ang kalabaw habang sumusunod ito sa kaniyang owner na sakay naman ng isang kabayo. “Does this thrill you so much?” She was amused and he fumed, his emotions scattered by her schemy acts. Wala kasing taxi sa lugar na ito, at ayon kay Jemima ay walang tricycle na pumapasok sa sitio nina Jemima. Takot daw ang mga driver dahil malapit ang bahay nila sa camp ng lawless elements. “Bakit hindi na lang ako nag- backride sa kaniya?” Itinuro niya ang lalaking sakay ng kabayo sa kaniyang unahan. “Nangingilala ang kabayong iyan, baka masipa ka pa. Huwag kang malikot, ihuhulog ka niyan kapag mainis iyan sa iyo,” she giggled, not hiding her emotions. “Is this your ally? I won’t be surprised kung warfreak din siya.” N
“Ouch! My back!” Hindi na umaarte si Harry this time. Talagang masakit ang likod niya dulot ng pagbagsak niya sa sahig. Nadagdagan ang sakit ng kaniyang likod mula sa pagkakabagsak din niya kanina nang nawalan siya ng ulirat. Pero mas masakit ang katotohanang walang umagapay sa kaniya para makaupo ng sofa. Nakatingin lang ang lahat sa kaniya, inoobserbahan siya. Nalilito naman si Jemima kung ano ang gagawin. “So, what is it now?” Naiinis na ang kaniyang ama. Halata sa mukha nito ang disappointment. Sablay ang plano nila, o pinlano ni Jemima. “I’m…” Wala siyang maapuhap na sabihin sa ama. Ayaw din naman niyang mapahiya sa mga Te. HINDI na naituloy ng dalawa ang pagbabakasakaling makumbinsi ang mga magulang nila na posibleng nagka- amnesia si Harry. Pareho naman kasi silang hindi sanay na umarte o magsinungaling sa magulang kaya hindi nila ito napanindigan. Habang sakay sila ng kotse para m
Part of him ay gustong pitikin ang sariling dila nang biglang tumayo si Jemima. Pakiramdam niya’y tila nagkaroon bigla ng malaking kakulangan sa kaniyang pagkatao nang magkalayo ang kanilang katawan. Gusto niya itong hapitin pabalik sa kaniya, amuyin ang kabanguhan ng kaniyang mapapangasawa. “Get out.” Feeling awkward na sabi ni Jemima sa kaniyang mapapangasawa na hindi pa kumikilos sa sahig. Pakiramdam niya’y namumula ang kaniyang pisngi dahil sa awkward feeling na nararamdaman niya ngayon. Kung puwede lang sana ay bumalik siya sa pagkakadikit sa katawang iyon. Lean but comforting, bagay na hindi niya inakalang taglay ni Harry. Maku-comfort pala siya ng kaniyang kaaway? Saglit na pinagmasdan ni Harry ang mukha ni Jemima. Deep inside of him ay gusto niyang makipagbati sa babae. Pero paano kung ayaw nitong makipagbati sa kaniya? Maingat na inayos ng babae ang kaniyang boda. Isusuot niya ito sa kanilang kasal kahit medyo nagusot na. Akala pa nama
Chapter Nine “Guys, don’t be surprised when you’d hear that Chester Singh,-" tinapik niya ang balikat ng pinsan, “my cousin, will get married soon.” Iyon ang naisip niyang gawin para maitaboy ang pinsan palayo sa kaniya. Alam niya kasing wala pa itong girlfriend. In fact, sa observation niya ay aloof ito sa mga babae. “Oh, I’m not,” mabilis na sagot ni Chester. “I’d rather enjoy being single than become…” binigyan niya ng half smile ang pinsan. Nagtagis ang bagang ni Harry. Pakiramdam niya’y sinadya ni Chester na ibitin ang kaniyang sinasabi. Siguro ay alam nito ang totoong situwasyon nilang mag-asawa. Hindi naman ito imposible. Dati nang magkakilala sina Jemima at Chester, nakasama kasi nila ito noon sa pagbabakasyon nila sa Pilipinas noong maliliit pa sila. Hinarap ni Harry ang ibang bisita. Kung dati ay mapagpatol siya kapag sa palagay niya’y pinariringgan siya, ngayon ay kailangan na niyang mag-in
Chapter Ten Nasa loob ng isang lumang garahe si Harry Sy. Nakaupo siya habang nakapiring ang mga mata at nakatali ang kaniyang mga kamay at paa. Basa na ang kaniyang damit ng pawis. Naririnig niya ang usapan ng kalalakihan sa paligid niya. “Contacting now, ready the camera,” narinig niyang sabi ng lalaking nasa harapan niya. Ilang saglit lang ay narinig niya ang boses ng kaniyang ama. “Harry!” Siguradong nakikita siya ng kaniyang ama. Lalo na nang inulit pa nito ang pagtawag sa pangalan niya. “Dad!” “Do not try to find us, or this man will be dead. Never ever provoke us. We will not hesitate to cut him. He will suffer and die of blood loss.” “How much do you want so he can go home?” Alam niyang boses iyon ng kaniyang ama. As usual, hindi mahilig magpaligoy-ligoy si Samuel Sy. At gaya ng inaasahan niya at ng kaniyang kidnappers, mas pinahahalagahan ni Samuel Sy ang buhay kesa pera
“Anak, hindi ka puwedeng magpaiwan dito. Tungkulin mo ang samahan ang asawa mo at ibigay ang pangangailangan niya.” Naaawa man si Zorayda sa kaniyang anak ay hindi niya ito mapayagang lumayo nang tuluyan kay Harry. Hindi agad nakakibo si Jemima sa tinuran ng kaniyang ina. Hindi pa man sila naikakasal ay alam niyang ito ang magiging gampanin niya bilang asawa. Tinanggap niya ito kasabay ng pagpayag niyang makasal kay Harry noong araw na nagkaroon ng kasunduan ang kanilang mga magulang—ang Ten Billion Dollar Deal na siyang punto ng lahat ng ito. “Naiinis na po kasi talaga ako sa kaniya, ma, mula nang pinagmukha niya akong tanga sa unang kasal namin.” Hindi pa rin siya nakaka- move on sa naging karanasan niyang iyon. “Masyado akong nanliit sa sarili ko dahil sa ginawa niya.” “Come on, hindi naman niya alam na ikaw iyon. Saka naging maayos naman ang treatment niya sa iyo mula nang makasal kayo, ‘di ba,” pag-aalo niya sa anak. “And I’ve heard na ina