Chapter 11

Huminto ako sa pag iyak. Umasa ako at naghintay na iluluwa nga niya ang pagkain ko pero hindi nangyari. Kinunutan niya ako ng noo at tiningnan lang.

“Kung maka-demand ka, akala mo naman pagkain mo. E inutang mo lang naman 'yan sa akin. Ubusin mo 'yan lahat ah? Saka matulog ka na. Sasabihan ko si Rosalyn bukas na ipa-check up ka.”

Nilagpasan niya ako at lalabas na dapat siya ng kusina.

“Bakit ako ipapa-check up? E, wala naman akong sakit.”

“Tss!”

Nagpatuloy siya sa paglabas at nagdire-diretso sa pag akyat patungong kwarto niya. Ako naman ay bumalik na sa pagkain ko. Pero makalipas lang ang ilang sandali ay nawalan na rin ako ng gana at iniligpit ko na lang ang mga pagkain. Kaya kinabukasan ay nakabusangot na mukha ni Alonzo ang bumungad sa akin pagkababa ko ng kusina.

Tatanungin ko na dapat siya kung bakit masama ang tingin niya sa akin. Pero mukhang alam ko na agad kung bakit matapos kong mababaan ng tingin ang bukas na ref kung