Chapter Two

Matapos marinig ni Arnel ang mga sinabi niyang iyon, nagbago ang ekspresyon nito at dumilim ang mukha nito. Hindi naman naapektuhan si Dolores noon. Bagkus ay bumalik sa alaala niya ang araw kung kailan natapos ang kanilang relasyon. . .

Isang buwan na ang nakalipas ng malaman niya na may sakit si River, masamang-masama ang kanyang loob. Nagdesisyon siyang puntahan si Arnel na matagal na niyang kasintahan, ngunit hindi niya inaasahan na makikita niya ito na may kasamang ibang babae sa inuupahang bahay. Tila naging biro iyong tatlong taon nilang pagsasama at pagiging sampung taon na magkababata.

“Lola, let’s talk, please? Mali ka na ng iniisip,” ani Arnel.

“Ano’ng gusto mo na isipin ko?” sarkastiko niyang tanong.

“Wala kaming relasyon dalawa. Lasing ako.”

“That’s bullshit, Arnel! Ke lasing ka o hindi, alam mo dapat ang ginagawa mo! Alam mo na may girlfriend kang tao kaya dapat nagpigil ka at hindi pinairal ang init ng katawan mo! Ano’ng gusto mo na gawin ko? Na magbulag-bulagan? Hindi ako tanga!” galit niyang sigaw sa binata at lumayo dito. “Huwag mo subukang magmalinis. Nagsisi ako na nakilala pa kita. Tapos na tayong dalawa.”

“Hindi, Lola. Alam ko na mahal mo pa rin ako. . . at kaya niya ibigay ang hindi mo kaya -” Isang malakas na sampal ang sinagot niya sa sinabi nito. 

“Mali ako ng pagkakakilala sayo, Arnel.” 

Tinalikuran niya si Arnel at tuluyang lumabas na sa apartment nito. Sa hallway, nakasalubong niya si Aling Lorna na may bitbit na kung ano na marahil ay para kay Arnel. Nakita nito na umiiyak siya pero tila wala itong naging pakialam at mukhang alam na ang kagaguhang ginagawa ni Arnel sa likod niya. Sa loob ng pinarang taxi, doon niya nilabas ang mga hinanakit kahit pa kinagagalitan siya ng drayber. Tuloy-tuloy lang ang pag-agos ng luha na nagbaha sa sinasakyan hanggang sa maka-uwi siya sa tinitirhang apartment nila ni River. 

Sising-sisi si Dolores na umasa siyang mamahalin ni Arnel ng tapat. Gusto lang naman niya ay taong maiiyak ngunit iyong naisip puntahan ay siya pang nagbigay sa kanya ng matinding sama ng loob sa mundo. Kulang pa nga ang nasabi niya kay Aling Lorna. Kung hindi siya napigilan baka mas masakit pa ang napukol niya sa ginang. Ganti ‘man lang sa mga nasabi na nito sa kanya noon lalong-lalo na sa kanyang kapatid. Tapos gusto ni Arnel na pagpasensyahan niya ang nanay nito hindi marunong magtikom ng bibig at magpakumbaba?

Hell no! Manigas silang mag-ina sa kangkungan, sigaw niya sa isipan.

Dumating si Devon sa Valderama Group of Companies at iyong assistant niya ang unang sumalubong sa kanya. Si Micah.

“Boss, bakit ka naman nag-drive na mag-isa? Kanina ko pa sinusubukang tawagan ang cell phone pero nakapatay,” angil nito sa kanya na hindi naman niya masyadong pinagtuunan ng pansin. Tiningnan niya ang kanyang cell phone at binukas iyon nang makitang nakapatay nga. Unang tawag na pumasok ay galing sa kababata niyang si Yul.

“Hey, brother, where are you?” tanong ni Yul mula sa kabilang linya.

"Somewhere far from you," he answered.

“Ibang klase talaga ang ugali mo,” reklamo ni Yul. “Anyway, I have something to say to you.”

“Kung hindi importante, ibaba mo na ito. Marami pa akong kailangan gawin -”

"Hannah has returned to Manila and will stay in one of their units at Highline Residences for now."

Ngayon lang ulit narinig ni Devon ang pangalan na iyon.Matagal na panahon na ang huli at mas gusto niya ng ang manatiling nakabaon iyon sa limot. Simula nang makipaghiwalay siya kay Hannah, halos lahat ng mga nasa paligid niya ay nanatiling tahimik at hindi kailanman nabanggit ang pangalan ng dalaga. Wala rin sinuman ang nagtangkang magtanong bakit sila naghiwalay dalawa ni Hannah.

Pero hindi Yul na laging exempted sa lahat ng mga rules ni Devon.

“Wala akong pakialam kung bumalik ‘man siya rito sa bansa. I have nothing to do with her,” he said coldly.

“Paano kung sabihin ko sayo na dadalo siya sa centennial celebration ng Valderama Group of Companies. Investor sila ang pamilya mo at nanatiling matatag ang relasyon ng mga pamilya niyo.”

Napatingin si Devon kay Micah. “I didn’t know that, but thanks to you, now I know.” Bilang tagapangasiwa ng Valderama Group of Companies, dumaan sa kanya ang mga taong napadalhan ng imbitasyon para sa gaganaping centennial celebration. Ngunit hindi ang sa pamilya ni Hannah na siyang nakakapagtaka.

Pero may ideya na si Devon kung sino ang nasa likod ng pagbabago na iyon sa guest list. Isang tao lang naman ang alam niyang may kakayahan na bumago ng lahat at tiyak na susunod ang mga tauhan niya sa mga utos nito dahil pantay lang naman silang dalawa. Ngunit nang tanggapin niya ang posisyon sa kumpanya, nilinaw niya na pina-ayaw niya ay iyong pinangungunahan sa lahat ng mga desisyon. 

At malinaw na pangunguna ang nangyari ngayon. 

“Narinig ko na nag-uusap sina Tito at Tita tungkol kay Hannah at sa pamilya nito.” Humigpit ang hawak ni Devon sa kanyang cell phone. Nagpatuloy naman sa pagkukwento si Yul kahit sa loob-loob niya’y naiinis na sa nangyari. “Napag-usapan nila ang intensyon na paglapitin kayong dalawa ni Hannah ulit. Alam nilang tatanggi kaya kaya itinagi nila. Maganda naman ang intensyon ni Tita. Saka alam ng lahat kung gaano mo kagusto si Hannah mula pagkabata kaya hindi mo siya masisisi. Also -”

“I’m married.” Tila bombang pinasabog ang pagkakabitiw niya sa mga salitang iyon.

"What?!"