Chapter 6

Pagkalabas na pagkalabas nila sa huwes ay agad na nagpaalam si Jyla kay Zion. “Since bawal naman ang bisita ng hapon, hindi na ako sasabay sa ‘yo pagbalik sa hospital. Bukas ko na lang pupuntahan si Tita Zoey,” aniya kay Zion.

Wala naman sila sa harapan ni Zoey kaya hindi niya kailangang magpanggap na gusto niyang makasama ang lalaki.

“Suit yourself,” malamig na tugon nito sa kanya. 

Sa loob ng kotse ay mausisang nagtanong si Johann Santiago kay Zion, ang sekretarya, assistant, bodyguard, at driver ng lalaki. “Sir, tingin mo ba hindi ka niya tatakasan?” 

Bahagyang umismid si Zion. “If she wanted to, hindi sana siya magpapakita sa bar na lagi kong pinupuntahan; hindi sana siya lalapit kay mama para humingi ng tulong. That recent escape was just one of her manipulative tricks.” 

“Okay, sir. If you say so,” tugon ni Johann. 

“Just drive,” medyo naiinis na utos ni Zion dito. 

Pinaharurot na nga ni Johann ang sasakyan at ni isang beses ay hindi tinapunan ng tingin ni Zion ang dalaga. 

Agad na bumalik si Jyla sa nirentahan niyang apartment na nasa kalagitnaan ng magulong eskinita. 

Pagkarating na pagkarating niya sa bahay ay nagulantang siya sa taong naghihintay sa kanya roon; walang iba kundi ang magaling na si Gabriella. 

“Gabby?”

“So dito ka lang pala nagtatago,” intrimitidang bati nito sa kanya. 

Umakyat ang dugo niya sa ulo nang mamataan ang babae. Paanong hindi? Ito ang dahilan ng pagkakulong niya ng dalawang taon. 

Gabriella was allegedly raped by an ugly, old man na pinatay nito on the spot gamit lang ang takong ng sapatos nito. To clean up Gabriella’s mess, pinainom ng mga magulang nito si Jyla ng kung anong pampatulog at saka ito dinala sa crime scene dahilan para siya ang maging suspect sa pagkamatay ng matandang lalaki. 

Napatawan ng sampung taon sentensiya si Jyla para sa kasalanang hindi naman niya ginawa. Kaya naman sa tuwing nakikita ni Jyla ang babaita ay gustong-gusto niya itong sakalin. 

“Paano mo nalamang nandito ako?” singhal niya sa babae. 

“I can’t believe na nakatira ka talaga sa squatter. Sa bagay, bagay ka naman dito. May mga kumikita rito ng limang daan or isang libo kada gabi. Now, that’s an easy money,” pang-iinis pa nito. 

“Are you speaking from experience?” mataray na tanong ni Jyla rito. Pag ito talaga ang kausap niya hindi niya maiwasang mapa-ingles sa pikon. 

Namula sa galit si Gabby. Akto sanang sasampalin siya nito pero bigla itong nagpigil. 

“Pasalamat ka ayaw kong madumihan ngayon. Anyway, nabanggit ko ba sa ‘yong ikakasal na ako?” Ngumisi pa ito nang pagkalapad sa kanya. “We’re renovating the house. And unfortunately, nakita namin ang mga kalat mo. Mostly,  pictures niyo ng mama mo.”

“Talaga? Huwag na huwag mong papakialaman ‘yon. Kukunin ko ‘yon lahat.” 

Iyon na nga lang ang natitirang alaala nila ng nanay niya. 

“Okay. Kelan mo naman balak kunin?” 

“Bukas ng tanghali,” mabiis niyang sagot. 

“Great! Make sure na makuha mo bukas, or else sa payatas mo na pupulutin ‘yon.” 

Iyon lang at umalis na si Gabby, at halos marindi si Jyla sa tunog ng yapak ng takong nito habang naglalakad palayo. 

Pagkaalis ng babae ay agad ding natulog si Jyla. Dahil nasa first trimester siya ng pagbubuntis, madali siyang makaramdam ng pagod. Isa pa ay kailangan niyang gumising ng maaga bukas para sa ultrasound niya.

Kinabukasan ay masaya siyang  tumungo ng ospital para sa check-up. Halos oras din ang hinintay niya. Ang kaso bago siya tawagin ng doktor ay biglang nag-ring ang cellphone niya. 

Zion’s name flashed on her screen kaya naman agad siyang napangiwi. 

“Come here. Mom’s looking for you,” malamig nitong utos sa kanya.

Isa na lang ang pasyente bago siya kaya tinantiya niya ang oras. “Okay. Bigyan mo ako ng isang oras at kalahati.” 

“Okay.”

Tumikhim si Jyla at nagbakasakali. “Since gagawin ko naman ang lahat para mapasaya ang mama mo, baka naman pwede mo nang dagdagan ‘yong pera?” 

“Let’s talk about it kapag nandito ka na.” Iyon lang at pinutol na ni Zion ang tawag para hindi na makahirit pa si Jyla. 

Jyla pursed her lips, pinipigilan ang sarili na ipakulam si Zion. Tinuloy na lang niya ang paghihintay. Papasok na sana siya nang may igulong pasyente na nakaratay sa higaan para sa emergency ultrasound. Halos kalahating oras din ang ginugol ng radiologist sa pag-ultrasound dito. 

Nang mailabas na ang pasyente na iyon ay pumasok na si Jyla. Pero marami pa itong dokumento na pinagawa sa kanya dahil ito raw ang una niyang ultrasound, kaya naman lalo siyang natagalan.

Kakaripas na sana siya ng takbo papunta sa ward ni Zoey, pero hindi niya magawa dahil sa ipinagbubuntis niya. Narinig niya kaagad ang mga iyak ni Zoey habang nasa pintuan siya. 

“Nasaan na ang manugang ko? Nasaan na si Jyla? Bakit hanggang ngayon wala pa siya?” 

“I told you, we already got married yesterday,” pagpapatahan ni Zion sa ina. Inaabot pa nga sana nito ang marriage certificate nila, perro hindi iyon tinatanggap ni Zoey. 

“Dalhin mo siya rito, bago ako maniwala sa ‘yo.” 

“Fine.” Pumihit na si Zion papunta sa pintuan at saka nito nakita si Jyla na kanina pa palang nakamasid sa kanila.

Agad na ngumiti si Jyla at pumasok na ng kwarto. “Hi, Tita! May pasalubong ako sa inyo!” 

Nilapag niya sa mesa katabi ng higaan ng matanda ang isang box ng siopao ng gustong-gusto nito kahit noong nasa kulungan pa sila. Napansin niyang lumabas na ng ward si Zion at bahagya siyang nakahinga. 

Umaliwalas naman ang mukha ni Zoey at ngumiti pa pagkakita sa siopao. “Naalala mo pa ‘yon, iha! Salamat dito!”

“Oo naman, Tita. Ako pa ba?” Kumuha si Jyla ng isang siopao at saka ito inabot sa matanda. “Ito po. Kumain na kayo.”

Masayang tinaggap ng matanda ang siopao at saka tumitig kay Jyla. “Pero hindi ba dapat mama na rin ang tawag mo sa ‘kin?” nakakalokong tanong nito sa kanya.

“Ma, kain na po at huwag magpapagutom,” matamis na pag-utos niya rito. 

Zoey let out a deep sigh. “At least, kapag tumawid na ako sa kabilang buhay, sigurado akong hindi mag-iisa itong anak ko dahil kapiling ka na niya.” 

“Mama, naman!” pagmamaktol niya rito habang nangingilid na ang mga luha sa mata niya. “Matagal pa po tayong magkakasama.” 

Agad niyang niyakap nang mahigpit ang matanda habang tumatangis, hanggang sa nakatulog na ito. 

Agad siyang lumabas ng kwarto at lumapit kay Zion na nasa lounge lang sa labas ng ward. 

“Nasaan na ang pera ko?” tanong niya rito. 

Asar na asar lang itong tiningnan siya. “You said you’d be here in an hour and a half. Three hours mo siyang pinaghintay,” he protested flatly. “Akala mo madadala mo ako sa pasalubong mo sa kanya? Next time this happens, hindi lang pera ang poproblemahin mo.”

Kahit pa medyo kalmado ito ngayon, ramdam niyang ang nakakamatay na talim ng mga salita nito at hindi niya maiwasang kabahan muli sa mga sinabi nito na alam niyang kayang-kaya nitong totohanin. 

“Totoo nga ang sabi nila, ang hirap humingi ng tulong sa mga mayaman. Naiintindihan ko na. But I want to know about the stuff I asked you; yung titirhan ko sana.”

“You signed the contract. Why do you keep pestering me about that?” Salubong na ang kilay nito habang nakatitig sa kanya. 

“Okay.” She held her hands up in an act of surrender. Hindi naman nito kailangang singhalan pa siya. Nagtatanong lang naman nang maayos ‘yong tao. “May gagawin pa ako kaya mauuna na ako.” 

With that, Jyla left the hospital. 

“Zion, anak…” mahinang tawag ni Zoey galing sa loob ng kwarto. 

Agad na pumasok si Zion at lumapit sa ina. “Yes?”

“Alam ko… alam ko na ayaw mo kay Jyla. Pero ang batang ‘yon, siya lang ang tumulong sa ‘kin noong nasa piitan kami. Maniwala ka sa ‘kin, kilalang-kilala ko ang batang ‘yon. Tinuring ko na rin siyang anak. Natatakot ako… natatakot ako na baka pag naiwan kitang mag-isa, kung anong mangyari sa ‘yo. Kailangan mo ng taong hindi ka iiwan sa kahit anong pagsubok. Sana naman ay naiintindihan mo ang ibig kong sabihin, anak.”

Tumango lang si Zion sa litanya ng ina. “I understand.” 

Pinakuha ni Zoey sa anak ang cellphone. “Tatawagan ko si Manang Dindin. Itatanong ko kung nakapag-adjust na ba nang maayos si Jyla sa bahay natin.”

Agad kinabahan si Zion sa sinabi ng ina. Saka naman nag-ring bigla ang cellphone niya. He pursed his lips upon seeing Gabby’s name flashing on his screen. 

Sinagot niya agad ang tawag. “What’s the matter?” 

“I just missed you so much, babe….” malambing na pagbati ni Gabby. “Anyway, papuntahin sana kita rito ngayon. My parents want to discuss our wedding na.” 

He glared, irritated at the sudden distraction. “I can’t. I’m busy today,” he said firmly.