PROLOGUE

The Billionaires' War:

Cry For Me

(Stand-alone Dark Romance)

—————————————

⚠️R18+ SCENE AHEAD⚠️

🚫Read at your own risk.🚫

~CHAEWON JONES' POV~

Inaakala ng lahat na kapag isa kang bilyornaryo ay ikaw na ang pinakaswerteng tao sa mundo. Hindi ko alam kung bakit iyon din ang pinakaayaw kong marinig mula sa bibig ng mga taong nakapaligid sa akin. Nakapokus lang sila sa kung anong nakikita nila. Humahanga sa mga bagay na pangsamantala lamang.

Para sa akin na isa sa lumaking ginto ang kutsarang ginagamit ay kabaliktaran ang sabi-sabing iyon sa aking nararamdaman at nararanasan. Hindi ako pinagpala. Bagkus ang pagiging bilyonarya ko ay isang parusang habang buhay kong pagtitiisan.

Oo, marami akong pera at lahat ng gusto ko ay aking nakukuha sa isang kisap-mata lamang. Nasa akin na ang lahat ng bagay na pinapangarap na mahawakan ng lahat.

"Ma'am Chaewon," untag sa akin ni Xia.

"Tapos na naming nalinisan ang puntod nina Ma'am Chelzea at Sir Won."

Tumango ako at pasimpleng bumuntonghininga.

Aanhin ko ang titulo at pera kung wala naman na ang aking mga magulang? Aanhin ko ang marangyang buhay kung hininga naman ng mga magulang ko ang naging kapalit ng lahat ng ito.

May karapatan ba talaga akong manahin ang kayamanan nila gayong iyon ang dahilan ng kanilang pagpanaw sa malupit na mundong ito? Wala.

Sadyang pinipili ko lang maging makasarili para manatiling buhay. Marami pa akong mga tanong na dapat hanapan ng sagot. Tulad na lamang ng kung bakit pinaslang nila ang aking ina? Ano ang dahilan kung bakit natalo ang aking ama sa isang mapanganib na laro? Sino ang totoo at hindi sa mga taong nakapaligid sa akin.

Kagaya ng kasiyahan na kakambal ng kalungkutan, ang pera ay katumbas ng kamatayan ng isang tao.

"Ma'am Chae, hindi ka man lang ba mangangamusta sa mga magulang mo?" muling untag sa akin ni Xia.

Nanatili akong nasa loob ng sasakyan na nakaparada sa labas ng Luzé Private Cemetery. Kailangan ko pa ng sapat na oras at lakas ng loob para magawa ko uli na basahin ang pangalan ng aking mga magulang na nakaukit sa lapida nang hindi umiiyak. Ang huling dalaw ko rito ay tatlong taon na rin iyon. College graduation ko pa.

Napapitlag ako nang tumunog ang aking cellphone. Panandaliang nawala ang aking pangamba nang makitang si Zayden Taylor ang nasa caller ID.

"Baby," bungad nitong sabi sa pagod na tono.

Sabi rin nila ay para kaming tubig at langis. Hindi puwedeng magsama dahil magkaaway ang aming pamilya pero heto kami at isinusugal ang lahat para patunayan sa mundo na hindi lahat ng parehong positibo o negatibong terminal ay kahit na kailan ay hindi magtutugma sa isa't-isa.

"Hmmm?" tugon ko at pilit na pinasigla ang aking boses. "Parang pagod na pagod ang bilyonaryong boyfriend ko, ha?"

"I missed you," sabi niya pa sa malungkot na tono.

Natawa naman ako. "Talaga? Tatlong araw lang naman tayong hindi nagkita."

"Tatlong araw lang? Ang harsh mo naman, Ms. Chaewon Jones. Nila-lang mo lang 'yon?"

"Pasensiya na at abala rin ako nitong mga nakaraang araw," paumahin ko.

"Ako rin naman, sorry din. Maya-maya ay may conference na naman ako. Nasa opisina mo ba ikaw ngayon?"

"Ah, no. Nasa LPC ako ngayon," tapat kong sabi. "Nasa loob ng sasakyan ko," mahina kong dugtong.

"Hey, are you okay? Dapat sinabi mo sa akin na may balak kang dumalaw diyan para nasamahan sana kita."

"It's fine and I'm fine, babe. Tawagan kita mamaya. I have to go."

"Okay. I love you."

"I love you too," tugon ko naman at pinatay na ang tawag. Tinapunan ko ng tingin si Xia na kanina pa nakatitig din sa akin. "Hindi ko kaya," deklara ko.

"Alam ko," kaagad nitong sabi at hinaplos-haplos ang aking likuran. "So, balik na tayo sa opisina mo?"

Umiling naman ako. "Ihatid mo ako sa opisina ni Zayden..."

"What? Hey, Chaewon Jones! Nababaliw ka na ba? Alam kong magkasintahan kayo ni ZT pero baka nakakalimutan mong naka-ban kayo sa kompanya ng isa't-isa?"

Marahas naman akong napabuntonghininga. "Sundin mo na lang ako. Puwede nila akong barilin pagkaapak na pagkaapak ko ng lobby ng Taylor's Building."

"Chaewon..."

"Hindi nila ako gagalawin, Xia. Relax. Hindi iyon hahayaan ni Zayden. Magtiwala lang tayo..."

"Ikaw na ang may sabing kasalanan ang magtiwala nang husto."

"Kasalanan ding hindi pagkatiwalaan ang kasintahan ko. Mahal niya ako at sa tingin mo ba ay kaya niya akong ipapatay sa kaniyang teritoryo?"

Si Zayden na ang may ari ng kompanya nila at hindi ang kaniyang mga magulang. Noong nagdesisyon kaming ipaglaban ang nararamdaman namin sa isa't-isa ay natapos na rin ang away sa pagitan ng dalawang kompanya.

Siyempre, hindi naman namin literal na sinabing na resolba na ang away sa pagitan ng Jones and Taylor family pero common sense na lang. Darating din ang araw na malaya kaming magmahalan. Hindi ganitong nagtatago kami.

Ginagawa namin ang abot sa aming makakaya hindi lang para sa kani-kaniya naming kompanya kundi para rin sa relasyon naming kung tawagin nila ay bawal na pag-ibig. Sino ba sila para bigyan ng gano'ng label ang nararamdaman namin si Zayden para sa isa't-isa?

Napakalupit talaga ng mundo. Tsk!

"Fine. Ikaw naman din ang haharap sa lahat ng consequences ng mga desisyon mo," sukong sabi ng babae.

Hindi ko rin naman maiwasang kabahan habang tinatahak namin ang daan papunta sa opisina ni Zayden. Ngunit gayunpaman ay kailangan kong magtiwala. Kailangan kong subukang mangahas na pasukin ang kaniyang teritoryo kagaya ng ginawa niya sa teritoryo ko.

"Stop the car," utos ko sa driver ko. Agad naman ako nitong sinunod. Kinuha ko ang isang cap at isinuot. Hindi ko rin kinaligtaang magsuot ng itim na surgical mask.

"Hindi mo naman balak na lakarin ang company ni Zayden mula rito, 'di ba? You can't do that, Chaewon Jones. Akala mo lang ay madaling baybayin ang..."

"Kaya ko," sabi ko at kaagad na lumabas ng sasakyan. Mabuti na lang at palubog na ang araw. Hindi na mainit.

Bago pa ako mapigilan ni Xia ay nakisabay na ako sa kumpulan ng tao na tumawid sa kabilang dako ng malapad at maingay na kalsada. Sumakto rin kasing nasa red light pa kaya malaya kaming nakatawid ng pedestrian lane.

Mga sampung minuto lang din naman akong naglakad at nasa harap na ako ng isang matayog na gusali.

"Z.T House," basa ko pa sa unang salitang nadapuan ng aking paningin.

Taas noo akong naglakad papasok ng building. Kagaya ng aking inaasahan ay may security guard na humarang sa akin. Ramdam ko rin ang titig ng mga staff na nasa front desk. Baka dahil sa may cap at mask ako.

"Ma'am, puwede ko ho bang makita ang ID o copy ng appointment approval ninyo?"

Oh. Mahigpit talaga ang seguridad dito. Great job, Babe Zayden.

"Ah, sure," sagot ko.

"Pakitanggal na lang din ng cap at mask ninyo."

Hindi ko pinansin ang sinabi nito. Sa halip ay kinuha ko ang aking business ID card at pasimpleng ipinakita iyon.

"O-Oh, I'm s-sorry, Ma'am..."

"Ayos lang. You're just doing your job. So, puwede na ba akong dumiretso sa opisina ni Zayden Taylor?" mahinahon kong sabi.

"Yes, Ma'am."

"Don't let him know that I am here. I want to surprise him," habilin ko pa.

Tumango naman ito at ngumiti. "Masusunod po."

"Huwag mo rin sabihin sa lahat dito," dagdag ko.

Sunod-sunod na tango lang ang itinugon nito. "Iyon po ang elevator na gamitin ninyo," sabi pa nito sabay turo ng elevator na tiyak ay Taylor Family o VVIP guest lang ang puwedeng gumamit.

"Hindi na. Okay na ako dito sa ordinaryo," tanggi ko.

Agad na pumanhik ako ng elevator at pinindot ang last floor button. Alam kong doon ko matatagpuan ang opisina ng boyfriend ko.

Napabuga ako ng hangin nang bumukas na ito, senyales na nasa huling palapag na ako. Inaasahan kong katahimikan ang sasalubong sa akin pero mali ako.

Nakita ko kung paano inilingkis ni Eunice Legazpi ang kaniyang kamay sa braso ni Zayden. Kakalabas lang din nila sa silid kung saan may label na conference room.

Oh, business meeting, huh?

Awtomatikong nanliit ang mga mata ko. Matamis pa ang ngiti ng babae. May isang babae at isang lalaki pa silang kasama.

"Thank you, Zayden," sabi ng babae sabay halik sa kaniyang pisngi.

Tuluyang kumulo ang dugo ko. Kung sino pa iyong pinakaayaw kong babae ay iyon pa talaga ang naabutan ko rito.

At saka, Zayden? Kailan pa sila naging malapit sa isa't-isa? Aware naman akong magkaibigan ang family nila pero hindi ko alam na pati silang dalawa ay magkaibigan na rin.

"Thank you as well, Ms. Legazpi," simpleng tugon ni Taylor.

"Just call me Eunice," nakanguso pang sabi ng babae. Parang gusto ko itong sugurin at sambunutan. Todo pigil lang na lumabas ang war freak alter ego ko.

Iginiya niya na ang mga ito sa elevator na itinuro din sa akin ng guard kanina. Kung doon pala ako sumakay ay tiyak magkakasalubungan kami. Hindi magandang ideya iyon kung magkataon. Mainit din kasi ang dugo ng Family Legazpi sa amin. Sidekick sila ng Taylor's Family.

Hinintay niya lang na sumara ang pinto ng elevator bago pumuhit pabalik sa kaniyang opisina. Nagtama ang aming paningin nang aksidenteng lumingon siya sa gawi ko. Segundo pa kaming nagkatitigan. Napakunot-noo pa siya pero nang makilala ako ay unti-unting nagliwanag ang kaniyang mukha.

"Babe? Is that you?" Halata sa kaniyang boses ang pagkagulat. Kaagad siyang lumapit sa akin at niyakap ako. "God, hindi ko alam na pupuntahan mo ako rito. Salamat," aniya pa sa emosyonal na paraan.

Itinulak ko siya at pinakatitigan ang kaniyang braso na nilingkisan ng kamay ni Eunice. Naglakbay ang aking tingin papunta sa kaniyang pisngi na hinalikan din ng babae.

Nang muling nagtama ang aming paningin ay alam kong alam niya kung bakit ko siya sinuyod ng tingin. Alam kong alam niya ang dahilan ng pananahimik ko.

"Chaewon..."

Hindi ko na pinatapos ang kaniyang sasabihin. Kaagad akong bumalik sa elevator. Mabilis naman siyang nakasunod sa akin.

"Babe..."

"Shut up. Nasa kompanya mo tayo," pananaway ko sa kaniya sa walang emosyong tono.

"Baby, let's talk," aniya pa habang mapupungay ang mga matang nakatingin sa akin. Dumikit pa siya sa akin at pasimpleng hinapit ang baywang ko.

"Dito sa elevator?" sarkastikong usisa ko.

Nakita kong nasa 35th Floor pa lang kami.

"Not here. Sa bahay ko," bulong niya sa akin.

"May CCTV, Zayden Taylor," paalala ko pa sa kanya.

"I can manage that, baby..."

Hindi niya naituloy ang kaniyang sasabihin dahil may dalawang empleyadong pumasok.

"Good evening, Sir Taylor," sabay na ng mga ito. Tango lang ang kaniyang naging tugon.

Pagdating ng 28th Floor ay nadagdagan na naman ang kasama namin. Nasa pinakalikurang bahagi kami ng mga ito.

Bigla niya na lang dinukot ang panyo ko sa nakaawang kong sling bag at inilaglag.

"What the hell?" Sinabi ko iyon sa kanya sa walang boses na lumalabas sa aking bibig.

Ngumisi naman siya at dinampot ang panyo. May dalawa pang napalingon sa amin pero nang makitang may dinampot lang naman siya ay ipinukos na pabalik sa unahan ang kanilang tingin.

Naglakbay ang kaniyang kamay sa legs ko hanggang sa makapasok sa suot kong dress. Mariin naman akong napakagat sa aking bibig nang tuluyang naging malikot ang kaniyang mga daliri sa loob ko.

"Shit..."

"Don't moan, baby," bulong niya sa akin.

"Damn you," bulong ko rin.

"Don't cum..."

"Stop torturing me," may diing asik ko habang pigil hinga para hindi ako makaungol. Para bang napako ang aking likuran sa kaniya.

Bigla siyang natigil sa kaniyang ginagawa nang nasa ground floor na kami.

Pasimple kong inayos ang aking dress at panty na lumihis sa dapat paglagyan dahil sa pilyong daliri ni Zayden. Inirapan ko siya at nagpatiuna nang lumabas.

Binilisan niya naman ang kaniyang lakad at nang maling direksyon yata ang tinatahak ko ay kaagad niyang nahawakan ang aking kamay at iginiya ako papunta sa parking lot.

Walang imik na sumakay ako sa kaniyang sasakyan. Hindi ko siya kinausap hanggang sa makarating kami sa kaniyang bahay. Nagpatiuna na rin akong pumasok. Hindi pa rin humuhupa ang inis ko sa kaniya.

“Chae,” may diing tawag sa akin ni Zayden. “Alam mong mahal kita!”

Sa halip na lumingon ay dumiretso lang ako ng pasok sa kaniyang kwarto. Pabagsak ko pang isinara ang pinto. Wala pang isang minuto ay pumasok din naman siya.

“Let’s talk…”

“Ano na naman ang palusot mo ngayon, aber? Let me hear it, Zayden Taylor," asik ko naman. “Nakita ko kung paano ka landiin ng Eunice na ‘yon! Gusto mo na talagang makipaghiwalay ako sa ‘yo?”

I didn't see him flirting back with that woman, but it still bothers me. It's annoying when someone obviously interested in him hangs around. Since I can't confront everyone, I'm just focusing my frustration on him.

Marahan naman siyang lumapit sa akin at hinapit ang aking baywang. “Calm down, Chae,” bulong niya pa sa akin.

Awtomatikong siniko ko siya eksakto sa kanyang tiyan. Sa tigas ng kaniyang abs ay hindi niya man lang iyon ininda.

“I hate you,” usal ko habang pinipigilang magsilandas ang aking mga luha. “Alam mong lahat ng babae na umaaligid sa 'yo ay pinagseselosan ko pero hindi mo sila kayang iwasan."

“Babe, I'm trying my best to stay away from all of them.” Ipinihit niya ako patalikod sa kanya at tuluyang niyakap. Naramdaman ko pa ang kanyang hininga sa leeg ko. “I'm all yours, Chaewon Jones. Hinding-hindi nila ako makukuha sa ‘yo. Just trust me, hmmm?”

Ako naman ang pumihit papaharap sa kanya. Dinampian ko ng halik ang tungki ng kanyang ilong hanggang sa kanyang labi at ngumiti.

Napakurap-kurap pa ako nang masaksihan ko kung paano nagsitulo ang kanyang mga luha.

“B-Bakit? Why are you crying?" natataranta kong usisa at pinunasan ang kanyang pisngi gamit ang palad ko.

“Y-You scared me when you said you hate me and you want to break up with me,” parang bata niya pang sabi habang nakapatong ang kanyang noo sa balikat ko. “Don't say those lines to me again."

Tumango naman ako. “Okay and stop it, Zay,” malumanay kong sabi nang maglakbay ang kanyang kamay mula sa baywang ko hanggang sa pumasok iyon sa suot kong dress.

“Ugh, shit," I moaned softly as he slid his finger inside, moving rhythmically. My forehead rested against his firm chest, my hands gripping his neck.

"Should I stop, Chae?" he whispered seductively. I rolled my eyes in disapproval.

"Keep going, Taylor, or this will be our last," I gasped, arching my back in pleasure.

In an instant, he turned me towards him, gently guiding my body as I clung to the nearest bedside table.

Kneeling down, he applied his attention to my sensitive desires.

"Ahh, Zay, you're driving me wild," I uttered. One of my hands rested on the table, while the other clutched his hair. I couldn't help but moan nonstop.

This man had a knack for pleasure, and though our encounters were infrequent, they were intense, leaving us both spent.

He guided me to his bed, and together we shed our inhibitions.

"This is me, Chaewon. Every part of me belongs to you," he declared before entering with a deliberate, yet passionate rhythm.

In that moment, the sensation was heavenly—the culmination of love with the man who held my heart.

His swing above me slowed, teasingly. It's the moment I sense I'm nearing climax.

“Make it fast, Zay,” I said, annoyed yet pleading.

“What do you want, Chaewon Jones?” he asked, smiling, his lips grazing my breast.

“I want you, and I love you, Zayden Taylor.”

My words prompted him to quicken his pace.

Faster. Deeper. Harder.

We both caught our breath, and as he tumbled onto me, I chuckled, allowing him time to tidy the bed. Gently, he lifted my head and cradled it in his arm.

Leaning back, I gazed at his face. Nanatili ako sa gano'ng posisyon hanggang sa nakatulog siya.

Narinig ko ang pagtunog ng kaniyang cellphone kaya kaagad ko itong inabot para i-off bago pa siya magising. Wala kasi siyang maayos na tulog nitong mga nakaraan dahil abala siya sa kompanya nila. Gano'n din naman ako sa kompanya na ipinamana sa akin ni Daddy.

Napangiti pa ako nang bumungad ang graduation picture naming dalawa sa home screen. Akmang pipindutin ko na ang off button nang may biglang mag-pop up na chat head. Babae ang profile picture kaya naman hindi ko mapigilan usisain ito.

Quincy Taylor:

C’mon, Kuya Zayden! Hindi niya naman malalaman na alam mo kung sino ang pumatay sa ina niya, eh. Bawiin mo muna ang blueprint bago ka makipaghiwalay sa kanya.

Nabitiwan ko ang kanyang cellphone at kasabay niyon ay parang may napunit sa loob ng aking dibdib. Sobrang sakit niyon. Pakiramdam ko pa ay anumang oras ay kakapusin ako ng hininga.

Namalayan ko na lang din na nagsilaglagan na pala ang aking mga luha. Ingat na ingat ako na hindi niya marinig ang aking mga hikbi.

Alam mo pala kung sino ang pumatay sa ina ko, Zayden Taylor. Traydor ka!

Hindi lingid sa kaalaman niyang alam ko kung saan ang blueprint na tinutukoy ng kaniyang nakababatang kapatid at mas lalong malinaw ang usapan namin na kapag ikinasal kami ay ibibigay ko naman iyon sa kaniya pero bakit nagawa niya akong paglihiman?

Matalim ang titig na ibinigay ko sa kanya. Eksakto lang na nagmulat siya ng mga mata. Nagtatakang tanong naman ang ibinigay niya sa akin. Marahan kong pinunasan ang mga bakas ng luha sa aking pisngi.

"Tell me, Zayden," I began the conversation with steadied breaths.

"Tell you what, babe?"

"You love me, don't you?"

He playfully pinched the tip of my nose. "Of course, yes. Why doubt it? How many years have you asked that? Since we were 5? I'm 23 now, and you're 22, Chae."

Matagal kaming naging mag-best friend bago naging magkasintahan. Kilalang-kilala na namin ang isa't-isa. Hindi ko nga lang akalain na kaya niyang magtago ng sekreto sa akin.

All this time, he had the answer to my one and only question, and that pained me a lot. He knew how desperate I was to find the murderer of my mother, yet he chose to betray me.

"Who..." Napalunok pa ako at naupo habang nakadungaw sa kanya. “Who killed my mother?" I posed a serious question, surprise evident on his face.

Nagkatuosan pa kami ng tingin. Halata namang hindi niya alam kung anong isasagot.

“Tell me the truth, Taylor.”

"I don't know..."

"Liar," I interjected, cutting his line, and smiled bitterly.

Walang imik na bumaba ako ng kanyang kama at nagbihis. Hindi ako matatahimik kapag hindi ko makuha sa kanya ang sagot na kailangan ko.

“Answer me if you don't want me to break up with you,” I threatened.

Nang magtama ang aming paningin ay halo-halong emosiyon ang namumutawi sa kanyang mga mata.

“Chae…”

“We can't just be together like this. Tell me your secrets…”

“Then tell me yours too, Chaewon,” asik niya rin habang unti-unting nabubuhay ang galit sa kanyang mga mata. “The Z0X5 Blueprint that your father stole from my father. Tell me where it is.”

Pagak naman akong natawa. Ang blueprint na tinutukoy niya ay hindi puwedeng mapunta uli sa pamilya nila. May sapat na rason si Daddy kung bakit niya iyon kinuha.

My dad died because of that stupid paper! I won't return that to the Taylor family.

I won't let his death go to waste just because I fell in love with his best enemy's son.

Umiling at ngumiti ako nang mapait. Pinigilan ko ang aking mga luhang magsikawala na naman at alam kong gano'n din naman siya.

We couldn't just cry in front of each other right now.

“Somehow, we can't be in the same room together again, Zayden Taylor.”

“It’s because you're selfish, Chaewon.”

“Let’s end it here. I don't want to be with you anymore…”

“Let’s sort it out, babe…”

“Just tell me who killed my mother without asking for the blueprint in return, Zayden.”

Pagkatapos niya akong titigan nang mataman ay siya naman ang mapait na napangiti.

"Pagkatapos ay ano? Iiwan mo pa rin ako dahil naglihim ako sa ‘yo, ‘di ba? I know that you've always been like that, Chaewon. Selfish and self-centered, but I chose to love you no matter who you are…”

“Huwag na nating sumbatan pa ang isa't-isa.” Sa huling pagkakataon ay tinitigan ko siya nang may pagmamahal na namumutawi sa aking mga mata.

“We can fix this...”

“Huwag na rin tayong magkita pa kahit na kailan, Zayden Taylor.”

Pagkasabi ko niyon ay mabigat ang aking mga hakbang na lumabas ng kanyang kwarto.

Kanina lang ay gusto kong magwala nang makita siyang may kausap na babae pero ngayon ay ako na mismo ang naglakad papalayo sa kanya dahil lang sa hindi niya kayang ibigay ang sagot na kailangang-kailangan ko.

Maybe… I am selfish. But walking away from him was the best decision I could ever make in my life because from the very start we both knew that we were born to kill each other… Not to love each other.

We were just trying to ensnare ourselves in each other's hands.

Someone had to cut the string, and I chose to be that someone for our own good.