Chapter 4

Arriane's Point of View

Naririndi ako sa tawa ng kapatid ko. Kausap niya ang isang binatang kasama ng pamilyang Walton’s. Nakuha pa talaga niya makipag landian. Pero ang paningin ko naging slow motion noong ipinakilala sa’kin si Frederick.

Ang mga mata ko bumaba sa kanyang dibdib, sobrang lapad ng kanyang dibdib saka bakat na bakat ang matitipunong katawan niya lalo na ang muscles niya sa fitted na damit na suot niya.

Napalunok ako sa mga naiisip ko sa kanya. Shit. This is not me. Umayos ako ng tayo at humarap ng maayos sa kanila.

Hindi ko nga lang maitatago ang ika-ika kong pag lalakad. Napansin iyon ni Mr. and Mrs. Walton’s, bakas na bakas sa mukha nila ang kuryosidad bakit ako pa ika-ika pag lalakad.

Napansin ko rin ang ngiti sa mukha ni Frederick habang pinapanood ako. Aba, ang walang hiya na ‘to. Nakakatawa ba ako?

Palihim akong napairap. Nang nakaupo na ako ay umupo na rin sa tabi ko si Dad pati si Mom.

“Hija.. What happened to you?” tanong ni Mrs. Walton sa’kin.

“Natapilok lang po,” pag rarason ko na lang sa kanya. Hindi ko rin maisabi ang totoong rason. Baka pagalitan lang ako.

Napansin ko lalo ang pag lawak na pag ngiti ni Frederick. Tumaas ang kilay ko at tinignan ko siya.

“May nakakatawa ba?” hindi ko na maitago ang ekspresyon ko na naiinis ako sa kanya. Nakakapikon ang paraan niya pang ngiti.

“Frederick,” saway ng kanyang ama sa kanya. Napangiti naman ako.

“That's enough,” pag gigitna ni Dad. “Since you two have met. Hindi na magkakaroon ng problema pa sa kasunduan,” tumingin si Dad kay Mr. Walton.

“Yes, I think so. But let's make the kids date and get to know each other. Para naman hindi mahirap ang kanilang pagsasama sa i-isang bubong,” may kasamang suhestiyon naman ni Mr. Walton.

I think it's a good idea rin naman. Para sa ganoon may panahon akong ipatigil itong arrange marriage. I'm old enough to settle this kind of arrangement.

It's my grandmother who wanted this arranged marriage. Hindi ko alam bakit mayroon pa ganoon. Simula noong may amnesia ako wala akong ibang naririnig sa kanila kundi itong arranged marriage.

Naririnig ko pa nga noon ang pag-aaway ni Lola at ni Dad, dahil hindi gusto ni Dad ang ituloy ang arranged marriage. Hindi ko rin alam ngayon bakit niya itinuloy ito.

It's my first time to see the Walton’s in close up. The family screams elegance and riches except for Frederick who seems a little bit reckless and tarantado.

Naiinis na talaga ako sa paraan niyang patitig sa akin. Habang nag uusap ang mga parents namin ay kanina pa niya ako pinagmamasdan. Should I be worried? That my fiancé looks like a creep?

Umirap ako sa harapan niya. I don't like his vibes already. I hate his guts and the way he stares at me. Parang iyong construction worker na tumitingin sayo habang dumaan ka sa site? Gosh. Nakakairita.

“Let's leave the two alone para makapag usap naman sila,” rinig ko sambit ni Mom. Napatingin ako sa gawi niya.

“Mom..” I almost reach her hand para hindi ako iwanan kasama si Frederick. Pero binigyan niya ako ng babalang tingin.

Tumayo na sila at pumunta sa may garden area. Ang kapatid ko naman ay nakabuntot sa binatang lalaki kapatid siguro ni Frederick.

Ngayon ay kami na lang dalawa naiwan sa may salas. Nakaupong mag kaharap.

“You don't remember anything?” I heard his deep voice, bigla ako nagulat dahil sa sobrang lalim ng boses niya.

“Like what?” naiinis kong tugon. Oo, inamin ko na nakakakilig boses niya pero hindi pa rin nawawala inis na nararamdaman ko sa kanya ‘no.

I crossed my arms while looking at him. Matangos ang ilong niya masarap upuan ang mukha niya.

Ha? Masarap? Erase! Erase!

Ano ba ‘tong iniisip ko. Nakakahiya ka, Arriane.

Pero iyon nga matangos ilong niya, iyong pilik mata naman niya ay mahaba at makapal. Iyong mukha niya maihalintulad mo sa mga lalaki sa Europe. Parang isang Olympic God ang kanyang kagwapuhan. Well, I couldn't blame girls running after him. Ang gwapo niya rin naman kasi.

Iyong katawan halatang nag g-gym. The veins are showing on his hands. His fingers are long…

Stop. Stop!

“Stop fantasizing about me, Ari,” rinig ko sabi niya. Pati ang tawa niya ang sarap pakinggan.

“I know I'm handsome, just don't stare too much,” may kasamang pag kindat pa niya. Inirapan ko siya at pinagkrus braso ko.

“Hangin.” bulong ko.

“I heard that,” sabi niya at tinaasan ako ng kilay. “Hindi ako mahangin sadyang nagsasabi lang ako ng totoo.” preskong sabi niya. Sumandal pa ito sa sofa sabay pag patong niya sa kanyang braso sa sofa.

“Alam ko ang mga gaya mong mga lalaki. Mahangin, gusto mag pahabol sa mga babae, gustong sinasamba ng lahat. Lalaki nga naman,” sabi ko sa kanya, “Gustong-gusto niyo talaga mag pahabol ‘no? Ang pa-panget pa ng pag-uugali niyo,” dagdag ko pa.

Pag lingon ko sa kanya at dumilim ang ekspresyon nito. Nagtagpo ang kilay niya tapos masama pa ang tingin sa akin. Bakit? May masama ba sa sinabi ko?

“Totoo naman ‘di ba?” natatawa kong sabi sabay pag tataray ko sa kanya. Hindi ko rin uurungan ang titig niya. Sino ba siya sa inaakala niya?

Bigla na lang ako napaigtad at napangiwi dahil sa bigla niya pag tayo at umurong sa gawi ko ang maliit na lamesa sa pagitan namin.

Iyong kamay ko awtomatikong napahawak sa pribado ko dahil sa sobrang sakit.

“Hey.. Are you okay?” pag-aalala niyang tanong. Parang hindi nagalit kanina ah? Ano ‘to siya? Bipolar?

Sinamaan ko siya ng tingin. Tinatanong pa talaga ‘no? Hindi ba halata na may masakit sa pagitan ko? Ay, hindi dapat iyon ma-reveal.

“Shut up,” sabi ko sa kanya sabay irap. Napahawak rin ako sa puson ko kasi parang umaakyat ang kirot sa puson ko. Dadatnan na ba ako? Damn..

“Let me help you,” malumanay niyang sambit sabay upo sa gilid ko. May kinuha siya sa bulsa niya, katulad ng gamot na iniinom ko kanina.

“Why do you have that?” taas kilay kong tanong sa kanya. That is prescribed for a woman who has severe pain down there.. Why does he have that?

“Nothing. Just drink this,” sabay about ng gamot sa’kin at iwas ng tingin. Tinarayan ko siya sabay kuha rin ng gamot.

“Let's have a date tomorrow,”

Gulat akong napalingon sa kanya. Ha? Date?