CHAPTER 4

Mira Dela Cruz’s Point of View

Nang magsalita siya ay mas nakilala ko ang pamilyar na boses, siya nga. 

Hindi ako makagalaw. Gusto kong tumayo, lumabas, sumigaw at magtanong kung anong ginagawa niya rito, pero ang obvious naman na parte siya ng kumpanya na ito dahil nandito sya sa harap ko. 

Inayos ko ang upo ko at nagpapakakalma, habang ang lalaking pinaghinalaan kong stalker, manyakis at creepy ‘ay biglang naging parte ng panel? Wow, ang small world naman.’

“I am Ethan Alexander Reyes, the Ceo of ERX Solutions.” 

Napakurap na lang ako sa sinabi niya, okay so CEO pala sya. Halata naman sa kaniyang tindig na may posisyon sya at syempre isa sya sa mga panel sa interview walang duda hindi nga siya isang ordinary stranger lang. 

Tumango ako bilang sagot sa pagkakilala niya kahit ang utak ko ay parang gumugulong sa bilis ng takbo.

Hindi ako sigurado kung ano ‘to—fate ba ‘to? O karma? Kung karma ‘to dahil sa mga nasabi kong hindi maganda sa kaniya ay hindi naman ata pwede, baka siya ang kinarma, so ako ang karma sa kaniya, pwede-pwede. 

Mabuti ay matapos banggitin ang pangalan niyang ayaw ko ng marinig ay tumahik sya at ang HR manager naman ang nagsalita, Si Lailanie pala ang name niya, ay ‘Miss Lailanie’ pala ang dapat daw itawag sa kaniya pag-uulit niya pa non kanina, ayaw niya ng ma’am or madam kahit na nasa 40s na siya, siguro mas gusto niya i-emphasize na dalaga pa sya. Naka white blouse sya at naka corporate skirt and glasses.

“Can you tell us more about your background?” tanong ni Ms. Lailanie.

“I graduated from a state university, Bachelor of Science in Information Technology. Wala pa po akong full-time job experience, pero I’ve worked on a few freelance projects online.”

Tumango si Ms. Lailanie, parang impressed.

Tumingin siya kay Mr. Lim, na parang nasa 40s lang rin. Naka white long sleeve na polo siya at may suot na black blazer at black pants. Mukhang siyang tahimik at  mabait ang aura.

“I see here,” sabi ni Mr. Lim habang binubuklat ang resume ko, “you handled some data management during your internship?”

“Yes po. I helped encode, organize, and clean student records using Excel and G****e Sheets. I also documented minor bugs sa system na ginagamit ng school.”

“Do you have plans for further study or relocation?” sunod naman na tanong ni Mr. Lim pero si Ethan na bastos ay este si Mr. CEO ay hindi pa rin nagsasalita ulit at nanatili lang nakatingin sa akin. 

“Not at the moment po. My priority is to build stability and help my family and for relocation I am open and ready to be assigned everywhere as long as there are many benefits or advantages for me.”

Napatingin si Ms. Lailanie sa akin, para sa kanilang tatlo siya ang very expressive kita ko ang pagkamangha sa itsura niya.

“How about for promotion or salary? What can you say?” tanong niya, this time ay parang iba ang tono ng boses niya at parang nag-iba ang mood. 

May mali ba akong nasabi? Hindi ko tuloy alam ano ang isasagot sa tanong niya. 

“Uhmm, for salary I guess it's up to the starting salary but I do want to have a higher salary and promotion as long as I deserve to have one.”

Habang nagpapatuloy ang interview, tinatanong pa ako tungkol sa basic stuff like skills and characteristics. 

Sumasagot ako ng maayos, kalmado ang boses ko pero alerto ang isip ko. Pero siya pa rin ang hinihintay ko ulit magsalita. Tahimik lang siya at parang ini-scan niya na ako this time, wala rin siyang binabanggit sa mga kasama niya o sa kain tungkol sa nangyari. Walang ‘I think I saw you somewhere before?’

Wala as in Zero, hindi ko alam kung mas mabuti ba iyon na ganon or hindi, parang normal lang kasi ang lahat sa kaniya tapos ako ay kanina pa malalim ang iniisip, sana ay nakakasagot pa ako ng maayos sa interview. 

Sa wakas ay gumalaw na siya, narinig ko ang mahinang pag-click ng ballpen na ginawa niya. 

Then finally, nagsalita na siya—

“I don’t usually sit in on entry-level interviews,” he said. “But I wanted to personally assess you, I have a limited time so I will surely set a different time for that, anyway why us?” tanong niya. Mababa ang boses, direkta, at walang emosyon.

“What makes ERX different from all the other companies you applied to?”

Napakagat ako sa labi sandali. Hindi ko agad alam kung anong isasagot.

Should I tell the truth? na nakita ko lang ang flyer sa tindahan? Na parang milagro ang pagkakatagpo ko rito?

Hindi. Baka ma-turn off sila at hindi pa ako tanggapin kaya nag-isip na lang ako ng ibang paraan. 

“I’ve researched about ERX even before I graduated,” sabi ko.

“That you’re one of the most respected tech companies, and that you value innovation and integrity.”

Huminga ako.

“Honestly po, I’ve applied to dozens of jobs. Some didn’t even open my resume. But if I’m here today, it’s because something about ERX tells me this is where I belong.”

Tumango si Ms. Lailanie at medyo napairap pa at may paghawi sa kaniyang mga labi. ‘Wait, anong nangyayari sa kaniya? May mali na naman ba akong sinabi?’ dahil sa ngayon ay masasabi kong parang hindi siya natutuwa sa akin. 

Bigla naman siyang nagsalita ulit at na-interup ang Ceo.

“Do you think you’ll last in a company like this? The pace is fast. Pressure is high. We don’t tolerate mediocrity.”

Diretso ang tingin niya sa akin at mas tonong magka-arte ang magkakasabi niya. 

“I may not know everything now, miss Lailanie” sagot ko, “but I learn fast, I show up and I know I don’t give up easily  — ”

Bigla naman akong natigil dahil sa pagsalita niya na naman agad.

“Well, Mira, that’s all the questions for now.” 

Mr. Lim nodded. “We don't have much time, later we'll send you an email for the decisions we've made. ”

Tumayo ako, bahagyang yumuko bilang pasasalamat.

“Alright po, Thank you so much for this opportunity, it's truly an honor to meet all of you sir and ma’am..thank you po.”

Habang papalabas sila ay nagtama ang tingin namin, parang sinandya niya pang mahuli at parang hindi naman sya ang nagmamadali kundi ang dalawa niyang kasama. 

“Goodjob,” sabi lang niyang at ngumiti, at hindi ko inexpect ang bigla niyang pagkindat sabay talikod paalis. 

“Manyaki  —” bigla kong tinakpan ang bibig ko sa muntik kong masabi, hindi ko tuloy alam bakit parang naka-auto react ata itong sarili ko. 

Ethan Alexander Reyes’ Point of View

“She’s not like the others, there's a lot of better applicants out there at hindi fresh graduate sir,” sabi ni Lailanie rito sa conference room. 

“She’s what this company needs,” sagot ko. “She has great potential as a fresh grad.”

They don't want to agree with me, ‘why can't they see mira is such a better one’

“No, Ethan I mean sir, I still don't understand why are you suddenly hiring someone? We don't need a new applicant or workers, everything is fine I don't see any problems here,” Mr. Lim said. “And you suddenly decided to hire only one person without telling anyone.” 

“Why? Of course I can do that, I am the CEO and I own this damn company. No one asks or questions everything I do because no one has the right to do it.”

I dont know why they are questioning me because they never done this to me. 

“Sir, nag-aalala lang po kami besides kami pa lang ni Mr. Lim ang nakaalam nito, I'm concerned what the others directors would react  —  “

“I dont see any valid reasons here, maybe it's your personal interest Ethan?” Mr. Lim directly said. 

Alright, Mr. Lim is one of my trusted people here and he’s allowed to call me by my name. He’s kinda the age of my dad. 

But i dont answer him. 

“She’s promising, that’s all,” I said and walked out. 

But deep down she’s more than that.

And whether she knows it or not—

Magsisimula pa lang ang kwento namin.