CHAPTER 5

Mira’s POV

Habang lumalabas ako sa room at naglalakad sa elevator, ang boses ni Ethan Alexander Reyes ay patuloy na umaalingawngaw sa aking isipan.

Goodjob.

Kindat.

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko. Hindi ko alam kung matutuwa ako o maiinis. Ang lalaking pinaghinalaan kong may sapak sa utak, manyakis at bastos ay ang CEO ng kumpanya. At ang mas nakakainis, umakto siya na parang walang nangyari sa pagitan namin.

Ano ‘yon bigla niya na lang kinalimutan ang pambabastos sa akin at mukhang may balak pa talaga siyang dagdagan iyon dahil sa pa-kindat niya.

Naalala ko rin ang tingin ni Ms. Lailanie. 'Yung pag-irap niya at ang tono ng boses niya. Hindi siya natutuwa sa akin. Bakit? May nasabi ba akong mali? O baka sadyang hindi lang siya sang-ayon sa mga sagot ko? Pero kung gayon, bakit ako ang pinili nila? O mas tamang tanong, bakit ako ang pinili ni Ethan?

Nasa isip ko pa rin ang mga kaganapan hanggang sa makauwi ako sa bahay. Agad akong kinamusta ni Aling Nida at tuwang-tuwa nga siya at nakapag-interview ako. 

“Naku, sabi ko na ba eh swerte tong tindahan ko.” Pagbibiro niya at hinawakan pa ang flyer na nakadikit. 

“Oo nga ho eh, ililibre ko talaga kayo pag natanggap ako,” sagot ko at natawa na lamang dahil na-excite tuloy siya. 

Matapos ang kwentuhan namin ay pumasok  na ako sa kwarto ko at humiga sa kama. Napakagat ako sa labi habang patuloy na iniisip ang mga pangyayari. Ano ba talaga ang gusto ni Ethan sa akin? Bakit parang may kakaiba sa paraan ng pakikitungo niya?

Hindi pa rin siya maalis sa isipan ko mabuti na lang at wala akong nai-kwento tungkol sa kaniya kay Aling Nida, kahit man gustong may mapagsabihan nitong nararamdadam ko ay mas dapat pag-isipan ko ng maigi. 

Tumunog ang cellphone ko, at bigla akong napabalik sa realidad. May notification. Pagtingin ko, galing sa ERX Solutions.

"Job Application Result."

Huminga ako nang malalim bago buksan ang email. Nanginginig ang kamay ko habang binabasa ang bawat salita.

Dear Mira Dela Cruz,

We are pleased to inform you that you have been accepted at ERX Solutions.

Napangiti ako. Hindi ako makapaniwala. Akala ko, hindi ako matatanggap. Akala ko, dahil sa pagiging fresh graduate ko pero tingnan mo, tanggap ako!

Niyakap ko ang cellphone ko at tumalon sa kama. Sa wakas, magkakaroon na ako ng stable na trabaho. Makakatulong na ako sa pamilya ko. Hindi ko na kailangan mag-alala kung ano-ano na naman ang sasabihin ng iba. 

Ngunit may isang tanong na patuloy na bumabagabag sa aking isipan. Bakit ako? Halatang namang may mas magagaling pa sa akin na nag-apply. Sa totoo lang, pakiramdam ko nga ay hindi maganda ang performance ko sa interview. Lalo na't nakikita ko ang hindi pagkakatuwa ni Ms. Lailanie sa akin.

Bigla akong napaisip sa sinabi ni Mr. Lim. ‘We don't have much time, later we'll send you an email for the decisions we've made.’ Parang nagmamadali sila na magbigay ng resulta sa akin. 

Baka ito na ang pagkakataon ko para patunayan ang sarili ko. Kaya ko 'to. Kaya kong magtrabaho sa isang mabilis at high-pressure na environment, makikipag-sabayan ako at gagalingan. 

Dapat ay mabilis akong ma-promote at nang tumaas ang sahod ko agad. 

Pero si Ethan? Si Ethan Alexander Reyes. Ang CEO, siya ang boss ko. Ano kaya ang magiging dynamics namin? Paano kami magta-trabaho ng maayos, e sobrang bastos niya at ayaw ko siyang makasama dahil sigurado ay masisira lang palagi ang araw ko. 

‘Be positive Mira!’ sabi ko sa sarili. Pilit ko na lang hindi na bigyang pansin ang mga iniisip ko.  Ang importante ay may trabaho na ako. Sa wakas…

Magsisimula na ang kwento ko bilang isang empleyado, ito ang first job ko at sa ERX Solutions pa. Salamat lord. 

Ethan’s Point of View

I sat in my office, staring at the cityscape. My mind, however, was miles away.

Hindi ko sinabi sa kanila kung bakit ko siya pinili. Hindi ko sinabi na hindi siya tulad ng iba. Hindi ko sinabi na may kakaiba sa kanya na na-interest ako. Something about her is unique. Something I can't put my finger on.

Naalala ko ang tingin namin sa isa't isa. Ang paraan ng paglapad ng mga mata niya nang makita niya ako. Ang paraan ng pagkataranta niya. Cute.

At pagkatapos, naalala ko ang paraan ng pagsagot niya sa mga tanong ko. Kinakabahan siya, oo, pero siya ay tapat at diretso. Hindi niya sinubukang gawing flowery words ang mga sagot niya sa magandang paraan. 

Napangiti ako sa sarili ko. Mira Dela Cruz. Ang pangalan niya ay parang kanta sa aking bibig. Hindi na ako makapaghintay na makita siya ulit bukas.