NATHAN Pov:
"Damn it." ibinato ko pa ang hawak kong baso ng alak na halos hindi ko pa nauubos ang laman na isinalin ni Dexter. "Relax, bud. Masyado kang hot." "Paano ako magrerelax? Sabihin mo nga? Gayong kalat na kalat na sa halos buong bansa na kasal na ako." nanggigigil kong sabi kay Dexter na parang balewala sa mga ito ang pag uumapaw ng galit ko. "Haha." si Rex na halos kadarating lang din na may akbay pang babae. "Hindi naman bago na ikaw lang lagi ang laman ng balita, bud." "Kaso nga lang, iba na ngayon." dagdag naman ni Patrick na nasa kaliwa ko na kasamang nakaupo sa harap ng counter table. Halos kompleto na kaming magbabarkada na nagtipon tipon dito sa GHB (Golden House Bar) na pagmamay ari ni Dexter. "Dahil iba na ang ibinabalita." Halos sabay sabay pa nila iyong sinabi na may pilyong mga ngiti sa mga labi na nakatingin sa akin. "Ayaw mo pa nun, makakatikim ka na ng lutong bahay." Si Dexter na muli akong binigyan ng baso at sinalinan ng alak. Agad ko iyong itinungga. Halos mabasag mismo sa mga palad ko ang baso sa higpit ng pagkakahawak ng ibaba ko iyon. "At least, hindi ipinakita ang mukha ng asawa mo? Saka, hindi ba maipagmamalaki ang ganda niya?" sabi pa ni Rex. Kunot ang noo kong napatingin dito? Saka bigla na lang lumabas sa paningin ko ang imahe ni Ellise. Beautiful, Indeed. Sinarili ko na lang ang mga iyon at hindi ko na binigkas pa. Kung sa panlabas na kaanyuan lang ay walang itulak kabigin kung ihahambing sa mga sikat at magagandang modelo kahit na simple lang siya manamit. At kanina lang na sinamahan ko siyang bumili ng maisusuot para sa pagharap namin kay Lolo ay hindi ko maitatanggi na mas gumanda pa siya ng naayusan. "Ang lamin ah." si Patrick na siniko pa ako ng magpakawala ako ng malalim na paghinga. Kunot pa rin ang noo kong binalingan ito. "Bud, para naman hindi ka namin kilala. Kung talagang ayaw mo ay hindi ka mapipilit ng iyong lolo." Tama sa sinabi si Dexter. Dahil kung talagang ayaw ko ay hinding hindi ako mapipilit ng lolo sa gusto nito. Ngunit ng marinig ko ang sinabi ni lolo na kung hindi ko tatanggapin ang babaeng gusto nito para pakasalan ko ay kay Lancer nito iaalok si Ellise. "Damn it!" muli akong napamura. "Ayaw ko lang mawala ang mga pinaghirapan kong mga negosyo." sagot ko pa dahil iyon naman ang katotohanan. Ngunit ano bang naisip ko at pumayag ako gayong pwede naman akong humanap ng ibang papakasalan. Kasal lang naman ang kailangan ni lolo ngunit bakit? "Iba ang tulak ng bibig, Bud." "Haha, napaghahalata ka yata na may gusto ka mismo sa babaeng pinili ng lolo mo para sayo." Pangbubuska pa nila sa akin. "Shut up!" "Oops. Galit ka dahil totoo. Kaya pwede ba hayaan mo na lang. Bakit hindi mo subukan? At kung talagang hindi mo siya magugustuhan, tsk. Madali na lang na mapawalang bisa ang kasal niyo." Suhesyon naman ni Rex. Nilingon ko ito ngunit sa paglingon ko dito ay nakikipaghalikan na ito sa babaeng kasama. Napailing ako. Madali na lang para sa kanilang sabihin iyon dahil sadyang dumadaan lang sa kanila ang mga babae at walang siniseryoso. Habang ako ay hindi naman nawawala ang mga babaeng nalilink sa akin ngunit wala isa man sa kanila ang pinangakuan ko. They are just nothing. At wala akong balak iwan ang pagkabinata ko para lamang sa isang babae. Hindi na ako nagsalita pa, ipinagpatuloy ang pag inum ko. "Hey! Saan ka pupunta?" tanong ni Dexter ng tumayo na ako matapos akong makainum ng halos sampung baso ng alak at handa ng umalis. "In hell." pabalang kong sagot saka tumalikod. Kantyawan lang ang ipinabaon nila sa akin. Hindi na din ako lumingon pa sa kanila habang naglalakad na palabas ng GHB. ..... Dahil sa naparami ang nainum ko ay nakaramdam na ako ng paglahilo. Nagpahatid na lang ako kanina sa driver ng GHB para makauwi. "Fuck!" Nayayamot na halos hindi ko maayos na matanggal ang pagkakatali ng necktie ko. Nang maalis iyon ay basta ko na lang inihagis sa kung saan. Dumeretso ako ng banyo at naligo. Mahihiga na sana ako ng mapatuyo ang buhok ko ay nahagip ng mata ko ang cellphone ko na nasa ibabaw ng lamesa sa gilid. Parang may kung anong nagtulak sa akin na pulutin iyon. Binuksan, saka nagscroll sa number list ko. Doon ko nakita ang numero ni Ellise. Wala naman akong mahalagang sasabihin pero tinawagan ko parin siya. Isa, dalawa, tatlong ring sa kabilang linya hanggang sa sagutin na niya ang tawag ko. "H-hello?" sa tono ng boses niya ay parang kagigising lang. Nagising siya sa pagtawag ko sa kanya o sadyang may hinihintay siyang tawag mula sa iba. "Gabing-gabi na ngunit gising ka parin?" kusa iyong lumabas sa bibig ko na hindi na nag iisip. Dahil na rin sa tama ng alak na nainum ko. "Hmmm." tugon niya sa sinabi ko. "Huh! Sir Nathan, ikaw pala. Bakit ka napatawag?" hindi na maitago ang gulat sa boses niya ng mapagtanto na ako ang kausap. "Gusto ko lang ipaalala sayo na susunduin ka bukas ng driver para sa paglipat mo." paalala ko na naman sa kanya. Dahil kanina ay ipinaalala ko sa kanya kung ano ang mga nakasulat sa nilagdaan niyang kontrata naming dalawa. "Sige, sir. Nakaimpake na din naman ako. Pero pwede bang daanan ko muna ang mama sa hospital bago ako pumunta dyan?" "Do what you want. Just reminding you." "Wala na ba kayong sasabihin, sir? I mean... uhm." Nailayo ko pa ang cellphone sa tainga ko na napatingin mimso sa screen ng cellphone ko na parang nakikita ko siya mismo doon. At nakikinita ko ang pagpigil niya mismo sa paghikab. "No more. Just go back to sleep." nasabi ko na lang saka ko agad pinutol ang linya. Hindi naman talaga ako nakikipag usap sa kanya, lalo na sa mga ganung kasimpleng bagay. Tatawag lang ako kapag may kailangan ako. O kung may ipapakuha ako. O di kaya naman ay papapuntahin ko siya mismo sa opisina kung may ipapagawa ako. "Damn it again." naiirata kong basta na lang itinapon ang cellphone ko sa gitna ng kama. Kung anu-ano kasi ang sinabi ng mga bwesit kong barkada kanina. Nagulo tuloy ang utak ko at hindi ko mapigilang isipin siya. ...... As usual, nagising parin ako ng maaga kahit late na akong nakatulog kagabi. Halos apat na oras lang akong nakatulog. Mag aalas sinco palang ng umaga. Babangon na sana ako ng may masagi ang paa ko sa ilalim ng kumot. Tinignan ko iyon. Ang cellphone ko. At paanong nasa gitna ng kama ko ang cellphone na sa pagkakatanda ko ay inilapag ko iyon sa bedside table. Kinuha ko iyon kahit na maraming katanungan ang nabuo sa utak ko. Saka ko iyon binuksan at tinignan kung ano ba ang meron o sino ba ang tinawagan ko. "Fuck!" napamura na lang ako ng makita kung sino ang nasa huling dialed list ko. Tinawagan ko si Ellise ng hating gabi? Pero teka! Ano ba ang mga sinabi ko sa kanya? Wala akong matandaan dahil na rin sa nilamun ako ng espirito ng alak kagabi. "Ugh! Damn it." Dahil sa wala akong maalala kung ano ang napag usapan namin ni Ellise kagabi ay nagpasya na akong ilapag iyon sa ibabaw ng lamesa. Ngunit bago ko pa man iyon mailapag ay tumunog iyon. May nagpadala ng mensahe sa akin. Agad ko naman iyong tinignan. At galing iyon kay Ellise. Kunot na naman ang noo ko na binasa iyon. [ELLISE: Good Morning sir.... Sa hospital niyo na lang pala papuntahin ang driver mamaya.] Sa mensahe ni Ellise ay doon ko na naalala ang mga napag usapan namin. "And at least I didn't say anything that wasn't me." Nagpatuloy na ako sa pagbaba ng kama at gawin ang nakagawian sa umaga. Magtutungo sa Gym room ko at magpapawis ng kalahating oras. Magkakape bago maghahanda para sa pagpasok ng kumpanya. Naghihintay na din sa ground floor ang personal driver ko na minsan ko na kadalasan ay hindi na din ito nagmamaneho dahil madalas kong kasama si Ellise at siya mismo ang nag insist na ipagmaneho ako. Kaya si Ellise na lang madalas ang inuutusan kong magmaneho. "Good morning, young master." "Morning." tipid kong tugon. "Sunduin mo ngayon si Ellise, Mang Santi. Sa hospital ka na dumeretso ayon sa sinabi niya." "Sige, young master. Ihahatid po ba kita muna bago ko sundunin ang young lady?" "Young Lady?" pang uulit ko na napatingin dito. "Iyon ang sinabi ng Old Master na itawag namin kay Ms. Santillan. Hindi niyo po ba gusto?" "Then, why do you refer to her as Ms. Santillan, knowing that she is my wife? Shouldn't she be using my last name?" "Pasensya na, young master." "Just call her what the old man said." sabi ko na lamang sabay kumpas ng kamay ko na umalis na ito. Nakasunod ang mata ko sa papalayong sasakyan na susundo kay Ellise hanggang sa mawala na iyon sa paningin ko. "Huh! young lady?" at napailing pa ako ng lumabas sa bibig ko ang katagang iyon na itinawag sa kanya.THE BILLIONAIRE'S LONG LOST LOVE: ...."How dare you.""Yeah little kitten. Kaya subukan mong humakbang dyan kahit isang hakbang lang. Dahil isang salita ko lang. Bagsak ang negosyo ng Jason na iyon."Napalunok ako. Matalim din ang ipinukol ko na tingin sa kanya. Halos mabingi na din ako sa tunog ng pagkikimpian ng ngipin ko dahil sa naramdaman kong galit sa kanya.Nakipag sukatan ako ng tingin sa kanya. Hindi ko alam kung ilang segundo o minuto ba na nagpalitan kami ng tingin hanggang sa kumilos na siya palapit sa akin.Gusto kong umalis. Gusto kong tumakas na ngayon dahil may pagkakataon ako. Pero kapag ginawa ko iyon.. si Jason na walang kinalaman sa kung ano man ang pinaglalaban niya ngayon at bakit niya ako dinala dito.Pitong taon na, at may karapatan noon ako na umalis dahil nakakapagod din ang masaktan sa piling niya noon. Saka malinaw naman sa kanya noon na isa lamang ako sa laruan niya."Well, masasabi ko ngang mahalaga ang Jason na iyon sa iyo dahil hindi ka na humakbang b
THE BILLIONAIRE'S LONG LOST LOVE: ...."Pakawalan niyo ako." Sigaw ko habang nakakulong ako sa isang silid.Kanina kasing pauwi na ako at naghihintay sa taxi na sasakyan ko ay may kung sino na lang na biglang tumigil sa harapan ko at walang pag aalinlangan na isinakay ako.Hindi agad ako kasi kanina nakakilos dahil sa pagkabigla at ng gusto ko ng sumigaw ay may kung ano ang pinaamoy sa akin gamit ang panyo.At ngayon, nagising na lang ako na nasa isang silid na ako at nakakulong. Hindi naman nakatali ang mga kamay. Dahil kaninang nagmulat ako ng mata ay walang tali ang mga kamay at paa ko, at wala ding takip ang mata o kaya naman bibig ko.Kaya malaya akong nag isisigaw at kina kalampag ang pintuan para kung sino man ang nasa labas ay marinig nila ako at matulungan.Nakakaramdam man ako ng takot pero pinapalakas ko ang loob ko. Dahil nagkamali kung sino man ang nagpa dukot sa akin dahil hinayaan nila akong nakakagalaw ng maayos sa silid na ito.Muli ay kinalampag ko ang pintuan at na
THE BILLIONAIRE'S LONG LOST LOVE: .... "M-mag papasama na lang ako kay Franz hanggang sa baba." Muli ay sagot ko. "Hindi naman ako makakapag pahinga dito ng maayos at baka makaistorbo pa ako sa kung ano ang pag uusapan niyo." "Mmm, okay okay." Ilang sandali pa ay tinawag nga niya si Franz at sinabihan na samahan ako palabas hanggang sa lobby ng building. Napansin ko na parang.. oo, parang lang... parang gusto niyang sumama ng lumabas ako. Pero masyado ba akong mapagmasid at kung ano na ang naiisip ko sa mga tingin niya. Mabilisang lumabas na ako ng nakapag paalam na ako kay Jason. Hindi ko na inabala ang ang sarili ko na magpaalam sa kanya o di kaya naman tapunan ng tingin lang. "Thank you, Franz." Pasasalamat ko kay Franz habang naghihintay na kami na bumukas ang elevator. "But you don't need to follow me hanggang sa baba. Kaya ko na." "Pero.."
THE BILLIONAIRE'S LONG LOST LOVE: .... "May problema ka ba?" Tanong ko kay Jason ng mapansin ko na hindi siya mapakali. "Ayos ka lang?" Pinuntahan ko kasi siya mismo sa kompanya niya ng magyaya siya para sa lunch. Hindi ko kasama ang mga bata dahil kinuha sila ni Señor para naman daw ipasyal ang dalawa kaya naman wala akong magawa kundi pumayag kahit na alanganin talaga akong iwan sila sa Señor at hindi ako kasamang lumabas o mamasyal. But then.. alam ko naman na walang balak na ilayo ni Seńor ang mga anak ko sa akin kaya panatag naman ako kahit paano. "Medyo hindi maayos ang kompanya ngayon, babe. Kaya medyo hindi ako mapakali." Sagot niya sa akin na sinabayan ng pagpapakawala ng isang malalim na paghinga. "Tulad ng ano?" Tanong ko. Hindi naman ako nakikialam sa problema niya sa mga negosyo niya pero makikita ko talaga ang pagka aburrido niya. "Ang
THE BILLIONAIRE'S LONG LOST LOVE: .... May ngiti sa labi akong binitawan ang mga iyon sa lamesa ng library ko. Kailangan ko ng pumunta ngayon sa bahay ng lolo at dapat na mapapayag ko itong ipasa sa akin ang share nito sa kompanya ni Jason. "Anong kailangan mo apo?" Tanong sa akin ng lolo ng makarating ako sa malaking mansyon. Bibihira pa ang mga kamag anak namin na dumating at kahit sina mama at papa ay wala pa hanggang ngayon. "May gusto lang sana akong sabihin at hilingin sa inyo ngayon. At sana mapagbigyan niyo ako." Napatitig ang lolo sa akin. Tinatantya yata kung ano ba ang nakain ko at bakit ako ngayon hihingi ng pabor sa kanya na hindi ko naman dating ginagawa. "Ano iyon apo? Mukhang seryoso yata tayo ngayon ah." "Yeah! And hoping that.. maibibigay mo ang bagay na hihilingin ko ngayon." "Okay! Say it apo." "Ibigay mo sa a
THE BILLIONAIRE'S LONG LOST LOVE: ...."Kung hindi ko madadaan sa iyo little kitten, gagamitin ko si Jason para muli kang maging akin."May gigil man sa boses ko ay nabahiran naman ng ngiti ang mga labi ko.Muli ay pinayapa ko ang sarili ko. Hindi dapat ako magpadala sa emosyon ko ngayon. Na halos ilang dekada na ng huli akong makaramdam ng ganito.Tatlong katok ang nakapag pabaling ng paningin ko sa may pintuan bago iyon bumakas. Ang sekretarya ko. Si Helen."What is it, Helen?" Tanong ko bago ako muling umupo."Trisha Warden wants to see you, Sir."Kunot man ang nuo ko sa pagka rinig ng pangalan nito ay sinabihan kong papasukin niya ito.Tumalima ito para lumabas. Nang bumalik ay kasama na nitong pumasok si Trisha."Iwanan mo na kami Helen, salamat." Utos ko dito. Binalingan ko si Trisha ng tuluyan ng makalabas si Helen. "Anong kailangan mo?" Seryusong tanong ko ng makitang palapit na ito sa