Chapter 1

“Advance happy birthday, mahal.” 

Yumuko si Dean para sana halikan si Niah pagkatapos itunghay ang kanyang regalo ngunit umiwas ang babae. Naiwan sa ere ang mukha, nagtataka at nasasaktan ngunit kaagad niya iyong kinuha nang tumayo si Niah. 

“Sa susunod pa na araw ang birthday ko. Tsaka, ano na naman ‘yan? Isang mumurahing regalo na galing divisoria? Tangina naman, Dean! Sawang-sawa na ‘ko sa mga pekeng regalo mo. Pwede ba, minsan naman magbigay ka ng mamahalin?” 

Mabilis na umalis si Niah sa harapan ni Dean at lumabas patungong balkonahe. Nagsindi siya ng sigarilyo at inis na ibinuga ang usok. Sandali siyang nanatili doon bago umupo’t ikinimpit ang sigarilyo sa pagitan ng kanyang dalawang daliri. 

“Pasensya na, Niah. Iyon kasi ang naisip kong magugustuhan mo. Hayaan mo, sa susunod ay pag-iisipa---” 

“Dean, pagod na ‘ko,” malamig na wika ni Niah bilang pagputol sa sinasabi ni Dean. Muli siyang s******p sa sigarilyo at nagbuga ng usok. Tumayo rin siya at hinarap si Dean. Hindi na nito hawak ang regalo.

“Inayos ko na ang kama natin. Puwede ka nang matulog kung gusto mo.” Nilapitan ni Dean ang asawa para sana akayin ngunit iwinakli lang nito ang kanyang mga kamay. Napahugot siya nang malalim na hininga at mariing pumikit. Iniintindi ang asawa dahil alam niyang pagod ito galing trabaho. 

Sa umaga, sabay silang pumapasok sa trabaho. Pero si Dean ay hanggang alas tres lang ang duty kaya nauunang umuwi para maglinis ng bahay, maglaba, at maghanda ng kanilang hapunan. Alas sais naman ang uwi ni Niah, sakto lang para umalis si Dean at pumasok sa kanyang panggabing trabaho. 

Naiiritang bumuga ng hangin si Niah. “Maghiwalay na tayo. Pagod na ako sa buhay na ‘to. Pagod na akong maghirap sa piling mo!” 

May diin ang bawat salitang binitiwan ni Niah kaya hindi maiwasan ni Dean na masaktan. Nalulukot ang kanyang puso dahil sa mga sinabi ng kanyang asawa. Akala niya ay masaya ito kasama siya kahit na minsan ay panay ang reklamo niya tungkol sa kanilang estado sa buhay. 

Ginagawa naman niya ang lahat at nagtatrabahong mabuti pero hindi pala iyon sapat. Kulang na kulang pa para kay Niah. 

“Niah, baka pagod ka lang sa trabaho. Huwag kang magpadalos-dalos sa sinasabi mo.” Muli niyang nilapitan si Niah pero ang asawa na niya mismo ang lumayo sa kanya. 

“Tangina, Dean! Ni minsan hindi ko nakita’t naramdaman lahat ng ipinangako mo sa’kin bago tayo ikasal. Simula noong nagsama tayo sa iisang bubong, puro kahirapan lang ang naranasan ko sa’yo. Oo, noong una ay naiintindihan ko pa. Pero ngayon? Ngayon hindi na! Sawang-sawa na ‘ko kumain ng tuyo’t sardinas. Nahihiya na rin ako sa mga kapit-bahay natin na panay ang singil dahil patong-patong na ang utang natin! Naiintindihan mo ba ‘yon?” Garalgal ang boses ni Niah habang sinasabi ang lahat ng kanyang hinanakit pero pinipilit niyang huwag umiyak. Nahahaluan din iyon ng inis dahil sa matagal na nitong pagkimkim. 

Natuod lang sa kinatatayuan niya si Dean at hindi makapagsalita. Walang salita ang gustong lumabas sa kanyang bibig dahil hindi niya inaakala na ganito na pala ang nararamdaman ng kanyang asawa. 

He thought that he’s giving a good life to his wife. Pero hindi pala. Maling-mali siya sa pag-aakalang ayos lang ang lahat. Naiiraos naman kasi nila ang pang-araw-araw na pangangailangan. Kung minsan ay hindi maiiwasang makapangutang sa kapitbahay dahil sa delayed the sweldo o hindi nama’y maraming bayarin na hindi magkasya sa kaniyang sweldo. 

“Dean, ayoko na. Hindi na ako masaya sa buhay na mayro’n tayo. Hindi na sapat ang pagmamahal lang. Please, maghiwalay na tayo.” Humina ang boses ni Niah sa panghuling mga sinabi. Nilunok niya ang laway na nakaharang sa kanyang lalamunan at mabilis na tumalikod sa lalaki noong pumatak na ang kanyang luha. 

Tumakbo siya patungo sa kanilang kwarto at kaagad na isinara’t ini-lock iyon. Narinig niya ang pagtawag at pagkatok ni Dean pero hindi niya binuksan ang pinto. Sunod niyang narinig ay ang kanyang nanay na pinagagalitan si Dean. 

“Kasalanan mo ‘to, Dean! Kung sana mas pinag-iigihan mo ang pagtatrabaho ay hindi magkakaganyan si Niah. Hindi ba’t ipinangako mong hindi mahihirapan ang anak ko sa piling mo? O ano ngayon? Nasa’n na ang mga sinabi mo noong hinihingi mo ang kamay ng anak ko sa amin? Hindi ba’t walang nangyari? Wala kang tinupad sa mga pangako mo. Nakakahiya ka!” 

Hindi na pinansin ni Niah ang talak ng kanyang ina sa asawa. Bagkus ay pinilit niyang maglakad patungo sa kanilang kama at umupo roon. Nakita niya ang regalong ibinibigay ni Dean kanina kaya kinuha niya iyon at inalog. 

May kabigatan ang regalong iyon pero napuno ng galit ang kanyang puso. Alam niya kasing mumurahin lang iyon at baka galing pa sa utang ang pinambili ni Dean. 

“Tangina talaga!” sigaw niya sabay bato ng regalo sa sahig. “Ubos na ang pagmamahal ko sa’yo, Dean. Sisiguraduhin kong matutuloy ang paghihiwalay natin.” 

Muling pinulot ni Niah ang regalong iyon at itinapon sa maliit na basurahang meron siya sa loob ng kwarto nila. Kumatok ang kanyang ina para sana manghiram ng pera pero hindi siya sumagot at umaktong natutulog na. 

------- 

“Did she like the gift? What’s her reaction?” excited na tanong ni Danica sa kabilang linya. 

Nag-aabang na ngayon si Dean ng masasakyan patungong kompanya kung saan siya nagtatrabaho bilang delivery man. Kaagad siyang umalis matapos marinig ang sermon ng manugang niyang walang ibang inilapit sa kanilang mag-asawa kung hindi ang manghingi at mangutang. 

“She liked it?” tipid at hindi siguradong sagot nito at saka isiniksik ang kaliwang kamay sa kanyang bulsa. 

“What kind of answer is that, kuya? Gosh! You gifted her an iPhone 14 Pro Max that’s already connected to our family’s contact tapos ganyan lang ang sasabihin mo? Ano ba talaga ang sinabi niya pagkatapos makuha ang regalo?” pag-uusig ni Danica sa kanyang kapatid. Hindi kasi talaga siya naniniwala na ganoon nga ang naging reaksyon ni Niah. She knows her sister-in-law so well. Kaya imposibleng hindi niya magustuhan ang regalo ng kanyang kapatid. 

“Dan, please stop thinking about her reac---” 

“Kuya, did she really accept the gift? Please be honest this time,” seryosong wika ni Danica kaya napahugot ng malalim na hininga si Dean. 

“She didn’t. She said that---” 

“Nevermind, kuya. I don’t want to know her reaction na pala. Take care, kuya. And please bumisita ka naman sa bahay. I miss you na kasi,” malambing niyang sagot sa kapatid. She knows na posibleng ganoon ang magiging reaction ni Niah pero hindi niya lang ma-imagine ang nararamdaman ng kanyang kapatid. 

Her kuya loves Niah so much. 

“Kuya?” 

There’s a silence on the other line. Tanging mabibigat na paghinga lang ni Dean ang maririnig ni Danica. 

“Dan? Can I ask for a favor?” maingat nitong tanong sa kapatid. 

Napangiti nang mapait si Danica para sa kanyang kuya Dean. “Anything, kuya.” 

Muling huminga nang malalim si Dean. Natutop ni Danica ang bibig kasabay nang pagpigil sa paghinga nang marinig ang hinihiling ng kapatid. 

“Please talk to Attorney Pelaez that I’ll meet him one of these days. Niah wants a divorce.”