Chapter Two: Beauty meets the Beast

"T..Ten million?" halos magkanda-utal-utal siya ng marinig ang sinabi nito.

Hindi makapaniwalang dumako ang tingin niya sa hipag na nakaupo sa gilid nito who then just shamefully bit her lip.

"Kung ganoon, may karapatan pala talaga ang Leandrong iyon na kasuhan ka? How did you end up having a ten million debt with that man?" baling niya ulit dito.

Napalunok ang kapatid niya.

"I..I'm sorry Ciel, I didn't knew that it will come to this," mahina at tila puno ng pagsisisi na sabi nito. 

She just look at him in disbelief.

"Sa simula pa lang ay interesado na sa lupa natin si Leandro, hindi iilang beses niyang sinubukan iyon na bilhin, as you can see, ang lupa nalang natin ang hindi niya nagagawang ariin dito sa San Isidro, kaya gumawa siya ng paraan para tuluyang mapasakamay niya ang lupa."

"At ano ang koneksyon niyon sa mga pagkakatalo mo sa casino kuya? And how did you end up in that gambling place?" Hindi pa rin makapaniwalang tanong niya. She knew him, never itong pumapasok sa mga sugalang ganoon kaya mahirap para sa kanya ngayon na maniwala na nalulong ito doon.

"This two consecutive years, naging failure ang sakahan, nabanggit ko iyon sayo di ba?"

"Yes isang beses,  pero hindi mo na ulit nabanggit kaya akala ko na cope-up mo iyon!"

Tumango ito. "Yes I did Ciel, nakabawi ang sakahan ng unang taon dahil sunod-sunod akong nanalo sa casino."

"W..what?"

Napakagat-labi ito. "Papauwi na ako noon galing sa pagdalaw sayo ng maengganyo akong pumasok sa nadaanan kong casino, but believe me Ciel, hindi pagsusugal ang dahilan kaya ako pumasok doon, I just want to take some times, masyado akong maraming dinadalang problema noon kaya gusto kong magliwaliw muna. Nanood lang talaga ako doon. There's this man who approached me, kung gusto ko ba daw na maglaro, hindi ako naglaro ng gabing iyon at hindi naman niya ako pinilit but I found myself going back there again a few days later, natagpuan ko nalang ang sarili ko na nakaupo na doon at nagsusugal. I got addicted because everytime I played I always win. I was so delighted dahil naresolba ang problema ko sa sakahan, pero may hangganan pala ang lahat. In my fourth come back, I lost, at sumunod pa iyon ng sumunod. Bumalik pa rin ako doon sa kagustuhan kong makabawi, pero hindi nangyari. That man approached me again at in-oferan ako ng loan. I was so desperate kaya napapayag niya ako."

"Then you made our land as collateral?" 

Yumuko ito. Mariin siyang napapikit sa aksyon nitong iyon. Ngayon unti-unti na niyang naiintindihan ang lahat.

"Kung ibang lalake pala ang lumapit sayo, how did this Leandro entered the picture?"

"He was Leandro's man. Huli na ng malaman ko iyon. They both plan everything from the start!"

"Hindi nila kasalanan na nalulong ka sa casino kuya!" hindi niya napigilang sumbat. "You had a choice but then you didn't choose what is right!"

He close his eyes regretfully.

"I know I committed great mistake at pinagsisisihan ko iyon ng labis. But Leandro did all of that in purpose dahil matagal na niyang gustong mapasa-kamay niya ang lupain natin. He used his man, Lance,  dahil alam niyang hindi ako papatol kung siya mismo ang mag-o-oofer sa akin. Lance offer was no limit, nagulat nalang ako ng makitang umabot na sa sampung milyong piso ang nakuha ko sa kanya at mas lalo pa ng makita ko ang kontrata, it stated that I'll surrender our land kung hindi ko iyon mababayaran sa loob ng isang taon and that happen to be last week!"

"Oh, God!" she murmured. Hanggang sa mga sandaling iyon ay hindi pa rin  ma-sinc-in sa kanyang utak ang lahat.

"Nakiusap ako kay Lance na bigyan ako ng ilang buwang palugit and he tell me to talk to the owner, imagined how shocked I was when I found out that Leandro was the owner and he's the one who's behind in all of it? He deliberately fool me Ciel, niloko ako ng tusong iyon!" nagtatagis ang mga bagang na sabi nito. 

"A..anong sabi ni attorney Salvador, wala na daw ba tayong habol?"

"Pwede daw natin i-kontesta sa korte pero mahihirapan daw tayo," napakagat-labi ito. "They have my signature on every pages of that damn contract! n.. nadagdagan pa itong kasong kinakaharap ko ngayon!"

Umangat ang tingin niya rito. Iyon ang gusto niyang itanong kanina pa, kung bakit humantong sa tresspassing at attempted murder ang kaso ng kapatid?

"Did you really tried to kill him?" 

Umiling ito. "That wasn't my intention when I go to him in his house, pumunta ako sa bahay niya para sana makiusap na habaan niya ang palugit, pero hindi ako pinagbigyan ng hayop na iyon! He mercilessly turn me down! Nilunok ko na lahat ng pride ko pati na dignidad pero hindi pa rin niya ako pinagbigyan, instead he gave me ultimatum, kailangan umalis na kami ng ate Beth mo bago matapos ang buwan na ito!  I was consumed by my raged after hearing that, pumasok ako sa sasakyan saka kinuha ang baril.." muli itong napapikit. "Damn! I hope I fired right away, I really wanted to kill that bastard!" with gritted teeth he murmured.

"I'm glad you didn't sweetheart," si ate Beth niya. "Hindi mo naman gusto na mamulat ang anak natin na mamamatay tao ang papa niya di ba?"

Nagtiim ang mga panga nito. Nang bumaling ito sa asawa ay puno na ng pait ang mga mata.

"Anong kaibahan niyon sa sitwasyon ko ngayon? Our child will still grow up with an ex-convict father, I'm sure Leandro will do everything for me to rot in here. Wala na akong kawala Beth.. wala na!" 

Umiling-iling ang hipag, unti-unting namuo ang mga luha sa mata, tumayo ito at buong higpit na niyakap ang kuya niya. 

Mariin siyang napalunok, parang hinihiwa ang puso niya sa eksenang iyon, ramdam na ramdam niya ang sakit na nararamdaman ng mga ito ng sandaling iyon.

"No kuya," mahina niyang sabi na nagpabaling sa mga ito sa direksyon niya. "Hindi ka mabubulok rito! I will never allow that! Kunin na niya ang lupain natin, I don't care!  Iyon lang naman ang gusto niya kaya ginawa niya ang lahat ng ito di ba? Ibigay nalang natin ng kusang-loob kapalit ng pag-urong niya sa kaso laban--"

Tumigil siya ng makitang umiling ito.

"I doubt if he'll ever agree to do that, hindi mo kilala si Leandro Ciel, he was ruthless and heartless at napakatuso, hindi iyon papayag sa ano mang settlement na gagawin natin. A beast like him will never going to care whether I rot here in jail or we are all going to sleep on the street, wala iyon puso!"

Magkailang ulit na niyang narinig ang mga salitang iyon, hindi lang sa kuya niya, sa ate Beth niya o sa mga kaba-baryo niya, pati sa mga bata ay narinig na niya ang salitang iyon, pero hangga't hindi niya ito nakakausap ng personal at masaksihan mismo ng kanyang mga mata ang sinasabi ng lahat ay hindi siya matitinag. 

Hindi niya pwedeng hayaan nalang na makulong ang kuya niya. Kailangan ito ng ate Beth niya at ng magiging anak nito. 

----<<<>>>----

"Miss Cielo Centeno?" 

Kunot-noo siyang bumaling sa nagsalita. 

"I'm sorry I'm late.." nakangiti nitong sabi saka nagmamadali umupo sa silyang nasa harap niya. "May tinapos pa kasi akong mga urgent na papeles, by the way I'm Lance Apostol." itinaas nito ang kamay para makipagkamay sa kanya. 

So ito ang lalaking ginamit ng Leandrong iyon para maisahan ang kuya niya!

She didn't smile back, kanina pa nahihimugto ang loob niya sa iritasyong nararamdaman, he was late for almost thirty minutes! Ganoon ba ito ka unprofessional? Ang usapan nila sa telepono kaninang umaga ay ten thirty sila magkikita, and it's almost eleven now!

Itinago niya na lang ang inis na iyon sa kanyang sarili. Hindi niya dapat ipairal iyon dahil siya ang may kailangan rito kaya out of courtesy ay tinanggap niya ang kamay nito. 

It was just a brief hold, agad niya iyon binawi saka palihim itong minasdan. Tantiya niya hindi nalalayo ang edad nito sa kuya niya, he is tall and has a fair complexion, masaya rin ang aura ng mukha nito na tila palakaibigan, iyon agad ang impresyon niya kanina ng makausap niya ito sa telepono. She wonder now on how on earth did he became Leandro's man? Malaki siguro ang binabayad rito kaya ganoon!

Umayos siya ng upo saka tinanggal  ang bara sa kanyang lalamunan.

"Hindi na ako magpaliguy-ligoy pa Mr. Apostol, alam kong alam mo kung bakit hiniling ko na magkita tayo--"

"Bago natin pag-usapan ang tungkol doon, pwede bang umorder muna tayo? I am starving!" mahina itong tumawa. "Sa dami ng ginawa ko, nakalimutan ko na mag-breakfast, kumain na muna tayo-- Ciel." nasa mga labi pa rin nito ang simpatikong ngiti.

"Sure Mr. Apostol, take your time!" hilaw siyang ngumiti.

Tumawag ito ng waiter saka umorder. 

"Anong gusto mo Ciel?" 

Tinaasan niya ito ng kilay, kumportableng-kumportable ito sa pagbanggit sa pangalan niya as if matagal na silang magkakilala.

"You won't mind if I call you Ciel, won't you?"

Nagplaster siya muli ng ngiti. "No, actually, iyan din naman ang tawag tawag sa akin ng mga kakilala ko, kaya walang problema."

"Glad to hear that, sige na umorder ka na."

Umiling siya.  "I just had my breakfast before going here, so ikaw nalang. Isang fresh pineapple juice nalang please?" baling niya sa waiter.

Nang matapos umorder ang kaharap ay tumalima na agad ito. Naiwan silang dalawa na tila tinatantiya ang isa't-isa. 

"As I've said, hindi na ako magpaliguy-ligoy pa Mr. Apostol--"

"Lance.." 

"Okey, Lance," sagot niyang diniinan pa ang pagkakabanggit sa pangalan nito. "I asked you to see me dahil gusto ko sanang makausap si Mr. Montenegro--ng personal," she said with emphasis on the last words. "As you see, ikaw lang ang may contact sa kanya kaya ikaw ang tinawagan ko. Can you please tell me his number or where to see him para makausap ko?"

Ngumuso ito saka nagkibit-balikat. "I doubt if kakausapin ka niya Ciel, he's busy and--"

"I am not asking a whole day of his time!" ewan niya pero bigla siyang nairita sa sagot nito. How dare him to hide after what he did!  "Do you want me to just sit while my brother is in jail dahil sa kagagawan ng Leandrong iyon?!" di napigilan ang pagtaas ng kanyang boses.

Natigilan naman ito. Pati ang waiter na naglalapag ng pagkain sa kanilang mesa ay napatigil.

Hilaw itong ngumiti sa kanya.

"H..hey relaks," mahinahon nitong sabi.

Mariin siyang napatiim-bagang saka pilit na pinakalma ang sarili. Padaskol niyang dinampot ang baso ng pineapple juice saka ininom.

"I'm just asking for about thirty minutes, hindi niya ba ako pwedeng pagbigyan? Is he that cruel?"

Binasa muna nito ang mga labi bago tumingin sa kanya. 

"Im going to inform Leandro about you wanting to meet and talk to him, tatawagan nalang kita kapag pumayag siya!"

Malalim siyang napabuntong-hininga saka tumango-tango. Wala nga siyang magagawa kundi ang maghintay. If he'll going to talk to her or not ay lutang pa sa hangin. 

PINUNO muna niya ng hangin ang dib-dib bago naglakas-loob na pindutin ang doorbell sa dambuhalang gate na iyon sa kanyang harapan. Sa taas niyon ay hindi niya makita kung anong nasa loob. 

Mag-aalas tres ng hapon kanina ng tawagan siya ni Lance at sinabing pumayag na ang amo nito na makipagkita sa kanya,  hahh! after two days of waiting! And of all time, alas siyete pa ng gabi! At sa bahay lang nito.

Gusto sana niyang magprotesta at sabihing sa isang restaurant na lang pero hindi na niya ginawa, she's sure he won't agree to her, ito nga lang pagkikita nila ngayon ay pahirapan pa, ano pa kung hihilingin niyang sa labas silang magkita?

Muntik pa siyang mapatalon ng automatikong bumukas ang gate. Agad niyang inikot ang mga mata but she saw no one. 

So computer control ang gate, ganoon ba?

Hindi na siya nagdalawang isip ng pumasok. Iyon naman talaga ang pakay niya kaya siya naroroon. 

Muli siyang napapitlag ng automatiko ring iyon na nagsara.

Lihim siyang napasinghap ng mamasdan ang loob. Ewan niya, pero naninindig ang kanyang balahibo sa sobrang katahimikan. The ambiance inside was like in those horror films she watch. Napakatahimik at dim lang ang napapalibot na mga ilaw at ang mansyon-- no, hindi sapat ang paglalarawan na iyon sa strakturang nasa harap niya, the house infront of her was more of an spanish old palace na nakikita niya lang sa mga banyagang palabas. 

"Gusto mo raw akong makita at makausap miss Centeno.."

Kulang nalang mapasigaw siya sa gulat ng marinig iyon. Hindi lang dahil bigla itong nagsalita mula sa kung saan kundi dahil sa malamig nitong boses na tila galing sa hukay.

Lumingon siya at umangat ng tingin, isang matangkad na lalake ang nakatayo di kalayuan sa kanya. Hindi niya maaninag ang mukha nito dahil nasa ilalim ito ng lilim. The only thing she saw is both of his hands was in his pocket. 

Unti-unti nitong inihakbang ang mga paa palapit sa kinaroroonan niya, mula sa konting liwanag ng ilaw at ng buwan ay unti-unti niyang naaninag ang itsura nito. 

And when he finally in the open, with the light of the moon, she totally see his whole face, para lamang magimbal!