Chapter 3: Asaran

Samantalang ang pinsan niya naman ay hindi makapaniwalang nakatingin sa kaniya at bagsak balikat pa. 

"Akala mo ah?" Pang-aasar ni Jason dito. "Baka nakakalimutan mong bff kami nito," Napangiwi siya ng siya ay inakbayan nito. Ang bigat ng braso!

"Lumayas ka na nga rito Jason! Nahahawa sa kagagohan mo ang pinsan ko," Pagtatakwil ni Brandon dito.

"Bleh, ayaw ko nga..." Saad ni Jason at dumila. "Ikaw ang umalis. Bumalik ka na sa dagat—bisugo!" Pang-aasar nitong muli.

Lihim siyang napangiti nang dahil sa pagbabangayan ng dalawa, para silang mga aso at pusa pero kahit gano'n ay matalik pa rin silang magkaibigan. 

Naiiling na naglakad siya papalayo sa kadahilanang aabotin na naman ng siyam-siyam ang dalawa, paniguradong mamaya pa sila matatapos sa pagtatalo—wala namang saysay ang sinasabi nila.

Nagsimula ng magwalis sa munting sala si Mahalia, komportable na siyang gumalaw-galaw kahit walang gaanong ilaw at bukas ang pintuan sa kadahilanang may dalawang mapagkakatiwalaang lalaki na siyang kasama. Kung may gusto man siyang ugali sa dalawang 'to iyon ay ang pagiging maprotekta, lalong-lalo na si Jason.

Sa kalagitnaan ng pagwawalis ay nay naramdaman na naman siyang nakamasid sa kaniya. Dalawang araw na niya iyong nararamdaman, ngunit sa tuwing iyon ay kaniyang titingnan wala naman siyang nakikita o anuman.

"Boo!" 

"Ahh!" Malakas niyang sigaw sa gulat kasabay ng pagtumba.

"Pft...Ang laptrip ng reaksyon mo Mahalia puwede ka na sa horror film!" Kantyaw ni Jason na halos mamatay na kakatawa.

Sinamaan niya ito ng tingin at agad na tumayo, pinagpagan niya ang kaniyang pang-upo at si Jason ay itinuro ng walis tambo.

"Hindi mo ba ako titigilan? Hindi ka ba talaga makikinig sa 'kin? Hindi ba't sinabi ko sa 'yo na huwag kang maingay dahil kakatulog pa lang ni Tiyang Bebang? Mukhang nakukulangan ka pa yata sa pasang nasa braso mo," Mahabang sermon niya rito dahilan para ito ay mapangiwi at mapayuko.

Tama, protektado siya ni Jason sa lahat ng oras at pagkakataon, pero ito naman ang pangunahing kontrabida sa buhay niya kapag silang dalawa lang ang magkasama.

Hindi yata nabubuo ang araw nito kapag hindi siya nagugulat o napapaiyak. 

"Ano uulitin mo pa?" Nakapamewang na tanong niya rito. "At bakit ka nakayuko? Naliliitan ka ba sa 'kin ah?" Dugtong niya pa at ito'y pinandilatan ng mga mata.

"Gano'n na nga, para hindi sumakit leeg mo kakatingala." Mapang-asar nitong wika. "Ikaw naman Mahalia, ngayon na nga ulit tayo nagkita ang sungit-sungit mo pa. Meron ka ba ngayon?"

"Anong meron ang pinagsasasabi mo?" Kunot noong tanong niya sapagkat hindi niya iyon gaanong naintindihan.

"Meron, red tide, dalaw gano'n..." Naglulumikot ang mga mata nito. "Iyong lumalabas sa kiffy na red—"

Mabilis na gumalaw ang kaniyang mga kamay, at sa braso'y malakas na hinambalos ng tambo si Jason.

"Bastos!" Malakas niyang sigaw kasunod ng pagdaing nito sa sakit.

"Aguy! Ang sakit..." Saad nito sa sakit. "Iyong braso ko Mahalia lamog na,"

Mabilis naman siyang nakonsensya ng makitang nasasaktan itong talaga. Kaniyang binitawan ang walis tambo, mabilis na itinaas ang mangas ng suot na puting t-shirt ni Jason. 

"Sorry...Ikaw kasi ang bastos ng bunganga mo," Paghingi niya ng paumanhin, at marahang hinipan ang namumula nitong braso. 

"Wow ah? Kasalanan ko bang slow ka? Kababae mong tao hindi mo alam ang 'meron'," Kutya nito kaya napabusangot siya. "At tsaka totoo namang sa kiffy lumalabas 'yon ah?"

"Jason nga!" Sigaw niya na may kasamang pagpadyak. 

Nais niya ulit itong paloin ng walis tambo ngunit natatakot siya na baka ito ay mapikon, na siyang malabo naman yatang mangyari. 

Nakakainis naman kasi talaga ang bunganga nito, walang preno at kahit siya ay walang ligtas—kagaya na lamang ngayon.

"Sorry na..." Nakangusong pag-ulit niya. "Bunganga mo kasi e..."

"Bunganga ng pogi 'to," Mayabang nitong wika at kumindat pa ng bahagya.

Natampal niya na lang ang kaniyang noo sa kadahilanang malala na ang sapak ni Jason sa utak. Ilang beses niya na itong pinayuhan na magpatingin sa doktor pero hindi naman nito gagawa, siguro kulang 'to sa buwan no'ng pinanganak o kaya naman sumobra. 

"Pero may tanong ako," Seryoso nitong saad kaya siya rin ay napaseryoso.

"Ano ang tawag ng batang langgam sa kapatid na babae ng nanay niya?" Nakangising tanong nito na siyang kinasingkit ng kaniyang mga mata.

Nararamdaman niyang hindi maganda ang susunod nitong sasabihin, pero ano nga ba magagawa niya? Wala siyang choice kundi ang sagotin ang tanong ng baliw niyang kababata. 

"Ano?" 

"Eh 'di...Anty!" Bulalas nito at pumalakpak pang talaga.

Walang salitang tinalikuran niya ito kasabay ng pagsintido, hindi siya highblood pero pakiramdam niya ang taas ng kaniyang presyon.

Puro kalokohan lang talaga ang alam ng isang 'to, kailan kaya 'to magtitino? Talaga namang papasalamatan niya lahat ng mga santo sa oras na ang kababata niyang 'to ay magseryoso.

"Oy Mahalia! Saan ka pupunta? Ayos naman ang joke ko ah? Anty 'di ba? Tita ng langgam 'yon," Walang humpay nitong wika habang nakasunod sa likuran niya. 

"Huwag mo ngang ginugulo ang pinsan ko San Tebañiz," Saad ng pinsan niya at tinanggay si Jason. "Samahan mo na lang akong mangisda ng may silbi ka," Rinig niya pang saad nito bago tuloyang nawala.

Mahina na lamang siyang natawa ng marinig ang walang humpay na sigaw at reklamo ni Jason sa labas, mabuti na lamang at hindi nagising ang tyang niya sa ingay nito—dahil kung hindi, talaga namang tatamaan ulit siya ng walis tambo.

"Ano kaya ang magandang pangalan para sa mga bagong silang na sanggol? Mas maganda siguro kung may kahulogan," Tanong niya sa sarili at muling nagpatuloy sa pagwawalis.

Faith, hindi ba't magandang pangalan?