Chapter 5: Banta

"Hindi ako makakasama 'Nay. Kailangan ako ng mag-ina ko da bahay," Panimula ng kaniyang pinsan at tumayo. "Pasensya na 'Nay. Hayaan mo sa susunod babawi ako sa inyo ni Mahalia," Paghingi nito ng paumanhin at habang nakangiti ng alanganin.

Nanlumo naman siya nang dahil sa sinabi ng pinsan, pero nauunawaan niya iyon at wala silang magagawa dahil may pamilya na ito. 

"Ano ka ba anak walang problema..." Tugon naman ng kaniyang tiyahin.

"Sus!" Matulis ang ngusong ingos naman ni Jason at tumayo. "Huwag kang mag-alala Tyang Bebang. Ako ang sasama sa inyo ni Mahalia,"

Nagsalubong naman ang makakapal na kilay ng pinsan niyang si Brandon nang dahil sa sinabi nito. Hinarap nito si Jason habang nakatiim bagang, na siyang hindi niya maintindihan.

"Magtapat ka nga sa 'kin Jason," Seryosong saad ni Brandon.

"Ano?" Kunot noong tugon naman ni Jason. 

"Pinupormahan mo ba ang pinsan kong si Mahalia?" 

"Huh?!" Bulalas niya sa gulat.

Nanlalaking mga matang tiningnan niya ang pinsang si Brandon, gayon din si Jason na may kakaibang ngisi sa labi. 

"Magkaibigan lang kami—"

"Ano naman ngayon?" Pagputol ni Jason sa kaniyang sasabihin, at halos mahulog sa sahig ang kaniyang baba nang dahil sa sinabi nito.

Ang mga mata niyang bilugan ay mas lalong lumaki nang dahil sa gulat.

"Ano bang pinagsasasabi mo—"

"Huwag mong idadamay si Mahalia sa kalokohan mo Jason. Kilala kita," Igting pangang wika ni Brandon na may kasamang pagbabanta.

"T-Teka—"

"Bakit? Hawak mo ba ang desisyon ni Mahalia?" Taas babang kilay na saad naman ni Jason.

Halos hindi siya makapagsalita nang dahil sa dalawa. Nagtatangka siya oo, pero palagi namang napuputol at nagmimistulan na lamang siyang hangin sa mga ito.

Bago pa man sumabog ang kaniyang ulo sa inis, ay iginaya na siya papalabas ng kaniyang Tyang Bebang. 

"Ayos ka lang ba Mahalia?" Tanong nito habang nakatayo sa harapan niya.

Bumuga siya ng hininga at tumango. "Ayos lang po Tyang," 

"Hayaan mo na ang dalawang baliw na 'yon. Hindi ka pa ba nasanay?" 

"Sanay na po," Tugon niya na may kasamang pagtango. "Medyo nanibago lang po, dahil ngayon ko lang ulit nakita ang dalawa na magkasama." 

"Ako rin naman naninibago, pero wala ng bago. Gagawa at gagawa si Jason ng dahilan para inisin ang pinsan mong mababaw lang ang puyo," Saad nito na sinundan ng pagtawa. 

Kahit siya ay natawa na lang din. Tama ang kaniyang Tyang Bebang, walang ibang kahulogan ang mga sinabi kani-kanina lang ni Jason. Lagi naman kasing gano'n, maasar lang nito ang pinsan niyang si Brandon.

"Tulongan ko na po kayo Tyang," Saad niya, at hinawakan ang kabilang hawakan ng baldeng hawak-hawak ng tiyahin. 

"Maraming salamat Mahalia. Napakabait mo talaga," May malapad na ngiti sa labi nitong saad.

Nagsimula na silang maglakad. Tinahak nila ang munting kalsada patungo sa baryo, na kung saan matatagpuan ang palengke at plaza.

Linggo ngayon, wala siyang pasok kaya naman maaari niyang tulongan sa palengke ang tiyahin. Ang kaso, hindi ito pumapayag—bakit? Sa kadahilanang dinudumog ang kanilang puwesto, at maraming nagagalit sa kaniya nang dahil doon.

Sa totoo niyan ay hindi niya rin lubos na maunawaan ang dahilan kung bakit siya pinagkakagulohan. Hindi naman nalalayo ang wangis niya sa iba, pero may naririnig siyang sabi-sabi na anak daw siya ng isang diwata—na siyang hindi naman totoo.

"Tutulongan po kita mamaya Tyang pagkatapos ko killa Mang Tano," Saad niya.

Bahagya siya nitong tiningnan at kalauna'y umiling. "Hindi na kailangan. Kayang-kaya ko 'to, at isa pa baka pagkagulohan ka na naman sa palengke. Alam mo naman ang mga tao ro'n, parang ngayon lang nakakita ng maganda." 

Mahina naman siyang natawa sa huli nitong lintaya.

"Paano ba naman kasi Tyang, nagmana ako sa 'yo." Kinindatan niya pa ito.

"Kakasama mo kay Jason nagiging mahangin ka na rin," Tumatawang kantyaw nito.

"At least mild lang Tyang. Hindi kagaya sa isang 'yon grabe na," Tumatawang sagot niya.

Napuno ng tawanan ang paglalakad nilang dalawa, at pagkaraan ng ilang minuto ay narating na rin nila sa wakas ang bahay ni Mang Tano.

"Oh siya, maiwan na kita rito. Umuwi ka kaagad pagkatapos mo rito ah?" Habilin ng tiyahin niya.

"Opo Tyang," Tugon niya at nakangiting tumango. "Mag-iingat po kayo," Saad niyang muli at h******n ito sa pisngi.

Pinanood niya ang papalayong bulto ng kaniyang tiyahin, bago siya tuloyang pumasok sa munting bahay ni Mang Tano.

"Mang Tano nandito na po ako," Pagpapaalam niya sa mag-ari ng bahay.

"Pasok ka ija!" Rinig niyang wika nito mula sa loob.

Sa kaniyang pagpasok ay sumalubong sa kaniya ang iyak ng mga bata. Naglagay iyon ng ngiti sa kaniyang labi, at siya'y labis na nasiyahan ng tuloyang makita ang kambal.

"Congratulations po," Bati niya sa mag-asawa.

"Salamat ija,"

"Maraming salamat Mahalia,"

Sabay na tugon naman ng mag-asawa sa kaniya.

"Upo ka," Alok ni Mang Tano na siyang mabilis niya namang sinunod. "Pasensya na kung wala akong maiaalok sa 'yo Mahalia. Alam mo naman, nanganak si Misis."

Ginawaran niya ito ng ngiti at sinabing, "Wala po 'yon. Naiintindihan ko po,"

"Napakabuti mo talagang bata," Saad ng asawa ni Mang Tano habang ang mga mata'y kumikislap sa saya.

Sa bandang huli, pinangalanan niya ang dalawang bata. Ang babae ay pinangalanan niyang Fatima, samantalang ang lalaki naman ay si Francis. 

Gustohin niya mang buhatin ang mga bata ay hindi niya magawa, sa kadahilanang natatakot siya na baka isang maling galaw niya lamang ay masaktan ang mga ito. Nakuntento na lamang siya sa pagtitig at hawak sa mga munting kamay nito.

"Mauuna na po ako Mang Tano," Paalam niya at tumayo.

"Gano'n ba?" Saad nito. "Mag-iingat ka Mahalia, mandiyan pa naman ang anak ni Mayor ngayon paniguradong kukulitin ka na naman ng isang 'yon." Habilin pa nito.

"Maraming salamat po sa impormasyon Mang Tano," Aniya at tuloyan ng lumabas sa bahay nito.

Sino nga ba ang anak ni Mayor? At bakit siya pinag-iingay ni Mang Tano?